Κορονοϊός: Ιστορίες εργαζομένων που αναγκαστικά δεν... μένουν σπίτι

Την ώρα που οι περισσότεροι γνωστοί, φίλοι, συνεργάτες και συγγενείς αγωνιούν για το αύριο, την περίοδο αυτή του κορονοϊού, η 44χρονη Αγγελική, πρώην καρκινοπαθής, μητέρα δύο παιδιών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων καθαρίζει τους δρόμους μιας γειτονιάς στη Θεσσαλονίκη. Μαζί με τους εργαζόμενους στις δομές υγείας εργάζονται πιο εντατικά, για το κοινό καλό, αυτές τις ημέρες και οι υπάλληλοι σε σούπερ μάρκετ και στην καθαριότητα των δήμων.

Όταν όλοι καλούνται να "μείνουν σπίτι", η Αγγελική βγαίνει στους δρόμους για να μαζέψει τα σκουπίδια. "Είμαι ψύχραιμη, όταν όλοι οι υπόλοιποι μένουν στο σπίτι τους", εξηγεί. Τα μέτρα ασφαλείας για την προσωπική υγιεινή των εργαζομένων στην καθαριότητα δεν έχουν αλλάξει. Μάσκα, γάντια και αντισηπτικά. Αυτά που όλοι ψάχνουμε -ανεπιτυχώς πλέον τις περισσότερες φορές- για την Αγγελική είναι η καθημερινότητα. Για την υγεία της, αυτές τις μέρες της εξέλιξης του κορονοϊού, ανησυχεί στο σημείο που την κρατά "σε εγρήγορση και όχι σε σημείο πανικού". Οι κοντινοί της άνθρωποι ανησυχούν περισσότερο για τη δική της υγεία τόσο λόγω της δουλειάς της, όσο και λόγω της υγείας της ως πρώην καρκινοπαθή.

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά της είναι η αδιαφορία των πολιτών, όπως λέει, όσον αφορά τη δημόσια υγιεινή και τη συμπεριφορά τους ως προς την διαχείριση των απορριμμάτων τους. "Είναι κάτι που με στεναχωρεί και με θυμώνει ταυτόχρονα. Αν όλοι λειτουργούσαμε στους εξωτερικούς χώρους όπως και στο σπίτι μας, σίγουρα θα ζούσαμε σε καθαρό περιβάλλον", τονίζει. Παρόλα αυτά -και ιδιαίτερα αυτές τις "σκοτεινές" μέρες- η Αγγελική πηγαίνει στη δουλειά με χαμόγελο, καθώς όπως σημειώνει: "επιτελούμε κοινωνικό λειτούργημα".

"Στα σούπερ μάρκετ προσέχουμε όλοι οι εργαζόμενοι. Πρέπει να προσέχουν όμως και οι πελάτες. Ήρθε ένας κύριος προχθές και μας είπε ότι ήταν με ένα φίλο του, που μόλις επέστρεψε από την Ιταλία. Δεν έπρεπε να είναι ο ίδιος σε καραντίνα;", αναρωτιέται η 47χρονη Λία, υπάλληλος σε κατάστημα της ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Τις τελευταίες ημέρες, μετά τα μέτρα που επιβλήθηκαν, η κατάσταση έχει ηρεμήσει. "Την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο, ήταν σαν να γίνεται πόλεμος. Είχαμε να το ζήσουμε αυτό από τα capital controls, μόνο που τότε δεν υπήρχε ο κίνδυνος", επισημαίνει η Λία. Η μεγαλύτερη δυσκολία σήμερα στη δουλειά της, με δεδομένο ότι η επιχείρηση τούς έχει εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα για την προσωπική τους υγιεινή, είναι ο ανεφοδιασμός. "Ο όγκος των εμπορευμάτων είναι τριπλάσιος και είναι δύσκολο να τον διαχειριστούμε", λέει.

Φοβάται; "Όχι. Προσέχω, αλλά δεν με πιάνει πανικός. Αυτή είναι η δουλειά μου και είναι υποχρέωσή μου να πάω, ιδιαίτερα σε αυτήν την κατάσταση", απαντά. Σχετικά με το θέμα του διευρυμένου ωραρίου των σούπερ μάρκετ, η 47χρονη υπάλληλος, αφενός σημειώνει ότι η διοίκηση της επιχείρησης που εργάζεται η ίδια διαφωνεί με τη διεύρυνσή του, αφετέρου αναρωτιέται τον λόγο που χρειάζεται, καθώς όλα τα υπόλοιπα εμπορικά είναι κλειστά, ο περισσότερος κόσμος είναι στο σπίτι, οπότε έχει πάρα πολλές ώρες να κάνει τις αγορές του.

   Εργαζόμαστε για να ζήσουν οι υπόλοιποι

"Οι οδηγίες σε όλους όσοι εργαζόμαστε, ακόμη πιο εντατικά αυτή την περίοδο, είναι οι ίδιες, καθώς είμαστε ομάδα υψηλού κινδύνου", σημειώνει ο πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Νίκος Νίτσας. "Πρέπει, σήμερα, να εργαστούμε για να ζήσουν οι υπόλοιποι. Είτε είμαστε στο κλάδο της υγείας, της τροφοδοσίας ή της καθαριότητας. Μάσκες, πλένουμε συχνά και σχολαστικά τα χέρια, χρησιμοποιούμε αντισηπτικό και κρατάμε αποστάσεις", επισημαίνει ο κ. Νίτσας. Υπογραμμίζει ακόμη ότι "και γάντια να φοράμε, δεν πρέπει να ακουμπάμε τα χέρια μας στο πρόσωπο".