Ο 6χρονος Ραγιάν που χαμογελάει με τα μάτια της καρδιάς του

Ένα φοβισμένο παιδί, που έκρυβε το φαγητό του, αντιδρούσε με τρόμο σε κάθε θόρυβο και έκλαιγε από το πρωί, επειδή ανησυχούσε, μήπως δεν επιστρέψει το μεσημέρι στο σπίτι του και στην οικογένειά του, ήταν την περσινή χρονιά ο 6χρονος σήμερα Ραγιάν από το Ιράκ, παιδί προσφυγικής οικογένειας και με σοβαρά προβλήματα όρασης, το οποίο έγινε η αιτία να ανοίξει και πάλι μετά από χρόνια το Νηπιαγωγείο της Σχολής Τυφλών στη Θεσσαλονίκη.

Ωστόσο, η ποιότητα του ψυχικού του κόσμου έκανε τους εκπαιδευτές του σχολείου, αλλά και ολόκληρο το προσωπικό της Σχολής Τυφλών, να αγκαλιάσουν με θέρμη τον Ραγιάν και δίνοντας αγώνα μέρα με τη μέρα να καταφέρουν να τον αλλάξουν ριζικά.

Σήμερα ο Ραγιάν πηγαίνει στην Α’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου της Σχολής Τυφλών και οι εκπαιδευτές του τον χαρακτηρίζουν ως ένα αξιολάτρευτο παιδί για όλο το προσωπικό της ιδρύματος. Επίσης, αν και δε γνώριζε ούτε μία λέξη στα ελληνικά, κατάφερε να τα βελτιώσει σημαντικά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και ο ίδιος να λέει παντού με καμάρι ότι είναι Έλληνας.

«Ο Ραγιάν μέσα σε ένα χρόνο έχει αλλάξει πάρα πολύ σε όλους τους τομείς. Έχει κοινωνικοποιηθεί, θα μας καλημερίσει όλους και θα μας ευχαριστήσει για το οτιδήποτε. Είναι ένα καλόψυχο και πολύ έξυπνο παιδί, το οποίο κάνει συνεχείς ερωτήσεις για διάφορα πράγματα και θέλει να μαθαίνει συνέχεια. Μου κάνει εντύπωση ότι αρνείται να μιλήσει στη μητρική του γλώσσα, τα Κουρμάντζι και λέει παντού ότι είναι Έλληνας», λέει στο ethnos.gr μία από τις εκπαιδεύτριες του Ραγιάν.

Η αγάπη για τα σκυλιά και η επιθυμία να γίνει δάσκαλος

Τα προβλήματα όρασης του Ραγιάν δε είναι αμελητέα, αφού βλέπει στα πέντε εκατοστά. Λειτουργεί μόνο η κεντρική του όραση, ωστόσο, αυτή είναι πολύ λειτουργική και μπορεί να ξεχωρίσει πράγματα. Δυσκολεύεται να γράψει και να διαβάσει, ωστόσο, αν και όταν πήγε στη Σχολή Τυφλών, δεν ήξερε ούτε πώς να πιάσει το μαρκαδόρο, σήμερα ζωγραφίζει και έχει ταλέντο στο να κατασκευάζει παζλ. 

«Επειδή είναι πολύ πειθαρχημένο παιδί και ακούει τους εκπαιδευτές του, αποκτάει σιγά-σιγά διάφορες δεξιότητες. Έχει καταφέρει πλέον να είναι αυτόνομος σε όλους τους τομείς. Ο Ραγιάν αγκαλιάστηκε από όλους στη Σχολή Τυφλών», αναφέρει μία από τις εκπαιδεύτριές του. Όταν ο Ραγιάν πρωτοπήγε στη Σχολή Τυφλών, φοβόταν πολύ τα σκυλιά. Ήρθε, όμως, σιγά-σιγά σε επαφή με τους με τα σκυλιά – οδηγούς τυφλών και απέκτησε οικειότητα μαζί τους. Πλέον τα χαϊδεύει και παίζει καθημερινά μαζί τους και λέει παντού ότι αγαπάει πολύ τα σκυλάκια.

Επίσης, σε αντίθεση με άλλα παιδιά αλλά και με πολλούς ενήλικες, με περηφάνια λέει σε όλους ότι δε φοβάται τον οδοντίατρο. Έχει εξοικειωθεί μαζί του, αφού πηγαίνει συχνά λόγω προβλήματος στα δόντια. Παράλληλα, έχει πει ότι θέλει να γίνει δάσκαλος, όταν μεγαλώσει και δε διστάζει να μετατρέψει τις δασκάλες του σε… μαθήτριες, στις οποίες κάνει μάθημα.

«Του αρέσει πολύ η μουσική και έχει αποκτήσει ήδη δύο φίλους στο σχολείο. Είναι πολύ πεισματάρης και κλαίει, όταν δεν καταφέρνει να κάνει κάτι μόνος του. Ήταν πολύ κλειστό παιδί και έχει γίνει πολύ κοινωνικός. Μέσα σε μόλις ένα χρόνο έγινε πολύ διαφορετικός», τονίζει στο ethnos.gr εκπαιδεύτριά του.

Από τον πόλεμο του Ιράκ στη Σίνδο Θεσσαλονίκης

Ο πόλεμος στην πατρίδα του, το Ιράκ, ανάγκασε την οικογένεια του Ραγιάν να ξεριζωθεί και να αναζητήσει μία καλύτερη τύχη στην Ευρώπη. Πριν από δύο χρόνια η οικογένεια (ο πατέρας του, η μητέρα του, ο Ραγιάν και η μικρότερη αδερφή του) πέρασαν μέσω του ποταμού Έβρου από την Τουρκία στην Ελλάδα και βρέθηκαν σε δομή προσφύγων στη Δράμα. Από εκεί μετά από λίγο καιρό μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη και μέσω του προγράμματος εγκατάστασης σε διαμερίσματα οικογενειών προσφύγων, μένουν πλέον σε κατοικία της Σίνδου, ένα προάστιο της Θεσσαλονίκης. Οι εκπαιδεύτριες του Ραγιάν χαρακτηρίζουν την οικογένειά του ως πολύ καλή και τους γονείς του ως ανθρώπους πολύ συνεργάσιμους, οι οποίοι, ωστόσο, δε μιλάνε ακόμα ελληνικά. Ουσιαστικά έχουν ως διερμηνέα τον 6χρονο γιο τους, που χαμογελάει και ζει με τα μάτια της καρδιάς του.