Παρεμβάσεις δικηγόρων για τις συλλήψεις Λυκουρέζου - Παναγόπουλου

Την παρέμβαση γνωστών δικηγόρων και δικηγορικών συλλόγων έχουν προκαλέσει οι συλλήψεις των δικηγόρων Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Θεόδωρου Παναγόπουλου, οι οποίοι κατηγορούνται ως συμμέτοχοι στη «μαφία των φυλακών». 

Ο γνωστός δικηγόρος Μιχάλης Δημητρακόπουλος, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, δεν υπήρξε Ανακριτής, ο οποίος εξέδωσε 3 εντάλματα συλλήψεως και ένα ένταλμα προσωρινής κρατήσεως κατά δικηγόρων με άμεμπτο πρότερο βίο, οι οποίοι καθημερινά διακονούν το λειτούργημα του Υπερασπιστή στα ακροατήρια, τα οποία απέχουν από το γραφείο του Ανακριτή 50 σκαλοπάτια . . . . .ανηφόρα». 

Και συμπληρώνει: «Ο Ανακριτής έχει την δικονομική δυνατότητα να αποστερήσει το πολυτιμότερο αγαθό, την ελευθερία του ανθρώπου, υπό αυστηρές -όμως- προϋποθέσεις, οι οποίες ρητά διατυπώνονται στο Σύνταγμα και στην Ποινική Δικονομία. Στην περίπτωση των συναδέλφων Αλέξανδρου Λυκουρέζου, Γιώργου Αντωνόπουλου και Θεόδωρου Παναγόπουλου δεν τηρήθηκαν οι εγγυητικοί δικονομικοί όροι έκδοσης νομότυπα ενταλμάτων συλλήψεως και προσωρινής κρατήσεως».

Τέλος, αναφέρει: «Οι δικηγόροι δεν αξιώνουμε ιδιαίτερη δικονομική μεταχείριση, όταν κατηγορούμεθα, απαιτούμε όμως την εφαρμογή του νόμου και για εμάς, γιατί η δικονομική συμπεριφορά του συγκεκριμένου Ανακριτή ερμηνεύεται -απλά- ως εχθρική και εμπαθής σε βάρος του δικηγορικού κόσμου».

Παράλληλα, η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος εξέδωσε επίσης ανακοίνωση στην οποία σημειώνει: 

«1. Σύμφωνα με τις αρχές του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και της δικηγορικής δεοντολογίας, η ποινική προδικασία είναι μυστική και απαγορεύεται σε οποιονδήποτε να δημοσιοποιεί στοιχεία της δικογραφίας σε τρίτους, πολλώ μάλλον μέσω των ΜΜΕ. Η απαγόρευση αυτή είναι βασικό στοιχείο του ποινικοδικονομικού μας συστήματος και του νομικού μας πολιτισμού, και δεν κάμπτεται ούτε για τους υπερασπιστές διαδίκων της ποινικής δίκης. Η προσκομιδή των όποιων στοιχείων από τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης πραγματοποιείται μόνο στα αρμόδια όργανα της δικαιοσύνης.

2. Το δικηγορικό σώμα δεν επιζητεί καμία ευμενή μεταχείριση των δικηγόρων κατά την εφαρμογή του νομικού πλαισίου του εντάλματος σύλληψης. Εκείνο όμως που αναμένουμε από την Ελληνική Δικαιοσύνη είναι η, σύμφωνα με το Σύνταγμα και το νόμο, ίση μεταχείριση όλων, και όχι η διακριτική αντιμετώπιση, εν σχέσει με την ιδιότητα του εκάστοτε διωκομένου, που οδηγεί σεστοχοποίηση, η οποία αποφλοιώνει εν τοις πράγμασιν το τεκμήριο αθωότητας.

3. Η εφαρμογή μέτρων ποινικού δικονομικού καταναγκασμού, ιδίως η έκδοση και εκτέλεση εντάλματος σύλληψης, που επιφέρει την πλέον επαχθή συνέπεια της στέρησης της προσωπικής ελευθερίας, πρέπει να γίνεται κατά τρόπο σύμφωνο με την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Η έκδοση εντάλματος σύλληψης συγχωρείται, υπό τους όρους του άρθρου 276 ΚΠΔ, μόνο όταν ο διωκόμενος είναι ύποπτος φυγής, ύποπτος τέλεσης αξιόποινων πράξεων, ή αγνώστου διαμονής. Άλλως, απαιτείται η κλήση του διωκομένου σε απολογία και αν αυτός δεν εμφανιστεί, τότε δικαιολογείται η έκδοση εντάλματος συλλήψεως. Σε κάθε περίπτωση η εκτέλεση του εντάλματος πρέπει να γίνεται με πλήρη σεβασμό της προσωπικότητας του διωκομένου, χωρίς επικοινωνιακού τύπου χειρισμούς. Η έκδοση και εκτέλεση εντάλματος σύλληψης, χωρίς να είναι τούτο δικονομικώς και πρακτικώς αναγκαίο, παραβιάζει το πνεύμα της ποινικής δικονομικής τάξης και της συνταγματικής δικαιοταξίας. Η συστηματική δε, παραβίαση των παραπάνω κανόνων ναρκοθετεί την ορθή απονομή της Δικαιοσύνης».