Ένας Ελληνας στο τιµόνι του ερευνητικού έργου ExtremeEarth

Συντονιστής σε ευρωπαϊκό ερευνητικό έργο που χρησιµοποιεί νέες µεθόδους τεχνητής νοηµοσύνης για την επεξεργασία και τη διαχείριση δορυφορικών δεδοµένων µεγάλης κλίµακας, που θα βοηθήσουν σε αποδοτικότερη γεωργία, αναδείχθηκε Ελληνας πανεπιστηµιακός.

Πρόκειται για το πρόγραµµα ExtremeEarth, ένα ερευνητικό έργο χρηµατοδοτούµενο µε σχεδόν 6.000.000 ευρώ από το πρόγραµµα Ηorizon 2020 της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Ερευνα και την Καινοτοµία, που συντονίζεται από τον καθηγητή Μανόλη Κουµπαράκη του Τµήµατος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστηµίου της Αθήνας, ο οποίος είναι επίσης αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Τεχνητής Νοηµοσύνης.

Οι συµµετοχές Στο ExtremeEarth συµµετέχουν µεγάλα πανεπιστήµια και ερευνητικά ινστιτούτα (ΕΚΠΑ, ∆ηµόκριτος, Μετεωρολογικό Ινστιτούτο Νορβηγίας κ.ά.) και πρωτοπόρες εταιρείες µε επιφανείς ερευνητές από τους κλάδους των «µεγάλων δεδοµένων», της µηχανικής µάθησης και της δορυφορικής τηλεπισκόπησης. Τα αποτελέσµατα του έργου θα εφαρµοστούν στη γεωργία ακριβείας και τη χαρτογράφηση περιοχών του Αρκτικού Κύκλου. Στην περίπτωση της γεωργίας, που είναι η πιο ενδιαφέρουσα, οι µεταβολές των κατακρηµνισµάτων από τις χιονοπτώσεις και οι έντονες βροχοπτώσεις µπορεί να οδηγήσουν σε ακραία γεγονότα όπως οι πληµµύρες. Για τον σκοπό αυτό οι πληροφορίες από τα δεδοµένα που εξετάζει το ExtremeEarth µαζί µε τη µοντελοποίηση που κάνει είναι ελπιδοφόρα λύση. Το ExtremeEarth τα χρησιµοποιεί για την παρακολούθηση δυναµικών διαδικασιών της Γης, τον κύκλο του νερού και την ανάπτυξη της βλάστησης, ώστε να παράσχει ένα προϊόν µε µεγάλη χρησιµότητα -διαθεσιµότητα ύδατος για χρήση άρδευσης- στην επισιτιστική ασφάλεια.

Ο Μανόλης Κουµπαράκης δήλωσε: «Με το έργο ExtremeEarth αναπτύσσουµε τεχνολογίες τεχνητής νοηµοσύνης, που είναι κοµβικής σηµασίας για την Ευρώπη, µε δεδοµένη την τεράστια επένδυση της Ενωσης στο έργο Copernicus. Περιµένουµε στο τέλος του έργου µας να έχουµε συστήµατα που θα µπορούν να διαχειριστούν αποδοτικά petabytes δορυφορικών δεδοµένων, κάτι που δεν είναι δυνατόν να γίνει σήµερα. Αυτά τα συστήµατα θα είναι ικανά να εξάγουν γνώση που είναι κρυµµένη στα δεδοµένα και µπορεί να χρησιµοποιηθεί επιτυχώς σε πρωτοπόρες εφαρµογές»