Μοναδικό πείραμα στην Ελλάδα: Διασώστες έγιναν ναυαγοί για 24 ώρες (pics+vid)

Ένα βραχυκύκλωμα στο ηλεκτρονικό σύστημα του πλοίου έβαλε ξαφνικά φωτιά στα αμπάρια του. Η φωτιά γρήγορα εξαπλώθηκε και στις καμπίνες. Οι επιβάτες βουτάνε μεσοπέλαγα για να σωθούν χρησιμοποιώντας τις πλαστικές σχεδίες που υπάρχουν στα καράβια σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Ένα 24ωρο αργότερα, οι ναυαγοί, παλεύοντας με τα κύματα, περισυλλέγονται από διασώστες. Το περιστατικό ξυπνά μνήμες από το «Νόρμαν Ατλάντικ», πρόκειται όμως για ένα πείραμα που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα, ανοιχτά του Παγασητικού Κόλπου, το περασμένο Σαββατοκύριακο. Την πρωτοβουλία ανέλαβε η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης η οποία σε συνεργασία με την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, στο πλαίσιο τoυ προγράμματος κατάρτισης Εναλλακτικού Τουρισμού που υλοποιείται από το πρόγραμμα «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» μέσω αποκλειστικής δωρεάς του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, την εταιρεία σωστικών μέσων Lalizas, την εταιρεία υπηρεσιών γεωπληροφορικής (GIS) Terra spatium και του μεγάλου χορηγού της οργάνωσης, Aegean, οργάνωσε  άσκηση επιβίωσης στη θάλασσα, σε πραγματικές συνθήκες, με 10 «ναυαγούς».

Σε αυτό συμμετείχαν 60 εθελοντές, εκ των οποίων επτά απόφοιτοι του Προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» δέχτηκαν να συμμετάσχουν στο 24ωρο πείραμα. Στόχος της άσκησης ήταν να εκτιμηθούν, υπό ρεαλιστικές συνθήκες, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μέχρι να εντοπιστούν οι άνθρωποι που παλεύουν με τα κύματα, να καταγραφεί η συμπεριφορά των πλαστικών σχεδιών κατά την παράσυρσή τους από «καιρό» ή ρεύματα, να ελεγχθεί ο εξοπλισμός τους και πώς αυτός μπορεί να βελτιωθεί και να εκπαιδευθούν οι απόφοιτοι του Προγράμματος Εναλλακτικού Τουρισμού.

Οι «ναυαγοί« φόρεσαν σκούφους και ισοθερμικά μπουφάν, ενώ έμειναν 24 ώρες στη θάλασσα, έχοντας ως εφόδια μόνο νερό και αποξηραμένα φρούτα. Κατόπιν πέταξαν το βαρελάκι στη θάλασσα και σε δευτερόλεπτα φούσκωσε η λεπτή πλωτή σχεδία τους.

Αφού μπήκαν μέσα για να «σωθούν», τακτοποιήθηκαν σε θέσεις περιμετρικά, με τα πόδια στο κέντρο. Μέσα στη σχεδία είχαν φωτοβολίδα, καπνογόνα, σφουγγάρια για να στραγγίζουν το νερό, ένα μικρό δοχείο -φτυαράκι- για να βγάζουν το νερό που τυχόν θα εισέρχονταν στην σχεδία, καθρέπτη για σινιάλο σε πλοία ή στη στεριά, μαχαίρι με στρογγυλή μύτη, υλικά για να μπαλώσουν τυχόν σχίσιμο της σχεδίας, δύο τηλεσκοπικά κουπιά, τρόμπα και δραμαμίνες. 

Περίπου 53 εθελοντές παρακολουθούσαν την άσκηση καταγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι ναυαγοί. Μεταξύ άλλων το τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ κατέγραψε την ψυχολογία των ναυαγών πριν και μετά το ναυάγιο, ενώ η οργάνωση Τerra Spatium παρακολούθησε την παράσυρση της σχεδίας. «Άρχισε να φυσά. Κάπου κάπου με προβατάκια στις κορυφές των κυμάτων. Κουνούσε αρκετά» θυμάται περιγράφοντας την εμπειρία του ο εθελοντής ναυαγός

Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα ο Βασίλης Ράπτης μαζί με άλλους 6 ναυαγούς εντοπίστηκαν από διασώστες. «Βουτώ στη θάλασσα, κάνω τον τρομαγμένο, προσπαθώ να πνιγώ, σφυρίζω με τη σφυρίχτρα, φωνάζω βοήθεια και νιώθω έναν βατραχάνθρωπο να με πλησιάζει. Με καθησυχάζει, με απαλές κινήσεις με τραβάει προς το διασωστικό. Μου λέει, θα σε τραβήξουμε πάνω με δίχτυ. Το νιώθω γύρω μου, λίγο άβολα όταν κοιτάζω προς τα κάτω καθώς είμαι περιτυλιγμένος από αυτό σαν λουκάνικο. Τελειώνει όμως τόσο γρήγορα, που δεν σου δίνει χρόνο να φοβηθείς. Είμαι πλέον στο διασωστικό. Με πλησιάζουν άλλοι διασώστες. Με ρωτάνε πώς είμαι, μου βάζουν αλουμινοκουβέρτα κάτω από το σωσίβιο και στα πόδια. Ζεσταίνομαι» είπε περιγράφοντας τις τελευταίες στιγμές της διάσωσής του ο εθελοντής και απόφοιτος του Τμήματος Ιωαννίνων Βασίλης Ράπτης.

Όλοι οι ναυαγοί συνελέγησαν από τη MEDUSSA με τη χρήση των δύο διασωστικών σκαφών της Ελληνικής Ομάδας διάσωσης, ODIN και ΑΙΓΑΙΟ. Όλοι τους σε πολύ καλή διάθεση, και αφού καλύφθηκαν βασικές τους ανάγκες, λήφθηκαν αιματολογικά δείγματα, καθώς και οι καταγραφές των ζωτικών τους σημείων, ύπνου και stress. Επισκέφτηκαν κλινική ψυχολόγο για μια τελική συζήτηση – και αξιολόγηση της εμπειρίας τους.

Στόχος μας είναι έπειτα από αναλύσεις των δεδομένων που συγκεντρώθηκαν από το πείραμα να εξαχθούν συμπεράσματα προκειμένου  να βελτιωθεί η κατάσταση σε ό,τι αφορά τα διασωστικά μέσα που χρησιμοποιούν οι ναυαγοί.

Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να προβλεφθούν θήκες στις πλαστικές σχεδίες για να αποθηκευσουν πολύτιμα αντικείμενα οι ναυαγοί, αλλά και τοποθέτηση ειδικών ιμάντων για να κρατιούνται στη θάλασσα. Οι σχεδίες θα μπορούσαν να επανασχεδιαστούν για να είναι πιο ευρύχωρες για τους ναυαγούς, ενώ σημαντική κρίνεται η εγκατάσταση εφαρμογής εντοπισμού στίγματος στα κινητά από τους  πολίτες» δήλωσε στο ethnos.gr ο υπεύθυνος της Ελληνικής ομάδας Διάσωσης, Νίκος Κυριακίδης.

«Από αυτήν την ιστορία, λοιπόν, θα ήθελα ο καθένας να κοιτάξει και τον διπλανό του. Να σώσει τον διπλανό του με κάθε έννοια του σώζω, με κάθε έννοια του πνιγμού. Όταν και όποτε ζητάει βοήθεια. Δεν χάνεις, μόνο κερδίζεις. Και, δυστυχώς, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κίνδυνο και ζητούν βοήθεια είναι πολλοί. Και ναι, δεν έχει διαφορά αν είναι άσπρος, μαύρος, βοσκός ή πολιτικός μηχανικός αυτός που βρίσκεται σε κίνδυνο. Είμαστε όλοι άνθρωποι του κόσμου, του πλανήτη που λέγεται Γη» ανέφερε με αφορμή το πείραμα ο Βασίλης Ράπτης.