Το πάρτι στη Βουλιαγμένη, πριν από 36 χρόνια (vids)

Νέοι, παιδιά και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, 25 Ιουλίου του 1983, συνέρρεαν από νωρίς στην ακτή Βουλιαγμένης ύστερα από πρόσκληση του Λουκιανού Κηλαηδόνη, για να γίνουν κομμάτι της ιστορίας στη μεγαλύτερη υπαίθρια συναυλία που είχε γίνει μέχρι τότε.

Το ανεπανάληπτο πάρτι μίας Δευτέρας του Ιουλίου με Πανσέληνο, αποκάλυψε τον τρόπο που μπορεί να παντρευτεί το μουσικό ενδιαφέρον διαφορετικών ηλικιών. 
Οι συμμετοχές ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Το εισιτήριο κόστιζε 300 δραχμές και προπωλήθηκαν περισσότερα από 25.000 εισιτήρια, ωστόσο, πάνω από 80.000 μουσικόφιλοι ξεχύθηκαν στην αμμουδιά και έφτασαν στην πλαζ είτε οδικώς από τη λεωφόρο, είτε με τα ιδιωτικά τους ταχύπλοα και κολύμπησαν στα ζεστά νερά μέχρι το ξημέρωμα ακούγοντας επιτυχίες της εποχής αλλά και παλαιότερα τραγούδια.

Το κοινό  μπορούσε για πρώτη σε συναυλία να κινηθεί ελευθέρα, να χορέψει, να κολυμπήσει ακόμα και με τα ρούχα και να απολαύσει το φαγητό και τα ποτά που είχε φέρει μαζί του.

Εικόνες της κοινωνικής αλλαγής

Η μεγάλη, εκρηκτική και πολύ επιτυχημένη συναυλία εκείνου του καλοκαιριού, έμελλε να σηματοδοτήσει την έναρξη μίας νέας εποχής για τις συναυλίες, οι οποίες μέχρι τότε περιορίζονταν σε θέατρα και λοιπά κτίρια αποκλειστικά διαμορφωμένα για το σκοπό αυτό. Πλέον, γήπεδα, παραλίες, πάρκα ακόμη και κάστρα και κάθε λογής χώρος που το επιτρέπει η γεωλογική του διαμόρφωση, είναι ένας εν δυνάμει συναυλιακός χώρος.

Η μουσική που ακούστηκε εκείνη τη βραδιά, ικανοποίησε όλα τα γούστα. Καθώς λοιπόν ο εμπνευστής της βραδιάς επιθυμούσε να οργανώσει ένα «μεγάλο πάρτι», όπως έλεγε από την πρώτη στιγμή –πάρτι που προετοίμαζε επί ένα χρόνο και το εμπνεύστηκε ως αναβίωση των πάρτι των 50s– το είδος της μουσικής που επικράτησε είχε χαρακτήρα ενωτικό. Σε αυτό το ξεφάντωμα βοήθησαν οι τραγουδιστές  που συμμετείχαν εκείνη τη βραδιά, την οποία άνοιξε η πιανίστας Νέλλη Σεμιτέκολο με ένα καουμπόικο τραγούδι (ragtime) από Σκοτ Τζόπλιν. Στη συνέχεια ορχήστρα 17 ατόμων έπαιξε μουσική του τρομπονίστα Γκλεν Μίρεν και ακολούθησαν Σαββόπουλος, Γερμανός, Νταλάρας, Μαντώ και Αφροδίτη Μάνου, οι οποίοι έφτασαν φαντασμαγορικά πάνω σε βάρκες στη πλωτή σκηνή, αλλά επίσης και είδη μουσικής που ήταν σχεδόν περιθωριοποιημένα κατά τη Μεταπολίτευση, όπως το ελαφρό τραγούδι, η ξένη ροκ εντ ρολ και η παραδοσιακή μουσική.

Είδη μουσικής που σαν να ακούγονταν πρώτη φορά και με τον πάλαι ποτέ γνωστό δυναμισμό τους γέμιζαν και ηλέκτριζαν την ατμόσφαιρα. Μάλιστα, πολλοί μετά το τέλος της συναυλίας επέλεξαν να κοιμηθούν στην πλαζ και να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής το μεσημέρι της επόμενης μέρας.

Τα τρία τραγούδια του Λουκιανού που ενώθηκαν στο μυαλό του και γέννησαν την ιδέα για το Πάρτι στη Βουλιαγμένη  είναι: Τα θερινά σινεμά (νύχτες με φεγγάρι), Το πάρτι (ένα πάρτι από εκείνα τα παλιά) και Στη Βουλιαγμένη (βόλτα) όπως είχε εξομολογηθεί στην εκπομπή ‘’Σαν Παλαιά φωτογραφία’’ με την Πόπη Τσαπανίδου, που περιγράφουν συνήθειες των νέων του 1950.

Στο (πρόσφατο) παρόν…

Το καλοκαίρι του 2018 η πλαζ Βουλιαγμένης, υπό τους ήχους μουσικής εκδήλωσης,  την οποία  παρακολούθησαν άνθρωποι όλων των ηλικιών, με τους Φοίβο Δεληβοριά, Δώρο Δημοσθένους, και την κόρη του Λουκιανού Μαρία Κηλαηδόνη, μετονομάστηκε σε «Λουκιανός Κηλαηδόνης» ως ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του σπουδαίου ερμηνευτή.