Το «χρονικό» της θαλάσσιας χελώνας του Καστελόριζου

Δεν θα το πίστευα εάν δεν ήμουν παρών. Πριν μερικές μέρες βρέθηκαμε μαζί με ένα φιλικό ζευγάρι στο μακρινό, αλλά όχι απρόσιτο Κατσελόριζο. Το ακριτικό νησί μας, που η επίσκεψή του ήταν για μας ένα όνειρο ζωής.

Φτάνοντας στο νησί με τον υπέροχο γαλήνιο κόλπο, διαπιστώνεις αμέσως την ύπαρξη θαλάσσιων χελωνών, που παίζουν στα καταγάλανα νερά, ασφαλισμένες και χορτασμένες από την πλούσια παρεχόμενη τροφή. Χαίρεσαι, όπως χαίρονται και αυτές, παίζεις μαζί τους και τις παρακολουθείς σε κατάλληλες και ... ακατάλληλες στιγμές. Προσωπικά έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για αυτά τα ζωντανά, παιχνιδιάρικα παλιοκαιρίσια απολιθώματα. Μαζί με άλλους εκλεκτούς συναδέλφους, μεταξύ των οποίων και ο αείμνηστος Γιάννης Παντής, δημοσιεύσαμε, μετά από πολύμηνες και κοπιώδεις εργασίες «το πλήρες γονιδίωμα του μιτοχονδριακού DNA της θαλάσσιας χελώνας Catetta caretta”1, αρχές του 2012. Ήσυχα, χωρίς κραυγές και τυμπανοκρουσίες, όπως αρμόζει στις επιστημονικές αλήθειες.

Στις 8 Ιουνίου, έφτασε στο Καστελόριζο ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σύζυγό του και ολιγομελή συνοδεία. Θα άρχιζε την προεκλογική του εκστρατεία από το ακριτικό Καστελόριζο. Κατέλυσαν σε ένα ξενοδοχείο μερικές δεκάδες μέτρα μακριά από το δικό μας κατάλυμμα. Το Καστελόριζο είναι μικρό και είναι αδύνατο να μην συναντήσεις κάποιον γνωστό ή άγνωστο στο ολιγόλεπτο πέρασμα της προκυμαίας.

Απόγευμα και μετά τις δηλώσεις, ο κ. Μητσοτάκης και οι συνοδοί του περνούσαν μπροστά από την φιλόξενη ταβέρνα «Μικρό Παρίσι» της υπέροχης κυρίας Ειρήνης, όπου απολαμβάναμε ένα υπέροχο απογευματινό καφέ. Νάσου και μία χελώνα, δίπλα μας, Κίρκη την είχαμε ονομάσει, γιατί ήταν τακτική συντροφιά στην τετραμελή παρέα μας. Κίνησε αμέσως την προσοχή του κ. Μητσοτάκη και της παρέας του και παρατηρούσαν με χαρά και έκπληξη τις κινήσεις της χελώνας που περνούσε κάτω από ένα σχοινί μιας δεμένης βάρκας. Με τέχνη και χάρη πέρασε το εμπόδιο του σχοινιού και συνέχισε να ανεβαίνει και να κατεβαίνει με χαριτωμένες κινήσεις, παρά το σχετικό ογκώδες σώμα της.

Κάποιος είπε, δείχνοντάς με, στον κ. Μητσοτάκη ότι «εδώ είναι ο καθηγητής που έκανε το DNA της» και ο κ. Μητσοτάκης με πλησίασε και αρχίσαμε να συζητάμε για τη χελώνα, τις συνήθειές της, το DNA και άλλα που η στιγμή, ο χωροχρόνος, τα έφεραν στην επικαιρότητα. Λίγα λεπτά αργότερα αφού χαιρετιστήκαμε, η παρέα συνέχισε την πορεια της μιλώντας για το ευχάριστο θέμα που βρέθηκε ξαφνικά στο δρόμο τους.

Την επαύριο κιόλας γέμισαν τα fake news με τίτλους και αναλύσεις, ότι «έδεσαν την χελώνα για να τη δει ο Μητσοτάκης». Άντε να βγάλεις άκρη με τη «δημοσιογραφία μερικών δημοσιογράφων».

Πάντως θα 'θελα να τους ευχαριστήσω γιατί ίσως, έστω και με αυτόν τον ανάποδο τρόπο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, έγινε γνωστό ότι κάποιοι ξεχασμένοι Έλληνες ερευνητές κάνουν σοβαρή δουλειά που θα πρέπει και η πατρίδα τους να τους παίρνει στα σοβαρά. Και αν δεν υπήρχε βέβαια ο κ. Μητσοτάκης εκείνη την κατάλληλη στιγμή δεν θα είχε γραφτεί «Το χρονικό της θαλάσσιας χελώνας του Καστελόριζου».

*Του Ζαχαρία Σκούρα, καθηγητή Γενετικής στο ΑΠΘ