Απολογία πατέρα Αντωνίου: Δεν υπήρχε καταναγκαστική εργασία και ξυλοδαρμοί - Οι πρακτικές αυτές είναι εκτός των αξιών μας

Ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών απολογήθηκε σήμερα, Δευτέρα, ο ιδρυτής της «Κιβωτού του Κόσμου», πατήρ Αντώνιος Παπανικολάου, σχετικά με την κακομεταχείριση που έχουν καταγγείλει τρόφιμοι της δομής τόσο από τον ίδιο όσο και από επτά συνεργάτες του.

Ο πάτερ Αντώνιος αρνήθηκε πλήρως όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονται και έκανε λόγο για «καθοδήγηση από κάποιους».

«Δεν υπήρχαν εξαντλητικές εργασίες» 

«Τα παιδιά αυτά ήταν βαριά τραυματισμένα. Η μεγάλη αγωνία ήταν αυτά τα παιδιά να μπορέσουν να επιλέξουν μια επαγγελματική ειδικότητα και να έχουν δεξιότητες για να βγάλουν μεροκάματο τίμια. Στο γεωργικό μας σχολείο ούτε εξαντλητικές εργασίες υπήρχαν, ούτε τίποτα! Όποιος ήθελε βοηθούσε, υπήρχε καταπληκτικό πρόγραμμα διαβίωσης με εκδρομές και ταξίδια! Έκαναν σπουδαίες διακοπές, σε μεγάλες ξενοδοχεία που είχαμε χορηγίες, τα φέρναμε σε επαφή με το θέατρο και τη μουσική» είπε, σύμφωνα με το dikastiko.gr. και συνέχισε:

«Δεν μπορεί να μιλάνε για την Κιβωτό! Εγώ να δώσω εντολή και να έχω πειθήνια όργανα για να δίνω εντολές για τιμωρητικές συμπεριφορές; Ερχόντουσαν κι εκπαιδεύονταν από το εξωτερικό για να μάθουν τους τρόπους και τις μεθόδους μας. Κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι από το εξωτερικό ερχόντουσαν να εκπαιδεύουν. Βραβευτήκαμε από την Ακαδημία Αθηνών. Υπάρχουν ντουλάπες ολόκληρες με βραβεία!».

«Παρά την αγάπη και την αυταπάρνηση που δείχναμε να τα μεγαλώσουμε, σε κάποια από αυτά ο χαρακτήρας είχε ήδη διαμορφωθεί. Όλα ξεκίνησαν από την κλοπή στον Βόλο, που έγιναν μαζί με παραβατικές συμπεριφορές στην Καλαμάτα. Ακόμα κι όταν έφυγαν, είχαμε καταπληκτική σχέση! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δέσιμο από το να μοιραστεί κάποιος την κατάντια του μαζί του! Τα παιδιά αυτά καθοδηγηθήκαν από κάποιους κι έφτασαν εξαιτίας και του χαρακτήρα τους να μας οδηγήσουν εκτός της Κιβωτού», είπε επίσης.

«Δεν υπήρχαν αυτές οι κακοήθειες»

Αναφερόμενος στη δημιουργία της οργάνωσης, εξιστόρησε πως το έναυσμα ήταν η νεανική εγκληματικότητα στην περιοχή που διορίστηκε ιερέας.

«Το 1998 κλήθηκα να υπηρετήσω ως ιερέας στην Ακαδημία Πλάτωνος, μιας περιοχής με υψηλά ποσοστά νεανικής εγκληματικότητας και αποφάσισα να δημιουργήσω την Κιβωτό του Κόσμου. Ύστερα από σκέψη και προσευχή δημιουργήσαμε ομάδες μπάσκετ για να εντάξουμε τα παιδιά σε έναν χώρο. Κατάλαβα ότι το ποίμνιό μου ήταν αυτό που ήταν έξω από την εκκλησία και όχι μέσα. Αντέδρασα με τον δικό μου τρόπο, κάτι έπρεπε να γίνει. Εντάξαμε πολλά παιδιά μέσω των πρωταθλημάτων στο σχολείο. Πολλά από αυτά τα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο. Η οργάνωση ονομάστηκε Κιβωτός γιατί είχε την έννοια του καταφυγίου. Το 2003 αποφασίσαμε να φτιάξουμε την Κιβωτό για να εντάξουμε περισσότερα παιδιά».

Ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε πως δεν ανακατευόταν στο διοικητικό κομμάτι της οργάνωσης και ο ρόλος του ήταν μόνο πνευματικός. «Το πρόγραμμα το καθόριζε ο διευθυντής κάθε δομής. Το γεωργικό σχολείο ήταν μία ώρα θεωρία και μία πρακτική. Δεν υπήρχε καταναγκαστική εργασία. Δεν υπήρχαν αυτές οι κακοήθειες και οι πρακτικές που είναι εκτός των αξιών μου και των εθελοντών μας».

Απαντώντας σε ερώτηση από έδρας σχετικά με το εάν ένας από τους φιλοξενούμενους της δομής έμενε απομονωμένος σε σπιτάκι και χτυπήθηκε από τους υπεύθυνους απάντησε ότι «είδα τον μικρό και χωρίς να αναφερθούμε στην κλοπή, του λέω “γιατί θέλεις να φύγεις;” Μιλήσαμε για ώρα. Μου είπε “πάτερ, σας ευχαριστώ, θέλω να πάω στη μητέρα μου”. Αυτό μου είπε».