Θεσσαλονίκη: Επιστημονικό συνέδριο για τις Γενοκτονίες Ελλήνων και Αρμενίων από τους Τούρκους

Για τα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας και του ξεριζωμού των Ελλήνων της καθ' ημάς, την εγκατάσταση των προσφύγων στη μητέρα Ελλάδα, αλλά και για το πως οι τελευταίοι διατήρησαν άσβεστη τη μνήμη για τις πατρογονικές τους εστίες, καταφέρνοντας, παράλληλα, να προκόψουν στη νέα πατρίδα, μίλησαν διακεκριμένοι επιστήμονες στο συνεδρίο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων το οποίο διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Στο χαιρετισμό της η πρόεδρος της ΠΟΠΣ, Χριστίνα Σαχινίδου, υπογράμμισε ότι «είναι διαρκές χρέος των Ελλήνων προσφυγικής καταγωγής η διεθνής αναγνώριση των αποτρόπαιων εγκλημάτων που διαπράχθηκαν εκείνα τα χρόνια», τονίζοντας ότι «εμείς οι Πόντιοι θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος να αναζητούμε την αλήθεια».

«Η προσφυγιά ενός εκατομμυρίου Ελλήνων το διάστημα 1922-1923 εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενοκτονικής πολιτικής, διότι εκδιώχθηκαν βιαίως. Μόνο 189.000 Έλληνες αφορούσε η ανταλλαγή των πληθυσμών», είπε ο πρώτος ομιλητής και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Μελέτης Γενοκτονιών, Δρ. Βασίλειος Μειχανετζιδης. Ο ίδιος αναφέρθηκε στις ομοιότητες και τις διαφορές στις Γενοκτονίες μεταξύ Ελλήνων και Αρμενίων, τονίζοντας ότι έγιναν από τον ίδιο θύτη, για τους ίδιους λόγους και με τους ίδιους τρόπους το διάστημα 1913-1923. «Οι Τούρκοι σε βάρος των Ελλήνων έδειξαν έναν εξαιρετικό σαδισμό και μία εκτεταμένη ιεροκτονία, δηλαδή σφαγή κληρικών», είπε ο κ. Μεϊχανετζίδης.

«Οι τραγωδίες Ελλήνων και Αρμενίων ήταν ίδιες και έλαβαν χώρα από τους γενοκτόνους Τούρκους», ανέφερε από την πλευρά του ο διευθυντής του Μουσείου Γενοκτονίας του Ερεβάν, Ασότ Μελκονιάν. Ο ίδιος ευχαρίστησε την Ελλάδα για το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος αριθμός των Αρμενίων προσφύγων βρήκε καταφύγιο στη χώρα μας.

Το 1917 ξεκίνησαν οι ραγδαίες εκτοπίσεις και σφαγές στον Πόντο, σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό και συγγραφέα του Ανεξάρτητου Ελεύθερου Πανεπιστημίου της Άγκυρας, Σαίτ Τσετίνογλου. Ο οποίος προχώρησε στη συνέχεια σε μία σκιαγράφηση της προσωπικότητας του σφαγέα των Ποντίων, του Τοπάλ Οσμάν.

«Είχε ένα σκοτεινό παρελθόν. Ήταν ανεπάγγελτος, παμπόνηρος, αμόρφωτος, αδαής, βίαιος και σαδιστής. Ήταν άνθρωπος χωρίς έλεος και γνωστός για τις θηριωδίες του σε βάρος των Ελλήνων και των Αρμενίων. Ως δήμαρχος Κερασούντας κατέλυσε κάθε νόμο και τάξη. Έβαζε τους άντρες να σκάβουν το λάκκο τους και συγκέντρωνε τον πλούτο των Ελλήνων», είπε ο Σαίτ Τσετίνογλου.

Ο Εθνικός Διχασμός η αρχή των δεινών των Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής

Στις διπλωματικές ενέργειες και τις στρατιωτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και το μικρασιατικό χώρο εκείνη την εποχή, τα οποία είχαν σημαντικές επιπτώσεις στο ποντιακό ζήτημα και γενικότερα στη μοίρα των Ελλήνων της καθ' ημάς Ανατολής, αναφέρθηκε ο ιστορικός και συγγραφέας Βλάσης Αγτζίδης.

Όπως είπε, ο Εθνικός Διχασμός ήταν η αρχή των δεινών των Ελλήνων της καθ' ημάς Ανατολής, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα η χώρα μας να μην μπει στον Α' Παγκόσμια Πόλεμο την περίοδο 1915-1917. Επίσης, σημαντική επίδραση στις εξελίξεις στον Πόντο είχε η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, αφού αποσύρθηκε ο ρωσικός στρατός από τον ανατολικό Πόντο. Κατά τον Βλάση Αγτζιδη η κατάσταση άλλαξε σε βάρος των Ελλήνων από τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, αφού οι σύμμαχοι δεν ήθελαν τον Βασιλιά Κωνσταντίνο.

«Το πρώτο θύμα αυτών των εκλογών ήταν ο Πόντος, ο οποίος εγκαταλείφθηκε. Διαβεβαιώναμε τους συμμάχους ότι θα χτυπήσουμε τον Κεμάλ και από τον Πόντο. Το αντιλήφθηκε αυτό ο Κεμάλ κι έτσι ξεκίνησε από το 1921 η σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας στον Πόντο», τόνισε ο Βλάσης Αγτζίδης.

Για τον διακεκριμένο Έλληνα μαθηματικό και φίλο του Αϊνστάιν, Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, μίλησε ο καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Θανάσης Χρήστου, σημειώνοντας ότι ήταν εκείνος που ανέλαβε την πρωτοβουλία, με προτροπή του Ελευθερίου Βενιζέλου, να στήσει πανεπιστήμιο στην Σμύρνη. Παράλληλα, ως προσωπικός φίλος του προέδρου της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων, Χένρι Μοργκεντάου, ασχολήθηκε ενεργά με το θέμα αυτό και προσέφερε πολύτιμη βοήθειά.

Από την πλευρά του ο ιστορικός ΜΑ Δημόσιας Ιστορίας, Κωνσταντίνος Σαμουρκασίδης, μίλησε για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού από τη Βουλή των Ελλήνων στις 24 Φεβρουαρίου 1994, αλλά και για το γεγονός ότι το επίσημο ελληνικό κράτος ακολούθησε μία πολιτική λήθης για τη Γενοκτονία και την απώλεια των πατρίδων της Ανατολής. Κατά τον ίδιο η κατάσταση άρχισε να αλλάζει από τις αρχές της δεκαετίας του '80, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και την ταυτόχρονη έναρξη διεκδίκησης από τον ποντιακό χώρο της αναγνώρισης της Γενοκτονίας.

«Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν είναι μια πράξη εκδίκησης από εμάς. Θέλουμε να μπούνε βάσεις με αυτήν για μία νέα ειλικρινή φιλία», τόνισε ο Κωνσταντίνος Σαμουρκασίδης.

Τέλος, ο ερευνητής στο Greek Diaspora Project, Αντώνης Καμάρας, αναφέρθηκε στην πορεία και τις εξελίξεις σήμερα στην ελληνική διασπορά και μίλησε για το πώς επηρεάστηκε και συνεχίζει να επηρεάζεται η ελληνική διασπορά σε διάφορα μέρη του κόσμου από μεγάλες γεωπολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις.