Ελαιόλαδο: Πως επηρεάζει την Κρήτη το… Ιταλικό «καρτέλ»;

Έρευνα για ενδεχόμενη δράση… καρτέλ ζητάει από την Ευρωπαϊκή Ένωση η Ισπανία, με αιχμή του δόρατος την πολύ μεγάλη απόσταση προς τα πάνω των τιμών παραγωγού του ιταλικού ελαιολάδου, σε σχέση με τις τιμές του ελληνικού και του ισπανικού. Την ίδια ώρα, τόσο η Ισπανία όσο και η Ελλάδα διατηρούν τιμές παραγωγού κάτω του κόστους παραγωγής.

Ο πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου Μανόλης Γιαννούλης μιλάει στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” τόσο για τις τιμές του ιταλικού ελαιολάδου και τη διαφορά τους σε σχέση με την Ισπανία και την Ελλάδα, όσο και για το κόστος παραγωγής, αλλά ταυτόχρονα επιχειρούμε να “προβλέψουμε” το άμεσο αλλά και το απώτερο μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας στη χώρα μας!

Η ένωση των αγροτικών οργανώσεων της Ισπανίας La Union de Uniones κάλεσε τις αρμόδιες Αρχές της Ε.Ε. να διεξαγάγουν την έρευνα αυτή, επικαλούμενη τα τελευταία στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αγορά ελαιολάδου. Επισημαίνει ότι, με βάση τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Γενική Διεύθυνση Γεωργίας την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, η τιμή του έξτρα παρθένου στην Ιταλία (469,8 ευρώ/100 λίτρα) ήταν πολύ υψηλότερη από τις αντίστοιχες στην Ισπανία (221,1 ευρώ/100 λίτρα) και στην Ελλάδα (260 ευρώ/100 λίτρα).

«Πρόκειται για κραυγαλέες διαφορές, συγκρίνοντας την περσινή εξέλιξη των τιμών», αναφέρεται δηκτικά, καθώς η τιμή για την Ιταλία είναι φέτος υψηλότερη κατά 13% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, την ίδια στιγμή που για την Ελλάδα είναι μειωμένη κατά 2% και για την Ισπανία κατά 19%.

«Όταν οι Ιταλοί τυποποιούσαν, εμείς...»

Πολύ χαρακτηριστικά είναι όμως τα στοιχεία που δίνει στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου, Μανόλης Γιαννούλης.

«Ο Ιταλός για ορισμένες περιοχές, ιδίως της Τοσκάνης ιστορικά, έχει καταφέρει και έχει δημιουργήσει μια αγορά, που το πληρώνει αυτό το λάδι σε πολύ υψηλές τιμές»... Και φέρνει ως παράδειγμα συγκεκριμένη εταιρεία της Ιταλίας, που πουλάει σε όλο τον κόσμο λάδι σε μπουκάλια.

«Εκεί λοιπόν θα δεις μπουκάλι με 15 ευρώ ή με 20 ευρώ. Και μου το παρουσιάζει σαν να είναι σαμπάνια με χρυσόχαρτα, ότι είναι εκλεκτό το προϊόν μέσα. Είναι η ίδια εταιρεία που έρχεται κάθε χρόνο και αγοράζει στις πολύ υψηλές τιμές που ακούμε στις δημοπρασίες στη Λακωνία. Δικοί του αντιπρόσωποι είναι αυτοί που αγοράζουν εκλεκτά λάδια, κορωνέικα, με εξαιρετικά χαρακτηριστικά γευστικά και αναλυτικά. Πού θέλω να καταλήξω; Δεν πάει να σκούζει ο Ισπανός παραγωγός, ο Έλληνας, ο οποιοσδήποτε... Η διαφοροποίηση στις τιμές υπάρχει και θα υπάρχει. Ο Ισπανός, που φωνάζει αυτή τη στιγμή, είναι ένας παραγωγός ο οποίος στην πλειοψηφία του, στο 70% του λαδιού του, δίνει έμφαση στην ποσότητα και σε τίποτα άλλο. Βεβαίως έχουν ένα 30% καλών λαδιών και μερικά από αυτά είναι εκλεκτότατα. Καλύτερα κι από τα καλύτερα τα δικά μας, που λέει ο λόγος. Στην πλειοψηφία της όμως η Ισπανία είναι... ποσότητα και τίποτα άλλα.

Όταν λοιπόν έχεις αυτόν τον προσανατολισμό, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να πουληθεί το λάδι σου στην ίδια τιμή με κάποιον ο οποίος έχει δώσει έμφαση στην ποιότητα και απευθύνεται σε μια πάρα πολύ συγκεκριμένη αγορά»...

Στο σημείο αυτό, ο Μανόλης Γιαννούλης εξηγεί ότι «δεν πουλιούνται όλα τα λάδια της Ιταλίας σε πολύ υψηλές τιμές. Πουλιούνται όμως σε τιμές σίγουρα καλύτερες από των Ισπανών, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ιταλοί στη διεθνή αγορά βρίσκονται πάνω από 100 χρόνια. Το 1900, πριν 120 χρόνια, πουλιόταν ιταλικό λάδι τυποποιημένο στην Αμερική. Εάν ρωτήσεις τον Αμερικανό πού παράγεται το λάδι, θα σου πει στην Ιταλία»...

Αυτός ήταν και ο λόγος, όπως επισήμανε ο Μανόλης Γιαννούλης, που οι Ισπανοί αναγκάστηκαν και αγόρασαν τις πιο μεγάλες εταιρείες της Ιταλίας.

«Γιατί; Για να βρουν θέσεις στο ράφι».

Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, όπως λέει, έχουμε εμείς στο ράφι...

Πολύ κάτω του κόστους παραγωγής

Την ίδια ώρα, έρευνα που έχει γίνει στην Ισπανία αποδεικνύει πως το κόστος παραγωγής του ελαιολάδου είναι πολύ πάνω από τις μέσες τιμές παραγωγού ελαιολάδου σε Ισπανία και Ελλάδα. Ο Μανόλης Γιαννούλης σχολιάζει το θέμα αυτό, λέγοντας: «Όταν έχεις κλήρο 5 ή 10 στρέμματα και ο Ισπανός έχει 500 στρέμματα, δεν μπορείς να έχεις εσύ το κόστος το οποίο θα έχει αυτός. Είναι πρακτικά αδύνατον. Είναι βέβαιο ότι και στην Ισπανία υπάρχει ένα ποσοστό, περίπου το 1/4 των εκμεταλλεύσεων, το οποίο είναι μικρού μεγέθους, 20-30 στρέμματα. Έχουν κι αυτές οι εκμεταλλεύσεις πρόβλημα, όπως και οι δικές μας».

Οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες

Ο πρόεδρος της ΕΔΟΕ λέει χαρακτηριστικά ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τρεις κατηγορίες ιδιοκτητών ελαιοδέντρων. Η μία είναι ο κατά κύριο επάγγελμα αγρότης. Σε αυτήν την κατηγορία υπολογίζονται περίπου 150.000 αγρότες επί συνόλου ιδιοκτητών γύρω στις 500.000. Υπάρχει η δεύτερη κατηγορία, αυτών που είναι ιδιοκτήτες δέντρων αλλά κάνουν άλλη δουλειά, που χρειάζεται να πληρώσουν εργατικά χέρια για να κάνουν τη δουλειά που οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες κάνουν μόνοι τους. Και άρα έχουν αυξημένο κόστος. Και υπάρχει και η τρίτη κατηγορία, αυτών που έχουν μερικές ρίζες ελιές και τις έχουν για την ομορφιά, οπότε δεν ενδιαφέρονται...

«Η επόμενη ημέρα της ελαιοκομίας θα περιλαμβάνει την πρώτη και την τρίτη κατηγορία. Η δεύτερη κατηγορία θα έχει απορροφηθεί από την πρώτη», όπως εκτιμά ο Μανόλης Γιαννούλης.

«Εγώ θα συνεχίσω να έχω τις ελιές μου για... ομορφιά και δε θα με νοιάζει πόσο θα πληρώσω το λάδι για να φάω. Και ο κατά κύριο επάγγελμα αγρότης θα αυξάνει τον όγκο της δουλειάς του και σταδιακά ή θα αγοράζει ή θα εκμεταλλεύεται κτήματα των ανθρώπων της δεύτερης κατηγορίας»...

Ο κ. Γιαννούλης λέει ότι γνωρίζει πολλές περιπτώσεις παραγωγών της πρώτης κατηγορίας που έχουν εκμετάλλευση 10-15 χιλιάδες ρίζες, που δεν είναι δικά τους ελαιόδεντρα.

«Οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί έχουν τον εξοπλισμό που χρειάζονται. Έχουν προσωπικό όλο τον χρόνο, που ασχολείται με την καλλιέργεια των δέντρων, όποτε και όπως χρειάζεται, και βλέπεις ότι έχουν ένα καλό εισόδημα. Αυτό λοιπόν θα εξαπλώνεται διαρκώς και νομοτελειακά θα φτάσουμε εκεί»...

Από 2,40 έως 2,50 ευρώ το κιλό

Στο μεταξύ, με βάση τη διακύμανση των τιμών του ελαιολάδου διεθνώς, ο Μανόλης Γιαννούλης εκτιμά ότι με τη νέα ελαιοκομική περίοδο οι τιμές εκκίνησης θα κυμανθούν και στη χώρα μας στο πλαίσιο από 2,40 έως 2,50 ευρώ το κιλό, στην οξύτητα των τριών γραμμών.

Από ’κει και πέρα, όμως, το μήνυμα δεν μπορεί να είναι διαφορετικό.

«Οι συνθήκες μέχρι τώρα φαίνεται ότι θα είναι καλές από άποψη δάκου και γλοιοσπορίου. Εάν προσέξει και ο παραγωγός λίγο, νομίζω ότι θα πάμε καλά από ποιότητα και ποσότητα. Για τις τιμές, ας μη βιαζόμαστε. Αλλά σίγουρα η “περιοχή” που διαμορφώνεται με βάση τις σημερινές συνθήκες σίγουρα δεν ξεφεύγει από τα 2,40 και 2,50 ευρώ το κιλό. Και αυτό μπορώ να το προβλέψω με βάση το γεγονός ότι οι Ισπανοί κλείνουν λάδια στα 2,50 ευρώ το κιλό, με παράδοση τον Δεκέμβριο», αναφέρει ο κ. Γιαννούλης.

Ο ίδιος καταλήγει λέγοντας ότι τα 2,50 ευρώ παραδοτέο από Ισπανία είναι ένα γεγονός, αφού σήμερα υπογράφονται αυτές οι συμφωνίες, με παράδοση τον Δεκέμβριο, και συνεπώς πάνω-κάτω τα επίπεδα των τιμών για την έναρξη της ελαιοκομικής περιόδου είναι βάσει λογικής.

Πηγή: NeaKriti.gr