Η Θεσσαλονικιά που γλύκανε τα Εμιράτα και τις Βρυξέλλες!

Όταν είναι στρεσαρισµένη, τρώει σοκολάτα γάλακτος µε ολόκληρα καβουρντισµένα αµύγδαλα. Για πιο... γκουρµέ καταστάσεις επιλέγει την Amandine, µε βούτυρο αµυγδάλου, µαύρη σοκολάτα, σύκα, φιστίκια Αιγίνης και κόκκους κακάο. Και όταν θέλει και µία φίνα και δυνατή γεύση, διαλέγει την «Αµέλια», µε µαύρο ρούµι και πορτοκάλι. Η Μίνα Αποστολίδη έχει ειδική σχέση µε τη σοκολάτα. Οχι µόνο γιατί ξέρει να την ξεχωρίζει και να την τιµά, αλλά και γιατί είναι πιστοποιηµένη σοκολατοποιός στη χώρα της σοκολάτας, το Βέλγιο!

Αν και η σοκολατερί της βρίσκεται εκτός Βρυξελλών, πέρα δηλαδή από τα γνωστά εµπορικά κέντρα, τα σοκολατένια προϊόντα της έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν. Λίγο πριν από το Πάσχα, βελγικό γαστρονοµικό µπλογκ την κατέταξε στις έξι προτεινόµενες σοκολατερί! Η Μίνα ήταν η µόνη µη Βελγίδα στον κατάλογο. Το µαγαζί της βρίσκεται 12 χιλιόµετρα από το κέντρο της βελγικής πρωτεύουσας, σε έναν µικρό δήµο, προάστιο των Βρυξελλών, κάτι όπως η Κηφισιά, που λέγεται Ροντ-Σαν-Ζενές. 

Περνώντας την πόρτα µε την ταµπέλα «Mina Handmade Chocolates», νοµίζεις ότι θα συναντήσεις τη Ζιλιέτ Μπινός στην ταινία «Chocolat». Η συνάντηση µε τη Μίνα Αποστολίδη δεν θα σε απογοητεύσει καθόλου: µια βέρα Θεσσαλονικιά µε ελληνικά χαρακτηριστικά και πλατύ χαµόγελο. «Σε αυτόν τον χώρο είµαι από τον ∆εκέµβριο του 2016. Πριν είχα µόνο το εργαστήριο στις Βρυξέλλες, αλλά τελικά προτίµησα να έρθω εδώ, για να µεταφέρω το εργαστήριο και ν’ ανοίξω την πρώτη µου µπουτίκ σοκολάτας. Εχει περισσότερο χώρο και φως και µοιάζει µε αυτό που ξέρω καλά, µε σαλόνι σπιτιού! Ηθελα να είµαι κάπως σαν µυστικό της περιοχής και ευτυχώς πολύς κόσµος έρχεται µέχρι εδώ µόνο για να πάρει τις σοκολάτες µου. Και αυτό είναι από µόνο του πολύ τιµητικό» εξηγεί µόλις καθόµαστε στις δύο αναπαυτικές πολυθρόνες του «σαλονιού» της. Πάνω στην «τραπεζαρία» βρίσκονται τα ζωγραφισµένα πασχαλιάτικα αβγά της και στην εταζέρα δίπλα µας κοµµάτια σοκολάτας για τρατάρισµα.

Από το σχολείο

Ξεκίνησε να ασχολείται µε τη σοκολάτα από τότε που ήταν παιδί στη Θεσσαλονίκη. Θυµάται τον εαυτό της στις αρχές του Γυµνασίου να λιώνει σοκολάτα, να καβουρντίζει αµύγδαλα και να φτιάχνει βραχάκια που έβαζε µέσα σε άδεια βάζα καφέ. «Ο προ-προπάππους µου ήταν φηµισµένος χαλβατζής στην Κωνσταντινούπολη. Η µαµά και η γιαγιά µου µαγειρεύανε πολύ και ειδικά η µαµά µου έκανε πολλά γλυκά. Από κοντά της κι εγώ.

Θυµάµαι έβαζα κορδελίτσες και ταµπελίτσες από τα µπλε τετράδια πάνω στις συσκευασίες που κάναµε δώρο. Και µάλιστα επειδή είχα αρχίσει γαλλικά, έγραφα πάνω Chez Mina – το συνειδητοποίησα πρόσφατα» λέει χαµογελώντας µε το... σοκ που έπαθε από την απίστευτη σύµπτωση της ζωής της. Μεγαλώνοντας, η ζαχαροπλαστική τής είχε µείνει ως χόµπι. Μετά την αποφοίτηση από το γνωστό µη κερδοσκοπικό ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης «Ανατόλια», σπούδασε στο Μέριλαντ των ΗΠΑ επικοινωνία και δηµοσιογραφία, κάνοντας πάντως παράλληλα σεµινάρια σοκολατοποιίας.

Γυρνώντας στην Ελλάδα το 1993, έπιασε αµέσως δουλειά στην τουριστική εταιρεία Σάνη ΑΕ στη Χαλκιδική, ως υπεύθυνη δηµοσίων σχέσεων µε κύριο τοµέα τη διοργάνωση και επικοινωνία του γνωστού πλέον Sani Festival. Μέχρι που αποφασίζει να παραιτηθεί «για να κάνει άλλα πράγµατα». Ξαναγυρνάει στο σχολείο της, το «Ανατόλια», ως εργαζόµενη αυτή τη φορά, για να αναλάβει το γραφείο εξεύρεσης πόρων και αποφοίτων – δουλειά και αυτή άσχετη µε τη σοκολάτα. Στο µεταξύ, είχε προλάβει να παντρευτεί και να κάνει δύο παιδιά.

«Το 2003, αποφασίζουµε να µετακοµίσουµε οικογενειακώς στο Ντουµπάι. Και βρίσκοµαι σε ένα µέρος χωρίς σοκολάτες, µε πολύ ελεύθερο χρόνο. Οπότε αρχίζω να φτιάχνω σοκολάτες. Αρχικά για τα παιδιά και την οικογένεια, µετά για να κερνάω, τελικά έφτασα να πουλάω για πρώτη φορά! Μέσω γνωστών µάλιστα, οι σοκολάτες έφτασαν και στη βασιλική οικογένεια των εµιράτων!» µας λέει.

Τέλος του 2005, η Μίνα επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, έγκυος στο τρίτο της παιδί. Λίγο η ανατροφή των παιδιών αλλά και ένα τροχαίο ατύχηµα που την κράτησαν στο σπίτι. Ολοι όµως τη ρωτούσαν αν θα κάνει σοκολάτες. «Το 2007 είχα πάει στον αδελφικό µου φίλο, διακεκριµένο γραφίστα από το Μιλάνο, Μάρκο Πενίζι, µερικές από τις σοκολάτες µου για δώρο. Εκείνος µου είπε “µην το αφήσεις έτσι αυτό, είναι δώρο θεού”. Κι εγώ του απάντησα: “Εντάξει, αλλά θα αναλάβεις τα γραφιστικά µου”. Ηταν ένα “σπρώξιµο” από τον φίλο και συνεργάτη µου και η αφετηρία που χρειαζόµουν» µας λέει.

«Ξεκίνησα να φτιάχνω σοκολάτες από την κουζίνα του σπιτιού µου στη Θεσσαλονίκη και να πειραµατίζοµαι συνεχώς. Οι σοκολάτες µου είχαν γίνει γνωστές “για τη φινέτσα και την ισορροπία στη γεύση τους” («Harper’s Bazaar», greek edition 2010), ύστερα από τυχαία γευσιγνωσία από κριτικούς γεύσεις και δηµοσιογράφους στον χώρο της γαστρονοµίας στην Ελλάδα. Τέλος του 2012 µετακόµισα στις Βρυξέλλες µε τα παιδιά µου, για να αρχίσουµε ένα καινούργιο κεφάλαιο στη ζωή µας και µε επαγγελµατικό στόχο να ασχοληθώ µε τη σοκολάτα. Ετσι, το 2014 πιστοποιήθηκα ως σοκολατοποιός στο Βέλγιο».

Πρώτες ύλες

Οι σοκολάτες της είναι εµπνευσµένες από τα µέρη που έχει ζήσει, γευστικές αναµνήσεις και παραδόσεις κυρίως της Ελλάδας, της Μέσης Ανατολής. Επιλέγει ξηρούς καρπούς και φρούτα από την Ελλάδα, αµύγδαλα Καβάλας, φιστίκια Αιγίνης, ελληνικό ταχίνι, λικέρ βύσσινο της µητέρας της και ροδόνερο από το Ιράν κ.ά. «∆ίνω έµφαση στην καλή ποιότητα των πρώτων υλών και µ’ ενδιαφέρει να γνωρίζω τους παραγωγούς και την προέλευσή τους. Ως πρώτη ύλη για τις συνταγές µου χρησιµοποιώ τις σοκολάτες της εταιρείας Βαλρόνα. Θέλω οι σοκολάτες µου να έχουν κάτι να πουν, δεν µ’ ενδιαφέρει να εντυπωσιάσω, αλλά να δώσω χαρά και να ταξιδέψω όσους τις δοκιµάζουν» λέει µε σιγουριά. Οσο για τα ονόµατα που τους δίνει, αυτό έχει κάτι από παιχνίδι.

«Μα πώς να ονοµάσω µια σοκολάτα που έχει µέσα ταχίνι, καραµελωµένα και αλατισµένα αµύγδαλα και µαύρη σοκολάτα; Είναι µια σοκολάτα µε έντονη προσωπικότητα, χωρίς να φωνάζει. Μόνο Σεχραζάτ θα µπορούσα!» τονίζει. «Την τρούφα µε το τριαντάφυλλο τη βάφτισα “Λεϊλά”, αυτήν µε τη µαυροδάφνη και το σύκο “Αθηνά”. Η “Λουίζα” είναι µε γκανάς, ευωδιασµένη από τη λουίζα στο σπίτι της Θεσσαλονίκης» «συστήνει» τις σοκολάτες µία µία. Ξεκίνησε πάντως, όπως λέει, µε την «Παυλίνα», που είναι η µαµά της, «η πρώτη µου τρούφα µε το λικέρ βύσσινο -µε βύσσινα από την πεδιάδα του Ολύµπου-, συνταγή της προγιαγιάς».

Οι γεύσεις της Μίνας έχουν ξεχωρίσει και στην Ιαπωνία. Το 2017, στο ετήσιο Σαλόνι Σοκολάτας των Βρυξελλών, προσκεκληµένη τότε ως ένα από τα «τέσσερα νέα ταλέντα στον χώρο» από τον ∆ήµο των Βρυξελλών, οι σοκολάτες της εντυπωσίασαν τους Ιάπωνες εµπόρους, που την επέλεξαν ως τιµώµενη σοκολατοποιό της αλυσίδας γιαπωνέζικων πολυκαταστηµάτων Τακασιµάγια για το 2018! Περισσότερες από 25.000 χειροποίητες σοκολάτες εστάλησαν στο Τόκιο και τις άλλες πόλεις της χώρας για να τις απολαύσουν οι Γιαπωνέζοι. Μια τεράστια αγορά που ανακάλυψε τη Μίνα.