Έπεσε σε χιονοθύελλα ορειβατική αποστολή στον Όλυμπο (pics)

Πάνω από 100 ορειβάτες, ανάμεσά τους και αρκετές γυναίκες, ατρόμητοι αναβάτες του βουνού με σκι, βρέθηκαν εν μέσω σφοδρής χιονοθύελλας στον Όλυμπο, με σκοπό να φτάσουν στην τρίτη ψηλότερη κορυφή, το Σκολιό στα 2.911 μέτρα. Οι καιρικές συνθήκες ήταν ακραίες και έφτασαν μέχρι το καταφύγιο ανάγκης «Η καλύβα του Χρηστάκη» στα 2.550 μέτρα, το οποίο και…ξέθαψαν από το χιόνι, ενώ μετά τις αυστηρές συστάσεις των οδηγών βουνού, επέστρεψαν στην βάση τους, στο χωριό Πέτρα Πιερίας. H ετήσια γιορτή του ορειβατικού σκι, Snow Leopard Day, την οποία διοργανώνει γνωστή εταιρία του χώρου που έχει σαν σήμα της την λεοπάρδαλη του χιονιού -ένα άγριο αιλουροειδές που απαντάται στην Σιβηρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Μογγολία και την Κίνα-, είχε φέτος προορισμό τον Όλυμπο, όχι όμως την πολυσύχναστη και πιο…τουριστική διαδρομή, αλλά από την βόρεια πλευρά προς τον  Κοκκινοπηλό Λάρισας.

Ο ορειβάτης και δάσκαλος πολεμικών τεχνών, Γιώργος Καισαρίδης από τη Νάουσα που συμμετείχε στην συνάντηση αυτή, την Κυριακή 8 Μαρτίου, περιέγραψε στο ethnos.gr την εμπειρία του και δήλωσε εντυπωσιασμένος από την διαδρομή.

«Η διαδρομή ήταν εκπληκτική. Φτάσαμε έξω από το μικρό χωριό Πέτρα Ολύμπου, των μόλις 21 κατοίκων και αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας στη θέση Ποτίστρες. Εκεί φορέσαμε τα ειδικά πέδιλα στου σκι, πήραμε όλο τον εξοπλισμό μας και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε στο βουνό, μέσα από ένα μαγευτικό τοπίο με πυκνά δάση, άγρια βλάστηση και πανύψηλα δέντρα», μας λέει ο κ. Καισαρίδης.

Μεταξύ των οργανωτών της Snow Leoard Day ήταν και ο Γιώργος Κλαουδάτος, καθηγητής χιονοδρομίας και προπονητής στο παρελθόν της εθνικής ομάδας ορειβατικού σκι. Στην αποστολή συμμετείχε και ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης, Κωνσταντίνος Παπανικολάου, γνωστός για την σειρά ταινιών Frozen Ambrosia, που παρουσιάζουν την αθέατη πλευρά της Ελλάδας και αναδεικνύουν την μαγεία του χειμώνα και των χιονισμένων βουνών.

Οι ορειβάτες, ανάμεσά τους και αρκετές γυναίκες, αλλά και 4 Γάλλοι που ταξίδεψαν ειδικά για την συνάντηση από την πατρίδα τους, είχαν μαζί τους επαγγελματικό εξοπλισμό. Έφεραν ειδικά χιονοπέδιλα και μπότες του σκι, χοντρά ρούχα, φακούς, αλλά έναν πομποδέκτη που έδειχνε ανά πάσα ώρα το στίγμα τους. Είχαν επίσης ατομικό φαρμακείο, ειδικά φτυάρια, λίγα τρόφιμα και νερό. Μέχρι το καταφύγιο έκτακτης ανάγκης «Χρηστάκη» ο καιρός αγρίευε επικίνδυνα. Ο αέρας λυσσομανούσε με ταχύτητα μέχρι και 100 χιλιόμετρα την ώρα που δυσκόλευε την κίνηση. Σταδιακά ξεκίνησε χιονόπτωση που στην πορεία πύκνωσε και πριν το καταφύγιο έγινε χιονοθύελλα. Το καταφύγιο ήταν σχεδόν θαμμένο στο χιόνι. Στο εσωτερικό του έγινε μια μικρή σύσκεψη και οι έμπειροι οδηγοί βουνού ενημέρωσαν τους συμμετέχοντες ότι το επίπεδο της χιονοστιβάδας ήταν στο 3 (στο 4 η κατάσταση είναι άκρως επικίνδυνη και στο 5 δεν προχωρά κανείς). Όλοι μαζί συμφώνησαν πως έπρεπε να σταματήσουν εκεί.

«Στο βουνό είναι προαιρετικό να πας, αλλά είναι υποχρεωτικό να γυρίσεις σπίτι σου», αναφέρει ο κ. Καισαρίδης και προσθέτει: «ήταν συνετό να ξεκουραστούμε για λίγο και να επιστρέψουμε με ασφάλεια. Αν συνεχίζαμε, θέταμε σε κίνδυνο της ασφάλειά μας και φτάσαμε ως εκεί για να το απολαύσουμε. Δεν έπρεπε να υπερεκτιμήσουμε τις δυνάμεις μας». Για τους ορειβάτες του σκι, η Snow Leopard Day είναι η συνάντηση της χρονιάς και αποτελεί αφορμή για να δουν τους φίλους τους, να γνωρίσουν καινούργιους, να βάλουν στόχους, να προτείνουν καινούργιες διαδρομές. «Η φιλοσοφία της εκδήλωσης, που έχει στόχο την βοήθεια επιβίωσης της λεοπάρδαλης του χιονιού, ενός εκπληκτικού θηλαστικού των Ιμαλάιων που βρίσκεται σε καθεστώς εξαφάνισης, αποτελεί σίγουρα ένα βασικό κίνητρο υποστήριξης από όλους», δήλωσε παλαιότερα ο Γιώργος Κλαουδάτος.

Οι πρώτοι αγώνες χιονοδρομίας έγιναν στην Ελλάδα την δεκαετία του 1930,  ενώ νωρίτερα είχαν ξεκινήσει οι χιονοδρομίες. Τα εκπληκτικά βουνά που για αρκετούς μήνες (συνήθως) έχουν χιόνι, βοηθούν στην ανάπτυξη της χιονοδρομίας, ένα σπορ που απαιτεί καλή φυσική κατάσταση, εξοπλισμό και εμπειρία στην ορειβασία και στην αναρρίχηση. Επιπλέον βοηθούν και οι υποδομές στην πατρίδα μας, καθώς υπάρχουν δρόμοι πρόσβασης σε όλα τα ορεινά συγκροτήματα και τα περισσότερα ορεινά χωριά διαθέτουν καταλύματα για ύπνο και φαγητό. Ο Όλυμπος έχει χαρακτηριστεί, και από τον κ. Κλαουδάτο, ως «η ναυαρχίδα της ελληνικής ορειβατικής χιονοδρομίας», ενώ η βόρεια Πίνδος επειδή είναι μακριά από τη θάλασσα και έχει μεγάλα βουνά (Γράμμος, Σμόλικας, Τύμφη), αποτελεί την πιο αλπική εκδοχή του ορειβατικού σκι.