Τζον Μαυρουδής: Ο Έλληνας σχεδιαστής που εμπιστεύονται Time και New Yorker

Την τελευταία δεκαετία έχει σχεδιάσει µερικά από τα πιο καυστικά, ευφάνταστα και επιδραστικά εξώφυλλα για τα µεγαλύτερα αµερικανικά περιοδικά. Ο 56χρονος Ελληνοαµερικανός illustrator Τζον Μαυρουδής, ο οποίος την τελευταία δεκαετία έχει γίνει διάσηµος για την οξύτητα και τη δύναµη των πολιτικών σχεδίων του, σχολιάζει στο «Εθνος της Κυριακής» την αµερικανική και ελληνική επικαιρότητα, αφηγείται τις ιστορίες πίσω από τα έργα του και µιλάει για την τελευταία του δουλειά µε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ο διάσηµος καλλιτέχνης, ένας από τους πιο επιδραστικούς σχολιαστές της αµερικανικής πολιτικής, µιλούσε πάντα ανοιχτά -και κυρίως τώρα επί προεδρίας Ντόναλντ Τραµπ- για τις φιλελεύθερες και προοδευτικές πολιτικές του θέσεις. «Είναι λάθος να παραµένεις σιωπηλός, πρέπει να µιλάς συνέχεια µέχρι να αλλάξει κάτι» λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Μαυρουδής, ο οποίος έκλινε πάντα προς τους Δηµοκρατικούς, αλλά έχει υποστηρίξει και µετριοπαθείς Ρεπουµπλικάνους πολιτικούς στο παρελθόν.

Σήµερα νιώθει ότι το ρεπουµπλικανικό κόµµα είναι πιο συντηρητικό από ποτέ και θεωρεί τη «χειρότερη» και πιο «εξοργιστική» πολιτική αυτή του χωρισµού των παιδιών µεταναστών από τους γονείς τους. Αντίθετα, σχολιάζει ότι η Ελλάδα «έχει κάνει πολλά για να βοηθήσει τους µετανάστες, αλλά χρειάζεται και βοήθεια από τις υπόλοιπες χώρες». «Πρέπει να αντιµετωπίζουµε τη µετανάστευση δίκαια και ανθρώπινα και να µη δαιµονοποιούµε ανθρώπους που θέλουν απλά µια καλύτερη ζωή για την οικογένειά τους» λέει στο «Εθνος της Κυριακής». Εκφράζει δε την ελπίδα η Χρυσή Αυγή να λάβει µικρό ποσοστό στις εθνικές κάλπες και θεωρεί αναγκαία τη συνεργασία σε πολλά ζητήµατα µεταξύ των µετριοπαθών κοµµάτων. Η αγάπη του για την πολιτική γεννήθηκε από την παιδική ηλικία, από τη δεκαετία του ’70.

«Θυµάµαι να πηγαίνουµε µε τους γονείς και τους θείους µου στο σπίτι της Ελληνίδας γιαγιάς µου και να τους ακούω να τσακώνονται συνέχεια για τα πολιτικά, κάτι που µε συνάρπαζε. Στο δε δωµάτιο του θείου και της θείας µου υπήρχαν πολιτικές αφίσες που µου τράβηξαν το ενδιαφέρον» µας αφηγείται ο Μαυρουδής, που στο λύκειο είχε εργαστεί εθελοντικά και σε προεκλογική εκστρατεία. «Πήγαινα µε το ποδήλατο στα κεντρικά γραφεία της καµπάνιας και βοηθούσα στο γέµισµα φακέλων» µας λέει ο 54χρονος καλλιτέχνης και γελάει, καθώς θυµάται ότι εκείνος «δεν ήταν καν ένας υποψήφιος που µεγαλώνοντας υποστήριξα, ήταν τελείως λάθος, αλλά τότε δεν ήξερα καν τα ζητήµατα, ήθελα απλώς να συµµετάσχω».

Θέλοντας να συνδυάσει το ενδιαφέρον του για την πολιτική µε την αγάπη του για την τέχνη άρχισε να κάνει γελοιογραφίες για τον τοπικό Τύπο και έπιασε δουλειά στην κολεγιακή εφηµερίδα. «Πάντα έκλινα προς φιλελεύθερες πολιτικές και αυτό δεν άρεσε στους συντηρητικούς στο κολέγιο» λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Μαυρουδής. Επειτα από διάφορες σχεδιαστικές δουλειές, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’00 να στέλνει σχέδιά του στο περιοδικό «New Yorker».

«Χρησιµοποιούσαν τις ιδέες µου σε εξώφυλλα και µε πλήρωσαν γι’ αυτές, αλλά δεν τα σχεδίασα εγώ» µας λέει. Η µεγάλη προβολή ήρθε µε µια ιδέα του για την πέµπτη επέτειο των τροµοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεµβρίου 2001. Το συγκλονιστικό διπλό εξώφυλλο του «New Yorker», το οποίο απεικόνιζε τον σχοινοβάτη Φιλίπ Πετίτ να ισορροπεί στο κενό χωρίς σύρµα και χωρίς τους Δίδυµους Πύργους, αναδείχθηκε τότε ως «Εξώφυλλο της Χρονιάς» από την Αµερικανική Κοινότητα Εκδοτών Περιοδικών.

«Δεν θα το επέτρεπα ξανά»

«Ηταν γλυκόπικρη εµπειρία, γιατί µια δική µου ιδέα είχε σχεδιαστεί από άλλον. Τότε ήταν που είπα ότι ήταν η τελευταία φορά που θα το επέτρεπα αυτό» µας λέει. Ακολούθησαν κι άλλα εξώφυλλα, µεταξύ άλλων για το «Τime» και το «The Nation», τα οποία έφεραν πλέον τα δικά του σχέδια. Οταν τον ρωτάµε ποια θεωρεί ο ίδιος τα πιο επιδραστικά, µας λέει ότι είναι ανάµεσα σε δύο που σχεδίασε για το «The Nation»: αυτό για την ορκωµοσία του Μπαράκ Οµπάµα και το συγκλονιστικό εξώφυλλο για τον Τραµπ, που δηµοσιεύθηκε λίγο πριν από τις εκλογές του κάνοντας πάταγο στο Διαδίκτυο.

Χρησιµοποιώντας τις χειρότερες λέξεις µε τις οποίες έχει χαρακτηριστεί («µισογύνης», «ρατσιστής», «εγωµανής», «δικτατορικός», «ηλίθιος»), σχηµάτισε το πορτρέτο τού υποψήφιου τότε προέδρου. «Ηµουν πολύ θυµωµένος για την υποψηφιότητά του και αυτά που αντιπροσώπευε. Τσακωνόµουν µε φίλους που υποστήριζαν τον Τραµπ και έπρεπε να εξηγώ κάθε φορά γιατί είναι τόσο κακός. Τελικά αποφάσισα να γράψω όλες τις λέξεις που θα µπορούσα να σκεφτώ, έτσι ώστε να µη χρειάζεται να µιλάω άλλο γι’ αυτόν» µας εξηγεί. Η έµπνευση για το συγκεκριµένο στυλ ήρθε από µουσικές αφίσες και επειδή η συγκεκριµένη τεχνοτροπία τον χαρακτήρισε ως καλλιτέχνη, την επανέλαβε και για άλλες προσωπικότητες, όπως τη δρα Κρίστιν Μπλέσεϊ Φορντ για το «Τime» το περασµένο φθινόπωρο, αλλά και το έργο που δηµοσίευσε πριν από µερικές ηµέρες για τον πολιτικό και ΛΟΑΤ ακτιβιστή Χάρβεϊ Μιλκ.

Οµως η τελευταία του δουλειά, που έχει ξανά τη µορφή ενός παζλ λέξεων, δεν είναι για την πολιτική ούτε για τις ΗΠΑ, αλλά για το ∆ιεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης. Ο Τζον Μαυρουδής ανέλαβε να σχεδιάσει τις αφίσες του φετινού φεστιβάλ, που θα διεξαχθεί τον Νοέµβριο και στο οποίο ανυποµονεί να παρευρεθεί, όπως µας λέει, στο πρώτο ταξίδι που θα κάνει µε την οικογένειά του, την κόρη του Αθηνά και τη Βιετναµέζα σύζυγό του, στη χώρα µας. «Θέλω να κάνω περισσότερες δουλειές για τα ελληνικά µίντια ή µε θέµα την Ελλάδα» µας λέει ο Τζον Μαυρουδής, ο οποίος έχει σχεδιάσει στο παρελθόν και τις αφίσες του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηµατογράφου του Σαν Φρανσίσκο, εµπνευσµένες από την ελληνική µυθολογία, που τον συνάρπαζε ως παιδί.

Η νέα αρχή στις ΗΠΑ

Ο 56χρονος καλλιτέχνης γεννήθηκε στην Καλιφόρνια από µητέρα Αµερικανίδα και πατέρα Ελληνα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, που µετανάστευσε σε µικρή ηλικία στο Σαν Φρανσίσκο. «Ο πατέρας µου έκανε πολλές δουλειές όταν έφτασε στις ΗΠΑ και όταν µετακοµίσαµε στο Λος Αντζελες άνοιξε κατάστηµα αθλητικών ειδών» αφηγείται ο Μαυρουδής και µας µιλάει για το πάθος του πατέρα του -που το µετέδωσε και στον ίδιο για το ποδόσφαιρο.

«Βοήθησε στην ίδρυση της τοπικής οµάδας Earthquakes του Σαν Χοσέ και ήταν ο πρώτος επίτροπος του νεανικού πρωταθλήµατος, που βοήθησε να γίνει το ποδόσφαιρο δηµοφιλές στην πόλη» θυµάται. «Παρόλο που γεννήθηκα και µεγάλωσα στην Καλιφόρνια, πάντα ένιωθα συνδεδεµένος µε την Ελλάδα, γιατί είµαι πολύ περήφανος για την κληρονοµιά µου» εξοµολογείται ο Μαυρουδής στο «Εθνος της Κυριακής».

«Εχω ταξιδέψει µία φορά στην Ελλάδα µε τους γονείς µου, πήγαµε στην Αθήνα, στον Βόλο, στους Δελφούς, στην Κεφαλονιά και αλλού, αλλά αυτό που µου έχει µείνει ως η καλύτερη ανάµνηση είναι όταν σε ένα καφενείο στην Αθήνα πίναµε ρετσίνα, συζητούσαµε και ακούγαµε ωραία µουσική από τις 6 το απόγευµα µέχρι τις 11 το βράδυ. Δεν θα µπορούσα να φανταστώ τίποτα καλύτερο».

Το σκίτσο στο DNA της οικογένειας

Η πολιτική γελοιογραφία υπήρχε στο DNA της οικογένειας από πολύ παλιά, όπως λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Τζον Μαυρουδής. Ξάδερφος του παππού του, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν ο Κίµων Εβαν Μαραγκός (1907-1988), ένας από τους σηµαντικότερους πολιτικούς γελοιογράφους της εποχής του. Γεννηθείς και ο ίδιος στην Αίγυπτο και µε σπουδές στη Γαλλία, ο KEM, όπως υπέγραφε τα σκίτσα του, συνεργάστηκε µε µεγάλες γαλλικές, αγγλικές και αµερικανικές εφηµερίδες, όπως η «Le Canard Enchaine», «Le Petit Parisien» και η «Daily Telegraph».