Όχι άλλες ευχές για «καλό χειμώνα»

Ο Αύγουστος, ο -τυπικά- τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, περνάει τις τελευταίες ημέρες του και σύντομα έρχεται ο Σεπτέμβριος. Ήδη οι πόλεις άρχισαν να γεμίζουν, κάθε μέρα η κίνηση αυξάνεται στους δρόμους, μειώνονται οι θέσεις πάρκινγκ και, υπό μία έννοια, η κανονικότητα επιστρέφει στη χώρα - άντε, και εις ανώτερα.

Τα γραφεία στις εταιρείες και στις επιχειρήσεις αρχίζουν να γεμίζουν και πάλι με σώματα στα οποία φαίνεται ότι πέρασε ο ήλιος από πάνω τους, ανακατεμένα με αναμνήσεις καλοκαιριού, ιστορίες, στιγμές και διηγήσεις. Και κάπου εκεί εμφανίζονται και κάποιοι συνάδελφοι οι οποίοι γύρισαν όπως έφυγαν: μίζεροι, μοιρολάτρες και χαιρέκακοι.

Αυτοί, πήραν και την τελευταία «δόση» της άδειάς τους και γυρνάνε πίσω για να κάνουν κουρέλια τους υπόλοιπους. Στο στόμα τους, υπάρχει μόνο μια ευχή: «Καλό χειμώνα!». Και το λένε με τόση επίπλαστη χαρά, όπου φαίνεται στο πρόσωπό τους ότι δεν υπάρχει ούτε μια ικμάδα αισιοδοξίας για αυτά που θα έρθουν. Ταυτόχρονα, συμβάλλουν στη γενικευμένη κατάθλιψη η οποία υπάρχει στον αέρα-μελτέμι η οποία προκύπτει από το ότι η εποχή της ξεγνοιασιάς τελείωσε και ξεκίνησαν πάλι οι υποχρεώσεις (μας). Οι «καλοχειμωνάκηδες», όμως, δεν σταματούν μόνο στην… «ευχή» «καλό χειμώνα», αλλά το συνεχίζουν κάνοντάς το χειρότερο. Έχουν, βλέπεις, έτοιμες αρκετές παρόμοιες ατάκες του τύπου «άντε, υπομονή, σε έναν χρόνο ξανά το καλοκαίρι», διανθίζοντάς τες με τα εξίσου αισχρά «και τώρα, τα κεφάλια μέσα», «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» κ.λπ. Εμετούλης.

Μπορείς σε αυτούς τους τύπους να απαντήσεις «για δες λίγο στο ημερολόγιο τι γράφει», «ρίξε κάτι επάνω σου, με τόσο κρύο θα πουντιάσεις» ή «κατέβασες τα χειμωνιάτικα;», αλλά -ειλικρινά- ποιος έχει κουράγιο για να ανοίξει κουβέντα με δαύτους; Απλώς, κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν πως δεν μας νοιάζουν αυτού του τύπου οι ευχές τους, αφού δεν τις πιστεύουν, δεν θέλουμε να ακούσουμε ούτε «καλή σεζόν» ούτε την εξίσου άθλια «καλό φθινόπωρο». Κι ενώ, εν τω μεταξύ, έξω έχει ακόμα 37 βαθμούς Κελσίου και μπορεί το Σαββατοκύριακο να πεταχτούμε για ένα γρήγορο μπάνιο στη θάλασσα! Η ευχή «καλό χειμώνα» θα έπρεπε να έχει οριστεί από την Επιθεώρηση Εργασίας ως απόλυτος λόγος απόλυσης και, μάλιστα, χωρίς αποζημίωση. Μη σου πω ότι θα έπρεπε να πληρώνει, κιόλας, ο απολυθείς «καλοχειμωνάκιας» τους υπόλοιπους συναδέλφους του, για την ψυχική οδύνη που τους προκάλεσε. Εντάξει, ιδέες δίνω.

Για το τέλος, ενός λεπτού σιγή για όλους εκείνους που ακούσαμε στο γραφείο το μισητό «καλό χειμώνα» και απαντήσαμε, από μέσα μας, «στα μούτρα σου». Απλά, όμορφα, λιτά, απέριττα, ανθρώπινα και, πάνω από όλα, πολιτισμένα.

Άντε, καλή μας εποχή! (Πλάκα κάνω!)