Αυτή είναι η Αρμένισσα νοσοκόμα που σκοτώθηκε στο Κρατικό Νικαίας

Τραγικό θάνατο βρήκε το Σάββατο μία γυναίκα στο νοσοκομείο της Νίκαιας όταν πήδηξε στο κενό με αποτέλεσμα να τραυματιστεί βαριά και τελικά να πεθάνει. Σύμφωνα με πληροφορίες, που εργαζόταν ως αποκλειστική νοσοκόμα, πήδηξε από τον πρώτο όροφο του νοσοκομείου. Βρισκόταν στο πλευρό ασθενούς σε θάλαμο της Β´ Παθολογικής, όταν επιχείρησε να διαφύγει από το προσωπικό γιατί δεν είχε τα κατάλληλα έγγραφα για την παρουσία της στο νοσοκομείο. Η πτώση τής προκάλεσε πολλαπλά κατάγματα και για τον λόγο αυτό εισήχθη στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου όπου και κατέληξε.

Όπως διαβάζουμε σε ανάρτηση στο Facebook, λεγόταν Γκαϊανέ Καζαρτιάν, από την Αρμενία. Ο Χάρης Μονβεσιάν, επίσης Αρμένιος, τη γνώριζε και έγραψε μερικά λόγια, ανθρώπινα, για να την αποχαιρετίσει.

Γράφει στο Facebook, o Haris Movsesian:

‘’Έμαθα πριν από λίγο ποια είναι η Αρμένισσα «νοσοκόμα» «που πήδηξε από μπαλκόνι νοσοκομείου και βρήκε τραγικό θάνατο»

ΕΙΜΑΙ ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟΣ από τον χαμό της πολύ αγαπημένης μου, της συντοπίτισσας, Γκαϊανέ Κασαρτζιάν.

Η Γκαϊανέ για 5 συνεχόμενα χρόνια είχε αναλάβει τη φροντίδα του, κατάκοιτου από βαρύτατο εγκεφαλικό, πατέρα μου ο οποίος πέθανε το 2002.

Ευγενέστατη, φιλότιμη, ευχάριστη, πάντα γελαστή, αξιαγάπητη. Γίναμε εύκολα φίλοι.

«Τον αδελφό σου κι εσένα σας νοιώθω σαν αδέλφια μου» μου έλεγε σ’ ένα μνημόσυνο όπου συναντηθήκαμε, πριν δυο βδομάδες.

Ταλαιπωρημένη κοπέλα. Δούλεψε σκληρά. Ασχολήθηκε πολλά χρόνια με τη δύσκολη δουλειά της φροντίδας ηλικιωμένων.

Δεν κράταγε σχεδόν τίποτα για τον εαυτό της. «Για τα παιδιά και για τα εγγόνια» έλεγε… «Σε 2-3 χρόνια, θα γυρίσω, να τα χαρώ κι εγώ»…

«Το Σωματείο των νομίμων είχε αντιληφθεί χθες την παρουσία της και την είχε αναφέρει στην ασφάλεια του νοσοκομείου. Το πρωί που η γυναίκα εμφανίστηκε ξανά η ασφάλεια επιχείρησε να τη συλλάβει…»

Λέει η είδηση…

ΚΟΥΦΑΛΕΣ! Τόσο πολύ.

Και η Γκαϊανέ… πρέπει να ήταν πάνω από 25 χρόνια στην Ελλάδα. Τι διάολο… τόσο δύσκολο ήταν να βγουν αυτά τα «κωλόχαρτα»?

Κρίμα. Κρίμα.

Γιατί ρε κορίτσι μου?’’.