Μια τρελή τρελή οικογένεια κάνει ξανά τον γύρο του κόσμου

Διήνυσαν 167.504 χιλιόµετρα µέσα σε 1.234 ηµέρες. Επισκέφθηκαν και τις έξι ηπείρους γνωρίζοντας τον πολιτισµό 66 χωρών και συνολικά κατέγραψαν στον προσωπικό χάρτη τους ιστορίες από 609 προορισµούς. Από αυτό το µεγάλο και γεµάτο εµπειρίες ταξίδι, τις 718 νύχτες τις πέρασαν σε µια σκηνή. Επίσης, ενώ κατά µέσο όρο ξόδευαν 59 ευρώ, πέρασαν και µε 2 ευρώ την ηµέρα.

Ο λόγος για τους Ακη Τεµπερίδη και Βούλα Νέτου, που πριν από 12 χρόνια αποφάσισαν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους µακριά από την ασφάλεια που προσφέρει µια σταθερή εστία και µια µόνιµη εργασία. Και το ταξίδι τους, που έχει τίτλο «The world off-road», δεν θα σταµατούσε εκεί. Μια απρόσµενη εγκυµοσύνη ανέτρεψε τα σχέδιά τους και τους οδήγησε στην Ιταλία, µε τη Βούλα να διανύει ήδη τον έβδοµο µήνα της κύησης.

Εκεί έµεναν µέχρι και πριν από λίγους µήνες, οπότε και αποφάσισαν ότι είναι έτοιµοι να ξανακάνουν τον γύρο της Γης, αυτήν τη φορά µαζί µε την κόρη τους, Αναστασία. Οι ίδιοι µίλησαν στο «Εθνος της Κυριακής» για το νέο τους εγχείρηµα, τις δυσκολίες µιας τέτοιας ζωής, καθώς και για το πώς µεγαλώνουν κυριολεκτικά ένα παιδί ως πολίτη του κόσµου.

«Το µικρόβιο γι’ αυτήν την ιδέα µου το έβαλε ένας Αργεντινός το 1996. Εγώ τότε ήµουν φαντάρος και εκείνος είχε έρθει στην Ελλάδα µε τη µηχανή του. Το 2005, όµως, είναι η χρονιά που το πήρα απόφαση και η σύντροφος της ζωής µου συµφώνησε απόλυτα µε αυτήν την ιδέα. Για δύο χρόνια οργανώναµε όλες τις λεπτοµέρειες γύρω από αυτό το ταξίδι. ∆εν ήταν κάτι εύκολο ή κάτι που απλώς είπαµε πάµε να το κάνουµε και τα αφήσαµε όλα πίσω χωρίς δεύτερη σκέψη» εξηγεί ο Α. Τεµπερίδης, ο οποίος υπηρέτησε για περισσότερες από τρεις δεκαετίες τη δηµοσιογραφία µε εξειδίκευση στο αυτοκίνητο και χάρη στο επάγγελµά του είχε ήδη πραγµατοποιήσει δεκάδες ταξίδια στο εξωτερικό.

«Πάντα, όµως, ήθελα να µείνω περισσότερο σε αυτές τις πόλεις, να ζήσω τον παλµό των κατοίκων και να µάθω περισσότερα γι’ αυτούς» εξοµολογείται. Μαρόκο, Τανζανία, Σενεγάλη, Νιγηρία, Καµερούν, Ουγκάντα, Μοζαµβίκη, Ιορδανία, Συρία, Πακιστάν, Νεπάλ, Ταϊλάνδη, Σιγκαπούρη, Βιετνάµ, Ινδονησία, Φίτζι, Ονδούρα, Χιλή και Ουρουγουάη είναι µόνο µερικές από τις χώρες στις οποίες είχαν την ευκαιρία να συγχρωτιστούν µε τους κατοίκους τους και να ζήσουν σαν ντόπιοι.

Επιστροφή στην Ελλάδα της κρίσης

Μόλις ολοκλήρωσαν το πρώτο σκέλος αυτού του ονείρου, επέστρεψαν στην Ελλάδα. Ηταν Σεπτέµβριος του 2010. Εκείνοι γεµάτοι εµπειρίες αλλά και ενέργεια για ζωή σε ένα κλίµα όπου η οικονοµική κρίση είχε απλώσει παντού το µαύρο πέπλο της. «Τότε είχαµε σκοπό να γυρίσουµε µόνιµα στη χώρα µας. Είχαµε κάνει όλα αυτά τα ταξίδια και είχαµε γεµίσει τις µπαταρίες µας. Μετά τον πρώτο µήνα άρχισα να αντιµετωπίζω πρόβληµα στην ψυχολογία µου. Είπα στη Βούλα ότι δεν αντέχω άλλο και απορώ γιατί γυρίσαµε. Ηταν όλα τόσο µίζερα και δύσκολα. Εβλεπα που οι δικοί µας άνθρωποι υπέφεραν και δεν το άντεχα αυτό. Ετσι, αφού δεν είχαµε δουλειά, αποφασίσαµε να φύγουµε ξανά για την Τανζανία» λέει ο Α. Τεµπερίδης. Εκεί για πρώτη φορά από το 1986, οπότε έγραψε το πρώτο άρθρο του, επέλεξε να κάνει µια τελείως διαφορετική δουλειά έπειτα από πρόταση φίλου τους.

«Μαζί µε τη Βούλα, που πριν αφήσουµε τα πάντα για τον γύρο του κόσµου εργαζόταν ως χορογράφος, αναλάβαµε τη διεύθυνση ενός ξενοδοχείου σαφάρι στη ζούγκλα. Ηµασταν σε µια περιοχή µπροστά στη θάλασσα, µέσα σε ένα τροπικό δάσος. Είχαµε έναν πολύ καλό µισθό και όλα τα έξοδα ήταν πληρωµένα. Ενα ζευγάρι για να µείνει εκεί πλήρωνε 700 δολάρια τη βραδιά. Στην αρχή ήταν όλα υπέροχα, µετά όµως άρχισαν τα προβλήµατα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι µπορεί να µέναµε και τρεις µήνες χωρίς αυτοκίνητο µέσα στη ζούγκλα και περιµέναµε καραβάκι να φέρει τρόφιµα. Ηµασταν απόλυτα εξαρτηµένοι» συνεχίζει.

Επειτα από οκτώ µήνες στην Τανζανία, η Βούλα του ανακοίνωσε ότι είναι έγκυος. «Επτά µήνες µετά φύγαµε για την Ιταλία χωρίς να έχουµε και πάλι δουλειά, και εκεί µείναµε µέχρι που η µικρή τελείωσε το νηπιαγωγείο, οπότε και αποφασίσαµε ότι θέλουµε να δει και εκείνη όλο τον κόσµο και αυτήν τη φορά να βιώσουµε αυτήν την εµπειρία ως γονείς» σηµειώνει η Βούλα Νέτου.

Πώς, όµως, αντιδρούν οι δικοί τους άνθρωποι στην Ελλάδα σε αυτόν τον τρόπο ζωής; «Είχαν και έχουν πάντα αντιρρήσεις. Οπως και να το δεις, αφήνουµε πίσω φίλους και συγγενείς και προχωράµε στο άγνωστο. Οµως µε τον καιρό, παρόλο που φοβούνται, έχουν συνηθίσει και παρότι θα ήθελαν να µας βλέπουν περισσότερο και κυρίως να ζουν το παιδί, έχουν κατά κάποιον τρόπο συµβιβαστεί µε τις επιλογές µας» σχολιάζει η Β. Νέτου. «Εγώ ως άνθρωπος δεν δυσκολεύτηκα στιγµή µε αυτήν την απόφαση.

Και τώρα που ετοιµαζόµαστε ξανά για τον γύρο του κόσµου, η µόνη ανησυχία είναι για το παιδί. Και για τους δυο µας τότε δεν ήταν εύκολο, αλλά ήταν κάτι όµορφο, που µας έδινε µια άλλη ελευθερία, έναν άλλον τρόπο σκέψης σε ένα πιο ανοιχτό και πιο ανθρώπινο επίπεδο» προσθέτει.

Σπίτι σε τέσσερις ρόδες 

Το σπίτι τους, το οποίο βρίσκεται επάνω σε τέσσερις ρόδες, το έχουν στήσει σε έναν χώρο µόλις 7,2 τ.µ. Τα πάγια έξοδά τους µόνο για τη στέγαση είναι 300 ευρώ τον χρόνο, όσα χρήµατα δίνουν δηλαδή για την ασφάλεια και τα τέλη κυκλοφορίας. Τα προς το ζην τα βγάζουν καθ’ οδόν, αφού απ’ όπου κι αν πάνε στέλνουν ανταποκρίσεις σε διάφορα ελληνικά και ξένα Μέσα.

Γι’ αυτόν τον λόγο και στον απαραίτητο εξοπλισµό τους, εκτός από µία καλή φωτογραφική µηχανή, διαθέτουν και drone. Το δηµοσιογραφικό κοµµάτι ανήκει κυρίως στον Α. Τεµπερίδη, αφού η σύζυγός του τους τελευταίους µήνες, αλλά και για τους πολλούς επόµενους που θα ακολουθήσουν, έχει επιφορτιστεί µε την εκπαίδευση της κόρης τους. Επιθυµία και των δύο ήταν η Αναστασία, που είναι µόλις επτά ετών, να διδαχθεί όσα µαθαίνουν και τα παιδιά στην ηλικία της στην Ελλάδα. Η εκπαίδευση κατ’ οίκον στη χώρα µας δεν επιτρέπεται, όµως εκείνοι βρήκαν τη λύση.

Επειτα από δύο επιστολές στο υπουργείο Παιδείας χωρίς απάντηση και ύστερα από πολύµηνες αναζητήσεις, ένα ιδιωτικό σχολείο στη Θεσσαλονίκη αποδέχτηκε την Αναστασία στα µητρώα του και έτσι για όσο θα ταξιδεύουν η µικρή θα έχει καθηµερινή επαφή µε το σχολείο και τους δασκάλους της µέσω ∆ιαδικτύου. Σηµαντική βοήθεια στην εκπαίδευσή της προσφέρει και µια δασκάλα, η οποία όταν έµαθε για την ιστορία της οικογένειας προσφέρθηκε να βοηθήσει εθελοντικά.

«Το παιδί θα πάρει πολλές εµπειρίες στον δρόµο, θα γνωρίσει και άλλα παιδάκια, άλλα µέρη, εντελώς καινούργια πράγµατα. Εκείνο που θέλουµε ως γονείς είναι η κόρη µας να γνωρίσει τον κόσµο από µέσα και όχι µόνο µέσα από τα βιβλία, το Ιντερνετ ή την τηλεόραση. Μέσα από τις εµπειρίες που θα αποκοµίσει, άλλωστε, καθηµερινά θα λαµβάνει τα καλύτερα µαθήµατα Γεωγραφίας, Ιστορίας, Τέχνης, Αστρονοµίας και Οικονοµίας. Τι είναι πιο σηµαντικό: να µαθαίνεις τον κόσµο µέσα από ένα βιβλίο ή ζώντας µέσα σε αυτόν;» σχολιάζει σχετικά ο Α. Τεµπερίδης.

Αυτές τις ηµέρες βρίσκονται στην Κρήτη, µετά τον γύρο της Πελοποννήσου, και προτού αναχωρήσουν για µέρη µακρινά, θα γυρίσουν και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου, ώστε η Αναστασία να εξοικειωθεί µε τη νέα ζωή τους. Σε πόσο καιρό αυτήν τη φορά αναµένεται να κάνουν τον γύρο του κόσµου; «Ο σχεδιασµός είναι για έξι µε οκτώ χρόνια. Ολα, όµως, είναι ρευστά, αναλόγως µε το πώς θα είµαστε ως οικογένεια, µε βάση πάντοτε το παιδί και το εάν θα της αρέσει ή όχι αυτή η εµπειρία» υπογραµµίζουν και οι δύο.