Οι αρχαιολόγοι προειδοποιούσαν από το 2005 για το πολεοδομικό «έγκληµα» στην Ακρόπολη

Τον κώδωνα του κινδύνου από το 2005 χτυπούσαν οι Αρχαιολογικές Υπηρεσίες για τις πολυώροφες οικοδοµές που απειλούσαν ήδη δεκατέσσερα χρόνια πριν να κρύψουν τη θέα προς τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.

Και όµως, η Ακρόπολη όχι µόνον έµεινε απροστάτευτη από τα τσιµεντένια τείχη που υψώνονταν καθώς η περιοχή που ελέγχει το υπουργείο Πολιτισµού έµεινε περιορισµένη σε µία στενή λωρίδα κάτω από τη ∆ιονυσίου Αρεοπαγίτου, αλλά το 2012 ψηφίστηκε ο Νέος Οικοδοµικός Κανονισµός από την κυβέρνηση Παπαδήµου, που ανέβασε το ανώτατο όριο ύψους των οικοδοµών από τα 27 στα 32 µέτρα.

Οι προειδοποιήσεις των αρχαιολόγων του υπουργείου Πολιτισµού από το 2005 καταγράφονται εµφατικά µέσα σε έγγραφα που επικαλείται προκειµένου να λάβει απόφαση το Ε’ Τµήµα του ΣτΕ. Πρόκειται για την απόφαση 2331/2009 του ΣτΕ, το οποίο είχε συνεδριάσει στις 13/6/2007. Τη συνεδρίαση εκείνη είχε προκαλέσει ο υπεύθυνος οικοδοµής που ζητούσε άδεια να ανεγερθεί επίσης σε σηµείο κοντά στην Ακρόπολη. Αρχικά είχε δοθεί άδεια να σηκωθεί η οικοδοµή έως το ύψος των 27 µέτρων βγάζοντας οκτώ ορόφους.

Όµως, µετά τις ανασκαφικές εργασίες που υποχρεωτικά εκτελούνται σε κάθε οικόπεδο της περιοχής και την ανακάλυψη σηµαντικών ευρηµάτων, συνεδρίασε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συµβούλιο (ΚΑΣ) και αποφάνθηκε ότι θα έπρεπε να περιορισθεί το ύψος στους επτά ορόφους. Εναντίον αυτής της περιοριστικής απόφασης προσέφυγε ο ιδιοκτήτης της οικοδοµής, αλλά η αίτησή του απορρίφθηκε από το ΣτΕ. Μέσα λοιπόν στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι:

• Σε έγγραφό της (11.10.2005) η Γ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που εισηγείται προς τη Γενική ∆ιεύθυνση Αρχαιοτήτων & Πολιτιστικής Κληρονοµιάς του υπουργείου Πολιτισµού, διαπιστώνει ότι «παρατηρείται ενδιαφέρον για την ανέγερση πολυωρόφων οικοδοµών» και µια «διαρκώς επιδεινούµενη κατάσταση στην περιφέρεια του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως».
• Σε άλλο σηµείο του ίδιου εγγράφου τονίζεται ότι «η προστασία του οπτικού περιβάλλοντος της Ακρόπολης, προστατευόµενου µνηµείου Παγκόσµιας Πολιτιστικής Κληρονοµιάς, στην εγγύτερη προς αυτήν περιοχή θίγεται ουσιωδώς» και επισηµαίνει ότι «η κατασκευή διαρκώς υψηλότερων οικοδοµών, αλλά και το αυξανόµενο πλήθος των σχετικών αιτηµάτων αναγκάζει την υπηρεσία να επαναφέρει το ζήτηµα διεύρυνσης της ζώνης ελέγχου υψών στην ευρύτερη περιοχή µε συνακόλουθη µείωση υψών των κτιρίων και εναρµόνισή τους προς τα νόµιµα των υφισταµένων οικοδοµών…». Ζητούσε δηλαδή από τότε να επεκτείνει τον έλεγχο του ύψους των οικοδοµών σε µία µεγαλύτερη περιοχή γύρω από την Ακρόπολη και όχι µόνον µέχρι το ύψος του Νέου Μουσείου στην οδό Ροβέρτου Γκάλι.

«Το πρόβληµα της διαµόρφωσης του δοµηµένου χώρου νοτίως της Ακρόπολης επανέρχεται επιτακτικώς και µε οξύτητα, εφόσον οι προς ανέγερση οικοδοµές υψώνουν “τείχος” στην περιφέρεια του Ιερού Βράχου και τον ανταγωνίζονται» επαναλαµβάνει το ΣτΕ επικαλούµενο και συζητήσεις της ίδιας περιόδου µέσα στο ΚΑΣ.

Ωστόσο, όχι µόνον δεν αυξήθηκε η ζώνη ελέγχου από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες, αλλά δόθηκε και µεγαλύτερο ύψος εκτός αυτής µε τον ΝΟΚ που υπογράφουν, µεταξύ άλλων, οι τότε υπουργοί Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου µε τον αναπληρωτή του Ν. Σηφουνάκη, Υποδοµών Μάκης Βορίδης, Πολιτισµού Π. Γερουλάνος και Παιδείας Γ. Μπαµπινιώτη.

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram