«Ο φόβος έρχεται σε δεύτερη μοίρα»: Πώς είναι να είσαι στην «ελίτ» των Ενόπλων Δυνάμεων - Ο επικεφαλής της Ζ' ΜΑΚ στο OPEN

Μία καθημερινή εκπαίδευση της «ελίτ» των Ενόπλων Δυνάμεων, της μονάδας Ζ' ΜΑΚ - Μοίρα Αμφίβιων Καταδρομών, είναι σαν βγαλμένη από... ταινία δράσης. Το OPEN και η εκπομπή «Τώρα Μαζί» της Ευλαμπίας Ρέβη και του Σπύρου Χαριτάτου βρέθηκαν στο πεδίο εκπαίδευσης και συνομίλησαν με τον επικεφαλής της ομάδας.

Η εκπαίδευση των κομάντος περιλαμβάνει καθημερινά τα εξής: Βολές μάχης ταχείας αντίδρασης σε κοντινές αποστάσεις, με διάφορα πιστόλια και τυφέκια. Έπειτα, συνδυαστική άσκηση, κατοικημένους τόπους με τη συνδρομή τροχοφόρων οχημάτων με βαρύ οπλισμό. Έπειτα, συνδυαστική άσκηση, υποστήριξη τροχοφόρων οχημάτων, προς υποστήριξη ομάδας, καταρρίχηση και έπειτα εκκαθάριση δωματίου και κατ' επέκταση κτιριακής εγκατάστασης. Στη συνέχεια, βολές ειδικής ακριβείας από ελεύθερους σκοπευτές.

Έπειτα, βολές από τροχοφόρα οχήματα με βαρύ οπλισμό. Τέλος, εξαμελής ομάδα να έρχεται σε επαφή με τον εχθρό και στη συνέχεια να τον εξουδετερώνει.

«Είμαστε πάντα έτοιμοι»

Αφού περιέγραψε «κομμάτι - κομμάτι» την καθημερινή εκπαίδευση, ο επικεφαλής της Ζ' ΜΑΚ - Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών τονίζει: «Το τελευταίο που θέλουμε είναι να γίνει κάτι (σ.σ. όπως ένας πόλεμος), αλλά είμαστε πάντα έτοιμοι στο οτιδήποτε χρειαστεί και απαιτηθεί».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι πως είμαστε περισσότερο αδέλφια παρά συνάδελφοι. Ο ένας καλύπτει τον άλλο και στην καθημερινότητά και σε επιχειρήσεις».

Όταν οι δημοσιογράφοι των ρώτησαν για τις οικογένειές τους και πώς το διαχειρίζονται, είπε: «Μας ρωτούν αρκετά, λέμε λίγα, χρειάζεται να λέμε λίγα. Όσα λιγότερα ξέρουν τόσο καλύτερα είναι για την εύρυθμη λειτουργία μιας οικογένειας».

«Υπέρ βωμών και εστιών»

Αναφερόμενος στο επάγγελμα, λέει: «Δεν είναι για όλους, λίγοι μπορούν α το κάνουν, λίγοι μπορούν να μπουν στον στρατό και να το συνεχίσουν. Χρειάζεται φιλοπατρία, αγάπη για τον συνάνθρωπό μας και για τη διαφύλαξη των συνόρων να είναι εκεί. Εγώ το ήθελα από μικρός».

Σε ερώτηση εάν το καθήκον και η διαφύλαξη των συνόρων είναι κάτι τόσο ιερό για την ομάδα αυτή, ο ίδιος απαντά: «Υπήρχε μία φράση στον ελληνοϊταλικό που ειπώθηκε, "υπέρ βωμών και εστιών". Αυτό σημαίνει ότι εάν το χρειαστεί η πατρίδα, πρέπει να είμαστε εκεί να διαφυλάξουμε την εστία μας και τους βωμούς μας».

Όπως τονίζει, «ο φόβος έρχεται σε δεύτερη μοίρα, σε πρώτη έρχεται η διαφύλαξη των συνόρων».

Τέλος, αναφερόμενος και πάλι στις οικογένειές τους, υπογραμμίζει: «Αν χρειαστεί να λείψουμε από το τραπέζι, δεν πειράζει, υπάρχει και μία δεύτερη οικογένεια, του στρατοπέδου. Και είναι εξίσου σημαντική».