Λαλέ Αλατλί: Η Τουρκάλα που θέλει να γίνει Ελληνίδα και τα εμπόδια - «Δεν είμαι τουρίστρια, ούτε μετανάστρια - Θέλω να μείνω για πάντα εδώ»

Ιστορία γραφειοκρατικής τρέλας αλλά και πολιτικής μιζέριας για μια Τουρκάλα η οποία μετά από 13 χρόνια παραμονής στην Ελλάδα θέλησε να πολιτογραφηθεί Ελληνίδα, αλλά αν και πληροί τις προϋποθέσεις, δεν μπορεί λόγω μιας… εγκυκλίου.

Η συνέχεια του… ελληνοτουρκικού σίριαλ θα δοθεί στις αίθουσες του διοικητικού εφετείου Θεσσαλονίκης όπου προσέφυγε η Λαλέ Αλατλί κατά της απόφασης της ελληνικής πολιτείας- να απορρίψει την αίτησή της για να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια-, ενώ την υπόθεση παρακολουθεί στενά και η Ελληνική ‘Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Κόλλησε το πρώτο ένσημο στο ΙΚΑ το 2009 

Η Λαλέ κόλλησε το πρώτο της ένσημο στην Ελλάδα το 2009 ως καθηγήτρια τουρκικών σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών στη Θεσσαλονίκη. Λίγους μήνες πριν είχε αφήσει την Κωνσταντινούπολη, πουλώντας όλα τα υπάρχοντάς της και αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ελλάδα. Έστησε την ζωή της από την αρχή στη Θεσσαλονίκη, αγόρασε σπίτι στην Καλαμαριά, παρακολούθησε μαθήματα ελληνικών στη Σχολή Νέας Ελληνικής Γλώσσας του ΑΠΘ και αργότερα σπούδασε στο Δημοκρίτειο πανεπιστήμιο Φιλολογία και Πολιτισμό Παρευξείνιων χωρών.

Έγραψε στίχους σε ποντιακά τραγούδια των αδελφών Τσαχουρίδη

Το 2016 άνοιξε την δικιά της ατομική μεταφραστική εταιρία, γράφει ποιήματα, διηγήματα και δοκίμια στα ελληνικά και αρκετά έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά (Ένεκεν, Εντευκτήριο,  Παρέμβαση κ.α.). Μεταξύ. άλλων, έγραψε στίχους σε ποντιακά τραγούδια των αδελφών Τσαχουρίδη και η Πρόξενος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη την ευχαρίστησε με επιστολή της για τη συμβολή της στην έκδοση 11 καταξιωμένων Ελλήνων συγγραφέων στην τουρκική γλώσσα. Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας την εμπιστεύτηκε, αναλαμβάνοντας η Λαλέ την διερμηνεία της επίσημης συνάντησης που είχε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τον  Τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου στο αεροδρόμιο  «Ελ. Βενιζέλος».

«Πούλησα την περιουσία μου στην Τουρκία και μετέφερα στις ελληνικές τράπεζες όλα μου τα χρήματα» 

Από το 2017 κατέθεσε τα χαρτιά της για να πολιτογραφηθεί Ελληνίδα, και να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια. Στο φάκελο που ετοίμασε συμπεριέλαβε και διάφορες βεβαιώσεις από συλλόγους και εθελοντικές ομάδες όπου συμμετέχει και αποδεικνύουν ότι όλα αυτά τα χρόνια είναι ενεργός πολίτης της Θεσσαλονίκης. Δεκατρία χρόνια μετά την μόνιμη εγκατάστασή της στην Ελλάδα και πέντε χρόνια μετά την αίτησή της η ελληνική Πολιτεία την ακύρωσε αν και πληροί τις προϋποθέσεις οικονομικής και κοινωνικής ένταξης.

«Πούλησα την περιουσία μου στην Τουρκία και μετέφερα στις ελληνικές τράπεζες όλα μου τα χρήματα. Αγόρασα σπίτι στην Καλαμαριά και τώρα χτίζω μια μονοκατοικία στην Επανομή σε ένα αγροτεμάχιο που αγόρασα. Έφτιαξα δικιά μου εταιρία και πληρώνω κανονικά όλες μου τις φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές. Αποδεικνύεται πλήρως η ομαλή μου οικονομική ένταξη στην Ελλάδα από το 2009 αφού έχω μεταφέρει στην Ελλάδα με νόμιμες διαδικασίες το σύνολο των οικονομικών μου δραστηριοτήτων και την περιουσία μου (κινητή και ακίνητη), έχοντας καταστήσει την Ελλάδα το βασικό κέντρο των βιοτικών μου δραστηριοτήτων» εξηγεί με αγανάκτηση αλλά και απογοήτευση σε άπταιστα ελληνικά στο ethnos.gr η Λαλέ Αλατλί.

Παρόλα αυτά, η ελληνική πολιτεία είχε άλλη άποψη, δεν έλαβε υπόψιν τα παραπάνω οικονομικά δεδομένα και έκρινε ότι δεν έχει επαρκείς πόρους από την… επιχειρηματική της δραστηριότητα για να είναι ενταγμένη στην ελληνική κοινωνία. Και ως εκ τούτου δεν μπορεί να πάρει ελληνική ιθαγένεια. 

Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης-Καθηγητής ΠΑΜΑΚ: Πολιτικό το ζήτημα

Το αρμόδιο όργανο βασίστηκε σε εγκύκλιο που ορίζει ότι οι αιτούντες πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο ετήσιο εισόδημα από εργασία ανεξάρτητα από την ακίνητη περιουσία ή το κεφάλαιο που διαθέτουν στην τράπεζα. Στάθηκαν μόνο σε αυτήν την παράμετρο και αγνόησαν όλες τις υπόλοιπες προϋποθέσεις ένταξης που θέτει ο  νόμος και που η Λαλέ πληροί απολύτως. Μια κίνηση που προκάλεσε την αντίδραση και συμπαράσταση φορέων, συλλόγων πανεπιστημιακών αλλά και προσωπικοτήτων στο πρόσωπό της.

«Η περιπέτεια της Λαλέ Αλατλί, είναι ενδεικτική της πολιτικής που ασκεί το υπουργείο Εσωτερικών στο πεδίο της απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς που έχουν ριζώσει στην Ελλάδα. Μια μικρόψυχη και εκδικητική πολιτική που στοχεύει στην ελαχιστοποίηση του αριθμού των πολιτογραφήσεων. Η πολιτική αυτή, όμως, στρέφεται κατά τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, και αυτό μας αφορά όλους μας. Άνθρωποι που πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου για κοινωνική και οικονομική ένταξη βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο καθεστώς του αλλοδαπού, σε ένα καθεστώς ομηρίας. Είναι πραγματικά θλιβερό το γεγονός ότι πολιτικές ξενοφοβικές και μίζερες να βάζουν τυπικές οικονομικές προϋποθέσεις που προσχηματικά κλείνουν την πόρτα σε ανθρώπους που ήδη είναι μέσα στο κοινό μας σπίτι. Εύχομαι η περίπτωση της Λαλέ Αλατλί να κινητοποιήσει κάποιους υπεύθυνους και σκεπτόμενους ανθρώπους στο υπουργείο και να εφαρμόσουν ανοιχτόμυαλα τον νόμο» τονίζει στο ethnos.gr o Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και κοσμήτορας στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

«Θέλω να γίνω Ελληνίδα γιατί εδώ είναι η ζωή μου-Η Τουρκία είναι μια ξένη χώρα για μένα»

«Θέλω να γίνω Ελληνίδα γιατί εδώ είναι η ζωή μου. Εδώ είναι η περιουσία μου, η  δουλειά μου και ψυχολογικά νιώθω έτσι. Δεν θέλω να ζω ως ξένη, ως μετανάστρια πια. Δεν είμαι πια τουρίστρια στη Θεσσαλονίκη. Στεναχωριέμαι για τα άσχημα και χαίρομαι για τα καλά. Η Τουρκία είναι μια ξένη χώρα για μένα. Και να πάω εκεί δεν συγκινούμαι πλέον». 

Το πρώτο διάστημα που δούλευε σε φροντιστήρια της Θεσσαλονίκης θυμάται ότι η ζήτηση για να μάθει κάποιος τούρκικα ήταν μεγάλη λόγω και των τουρκικών σίριαλ που έπαιζαν στην ελληνική τηλεόραση. «Είχα μαθητές από 7 χρονών έως 80. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έπεσε η κίνηση. Ασχολούμαι πιο πολύ με τις μεταφράσεις».   

Η Ελλάδα είναι το σπίτι μου

Εθελόντρια σε ΜΚΟ βοηθά παιδιά στο Ορφανοτροφείο Μέλισσα που μιλούν τουρκικά, είναι μέλος σε διάφορες ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις στην Ελλάδα όπως το Therapy Dogs για ΑΜΕΑ, την Άρσις κ.α. Απολαμβάνει τις βόλτες στην παραλία αλλά και τους ρυθμούς της Θεσσαλονίκης.

«Η κοινωνία με δέχτηκε με τον αντίθετο, τελείως,  τρόπο από αυτόν που με αντιμετώπισε η ελληνική πολιτεία με αυτά τα χαρτιά που μου έστειλε και την αρνητική απάντηση που πήρα. Όντως νιώθω Ελληνίδα στην καθημερινότητά μου. Αν κοιτάξω, όμως, τα χαρτιά και την απόφαση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης δεν μπορώ να νιώθω ακόμη Ελληνίδα. Η Ελλάδα για μένα είναι το σπίτι μου. Είναι το μέλλον αλλά και το παρελθόν. Και εκτιμώ ότι έχω συμβάλει και εγώ σε διάφορα θετικά στη χώρα αυτή» θα πει στο ethnos.gr η Λαλέ.

Αν και, όπως λέει, Ελληνίδα δεν σε κάνουν τα χαρτιά, είναι πολύ σημαντικό για κείνη να ολοκληρωθεί επιτυχώς η διαδικασία. «Πραγματικά ένιωσα πάρα πολύ μεγάλη απογοήτευση και οργή όταν με απέρριψαν. Είναι αδικία. Ευτυχώς που η ζωή στην πράξη είναι πολύ διαφορετική από τους τέσσερις τοίχους των γραφείων που αποφασίζουν. Στην καθημερινότητά μου νιώθω σαν Ελληνίδα και έχω πάρα πολλούς φίλους στη Θεσσαλονίκη που με αγαπούν και τους αγαπώ. Πλέον, έχω πολύ λίγους φίλους στην Τουρκία και άρχισα να κάνω ρίζες εδώ» θα πει στο ethnos.gr η Λαλέ πίνοντας τον καφέ της μπροστά από ένα από το πιο ιστορικά κτίρια της πόλης το Μπενσουσάν Χαν στα Άνω Λαδάδικα.

Γιατί έφυγε από την Τουρκία

Στη Θεσσαλονίκη νιώθει ότι βρίσκεται στο φυσικό της περιβάλλον. «Στην Τουρκία ένιωθα καταπιεσμένη ως γυναίκα αλλά και άποψη θρησκείας γιατί είμαι άθεη οπότε έπρεπε να ήμουν πιο προσεκτική. Το ίδιο ισχύει και για τις πολιτικές μου απόψεις. Όταν δεν συμφωνείς με το καθεστώς, είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσεις στην Τουρκία».

Από την πρώτη στιγμή την κέρδισε στην Ελλάδα η σχέση γυναικών με τους άνδρες και το γεγονός ότι μπορούν και κάνουν τόσο ελεύθερα παρέα. «Ένιωσα ελευθερία και ασφάλεια στην Ελλάδα. Ούτε φοβόμουν τα βράδια. Ούτε η Αστυνομία είναι παντού, έξω από εμπορικά κέντρα να ψάχνει την τσάντα σου για βόμβες. Οι άνθρωποι είναι ανοιχτόμυαλοι».

Οι Έλληνες πίνουν για κέφι, οι Τούρκοι από καταπίεση

Η καθημερινότητα κυλάει με τις ίδιες ομοιότητες και διαφορές, με τα ίδια εύκολα και δύσκολα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Φιλόξενοι και ζεστοί και οι δύο λαοί, δεν σκέφτονται τόσο πολύ το μέλλον και δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση  με την ώρα. Τουρκία και Ελλάδα είναι εγκλωβισμένες στο γρανάζι της γραφειοκρατίας. Οι Έλληνες πίνουν για κέφι και οι Τούρκοι λόγω καταπίεσης. Αλλά και πολλές ελευθερίες όπως αυτή του λόγου δεν υπάρχουν στην Τουρκία σε αντίθεση με την Ελλάδα που λειτουργούν παρατηρεί η Λαλέ.

Πως αγάπησε την Ελλάδα

Απόφοιτη του Ιταλικού Γυμνασίου στην Κωνσταντινούπολη σπούδασε τουριστικές επιχειρήσεις και διακόσμηση στην Ιταλία. Επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη δούλεψε πλάι στον πατέρα της. Ήδη όμως το ελληνικό μικρόβιο είχε μπει μέσα της καθώς στη Ιταλία έκανε πολλούς φίλους ‘Έλληνες. Άρχισε να ακούει ρεμπέτικα τραγούδια και μάθαινε ελληνικά μέσα από τα τραγούδια. Αυτοδίδακτη πήρε κάποια βιβλία ελληνικών από την Ιταλία «γιατί στην Πόλη δεν υπήρχε τίποτα. Δεν μπορούσες να βρεις εύκολα βιβλία ελληνικών. Δεν ήταν καλές οι σχέσεις. Ελλάδας-Τουρκίας. Δεν έβρισκες ούτε φροντιστήριο, ούτε τίποτα. Ήταν κατά κάποιο απαγορευμένα. Δεν υπήρχε αυτή η χώρα. Ήταν ένα τοίχος η Ελλάδα και αυτό μου τραβούσε ακόμη περισσότερο την προσοχή μου και το ενδιαφέρον μου». Αργότερα επισκέφτηκε την Θεσσαλονίκη και παρακολούθησε μαθήματα ελληνικής γλώσσας στο ΑΠΘ 2-3 καλοκαίρια. Μέχρι που αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα.

Η οικονομική κρίση έκανε δυστυχισμένους τους Έλληνες

Έχοντας  κυλήσει  περισσότερα από δώδεκα χρόνια από τότε που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, παρατηρεί ότι η κατάσταση στην χώρα αλλά και οι άνθρωποι μετά την κρίση έχουν αλλάξει προς το κακό λόγω οικονομικής κρίσης. «Αν κοιτάξεις στο πρόσωπό τους φαίνονται, αν όχι δυστυχισμένοι, τουλάχιστον ότι δεν είναι ευχαριστημένοι με την σημερινή κατάσταση και όσα πέρασαν. Έχουν λιγότερη διάθεση και με το δίκιο τους. Παραμένουν, όμως, φιλόξενοι. Και σε αυτό που δεν έχουν δίκιο είναι που έχουν γίνει πιο νευρικοί και αγενείς  λόγω των οικονομικών δυσκολιών. Αυτό, όμως, δεν βοηθάει κάπου» καταλήγει η κ. Λαλέ.