Έλληνες διασώστες για τον σεισμό στην Τουρκία: «Έτσι είναι η κόλαση - Οι Τούρκοι χαιρετούσαν στρατιωτικά τη γαλανόλευκη»

Οι περιγραφές τους κόβουν την ανάσα. Ακόμα και μετά την επιστροφή τους από την Τουρκία στην Ελλάδα δε μπορούν να συνέλθουν από τα όσα βίωσαν στα χαλάσματα των πολυκατοικιών στην πόλη Καχραμάνμαρας του μισού εκατομμυρίου κατοίκων που μετατράπηκε σε ένα βουνό από μπάζα μετά τους καταστροφικούς σεισμούς των 7,8 και 7,4 Ρίχτερ.

Πρόκειται για τη Χριστίνα Ρίτσου και το Βασίλη Δρακονταΐδη μέλη της Επίλεκτης Ομάδας Ειδικών Αποστολών Ελλάδος (ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α.) αμφότεροι με ειδικότητα την ορεινή και αστική διάσωση και 4ετή εμπειρία και εκπαίδευση. Από την πρώτη στιγμή δήλωσαν ΄«παρών» στην αποστολή παρότι τους πίεζαν οι υποχρεώσεις στις εργασίες τους.

Ο Δρακονταΐδης έχει εταιρεία τηλεπικοινωνιακής τεχνολογίας και η Ρίτσου εργάζεται στην προξενική αρχή της ιταλικής πρεσβείας στην Ελλάδα. Είχαν επιχειρήσει στις μεγάλες πυρκαγιές του 2021 και 2022, στη «Μήδεια» και στην «Ελπίδα» και είχαν απεγκλωβίσει περίπου 150 συμπολίτες μας από την Αττική Οδό. Αυτό όμως που έζησαν στην Τουρκία ξεπέρασε ακόμα και τις τηλεοπτικές εκδοχές του Αρμαγεδδώνα στη βιομηχανία του χόλιγουντ.

«Όλος ο ορίζοντας ήταν μαύρος»

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα που είδαμε όταν πλησιάζαμε οδικώς την πόλη του Καχραμάνμαρας. Όλος ο ορίζοντας μπροστά μας ήταν μαύρος. Δεν βλέπαμε πολυκατοικίες. Βλέπαμε κάτι ακανόνιστα σχήματα και παντού καπνούς. Τα ακανόνιστα σχήματα ήταν οι πεσμένες πολυκατοικίες. Εκεί σκέφτηκα πως κάπως έτσι πρέπει να είναι η κόλαση», είπε ο Βασίλης Δρακονταΐδης.

Η ελληνοϊταλίδα που έψαχνε στα χαλάσματα

Η ελληνοιταλίδα Χριστίνα Ρίτσου ήταν μία από τις 11 γυναίκες που βρίσκονταν στην ομάδα: «Όταν φτάσαμε πάθαμε σοκ από την έκταση της καταστροφής. Ήταν πολλές οι εικόνες που σε σοκάριζαν αλλά η σκέψη πως πρέπει να μπεις αμέσως στο πεδίο και να επιχειρήσεις λειτουργούσε ευεργετικά για να μην σε καταβάλουν οι αρνητικές σκέψεις και οι σκληρές εικόνες. Παντού γύρω μας είχαν πέσει τα πάντα. Η σκέψη πως κάτω από τα χαλάσματα υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι ήταν κάτι σοκαριστικό. Κυριολεκτικά δεν ξέραμε από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε. Επιχειρούσαμε εκεί που μας υποδείκνυε η Πολιτική Προστασία της Τουρκίας με την οποία ο αρχηγός μας κύριος Ρουμελιώτης ήταν σε διαρκή επικοινωνία μαζί τους».

Αυτονομία της ελληνικής ομάδας

Η ΕΠΟΜΕΑ επιχείρησε με δύναμη 31 εθελοντών, τρία διασωστικά οχήματα, ένα τζιπ, ένα φορτηγό με trailer και μία κινητή ιατρική μονάδα προσφορά των Lions και η Rescue GR με τέσσερις διασώστες, ειδικό εξοπλισμό και ένα όχημα. Οι εθελοντές είναι εξοπλισμένοι με πλήρη μέσα ατομικής προστασίας και συνοδεύονταν από νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, ενώ στο διασωστικό καμπ ανέπτυξε εγκατάσταση με ηλεκτρικό ρεύμα, κουζίνα και τουαλέτες που έκαναν τη μονάδα αυτόνομη σε όλους τους τομείς.

Η Σούγκαρ έσωσε τρεις ψυχές

Επίλεκτο μέλος της ομάδας ήταν η Σούγκαρ (ζάχαρη), ένα ενήλικο λαμπραντόρ που έχει εκπαιδευτεί σε διασώσεις και μάλιστα πιστώνεται την ανεύρεση δύο ψυχών: «Λίγο πιο μακριά από το σημείο που επιχειρούσαμε βρίσκονταν σε εξέλιξη κοινές προσπάθειες Τούρκων και Κινέζων. Είχαν πληροφορίες πως υπάρχουν ζωντανοί κάτω από τα χαλάσματα και ζήτησαν τη συνδρομή του σκύλου μας. Η Σούγκαρ έσπευσε αμέσως με τον οδηγό της και πράγματι εντόπισε δύο άτομα τα οποία στη συνέχεια απεγκλωβίστηκαν σώα», είπε ο Βασίλης Δρακονταΐδης.

Ο θείος έκλαιγε γονατιστός

Πολύ δύσκολη στιγμή ήταν η ανάσυρση τριών σορών από τα ερείπια. Οι δύο από αυτές ανήκαν σε δύο αδέλφια 17 και 19 ετών ενώ την ίδια ώρα ο θείος τους με σπαρακτικό κλάμα έσκαβε και αυτός με τα χέρια του: «Όταν βγάλαμε την κοπέλα ήταν νεκρή. Σκληρές στιγμές. Δύσκολες στιγμές. Ο θείος έκλαιγε γονατιστός και μετά έπεσε στην αγκαλιά μας. Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω τις στιγμές. Παρόλα αυτά η σκέψη πως κάτω από τα χαλάσματα είναι ακόμα χιλιάδες που πιθανότατα να χρειάζονταν τη βοήθεια μας προσπαθούσαμε να συγκεντρωθούμε στο στόχο μας και στην επιχείρηση επί του πεδίου. Δεν ήταν εύκολες οι επιχειρήσεις διότι τα πάντα ήταν ετοιμόρροπα και ανά πάσα στιγμή σε ένα δυνατό μετασεισμό θα μπορούσαν να καταπλακώσουν τους διασώστες».

Χαιρετούσαν στρατιωτικά τη γαλανόλευκη

Ένα ακόμα στοιχείο που έκανε εντύπωση στα μέλη της ελληνικής αποστολής ήταν οι εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης των Τούρκων στη θέα των Ελλήνων αλλά και τιμής και σεβασμού στη γαλανόλευκη σημαία. «Γνωρίζοντας πως το σημείο που έγινε ο σεισμός ήταν στα βάθη της Ανατολίας, κοντά στα σύνορα με τη Συρία αρχικά ήμασταν προσεκτικοί σε κάθε μας κίνηση, σε κάθε μας βήμα. Μόλις φτάσαμε και μας είδαν οι Τούρκοι έρχονταν πάνω στα χαλάσματα. Μας αγκάλιαζαν και φώναζαν το όνομα της Ελλάδας. Μας ευχαριστούσαν κλαίγοντας. Αυτό όμως που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το γεγονός πως αστυνομικοί και αξιωματούχοι ακόμα και απλοί πολίτες χαιρετούσαν με σεβασμό, αυτό που λέμε στρατιωτικά, την Ελληνική σημαία που ήταν μπροστά από την αποστολή μας. Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ και έδειξε τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη των απλών Τούρκων προς την χώρα μας. Αυτή είναι η εικόνα που θα κρατήσω για πάντα», είπε ο Βασίλης Δρακονταΐδης.

Ποτέ ξανά...

Τα μέλη της ελληνικής αποστολή της ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α. πήραν το δρόμο της επιστροφής μετά από εντολή τού Ευρωπαϊκού οργανισμού EVOLSAR. Προσπαθούν να συνέλθουν από την εξάντληση και να βάλουν τις σκέψεις τους σε μία σειρά: «Χρειάζεται σωστή διαχείριση για να επανέλθεις σε κανονικούς ρυθμούς. Κρατάμε τα θετικά, την εμπειρία και τη γνώση που αποκομίσαμε. Μακάρι να μη χρειαστεί να κληθούμε σε άλλη παρόμοια καταστροφή. Θα χρειαστεί χρόνος για να επουλωθούν οι πληγές στην Τουρκία και εμείς θα είμαστε πάντα έτοιμοι», τόνισε η Χριστίνα Ρίτσου.

Δικαιωμένοι...

Αμφότεροι πάντως παρατήρησαν πως η ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α. θα πρέπει να στηριχθεί ακόμα περισσότερο κυρίως οικονομικά από ιδιώτες και φορείς ώστε να είναι ακόμα πιο έτοιμη και ανεξάρτητη να επέμβει ακόμα πιο άμεσα σε μεγάλες και δύσκολες αποστολές όπως ήταν αυτή στην Τουρκία: «Αισθανόμαστε δικαιωμένοι που αφιερωθήκαμε στον εθελοντισμό και στην ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α. Η διαρκής εκπαίδευση, η οργάνωση και η επιτυχία των αποστολών μας γεμίζει εσωτερικά. Από τις Πρώτες Βοήθειες μέχρι και τις πιο ειδικές εκπαιδεύσεις θα τις χρειαστούν όλοι οι άνθρωποι μία φορά στη ζωή τους. Προτρέπουμε και άλλους συμπολίτες μας να αφιερωθούν στον εθελοντισμό».