Υπόθεση Γιακουμάκη: «Οι Κρητικοί νόµιζαν ότι έχουν το ακαταδίωκτο»

Παρεµβάσεις από πολιτικά πρόσωπα, που είχαν ως αποτέλεσµα οι Κρητικοί που καταδικάστηκαν για τους βασανισµούς µε θύµα τον Βαγγέλη Γιακουµάκη να νιώθουν ότι έχουν το ακαταδίωκτο, έγιναν στη Γαλακτοκοµική Σχολή Ιωαννίνων. Αυτό δηλώνει σε συνέντευξή του στο «Εθνος» ο Ανδρέας Αθανασόπουλος, νοµικός σύµβουλος της σχολής και επικεφαλής του κλιµακίου που έκανε τη διοικητική έρευνα που άνοιξε τον δρόµο των ερευνών για την αποκάλυψη της υπόθεσης. «Οι παρεµβάσεις υπέρ των συγκεκριµένων σπουδαστών είναι αναµφισβήτητο γεγονός.

Η οµάδα αυτή των Κρητικών είχε υποστήριξη από πολιτικά πρόσωπα. Οι παρεµβάσεις που έγιναν τους αποθράσυναν. Τους έκαναν ανεξέλεγκτους, νοµίζοντας ότι έχουν το ακαταδίωκτο. Οχι µόνο προς τον Βαγγέλη. Απόδειξη αυτού είναι ότι επιτέθηκαν στον φύλακα της σχολής, ο οποίος ζητούσε εναγωνίως βοήθεια, επιτέθηκαν σε µαθήτρια βγάζοντάς της µαχαίρι, έκοψαν τα δέντρα από τον δρόµο, έσπασαν τα δωµάτιά τους, έκαναν ζηµιές σε µαγαζιά εκτός σχολής, µε αποτέλεσµα οι καταστηµατάρχες να ζητούν αποζηµίωση από τη διοίκηση» εξηγεί ο κ. Αθανασόπουλος.

Μάλιστα, υπήρξαν πιέσεις προς τη διεύθυνση από πολλά και διαφορετικά πρόσωπα: «Ο κ. Μαρκογιαννάκης, προς τιµήν του, παραδέχθηκε ότι έκανε παρέµβαση. Το ελληνικό ∆ηµόσιο δεν στράφηκε εναντίον του, γιατί η παρέµβασή του αφορούσε σε άλλες παραβάσεις που είχαν κάνει οι Κρητικοί και όχι στους βασανισµούς που υπέστη ο Βαγγέλης. Αφορούσε, δηλαδή, στα ίδια άτοµα, αλλά για άλλα περιστατικά, τα οποία δεν συνδέονταν µε τον Γιακουµάκη. Ο Μαρκογιαννάκης, όµως, δεν ήταν ο µοναδικός που πήρε τηλέφωνα υπέρ τους».

Ο κ. Αθανασόπουλος τονίζει ότι ο Βαγγέλης θα µπορούσε να είχε σωθεί εάν η διεύθυνση της σχολής ενηµέρωνε έγκαιρα τον ίδιο και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης όπου υπάγεται: «∆εν γνωρίζαµε ούτε για τα έκτροπα εντός της σχολής ούτε για τις παρεµβάσεις. Ηταν όλα κρυφά. ∆εν είχαν πει λέξη στο υπουργείο. Ενηµερώθηκα για τα τηλέφωνα που έγιναν προκειµένου να µην αποβληθούν οι Κρητικοί από την εστία, στις 15 Φεβρουαρίου 2015, από τον ίδιο τον διευθυντή όταν ήταν πλέον αργά. Ενώπιον µαρτύρων παραδέχθηκε ότι τον πήραν τηλέφωνο προκειµένου να µην τους τιµωρήσει και δεν τους τιµώρησε. Τα τηλέφωνα έγιναν για να µη φύγουν από τα δωµάτιά τους στην εστία και χρειαστεί να νοικιάσουν σπίτι στα Ιωάννινα. Εάν γνώριζα αυτά που πραγµατικά συνέβαιναν, θα καλούσα την ίδια ώρα την Αστυνοµία, οι σπουδαστές αυτοί θα αποβάλλονταν από την εστία και το µαρτύριο που οδήγησε τον Βαγγέλη στον θάνατο θα σταµατούσε».

«Μπορούσαν να σταµατήσουν οι βασανισµοί»

Στη Γαλακτοκοµική Σχολή υπήρχαν δύο «φουρνιές» παραβατικών σπουδαστών, χωρίς, όµως, να ληφθούν µέτρα για την αντιµετώπιση της κατάστασης: «Η οµάδα των παραβατικών σπουδαστών έκανε την εµφάνισή της στη σχολή την περίοδο 2013-2014, κάποιοι από αυτούς αποφοίτησαν και συµπληρώθηκαν από σπουδαστές που µπήκαν την περίοδο 2014-2015. Τα µέτρα έπρεπε να έχουν ληφθεί από την πρώτη χρονιά. Οχι µόνο για τον Βαγγέλη, αλλά συνολικά για τη λειτουργία της σχολής. Να ξέρετε ότι υπήρχε τρόπος να σταµατήσουν οι βασανισµοί από τους συµπατριώτες του». Ο νοµικός σύµβουλος επισηµαίνει και τον σηµαντικό ρόλο που διαδραµάτισε η Ελενα Ακρίτα, η οποία έφερε στο φως το θέµα των πολιτικών παρεµβάσεων: «Η κυρία Ακρίτα ανέδειξε αυτό που ψιθυριζόταν και κανείς δεν έλεγε δηµόσια».

Προσθέτει, µάλιστα, ότι υπάρχουν ακόµα πολλά «παράδοξα» στην υπόθεση, τα οποία πρέπει να διερευνηθούν: «∆εν έχει κλείσει ακόµα ο φάκελος για τον θάνατο του Γιακουµάκη. Η υπόθεση έχει ακόµα δρόµο για τη δικαίωσή της. Μην ξεχνάτε ότι υπάρχει ανοικτή δικογραφία για ανθρωποκτονία από πρόθεση εν τοις πράγµασι (κατ’ αγνώστου). ∆εν θα ξεχάσω ότι όταν µου τηλεφώνησαν, γύρω στις δέκα το βράδυ, στις 6 Φεβρουαρίου 2015, και µου είπαν ότι ένας ενήλικας σπουδαστής εξαφανίστηκε, αµέσως µου έκανε εντύπωση γιατί όλοι έχουν αρχίσει να ψάχνουν έναν ενήλικα ο οποίος λείπει µόνο λίγες ώρες από τη σχολή; Μεσηµέρι Παρασκευής έφυγε ο Βαγγέλης και το απόγευµα είχαν αρχίσει να τρέχουν και να τον αναζητούν. Το ερώτηµα αυτό δεν µου απαντήθηκε ποτέ».

Κατά τη γνώµη του κ. Αθανασόπουλου, η δικογραφία της υπόθεσης δεν θα έπρεπε να «σπάσει» ποτέ σε τρία κοµµάτια: «Το ένα σκέλος αφορούσε τις ευθύνες της διοίκησης, το άλλο τις ευθύνες των σπουδαστών που βασάνιζαν το παιδί και το τρίτο στη δίωξη για ανθρωποκτονία. Ηταν λάθος που χωρίστηκε στα τρία ο φάκελος. Ολα είναι αλληλένδετα µεταξύ τους. Επρεπε να υπάρχει µια συνολική θεώρηση της κατάστασης. Η συνολική εικόνα θα έφερνε το βέλτιστο αποτέλεσµα».

Ποιος, όµως, ήταν ο Βαγγέλης; «Ο Γιακουµάκης έδειξε ποιότητα χαρακτήρα. Λειτούργησε σαν λεβέντης. Αυτός ήταν πραγµατικός Κρητικός και όχι αυτοί που τον βασάνιζαν. Στον δικό του κώδικα αξιών, καλώς ή κακώς, ήταν προδοσία να καταγγείλει τους συµπατριώτες του. Αυτό εκµεταλλεύθηκαν οι καταδικασθέντες. Οταν ξεκίνησα την έρευνα, κατάλαβα ότι οι συγκεκριµένοι Κρητικοί λειτουργούσαν µε όρους ζούγκλας µέσα στη σχολή. Ζούσαν από πριν αποκλεισµένοι από την κοινωνία και συνέχισαν να ζουν έτσι όταν εγκαταστάθηκαν στα Ιωάννινα και στην εστία της Σχολής. Είχαν τους δικούς τους νόµους και δεν ήταν διατεθειµένοι να τους αλλάξουν» επισηµαίνει ο κ. Αθανασόπουλος