Διατηρητέα η χρήση του «Αττικόν» και του «Απόλλων» - Γόρδιος δεσμός η επαναλειτουργία τους

Μπορεί τα κτίρια στα οποία στεγάζονταν οι ιστορικοί κινηματογράφοι «Αττικόν» και «Απόλλων» της Σταδίου να μένουν ακόμη σκοτεινά και έρημα, οκτώ χρόνια μετά τον εμπρησμό τους στα επεισόδια του Φεβρουαρίου 2012, ωστόσο η χρήση τους κηρύχθηκε διατηρητέα από το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Η απόφαση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος Δημήτρη Οικονόμου με την οποία κηρύσσεται διατηρητέα η χρήση «κινηματογράφου-θεάτρου» στα κτίρια επί της οδού Σταδίου 19-21 υπεγράφη στις 2 Δεκεμβρίου 2019, σχεδόν δύο χρόνια μετά το αίτημα που υπέβαλε ο Δήμος Αθηναίων τον Ιανουάριο του 2018. Είχε προηγηθεί προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ των δύο ιδρυμάτων που εμπλέκονται στα ιδιοκτησιακά του ιστορικού οικοδομήματος, η οποία όχι μόνον δεν απέδωσε καρπούς αλλά οδήγησε και σε όξυνση της διαμάχης.

Η υπουργική απόφαση δεν αλλάζει τραγικά το καθεστώς καθώς τα κτίρια είχαν κηρυχθεί διατηρητέα από το 1984. Απλώς επιβεβαιώνει ότι πρέπει να παραμείνει σε αυτά η χρήση «κινηματογράφου-θεάτρου» και αποτελεί ένα πρόσθετο εμπόδιο σε κάποιον που θα ενδιαφερόταν να αποκτήσει με κάποιον τρόπο τα ακίνητα και να μετατρέψει τις συγεκριμένες αίθουσες σε κάτι διαφορετικό από τον σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν. Υπενθυμίζεται ότι παρά την καταστροφή που συντελέστηκε στην πρόσοψη του κτιριακού συγκροτήματος στις 12 Φεβρουαρίου του 2012, οι αίθουσες των δύο κινηματογράφων παρέμειναν άθικτες χάρη στις προσπάθειες των διαχειριστών τους εκείνο το μοιραίο βράδυ.

Δύσκολη η επαναλειτουργία

Το στοίχημα για την αναβίωσή τους περνά τώρα στα χέρια του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη και της κυβέρνησης αν και θεωρείται ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να λυθεί το κουβάρι των διεκδικήσεων ανάμεσα στα δύο ιδρύματα που εμπλέκονται.

Τα κτίρια ανήκουν βάσει Νομοθετικού Διατάγματος του 1959 με την υπογραφή του τότε Βασιλέως Παύλου, στο Ιδρυμα Δεκόζη-Βούρου. Ηταν ένα από τα δύο ιδρύματα που δημιουργήθηκαν με μέριμνα του τότε ισχυρού πολιτικού Λάμπρου Ευταξία, μοναδικού κληρονόμου της οικογένειας Βούρου η οποία κατείχε πλήθος ακινήτων στην Αθήνα από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821.

Το άλλο ίδρυμα είναι το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών-Ιδρυμα Βούρου-Ευταξία» που βρέθηκε μετά τον θάνατο του Ευταξία σε δικαστική διαμάχη με το «Δεκόζη-Βούρου» ζητώντας μερίδιο από τα έσοδά του. Η διαμάχη αυτή κράτησε πολλά χρόνια και οδήγησε σε δικαίωση το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών. Υποχρεώθηκε, λοιπόν, το Ιδρυμα Δεκόζη-Βούρου να πληρώσει τεράστια ποσά σε μια εποχή οικονομικής κρίσης με τα έσοδα από τα ακίνητα στο ναδίρ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το Ιδρυμα Δεκόζη-Βούρου να βρεθεί σε αδιέξοδο και χωρίς διοίκηση μετά την παραίτηση του προέδρου του Τίμου Χριστοδούλου.

Λίγο πριν τις εκλογές, ο τότε υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Καθημερινή ότι «το στοίχημα είναι το υπουργείο Οικονομίας που προχωράει με την εκκαθάριση ενός εκ των δύο ιδρυμάτων». «Να προχωρήσει, λοιπόν, το υπουργείο Οικονομίας όσο γίνεται πιο γρήγορα, με τον δήμο να ασκεί πίεση, για να μπορέσουμε να ανοίξουμε πάλι τις πόρτες», πρόσθεσε τότε ο κ.Μπακογιάννης αφού είχε δηλώσει ότι «αυτοί οι κινηματογράφοι είναι κομμάτι του πολιτισμού της πόλης», αλλά και «ανοιχτή πληγή που δείχνει πολλά και για την ίδια την Αθήνα: Από πάνω, απέξω καταστροφή, μαυρίλα. Από μέσα; Ενας κρυμμένος θησαυρός».

Το ερώτημα είναι πόσο εύκολο θα αποδειχθεί το εγχείρημα της εκκαθάρισης ενός φορέα που ιδρύθηκε με Νομοθετικό Διάταγμα αλλά και το πώς θα βρεθεί το συγκεκριμένο ακίνητο ελεύθερο διεκδικήσεων για να αναλάβει κάποιος την αναγέννησή του.