Ο Ριχάρδος, η Πάρις Χίλτον και ο… µαύρος χρυσός

Λαµπερές εµφανίσεις στην τηλεόραση µε «βρώµικα» χρήµατα από λαθρεµπόριο χρυσού φέρεται να έκανε ο 51χρονος «τηλεχρυσοχόος» Ριχάρδος, ο οποίος κατηγορείται ως αρχηγικό µέλος εγκληµατικής οργάνωσης, σύµφωνα µε τη δικογραφία της υπόθεσης που φέρνει σήµερα στο φως της δηµοσιότητας το «Έθνος».

Ο γνωστός ενεχυροδανειστής περιγράφεται στα δικόγραφα ως άριστος γνώστης του marketing, µε χρηµατοδότηση από τα ταµεία του κυκλώµατος, ο οποίος προέβαινε σε µεγάλες διαφηµιστικές καµπάνιες σε τηλεοπτικούς σταθµούς πανελλήνιας εµβέλειας. Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «διαφηµιζόταν σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης καθώς και σε εκποµπές τις οποίες απαιτούσε». «Μέσω των τηλεοπτικών δεκτών έµπαινε και στο τελευταίο ελληνικό σπίτι.

Είχε σκοπό να επεκταθεί στο Λας Βέγκας(…). Για να υποστηρίξει ακόµα περισσότερο το προφίλ του ως υγιούς επιχειρηµατία, προέβαινε σε αγαθοεργίες, φροντίζοντας αυτές να λάβουν δηµοσιότητα. Ενδεικτικά αναφέρεται η επίσκεψή του στη Μύκονο το καλοκαίρι του 2018 και η αγορά κοσµηµάτων από την Πάρις Χίλτον για φιλανθρωπικούς σκοπούς. ∆ιήγε πολυτελή βίο, έχοντας βίλα µε πισίνα στην Ανάβυσσο, θαλαµηγό, πολυτελή αυτοκίνητα και έντονη νυχτερινή ζωή» αναφέρεται στη δικογραφία.

Τα τιµολόγια

Συνολικά ο 51χρονος διατηρούσε 88 ενεχυροδανειστήρια σε όλη την Ελλάδα. Εκτός των άλλων, είχε και νοµιµοφανή δραστηριότητα. Από τα τιµολόγια που ερευνήθηκαν προέκυψε ότι εξήγαγε κράµα χρυσού και ασηµιού στην Τουρκία, µέσω αεροδροµίου, αξίας 13.000.000 ευρώ, ενώ το 9µηνο Ιανουαρίου-Σεπτεµβρίου 2018 έγιναν εξαγωγές αξίας 17.453.000 ευρώ.

Στη δικογραφία, ωστόσο, γίνεται ξεκάθαρο ότι τα καταστήµατά του «ζούσαν» από τα µαύρα ταµεία της εγκληµατικής οργάνωσης: «Τα καταστήµατα πραγµατοποιούσαν αγορές χρυσού µε χρήµατα αποκλειστικά από τα ταµεία της οργάνωσης και σε ποσά που άγγιζαν καθηµερινά τα 100.000 ευρώ. Από την έρευνα προέκυψε ότι εάν δεν χρηµατοδοτούνταν από µαύρα χρήµατα δεν θα µπορούσαν να αγοράσουν χρυσό και θα έκλειναν».

Κεντρικό σύνθηµα του «τηλεχρυσοχόου» ήταν «αγορά κοσµηµάτων σε τιµή κοσµήµατος και όχι σε τιµή χρυσού». Η επικοινωνία του µε τα υπόλοιπα µέλη γινόταν µέσω καθηµερινών meetings στην έδρα της εταιρείας του στην οδό Πατησίων, που αποτελούσε το «φανερό στρατηγείο» της οργάνωσης.

Ο πακτωλός χρηµάτων που είχε στα χέρια του ο γνωστός ενεχυροδανειστής φαίνεται και από συνοµιλία του συνεργού του, στην οποία αναφέρεται σε ανακαίνιση θαλαµηγού µε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ:

-Ενεχυροδανειστής: Τώρα τελείωσα, δεν έχει τίποτα άλλο και πάλι τζάµπα µου ήρθε, 360.000 ευρώ πήγε περίπου µε τις ανακαινίσεις. Μαζί µε τις ανακαινίσεις σου λέω, δεν είναι λεφτά αυτά, δεν είναι λεφτά για αυτό το σκάφος.

-Συνεργός: Μα, να σου πω κάτι; Και να θες να το πουλήσεις και να πάρεις κάτι καλύτερο, θα πάρει το διπλάσιο.

-Ενεχυροδανειστής: Οχι, αλλά δεν βρίσκεις τέτοιο πράγµα µε εφτά κατοστάρικα, δεν βρίσκεις, µαζί είδαµε 10 σκάφη.

-Συνεργός: Μαζί είδαµε, δεν θυµάσαι, κάτι σούργελα και µας λέγανε 500 χιλιάρικα και 600 χιλιάρικα και ήταν σούργελα που ήθελαν άλλα 200 χιλιάρικα.

Τα χρήµατα από την πώληση του εξαγόµενου χρυσού µετατρέπονταν στο σύνολό τους στην Τουρκία σε κινεζικό νόµισµα (YUAN-Renminbi). Σύµφωνα µε τη δικογραφία, «µε τα χρήµατα αυτά Κινέζοι υπήκοοι που δραστηριοποιούνταν επαγγελµατικά στην Ελλάδα ως χονδρέµποροι ρούχων αγόραζαν στο εξωτερικό µέσω άγνωστων συνεργών τους είδη ένδυσης, που εισάγονταν στην Ελλάδα και µέσω µεταφορικής παραδίδονταν σε αυτούς. Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας ο… µετέβαινε στα καταστήµατα των ανωτέρω εµπόρων και έπαιρνε τα χρήµατα που αντιστοιχούσαν στις  αγορές».