Γιατί 10 χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα ο φασισμός είναι εδώ: Στη Βουλή, στα λιμάνια, στους δρόμους, στα σπίτια, στον απέραντο πλημμυρισμένο Κάμπο

Κι όμως 10 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ο φασισμός είναι (ακόμα) εδώ: στη Βουλή, στα λιμάνια, στους δρόμους, στα σπίτια, στον απέραντο πλημμυρισμένο Κάμπο. Κι ο φασισμός είναι παντού!

Έχουν περάσει κιόλας 10 χρόνια. Ήταν βράδυ του Σεπτέμβρη του 2013, μια μέρα σαν σήμερα, 17 προς 18 του μήνα, όταν ο Παύλος Φύσσας ξεψυχούσε σε ένα λερό ρείθρο πεζοδρομίου στο Κερατσίνι, στα χέρια των φίλων του, περιμένοντας ασθενοφόρο.

Η δολοφονική οργάνωση Xρυσή Aυγή, λίγες μέρες πριν είχε επιτεθεί σε μέλη του ΠΑΜΕ, λίγους μήνες πριν είχε σκοτώσει τον Σαχζάτ Λουκμάν και δεν είχε περάσει ένας χρόνος από τότε που δύο αιγύπτιοι ψαράδες στο Πέραμα είχαν πέσει νεκροί από τα ελεεινά χέρια χρυσαυγητών, που έχουν πλέον αντικαταστήσει το επίθετο «φασίστας».

Το αίμα του Παύλου Φύσσα ήταν που έπνιξε τη Χρυσή Αυγή και όσους είχαν ταυτιστεί μαζί της· κινητοποιήθηκε η Δικαιοσύνη, αφυπνίστηκε η κοινή γνώμη, ευαισθητοποιήθηκε η Βουλή, που μέχρι τότε βίωνε συνεδριάσεις υπό τα ουρλαχτά «λύκων», άκουγε ύβρεις, έβλεπε προπηλακισμούς, μούτζες, τραμπουκισμούς, προκλητικές συμπεριφορές που θύμιζαν κοινωνία μπράβων της νύχτας· εμφανίζονταν παρουσίες ελεεινές εντός Κοινοβουλίου, εμέσματα μιας εποχής που πιστεύαμε ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Κι ήταν εκεί!

Ο 34χρονος Παύλος Φύσσας (μουσικός της ραπ, γνωστός με το ψευδώνυμο Killah P.) δολοφονήθηκε από τον 45χρονο χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά έπειτα από συντονισμένη επίθεση φασιστικής ομάδας. Η δολοφονία ήταν αφορμή για να σχηματιστεί η δικογραφία που χαρακτήρισε την Χρυσή Αυγή «εγκληματική οργάνωση» και η υπόθεση να παραπεμφθεί σε δίκη με κατηγορούμενος βουλευτές, στελέχη και μέλη του φασιστικού εξαμβλώματος.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα συμπαρέσυρε πάνω από 60 υποθέσεις εγκληματικών ενεργειών στα δικαστήρια.

Το «φίδι» έπεσε σε νάρκη...

Ο καθ’ ομολογίαν δράστης του εγκλήματος στο Κερατσίνι, Γιώργος Ρουπακιάς, δικάστηκε ως φυσικός αυτουργός της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως καθώς επίσης και για ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση· καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και δέκα έτη συν οκτώ έτη για πλημμελήματα.

Στο εδώλιο κάθισαν δίπλα στον Ρουπακιά 17 κατηγορούμενοι - πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής (συνολικά 69 οι κατηγορούμενοι της Χρυσής Αυγής), που δικάστηκαν για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και για συμμετοχική δράση στο κακούργημα της ανθρωποκτονίας του Παύλου Φύσσα.

Και από εκείνο το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου του 2013 πέρασαν 10 χρόνια - νύχτες κι όσοι πίστεψαν και πανηγύρισαν ότι το «φίδι» εξολοθρεύτηκε γελάστηκαν: τα αυγά του εκκολάπτονται συνεχώς!

Κι αν χαμογελάσαμε, γρήγορα και πάλι σκοτεινιάσαμε…

Στις εκλογές του 2019 το κόμμα της Χρυσής Αυγής δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσοστό και έμεινε έξω από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τον Οκτώβριο του 2020 η πρωτόδικη καταδίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής προκαλούσε ντελίριο ενθουσιασμού έξω από τα δικαστήρια, όπου είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες κόσμο. Τι είχε γίνει τότε;

Στο πλαίσιο της δίκης για εγκληματική οργάνωση, συνεκδικάστηκαν τρία κακουργήματα τα οποία ήταν η ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα (18 Σεπτεμβρίου 2013), η απόπειρα ανθρωποκτονίας του αιγύπτιου αλιεργάτη Αμπουζίντ Εμπάρακ και η απόπειρα ανθρωποκτονίας των στελεχών του ΚΚΕ και μελών του ΠΑΜΕ, ενώ συνεξετάστηκαν και άλλες 60 υποθέσεις που έχουν ήδη δικαστεί ή δικάζονταν παράλληλα σε άλλα δικαστήρια και αφορούν εγκλήματα για τα οποία έχουν καταδικαστεί ή κατηγορούνταν τα μέλη της Χρυσής Αυγής που δικάζονταν για ένταξη ή και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Στίς 7 Οκτωβρίου του 2020, κρίθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονται, τόσο για ένταξη στην εγκληματική οργάνωση όσο και για τη δολοφονία Φύσσα, ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος. Επιπλέον, κρίθηκαν ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Λαγός, Γερμενής, Παναγιώταρος, Παππάς, Ματθαιόπουλος και ένοχοι για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση οι Άγγος, Αποστόλου, Καζαντζόγλου, Καλαρίτης, Μιχαλάρος, Μπαρέκας, Παπαβασιλείου, Παπαδόπουλος, Πόπορη, Ρουπακιάς, Σκιατούνης, Σκάλκος, Στεργιοπουλος, Στράτος, Τσακανίκας, Τσόρβας, Τσαλίκης, Χατζηδάκης, Χρυσαφίτης. Και οι πόρτες των φυλακών, άνοιξαν για να περάσει ο φασισμός, όμως…

... αλλά ξύπνησε και πάλι

Στις εκλογές του 2023, έγκλειστος στις φυλακές του Δομοκού, καθοδήγησε - αν και «νεκρός» πολιτικά - σαν άλλος Ελ Σιντ τους «στρατιώτες» του να «εισβάλλουν» με όπλο την ψήφο 243.922 πολιτών στη Βουλή. Και 12 από εκείνους τρύπωσαν και κάθισαν στα έδρανα και απολαμβάνουν τον παχυλό μισθό τους. Και σήμερα, μέρες φθινοπώρου, ο ίδιος έγκλειστος τροχίζει το σπαθί του για να μονομαχήσει για τον Δήμο της Αθήνας. Η Χρυσή Αυγή μπορεί να άλλαξε ντύμα και όνομα, αλλά είναι εδώ με τις ίδιες αιμοδιψείς ορέξεις. Μη χαίρεστε, λοιπόν, που σκοτώσατε το κτήνος. H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό.

Οι «Σπαρτιάτες» τώρα έχουν μάθει πια· δεν προκαλούν όπως οι προκάτοχοί τους. Πέταξαν τα μαύρα μπλουζάκια με τους ρούνους και φόρεσαν κουστούμια και γραβάτες· ο λόγος τους είναι πιο ήπιος και περισσότερο πολιτικός, αποφεύγουν τους ναζιστικούς χαιρετισμούς, αποφεύγουν τις πολλές εμφανίσεις στα τηλεοπτικά κανάλια, που τους απογυμνώνουν και αν δεν είχε συμβεί εκείνη η Στάση κατά του «αρχηγού» και οι δηλώσεις του τελευταίου περί «Greek Mafia και Δον Κορλεόνε» θα είχαν, μέχρι σήμερα, περάσει απαρατήρητοι κι αυτό είναι που επιδιώκουν σε πρώτη φάση.

«Τα σκουλήκια ανάμεσά μας»

Γράφει η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη σε άρθρο της στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ: «Το πιο φανταχτερό σκουλήκι, κλεισμένος στο Δομοκό, φόρεσε περικεφαλαία, βρήκε κοιλιές ξενιστών και χώθηκε. Έχει χρόνο, έχει ένα μάτσο συσκώληκες, και πολιτεύεται με όλες τις ανέσεις της συστημικής και κοινωνικής ανοχής, τουιτάροντας προς Έλληνες, που τους έφτιαξε και κόμμα με την υπογραφή του, κασιδιαρίζοντας μετ’ ευτελείας και έρποντας με το ναζιστικό του σάλιο και τη χρυσαυγίτικη προίκα προς το Δήμο της Αθήνας…. Πέρασαν 10 χρόνια και τα σκουλήκια βγήκαν πάλι από τα έγκατα του συστήματος. Και κυκλοφορούν ανάμεσά μας, γυρίζοντας ανάποδα ακόμα και τα πιο αφιλόξενα σωθικά μας. Αναρωτιέμαι λοιπόν 10 χρόνια μετά τον φόνο του Παύλου, κι άλλο αίμα, πάντα ίδιο στους ανθρώπους, μα αιγυπτιακό, μα πακιστανικό, και τους φτωχοδιαβόλους στις φυλακές χωρίς τα προνόμια του Λιάκου, που «δουλεύει» για να μειώσει την ποινή του, όλοι όσοι μιλούν για τοξικότητα στην πολιτική ζωή και τον λόγο της σε ποιο σχολείο, σε ποια τηλεόραση, σε ποια διαδικτυακά φόρουμ κατέβαλαν κόπο, χρόνο και κυρίως διαθέτουν τη βούληση να αναπτυχθούν αντισώματα στον φασισμό - ναζισμό ώσπου να καθαριστούν τα σκουλήκια;».

«Δεν είναι αργά»

Η Ελευθερία Τομπατζόγλου, δικηγόρος της οικογένειας του Παύλου Φύσσα γράφει στα «ΝΕΑ»: «Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου, που σηματοδότησε τη διάλυση του μακροβιότερου φασιστικού σχηματισμού στην Ελλάδα, βρισκόμαστε σε μια από τις δυσκολότερες χρονικές συγκυρίες, με τρία ακροδεξιά μορφώματα να έχουν εκπροσώπηση στο ελληνικό κοινοβούλιο, με την ελληνική κοινωνία να είναι αδύναμη να αντιδράσει στη σταδιακή και άνωθεν επιβαλλόμενη εξαθλίωση και παρά το γεγονός ότι μια μερίδα πολιτών προσπαθεί να αντισταθεί ακόμα η αντίσταση αυτή είναι σπασμωδική και δυστυχώς δεν μπορεί να πάρει μητροπολιτικές διαστάσεις…. Η μεγάλη παρακαταθήκη που άφησε η κοινωνική αντίδραση μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα πρέπει να αξιοποιηθεί, ώστε οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις να αντισταθούν στη σταδιακή αποκτήνωση, τον εκφασισμό που μεθοδικά επιβάλει το πολιτικό σύστημα των τελευταίων ετών και την κανονικοποίηση απάνθρωπων συμπεριφορών, με τη διαρκή απαξίωση της ανθρώπινης ζωής…. Δεν είναι αργά για να αντιστραφεί η πορεία, για να μην πάει χαμένη η θυσία του Παύλου, δεν είναι αργά για να μην θρηνήσουμε και άλλα θύματ, με θήτη αυτή τη φορά ακόμα και το διπλανό μας».

Ο «διπλανός μας»...

Και ας σταθούμε σ’ αυτό το τελευταίο: «ακόμα και το διπλανό μας». Μόλις προχθές ένας άνθρωπος οπλίστηκε με μια κυνηγετική καραμπίνα, κατέβηκε τις σκάλες της πολυκατοικίας όπου διέμενε ως καλός και ήσυχος οικογενειάρχης και σαν να πήγαινε για κυνήγι αγριόχοιρου βγήκε στο δρόμο, σε ένα πολυσύχναστο δρόμο του Πειραιά, και σκότωσε, ατάραχος, έναν συνάνθρωπό του, δι’ ασήμαντον αφορμή.
Δι’ ασήμαντον αφορμή - η πιο σωστά δίχως αφορμή - λίγες μέρες πριν, ένας άνθρωπος πετάχτηκε στη θάλασσα και πνίγηκε σαν να ‘ταν ζώο από εκείνα που πνίγηκαν στον Θεσσαλικό Κάμπο. Και σίγουρα ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που σκοτώνονται.

Επίσης… Έτσι, «δι’ ασήμαντον αφορμή», ο ήσυχος οικογενειάρχης μετατρέπεται σε φασίστα, όσο το κράτος του αφαιρεί την αξιοπρέπειά του και του προσθέτει άχθος επιβίωσης στους ώμους. Το κράτος, που ευαγγελίζεται την ευημερία του πολίτη μεν, φροντίζοντας πρωτίστως την ευημερία των λακέδων του δε.
Και είναι σύνηθες στην εποχή μας, ένα κοπάδι προβάτων να ψηφίζει κυβερνήσεις λύκων, για να τα προστατεύει από άλλα θηρία και επειδή ο λύκος δεν προβληματίζεται ποτέ από το πόσα πολλά είναι τα πρόβατα, κατασπαράζει διαρκώς. Ψήφισε λύκο το καλοκαίρι για να σε φάει τον χειμώνα, που λέει ο αφελής λαός...

Ας μην πάει λοιπόν χαμένο το αίμα του Παύλου Φύσσα, που όμως ξεθώριασε 10 χρόνια μετά στις συνειδήσεις των ουδέτερων δημοκρατικών πολιτών. Κι όπως είχε πει κι ο Μπενίτο Μουσολίνι: Οι ουδέτεροι ποτέ δεν επιβάλλονται στα γεγονότα. Πάντα βυθίζονται. Μόνο το αίμα κινεί τους τροχούς της Ιστορίας!