«Θέλεις να ζήσεις, ναι ή όχι;»: Θαύμα ζωής στη Θεσσαλονίκη - Ένας 60χρονος ζει επί 11 χρόνια με τεχνητή καρδιά

«Γιατρέ σ΄ ευχαριστώ, μου έδωσες ζωή!»: Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του Σταύρου Μουτάκη όταν βλέπει τον καρδιοχειρουργό Κυριάκο Αναστασιάδη λίγο μετά το καθιερωμένο ετήσιο check up στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης. Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα θα το περιέγραφε κάπως διαφορετικά: την εβδομάδα αυτή συμπληρώνονται 11 χρόνια με μηχανική καρδιά χωρίς μεταμόσχευση. Αποτελεί ρεκόρ που αξίζει να μελετηθεί.

Ο μηχανικός αυτοματισμών και πρώην υπάλληλος της ΔΕΗ κ. Μουτάκης σε ηλικία 50 ετών διαγνώστηκε με τελικού σταδίου καρδιακή ανεπάρκεια. Είχε δυσκολία να αναπνεύσει, ακόμα και σε ηρεμία. Σταμάτησε να εργάζεται καθώς χρειαζόταν επανειλημμένες νοσηλείες στο νοσοκομείο. Κρίθηκε ακατάλληλος για μεταμόσχευση καρδιάς και η κατάστασή του επιδεινωνόταν παρά την φαρμακευτική αγωγή. Η ζωή του τελείωνε σε αργή κίνηση!

«Δεν μπορούσα να περπατήσω ούτε 100 μέτρα. Ανέβαινα τρία σκαλιά και στο τρίτο σταματούσα με τα χέρια μου ήταν παγωμένα από την κακή κυκλοφορίας του αίματος» λέει ο κ. Μουτάκης και μας δείχνει το μηχάνημα που κουβαλάει πλέον καθημερινά μαζί του. 

Θυμάται ακόμη τις πρώτες ώρες πριν μπει στο χειρουργείο λίγο μετά την μεταφορά του με ασθενοφόρο από την Πτολεμαΐδα σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. «Ήρθε ο Καθηγητής πάνω από το κρεβάτι και με ρώτησε. “Θέλεις να ζήσεις; Απάντησε με ένα ναι ή με ένα όχι!” Του είπα “ναι” και ο γιατρός μού ζήτησε να βάλω μια υπογραφή σε ένα χαρτί». Λίγα λεπτά αργότερα μπήκε στο χειρουργείο και απέκτησε μια μηχανική καρδιά που λειτουργεί με μπαταρίες και φορτίζει κάθε μέρα. «Ο κύριος Αναστασιάδης έχει χρυσά χέρια» λέει ο κ. Μουτάκης και χαμογελά. 

Ο στόχος να ζήσει έστω και λίγους μήνες ακόμα χωρίς να βασανίζεται ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το μηχάνημα έχει μέση διάρκεια ζωής λιγότερη από δύο χρόνια. Ο 61χρονος μηχανικός από την Πτολεμαΐδα «έσπασε» τα κοντέρ και η μηχανική καρδιά “κινείται" ήδη για 11 ολόκληρα χρόνια ασταμάτητα. Απολαμβάνει εδώ και 11 χρόνια μία φυσιολογική ζωή χάρη σε μία συσκευή εμφυτευμένη μέσα στην καρδιά του που υποκαθιστά τη λειτουργία της. Αποτελεί έναν από τους ελάχιστους ασθενείς στο κόσμο που επιζούν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με αυτή τη συσκευή, χωρίς να υποβληθούν σε μεταμόσχευση καρδιάς.

Το κορυφαίο αυτό επίτευγμα οφείλεται στο πείσμα και στην επιστημονική πληρότητα του Καθηγητή Κυριάκου Αναστασιάδη. Δεν είναι τυχαίο ότι η κλινική που διευθύνει, η Καρδιοθωρακοχειρουργική Κλινική του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου  χαίρει διεθνούς αναγνώρισης για την προσφορά της. Για τον κύριο Μουτάκη αυτά έχουν μικρή σημασία μπροστά στο “θαύμα”… «Σταμάτησα να κουράζομαι τόσο πολύ, είμαι καλά. Λειτουργικός. Και ζω τουλάχιστον 50% φυσιολογικά. Περπατάω 2-3 χιλιόμετρα όπως περπατούσα, πηγαίνω στο βουνό όπως παλιά. Και πού και πού πάω και για κυνήγι που μ΄ αρέσει με τη βοήθεια των φίλων μου». Σταμάτησε, όμως, το κολύμπι και το υποβρύχιο ψάρεμα καθώς πλέον δεν επιτρέπεται. 

Η καρδιακή ανεπάρκεια δεν είναι ανίκητη

Σύμφωνα με την Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία η καρδιακή ανεπάρκεια αποτελεί σύγχρονη επιδημία με περίπου 200.000 ασθενείς στη χώρα μας από τους οποίους οι 2.000 περίπου βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα έτη εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού και της βελτίωσης της διάγνωσης της.

Όπως λέει ο Καθηγητής Αναστασιάδης, για τα δεδομένα της χώρας μας θα έπρεπε να διενεργούνται περί τις 200 μεταμοσχεύσεις καρδιάς και εμφυτεύσεις συσκευών υποστήριξης. Δυστυχώς, ο αριθμός των ασθενών που υποβάλλονται σε μεταμόσχευση δεν ξεπερνά τους 6-8 ετησίως. Επομένως, η καρδιακή ανεπάρκεια δεν είναι μόνο ιατρικό πρόβλημα, αλλά κοινωνικό και αγγίζει τον πυρήνα του ιατρικού λειτουργήματος, την προσφορά στον άνθρωπο. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή για έναν καρδιοχειρουργό από το ζεστό βλέμμα και το άγγιγμα του ασθενούς που συνέρχεται μετά από μία εγχείρηση καρδιάς. Λέμε συχνά, «σε ευχαριστώ από καρδιάς», αλλά, πιστέψτε με, η αγάπη και η ευγνωμοσύνη δεν προέρχονται από εκεί -την έχω καθημερινά στα χέρια μου και ξέρω ότι, ακόμα και όταν είναι μηχανική, το συναίσθημα είναι εκεί και είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μας. Δεν θα ξεχάσω σε μία φιλανθρωπική αποστολή που συμμετείχα στην Αφρική, σε μία φτωχή χώρα, το Μαυρίκιο, την ελπίδα και την ευγνωμοσύνη αποτυπωμένη στο πρόσωπο των ντόπιων ασθενών που δεν μπορούσαν να την εκφράσουν με τη γλώσσα» καταθέτει με συγκίνηση στο ethnos.gr ένας από τους κορυφαίους μας καρδιοχειρουργούς, ο Κυριάκος Αναστασιάδης.