Πετρούπολη - Μητέρα νεκρού μωρού: Το έβαλα στη σακούλα και της είπα «πέτα την»

«Δεν μπορώ να κοιτάξω κανέναν στα μάτια. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη, αλλά ξέρω ότι τίποτα δεν μπορεί να φέρει το μωρό πίσω». Τρέμοντας και μιλώντας με λυγμούς, η 19χρονη που κατηγορείται για τη δολοφονία του  νεογνού της στην Πετρούπολη απολογήθηκε ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, υποστηρίζοντας ότι κατάλαβε δύο μήνες πριν γεννήσει ότι ήταν έγκυος... 

«Κατάλαβα, όταν ξάπλωσα μια ημέρα, κάτι να κουνιέται. Δεν πήγα, όμως, στον γιατρό γιατί ντρεπόμουν. Φοβόμουν ότι θα με διώξουν από το σπίτι, δεν ήθελα να ντροπιάσω κανέναν από την οικογένειά μου» είπε η κατηγορούμενη. 

Μιλώντας για εκείνη την ημέρα του Φεβρουαρίου του 2018, όταν γέννησε μόνη της μέσα στο μπάνιο, υποστήριξε ότι σηκώθηκε να πιει νερό και ένιωσε έναν ξαφνικό πόνο. Κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα να γεννήσει. Τότε ακολούθησε τις συμβουλές που είχε δει στο Διαδίκτυο... 

«Έπεσα κάτω και έκανα ό,τι είχα δει στο Διαδίκτυο. Η μητέρα μου μου χτυπούσε την πόρτα, αλλά δεν της άνοιγα. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. Όλα ήταν μαύρα... Μετά έκοψα τον λώρο και ακούμπησα το μωρό λίγο πιο εκεί...». 

Απολογούμενη, η νεαρή προσπάθησε να βγάλει τη μητέρα της από το κάδρο των ευθυνών, υποστηρίζοντας ότι εκείνη έκοψε τον λώρο, εκείνη έβαλε χαρτί στο στόμα του μωρού και στη συνέχεια ζήτησε από τη μητέρα της να της δώσει μια σακούλα: «Έβαλα το μωρό μέσα, της έδωσα τη σακούλα και της είπα πέτα τη».

Ο εισαγγελέας δεν φάνηκε να πείστηκε για τον ρόλο της μητέρας της 19χρονης, η οποία επίσης κατηγορείται για ανθρωποκτονία, λέγοντας στην νεαρή: «Είστε κατηγορούμενη και μπορείτε κάνετε ό,τι θέλετε...». 

Μιλώντας για το μέλλον της και κλαίγοντας με λυγμούς, η 19χρονη, σε κάποια στιγμή της απολογίας της, ευχήθηκε: «Όλη η οικογένειά μου να ενωθεί και να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο πια. Προσπαθώ μόνη μου, με βιβλία, να ξεχάσω ό,τι έγινε... Ήμουν η κόρη της Αλβανίδας που δεν ήξερε να μιλάει ελληνικά... Με εχουν πει και μπάσταρδο, επειδή οι γονείς μου παντρεύτηκαν αργότερα... Βγαίνω έξω και φοβάμαι... Ντρεπόμουν να ζητήσω βοήθεια, ήμουν η χοντρή του σχολείου... Θέλω να τελειώσω το σχολείο, να βρω μια δουλειά -έστω και καθαρίστρια- και να κάνω μια καινούργια αρχή...».