Πούλησε το σπίτι του και αφιέρωσε 22 χρόνια της ζωής του για να φτιάξει το μοναδικό στην Ελλάδα πάρκο πλακιδίων

Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο αλλά έβαλε στόχο ζωής να φτιάξει το μοναδικό στην Ελλάδα πάρκο πλακιδίων. Όλα ξεκίνησαν το 1965 όταν ο Στράτος Μαυρίδης αγόρασε ένα αγρόκτημα στην περιοχή του Μαρκοπούλου του Δήμου Ωρωπού περίπου 700 μέτρα από τον πανέμορφο και άγνωστο ακόμα και στους ντόπιους καταρράκτη «Μπέμπη».

Υδραυλικός στο επάγγελμα αφιέρωσε τη ζωή του στο μεροκάματο αλλά πάντα ήθελα να εξωραΐσει το ρέμα που περνούσε μπροστά από το σπίτι του και το οποίο ήταν γεμάτο καλαμιές αλλά και σκουπίδια που πετούσαν ακόμα και από μακρινές περιοχές.

Όταν ο Στράτος Μαυρίδης αποφάσισε να δώσει χαρακτήρα στο ρέμα που περνούσε στο δρόμο μπροστά από το σπίτι του δε φανταζόταν πως μετά από 22 χρόνια θα αναγκάζονταν να πουλήσει ένα διαμέρισμα που είχε για τα γεράματα του προκειμένου να αντιμετωπίσει τα έξοδα του εγχειρήματος του.

Εκατομμύρια πολύχρωμα πλακάκια τοποθετημένα με μεράκι και έμπνευση δημιουργούν ένα μοναδικό μωσαϊκό χρωμάτων που φτιάχνει τη διάθεση του επισκέπτη και δίνει χαρά στα παιδιά. Από το 2003 ο Στράτος Μαυρίδης δουλεύει ασταμάτητα το πάρκο πλακιδίων όπου υπάρχουν διάφορες θεματικές γωνιές και μηνύματα για τους επισκέπτες προτρέποντας τους να αγαπούν και να φροντίζουν το περιβάλλον και τα ζώα.

22 χρόνια δουλεύει νύχτα, μέρα

«Eίμαι εδώ από το 1965, δηλαδή, μία ολόκληρη ζωή αλλά όλο αυτό το έργο με το πάρκο το ξεκίνησα το 2003. Έτσι απλά. Ήταν μία έμπνευση. Το μήκος του πάρκου είναι πάνω από 340 μέτρα. Δεν έχω μετρήσει ποτέ πόσα πλακάκια έχω τοποθετήσει. Δεν γίνεται να μετρηθούν. Ξεκίνησα να δουλεύω εντατικά από το 2003. Νύχτα μέρα δουλεύω σε αυτό το πάρκο. Η αγάπη του κόσμου και τα καλά τους λόγια μου έδιναν καθημερινά δύναμη να συνεχίσω μέχρι που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Ο καιρός πολλές φορές δεν ήταν σύμμαχος. Αρκετές φορές κατέβασε νερό και μου πήρε τα καλούπια, αλλά συνέχισα πάντα με σεβασμό στον άνθρωπο, στο περιβάλλον και στα ζώα τα οποία και λατρεύω», λέει στο ethnos.gr ο Στράτος Μαυρίδης.

Λαμπρινή και Βιργινία

Στη βάση ενός εντυπωσιακού καραβιού αλλά και μιας πυραμίδας που φυσικά είναι όλα ντυμένα με πλακάκια υπάρχουν δύο ονόματα. «Λαμπρινή ήταν το όνομα της μητέρας μου και Βιργινία το όνομα της γυναίκας μου. Και οι δύο έχουν φύγει από τη ζωή και τους έχω αφιερώσει όλη αυτή τη δουλειά νύχτα μέρα».

Γέφυρες, σκάλες και καθιστικά

Στο πάρκο μεταξύ άλλων υπάρχουν τρεις πανέμορφες πολύχρωμες γέφυρες, σκάλες, καθιστικά, μία λιμνούλα με ψαράκια, μία εντυπωσιακή κατασκευή που είναι ζωγραφισμένος ο παγκόσμιος χάρτης, ένας πανέμορφος εξωτερικός πίνακας ζωγραφικής, ένα όμορφο χειροποίητο ιγκλού, δεκάδες άλλες θεματικές γωνιές εμπνευσμένες από τον δημιουργό του πάρκου.

Ο παγκόσμιος χάρτης και η πυραμίδα

«Υπάρχει ζωγραφισμένος ο παγκόσμιος χάρτης σε πραγματική κλίμακα από έναν φίλο ζωγράφο εθελοντή. Την πυραμίδα την έφτιαξα εμπνευσμένος από την Αίγυπτο. Η πυραμίδα στο εσωτερικό της έχει χώμα, έχει ειδική κατασκευή με πλέγμα και τσιμέντο και πάνω εκεί έχουν τοποθετηθεί τα πλακάκια. Η κάθε βάση της πυραμίδας έχει διαφορετικό θέμα», λέει ο Στράτος Μαυρίδης.

Ατραξιόν οι τηλεοράσεις

Εκτός από τα εκατομμύρια πλακάκια εντυπωσιάζουν οι τηλεοράσεις παλιάς τεχνολογίας που έχουν τοποθετηθεί στα δέντρα, στις ελιές και στα πεύκα δημιουργώντας ένα σουρεαλιστικό σκηνικό. Παλιά βίντεο, παλιά ποδήλατα τα οποία έχουν βαφτεί πολύχρωμα, ένα παλιό σιδερένιο κρεβάτι και πήλινα αγάλματα περασμένων δεκαετιών όπως ο κλασσικός μπεκρής.

«Πετούσαν τις τηλεοράσεις...»

«Σκόπιμα υπάρχουν οι τηλεοράσεις. Πριν μερικά χρόνια άρχισε ο κόσμος να πετάει ακόμα και εδώ στο ρέμα τις παλιές μεγάλες τηλεοράσεις. Εδώ κοντά τα σκουπίδια ήταν γεμάτα με παλιές τηλεοράσεις. Τις μάζεψα, τις καθάρισα και τις τοποθέτησα ως μία έμπνευση. Τίποτε παραπάνω. Τίποτε παρακάτω. Άρεσε πολύ στον κόσμο και άρχισε να μου φέρνει πολλές τηλεοράσεις οι οποίες όλες πήραν τη θέση τους».

«Το κάθε τι στο πάρκο έχει τη σημασία του όχι γιατί εγώ θέλω να πω κάτι στον κόσμο, αλλά για να δοθεί τροφή στον κόσμο να σκέφτεται και να συζητάει όλα αυτά τα θέματα. Γενικά το πάρκο αλλάζει τη διάθεση του κόσμου. Αυτό δεν χρειάζεται να το πω εγώ. Το διαπιστώνεται και εσείς, όσο είστε εδώ. Δημιουργεί ωραίες παραστάσεις και δίνει τροφή για σκέψη, για φαντασία και ερμηνεία όπως την θέλει και την αγαπάει ο κάθε επισκέπτης. Εκτός των άλλων είναι στα 500 μέτρα και ο καταρράκτης "μπέμπης" το νερό του οποίο περνάει από εδώ».

Διακοσμητικές λάμπες

Όσο για τις λάμπες και τα ποδήλατα είπε: «Οι λάμπες που κρέμονται φυσικά δεν έχουν ρεύμα. Είναι καθαρά διακοσμητικές. Το ίδιο και τα παλιά ποδήλατα. Είναι κομψοτεχνήματα μιας άλλης εποχής. Και το παλιό σιδερένιο κρεβάτι. Μη νομίζεται πως όλα αυτά είναι γνωστά στη νέα γενιά».

Ο κόσμος σέβεται το χώρο

Ο Στράτος Μαυρίδης ποτέ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να δημοσιοποιήσει την προσπάθεια του και να διαφημίσει το πάρκο αλλά όπως είπε αποφάσισε να μιλήσει στο ethnos.gr τώρα που ολοκλήρωσε τις δημιουργίες του και στο υπόλοιπο της ζωής του θα φροντίσει να κάνει συντήρηση των πλακιδίων και φυσικά να κρατήσει καθαρό τον χώρο που κυριολεκτικά λάμπει:

«Ο κόσμος σέβεται τον χώρο. Καμιά φορά όταν ο αέρας φέρνει κανένα σκουπιδάκι τρέχουν να το μαζέψουν. Ούτε αποτσίγαρα πετούν. Σέβονται τον χώρο. Αλλά κι εγώ φροντίζω να γυαλίζω και να καθαρίζω τα πλακάκια και να βάφουμε με διάφορα χρώματα τις πέτρες αλλά και τα κλαδιά των δέντρων ώστε πάντα να είναι καθαρά».

Εμμονή με την αγορά πλακιδίων

Όπως θυμάται ο Στράτος Μαυρίδης μετά το τέλος της δουλειάς του το μόνο που σκεφτόταν ήταν να πάει σε καταστήματα που πουλούσαν πλακάκια και να διαπραγματευτεί το απόθεμα τους: «Τα πλακάκια τα αγόραζα από διάφορα καταστήματα. Αυτά που τους ξέμεναν ή ήταν τελευταία κομμάτια. Πήγαινα σε αποθήκες, σε μεγάλους εμπόρους, σε όποιον είχε πλακάκια. Διαπραγματευόμουν για καλές τιμές και φυσικά τα κουβαλούσα λίγα λίγα. Μου είχε γίνει εμμονή η αγορά των πλακιδίων. Έχουν γίνει χιλιάδες χιλιόμετρα από την Αθήνα έως εδώ. Έχουν απαιτηθεί χιλιάδες ώρες δουλειάς για να καθαριστούν τα πλακάκια, να ταξινομηθούν και να τοποθετηθούν».

«Εξαντλήθηκα... πούλησα διαμέρισμα»

Τα χρόνια πέρασαν και πλέον πήρε την απόφαση να σταματήσει: «Τελείωσα όλα μου τα έργα. Δεν πάει περισσότερο. Έχω ήδη εξαντληθεί και σε δύναμη και οικονομικά. Η ηλικία μου προχωράει και τα έξοδα είναι πολλά. Έχω πουλήσει ένα διαμέρισμα για να αντιμετωπίσω τις ανάγκες του πάρκου. Δεν άντεχα στη σκέψη να μείνει στη μέση».

«Τα έξοδα ήταν πολλά παρότι έγιναν όλα με πολύ μεράκι και προσωπική χειρωνακτική εργασία. Για το σπίτι και την οικογένεια ήταν δύσκολα. Πότε συμφωνούσαν και πότε διαφωνούσαν με όλο αυτό που έκανα, αλλά γενικά ήταν πάντα στο πλευρό μου και τους ευχαριστώ».

«Τροφή για τη φαντασία μας»

Όπως τονίζει η καθαριότητα και η συντήρηση είναι πλέον το βασικό του μέλημα: «Έρχονται καθημερινά εθελοντές. Μου προτείνουν να έρχονται να καθαρίζουν το πάρκο. Θέλουν μέχρι να γυαλίσουν τα πλακάκια. Τους ευχαριστώ όλους. Μπορεί να χρειαστούν όταν με εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μου. Γενικά έχω τρέλα με την καθαριότητα. Τα πλακάκια τα γυαλίζω καθημερινά. Η καθαριότητα είναι βασικό κομμάτι της σκέψης μου για να ξεκινήσει όλη αυτή η προσπάθεια».

«Πριν χρόνια πετούσαν διάφορα εδώ στην ευρύτερη περιοχή αλλά τα τελευταία χρόνια με τη δημιουργία του πάρκου αλλά και την προσπάθεια του Δήμου που έφτιαξε δίπλα τα γήπεδα η περιοχή μας έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Μακάρι αυτό το πάρκο να διατηρηθεί και να γίνει πόλος έλξης για τον κόσμο και μία καλή αφορμή για να δουλεύει η φαντασία μας και να ξεκουράζεται το μυαλό μας» .