Γύρισε την πλάτη στο Δημόσιο και επέστρεψε στον ιδιωτικό τομέα -«Ένιωθα ότι θέλω να δουλέψω, και δεν μπορώ» - Πώς τα Τέμπη έπαιξαν ρόλο

Ολόκληρες γενιές στην χώρα μεγάλωσαν με το όνειρο μιας καρέκλας στο Δημόσιο, ακολουθώντας και τις… ευλογίες της ελληνικής οικογένειας. Η μηχανολόγος μηχανικός του ΑΠΘ Μαρία Μουρτιάδου παρόλο που διάλεξε ένα διαφορετικό δρόμο- μετά από 15 χρόνια επιτυχημένης πορείας σε ιδιωτικά έργα στο εξωτερικό και στην ασφάλεια κατασκευής αγωγών φυσικού αερίου- αποφάσισε να επιστρέψει στην χώρα και να αποδεχτεί ανώτερη θέση σε οργανισμό του δημοσίου.

Μετά το πανεπιστήμιο η κ. Μουρτιάδου ξεκίνησε να δουλεύει αμισθί σε γραφεία της Θεσσαλονίκης «γιατί έτσι ήταν τότε η μόδα για να μάθεις», όπως λέει.  Αργότερα έπιασε δουλειά στην κατασκευή  του αγωγού ΤAP. Και πριν ακόμη την ολοκλήρωση του έργου η ιταλική εταιρεία της πρότεινε να δουλέψει σε αντίστοιχα πρότζεκτ αρχικά στην Γερμανία και αργότερα στον Καναδά στον τομέα τη ασφάλειας. 

«Οι περισσότεροι συστήνονταν αναφέροντας εκτός από το όνομά τους και το κόμμα υποστήριξης. Για μένα απλά έλεγαν η Μαρία …» 

«Αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα για να έχω μια βάση και να μαι πιο κοντά στους δικούς μου ανθρώπους, φέρνοντας παράλληλα στο δημόσιο οργανισμό τους νέους κανονισμούς ασφαλείας που είχα μάθει. Η μόνη συμβουλή που μου είχαν δώσει, εξάλλου, οι γονείς μου από μικρή ήταν ότι αν δεν το αγαπήσεις αυτό που θα κάνεις, δεν μπορείς να γίνεις καλή σε αυτό» θυμάται.

Μετά από τέσσερις μήνες, ωστόσο, στο Δημόσιο αποφάσισε να παραιτηθεί, γυρίζοντας την πλάτη σε ένα όνειρο πολλών Ελλήνων…

«Ένιωθα ότι ήθελα να δουλέψω και δεν μπορούσα. Υπερίσχυε το ‘έλα. μωρέ’ κάθε φορά που πήγαινα α εφαρμόσω ένα νέο κώδικα ασφάλειας. Οι περισσότεροι συστήνονταν αναφέροντας εκτός από το όνομά τους και το κόμμα υποστήριξης. Για μένα απλά έλεγαν η Μαρία …» θυμάται. Δεικτικά ήταν και τα πρώτα σχόλια που άκουγε στους διαδρόμους, περνώντας το κατώφλι του δημόσιου οργανισμού:  «Τώρα αυτή ήρθε να μας μάθει πως θα δουλεύουμε» ήταν από τις πρώτες ατάκες.

Τους μήνες που υπηρέτησε στο δημόσιο φορέα ανέλαβε αρμοδιότητες αλλά και οδηγίες για να ενσωματώσει τις καλές πρακτικές που εφάρμοσε στο εξωτερικό στον τομέα της ασφάλειας. Οι ανώτεροί της όμως κοιτούσαν το θέμα του κόστους υλοποίησης της αλλαγής κάθε φορά και όχι το όφελος που θα είχαν από την αλλαγή.

Tο μότο στο δημόσιο ήταν να μην δίνουμε σημασία σε πολλά πράγματα. 

«Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που περίμενα. Δεν περίμενα υψηλά standrads. Κακώς βέβαια αλλά έτσι είναι. Απλά ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που έκανα στα έργα. Δεν ήταν προτεραιότητα τα θέματα ασφάλειας και δεν είχαν διάθεση να διορθωθούν κάποια βασικά θέματα που μου χαν κάνει εντύπωση στο δημόσιο.Τα επίπεδα ασφαλείας ήταν πολύ χαμηλά. Και το μότο ήταν να μην δίνουμε σημασία σε πολλά πράγματα. Όχι από όλους, αλλά υπερίσχυε το ΄έλα μωρέ’. Ο ανώτερος δεν είχε δώσεi σημασία σε αυτά που έκανα. Είδα ότι δεν υπάρχει πολύ ελπίδα σε όλο αυτό. Έκανα προτάσεις που δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Προσπαθούσαν κάποιοι να τις περάσουν αλλά δεν ήταν πάντα εύκολο. Κάπου κολλούσε το πράγμα και δεν έχασα πολύ χρόνο… Έφυγα».

Η πρώτη αντίδραση των δικών της ανθρώπων ήταν ακαριαία: «Είσαι τρελή τι είναι αυτά που κάνεις;  Ξανασκέψου το. Τι κάνεις; Βρες πρώτα κάτι άλλο και μετά φεύγεις…» της έλεγαν. Γρήγορα, όμως κατάλαβαν ότι είχε δίκιο.  «Δεν το μετάνιωσα» θα πει η ίδια.

Λίγες μέρες μετά την τραγωδία στα Τέμπη παλιοί της συνάδελφοι της τηλεφώνησαν και την είπαν «τώρα μπορούμε να καταλάβουμε κάποια θέματα που μας έλεγες σχετικά με την ασφάλεια. Αν θέλεις να ξαναγυρίσεις στη θέση. Αυτό μου έκανε εντύπωση».

Όπως εξηγεί η ίδια ήταν μια ευκαιρία να εντάξουν στο δημόσιο αυτά που είχε δει και είχε μάθει στο εξωτερικό σχετικά με την ασφάλεια στα έργα.

Όπως εξηγεί η ίδια «υπήρχαν πραγματικά κάποιοι άνθρωποι που ήθελαν να βάλουν τα πράγματα σε μια τάξη. Αλλά όχι όλοι. Κάποιοι, όντως, προσπαθούν και θέλουν να αλλάξουν κάποια πράγματα. Δεν τους δίνετε η δυνατότητα».

Τι όμως έχει να πει για κάποιον που όνειρό του είναι να δουλέψει στο δημόσιο

Δεν είναι κακό κατ’ ανάγκη το να θέλει κάποιος να μπει στο δημόσιο απαντά. Δεν είναι κακό το δημόσιο ούτε πρέπει να το βλέπουμε ως κακό. Αν έχεις στο μυαλό σου την εικόνα ότι θα πάω στο δημόσιο και θα δουλεύω 2-3΄ώρες και θα πληρώνομαι είναι κρίμα για τον εαυτό σου να σκέφτεται έτσι. Δεν είναι κρίμα για το δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση το δημόσιο αποτρέπει από μόνο του τα νέα άτομα με τον τρόπο του, με τους μισθούς. Δεν είναι πολύ ανταγωνιστικό από μόνο του.

Μπορεί όμως να αλλάξει το δημόσιο;

Και βέβαια μπορεί απαντά. «Και μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο να γίνουν τομές στο δημόσιο Είναι αναγκαίο να δώσουν περισσότερη εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που πραγματικά θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα και μετά είναι το χρηματικό. Το θέμα είναι οι άνθρωποι. Γιατί υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που είναι στο δημόσιο» παρατηρεί.

Σήμερα η Μαρία αναζητά τον επόμενο επαγγελματικό σταθμό της στον ιδιωτικό τομέα.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

• «Έπεσαν» πρόστιμα στο beach bar όπου εργαζόμενος σέρβιρε μέσα στη θάλασσα - Παραβάσεις και «καμπανάκι» τρεις φορές μέσα σε τρεις μήνες
• ΣΥΡΙΖΑ: Αγώνας δρόμου μετά το «όχι» Γεροβασίλη και διαφωνίες για το χρονοδιάγραμμα - Χωρίς Τσίπρα η συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας
• Θλίψη για νεκρό άλογο στον Βόλο: Πνίγηκε από σχοινί με το οποίο ήταν δεμένο - Συνελήφθη ο ιδιοκτήτης του
• Νοσοκομείο επέτρεψε για πρώτη φορά σκύλο σε τοκετό - Πώς βοηθούσε την αφεντικίνα του
• Ρυθμίσεις χρεών: Ποιες προστατεύουν από τις κατασχέσεις - Οι 4 επιλογές των οφειλετών