Κορονοϊός: Οι ήρωες του ΑΧΕΠΑ που μάχονται με τον φονικό ιό

Πενήντα πέντε μέρες χωρίς ρεπό, χωρίς μια μέρα άδεια, χωρίς ωράριο. Πενήντα πέντε μέρες σε μια σκληρή μάχη με τον αόρατο εχθρό, τον κορονοϊό. Πενήντα πέντε μέρες κι ενώ όλη η χώρα βρίσκεται σε σοκ, εκείνοι διατηρούν την ψυχραιμία τους, επιστρατεύουν αποθέματα δύναμης και γιατρεύουν ασθενείς. Οι 4 λοιμωξιολόγοι και άλλοι 4 ειδικευόμενοι, μαζί με 15 νοσηλευτές από τους οποίους οι 3 με ειδικότητα στις λοιμώξεις, του τμήματος Λοιμωξιολογίας της Α΄ Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, -επικεφαλής της οποίας είναι ο καθηγητής Α.Π.Θ., Παντελής Ζαμπεκάκης- που έχει οριστεί ως νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό, δεν έχουν φύγει ούτε μία μέρα από το πόστο τους. 

Έχουν σταθεί… βράχος απέναντι στον θανατηφόρο ιό που μάταια προσπαθεί να τους λυγίσει. Έχουν αυτές τις μέρες και περιθάλπουν 15 ασθενείς, έχουν 3 διασωληνωμένους σε κρίσιμη κατάσταση, έχουν χάσει έναν και έχουν δώσει σε 7 εξιτήριο. «Είμαι υπερήφανος γι΄αυτό το τμήμα. Για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα χωρίς να δυσανασχετούν, χωρίς να γκρινιάζουν. Είμαι υπερήφανος και τους θαυμάζω γιατί φροντίζουν τους ασθενείς, αλλά και τον εαυτό τους με τον ίδιο επαγγελματισμό. Μαζί τους και οι εργαζόμενοι στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του ΑΧΕΠΑ που εφημερεύουν συνεχώς αυτές τις 55 μέρες, όλοι πέρα από το ωράριό τους, μέρα και νύχτα, χωρίς αργία. Κανείς τους δεν έχει ζητήσει άδεια ούτε για μία μέρα, ούτε για μία ώρα», λέει στο «Έθνος της Κυριακής», ο υπεύθυνος του τμήματος, αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας της Ιατρικής του Α.Π.Θ., Σίμος Μεταλλίδης.

Ο Σ. Μεταλλίδης ήταν αυτός που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στις 26 Φεβρουαρίου το πρώτο κρούσμα κορονοϊού, την «ασθενή μηδέν», την 38χρονη επιχειρηματία από τη Θεσσαλονίκη που ταξίδεψε στο Μιλάνο και λίγες μέρες αργότερα τον 10χρονο γιο της. «Εκείνα τα πρώτα περιστατικά είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την απομόνωση, καθώς νόσησαν ελαφρά. Δέχτηκαν να σπάσει το ιατρικό απόρρητο και βοήθησαν στην ιχνηλάτηση, ένιωσαν μια μεγάλη ευθύνη για την ασθένειά τους. Οι πρώτοι μας ασθενείς ήταν επιδημιολογικά, οι πιο ιδανικοί, σήμερα, ενδεχομένως και να το περνούσαν όλο αυτό στο σπίτι τους», αναφέρει. 

Για εκείνον, το Τμήμα Λοιμωξιολογίας της Α΄ Παθολογικής Κλινικής είναι το… σπίτι του, αφού εκεί έκανε την ειδικότητά του μετά την αποφοίτησή του από την Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. και σε αυτό το τμήμα επέστρεψε μετά την μετεκπαίδευσή του στο Λονδίνο. Εκεί «πάλεψε» με τους συναδέρφους του την πανδημία της γρίπης πριν από 10 χρόνια και τώρα καλείται να σταθεί μπροστά από έναν άλλο αόρατο εχθρό, τον κορονοϊό και να τον πολεμήσει.

Η καθημερινότητα γιατρών και νοσηλευτών στο τμήμα του ΑΧΕΠΑ, το οποίο είναι Κέντρο Αναφοράς, έχει αλλάξει. Πλέον φορούν την ειδική φόρμα, διπλά γάντια στα χέρια, μάσκα και γυαλιά στο πρόσωπο και ποδονάρια, ενώ ντύνονται και ξεντύνονται ανά δύο, έτσι ώστε να μην κάνει κάποιος ένα λάθος. Ολόκληρη η κλινική έχει εκκενωθεί και πλέον δέχεται μόνο ασθενείς με κορονοϊό, ενώ οι οδηγίες προς όλους είναι αυστηρές: μπαίνουν στους θαλάμους με πλήρη εξάρτηση και δεν επιτρέπεται η παραμικρή αβλεψία. «Ρώτησα μία ασθενή μου αν θα με αναγνωρίσει όταν τυχόν με δει στο δρόμο κι εκείνη μου απάντησε: «ναι, γιατί σας έψαξα στο facebook και είδα τις φωτογραφίες σας». Και σε έναν άλλον που ήταν αγχωμένος του είπα να ηρεμήσει γιατί του χαμογελάω, αλλά μετά κατάλαβα πως εκείνος δεν έβλεπε το χαμόγελό μου», αναφέρει. Το προσωπικό του τμήματος Λοιμωξιολογίας της κλινικής είναι οι μόνο άνθρωποι που μπαίνουν στους θαλάμους, καθώς οι επισκέψεις σε ασθενείς που έχουν προσβληθεί από κορονοϊό απαγορεύονται. Άλλωστε οι συγγενείς τους μένουν αυστηρά σε καραντίνα στα σπίτια τους.

Κρατούν τον φόβο στο πίσω μέρος του μυαλού τους και δεν τον εκδηλώνουν. Ο κ. Μεταλλίδης επιστρέφει στο σπίτι του, χωρίς να φοβάται αν θα κολλήσει τον ιό στην οικογένειά του και η 8χρονη κόρη του είναι ιδιαίτερα υπερήφανη που βοηθά τους άρρωστους να γίνουν καλά. «Όχι, δεν φοβάμαι. Προσέχω και ξέρω πως δεν είναι εύκολο να κολλήσω γιατί παίρνω όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα. Αλλά αν συμβεί αυτό, θα μείνω μακριά από την οικογένειά μου και από όλους, για να μην τον μεταδώσω. Στο τμήμα υπάρχουν άντρες και γυναίκες που έχουν οικογένειες, μικρά παιδιά, γι΄αυτό και όλοι προσέχουν διπλά. Αν φοβόταν δεν θα ήταν εδώ», επισημαίνει, προσθέτοντας πως ακολουθούν αυστηρά όλα τα διεθνή  πρωτόκολλα για την παροχή εργασίας και την φροντίδα των ασθενών.

Η ομάδα των γιατρών δεν έχει ωράριο σε αυτό το τμήμα. Εργάζονται νύχτα και μέρα, οι ασθενείς έχουν τα τηλέφωνά τους και επικοινωνούν μαζί τους για οτιδήποτε χρειαστούν. Η εργασία τους δεν περιορίζεται σε αυτό. Όταν δεν είναι στους θαλάμους, βρίσκονται στους υπολογιστές τους και μελετούν όλες τις ανακοινώσεις, διαβάζουν άρθρα, ενημερώνονται από τη διεθνή βιβλιογραφία, κάνουν on line συσκέψεις και επαφές. 

«Εδώ και 55 μέρες είμαστε στο μάτι του κυκλώνα. Έχουμε όλοι ξεπεράσει τον εαυτό μας, αλλά δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε ούτε λεπτό. Έχουμε έναν δύσκολο, ανηφορικό δρόμο τους επόμενους δύο μήνες. Αυτό που ζούμε είναι κάτι πρωτόγνωρο για την ανθρωπότητα και δεν έχουμε περιθώριο να χαλαρώσουμε ούτε μια στιγμή», μας λέει ο κ. Μεταλλίδης, ενώ ο κορονοϊός στοίχειωσε μέχρι και την επέτειο των γενεθλίων του στις αρχές της εβδομάδας. Οι φίλοι του, του έκαναν δώρο μία τούρτα στο σχήμα του κορονοϊού και έγραψαν «Με σένα για κορονογιατρό δεν φοβόμαστε τίποτα. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΥΡΕΤΑ».