Το success story δύο Πομάκων από την Ξάνθη: Μετακόμισαν στη Γερμανία και απασχολούν 500 Έλληνες στην εταιρεία τους

Σκαρφαλώνουν σε ύψος 150 μέτρων για να συναρμολογήσουν ή να επισκευάσουν πτερύγια ανεμογεννητριών σε βουνά και θάλασσες σε περισσότερες από 30 χώρες. Εναερίτες κρέμονται και βάφουν γέφυρες, κτίρια, γιοτ και πλοία.

Μεταξύ άλλων έχουν ολοκληρώσει μέχρι στιγμής κατά 85% το βάψιμο του μεγαλύτερου κρουαζιερόπλοιου στον κόσμο, του Global Dream II, το οποίο μπορεί να μεταφέρει 9.000 επιβάτες ενώ έβαλαν την σφραγίδα τους και στην αντιδιαβρωτική προστασία ενός εκ των σημαντικότερων μνημείων βιομηχανικής ιστορίας της Γερμανίας, του Gasometer Oberhausen, χρησιμοποιώντας σκαλωσιές συνολικής έκτασης 70.000 τετραγωνικών μέτρων.

Πίσω από όλα αυτά βρίσκονται δύο Έλληνες Πομάκοι από την ορεινή Ξάνθη, ο Ερτζάν Καρά Οσμάν και ο Αχμέτ Γκαρόγλου οι οποίοι ίδρυσαν το 2006 την εταιρία «Rodopi» στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, προσλαμβάνοντας μέχρι στιγμής περισσοτέρους από 500 Έλληνες από τους συνολικά 700 εργαζόμενους που απασχολεί η εταιρεία σήμερα.

Τους δύο πρωταγωνιστές του ελληνικού success story βράβευσε για την εξωστρέφειά και την δημιουργικότητά τους το βράδυ της Τετάρτης (13.10) η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου με το βραβείο «Αργώ».

Η «Rodopi» των δύο Πομάκων από την Ξάνθη κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να πρωταγωνιστήσει στους τομείς της κατασκευής και επιδιόρθωσης εξαρτημάτων για ανεμογεννήτριες, στο βάψιμο και στην επιφανειακή επεξεργασία (αντιδιαβρωτικά υλικά) πλοίων, ανεμογεννητριών και χαλυβουργικών κατασκευών αλλά και στην εξειδικευμένη εκπαίδευση τεχνιτών για να «ίπτανται» με ασφάλεια σε ύψη που κόβουν την ανάσα και να επιδιορθώνουν ανεμογεννήτριες στις κορυφές των βουνών και στις θάλασσες.

Αχμέτ Γκαρόγλου: «Υποχρεωτικά έπρεπε να φύγω γιατί δεν είχαμε δουλειά στα χωριά μας»

«Νιώθω χαρούμενος και είναι μια δικαίωση των προσπαθειών μας που φτάσαμε μέχρι εδώ» λέει στο ethnos.gr o Αχμέτ Γκαρόγλου. Γεννημένος το 1969 στο χωριό Πόρτα, στα Κιμμέρια Ξάνθης είδε από πολύ νωρίς κατάματα το σκληρό πρόσωπο της ζωής.

«Είχα ανάπηρο πατέρα μετά από εργατικό ατύχημα που είχε στο μεγαλύτερο εργοστάσιο αλουμινίου της Ελλάδας που ιδρύθηκε από τη γαλλική εταιρεία Πεσινέ στη Λιβαδειά. Εκεί δούλευε όλη η κοινότητα Θερμών του δήμου Μύκης. Υποχρεωτικά έπρεπε να φύγω γιατί δεν είχαμε δουλειά στα χωριά μας. Δεν υπήρχε τίποτα εδώ. Μαζεύαμε καπνά και κυνηγάγαμε κατσίκια. Προσπαθούσαμε να πάμε κάπου και να δουλέψουμε» θυμάται.

Από τα 14 του δούλευε ως ηλεκτρολόγος για να τα βγάλει πέρα. Μετά την ενηλικίωσή του πήγε στη Χαλκίδα και εργάστηκε ως εναερίτης στη ΔΕΗ, μετακόμισε στην Ελευσίνα και δούλεψε ελαιοχρωματιστής στα καράβια στο Σκαραμαγκά. «Ξεκίνησαν κόντρα απεργίες εκεί και ενώ είχαμε πάρα πολύ δουλειά καταστράφηκαν τα ναυπηγεία μας».

Από κει αναζήτησε την τύχη του στην Κοπεγχάγη και μετά στο Μπαχρέιν όπου εργάστηκε ως βαφέας βερνικωτής. «Τα εγγλέζικα τα έμαθα στους δρόμους». Το ‘89 μετακόμισε στη Γερμανία. «Ήμουν ένας από τους λίγους Πομάκους  στα συνεργεία ελαιοχρωματισμού που είχα μάθει πέντε λέξεις γερμανικά και με βάζαν υπεύθυνο των έργων».  Στην γερμανική πόλη Κίελο και στην εταιρία του θείου του γνώρισε τον μετέπειτα συνέταιρό του, Ερτζάν Καρά Οσμάν.

«Είχα εμπειρία στη δουλειά και ήθελα υποστήριξη από κάποιον που είχε βάσεις πιο επιστημονικές. Και εγώ και ο Οσμάν ήμασταν σε μια κατάσταση εκείνη την περίοδο μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και αποφασίσαμε το 2006 να κάνουμε το μεγάλο βήμα».

Ερτζάν Καρά Οσμάν: Χωρίς ομαδικότητα δεν μπορείς να χτυπήσεις τον ανταγωνισμό

Γρήγορα τους εμπιστεύτηκαν δουλειές μεγάλοι γερμανικοί όμιλοι και η ανάπτυξη της εταιρίας ήταν ραγδαία. Στόχος της «Rodopi» εξαρχής ήταν η ανάπτυξή της μέσω ανθρώπων που έχουν υψηλά κίνητρα και δεξιότητες. «Στην Ξάνθη λόγω του Αχμέτ υπήρχαν πολύ καλές διασυνδέσεις αφενός για αναζήτηση εργατικού δυναμικού. Αφετέρου στην Ελλάδα οι άνθρωποι έχουν υψηλά κίνητρα. Είναι εργασιομανείς, επικεντρώνονται στους στόχους και τους σκοπούς του πρότζεκτ και διαθέτουν το αίσθημα της ομάδας» εξηγεί από την πλευρά του ο Ερτζάν Καρά Οσμάν.

Οι δύο συνέταιροι δημιούργησαν γραφεία στην Ξάνθη για να αναζητήσουν προσωπικό καθώς οι περισσότεροι στην περιοχή του Εχίνου γνώριζαν το επάγγελμα από την προϋπηρεσία που είχαν στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Το 2019 ίδρυσαν στην ακριτική Θράκη ένα εκπαιδευτικό κέντρο. Εκεί εκπαιδεύεται πλέον το τεχνικό προσωπικό για την συναρμολόγηση και την επισκευή ανεμογεννητριών και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος μετακομίζουν στα έργα της εταιρίας ανά τον κόσμο.

Αν και πληγώθηκε και ξεριζώθηκε από την πατρίδα του, όπως λέει ο Αχμέτ αυτήν δεν την ξέχασε ποτέ. «Οι περισσότεροι εργαζόμενοι μας είναι από την Ξάνθη, την Κομοτηνή και την Αλεξανδρούπολη στην εταιρία. Βοηθώ και το χωριό μου, στέλνοντας χρήματα για μικρά και μεγάλα έργα. Προσπαθώ να σταθώ δίπλα τους όπως μπορώ». 

Φτιάξτε υποδομές και μειώστε τη γραφειοκρατία για να γίνει πιο ανταγωνιστική η Ελλάδα

«Ψάχνουμε ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά» λέει στο ethnos,gr ο Ερτζάν Καρά Οσμάν και διαφωνεί κάθε φορά που ακούει το κλισέ  ‘οι Έλληνες δεν μπορούν να πετύχουν στον τόπο τους αλλά μεγαλουργούν στο εξωτερικό’. «Αυτά είναι φήμες. Και η στάση των Ελλήνων είναι πολύ πετυχημένη και εντός συνόρων. Υποθέτω ότι το βιομηχανικό περιβάλλον σε άλλες χώρες είναι διαφορετικό και βοηθά να πετύχεις πιο εύκολα. Εκτιμώ, όμως, ότι αν δώσεις λίγο χρόνο στην Ελλάδα θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστική στην βιομηχανία και ειδικά στην αιολική βιομηχανία. Πράγματι υπάρχει ένα έλλειμμα υποδομών. Αν μπορούσε αυτές να αναπτυχθούν σε συνδυασμό με ακόμη περισσότερες επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα τα πράγματα θα είναι ακόμη καλύτερα». Δεν κρύβει μάλιστα ότι κάποιες διαδικασίες είναι πάρα πολύ αργές στην Ελλάδα. «Μπορείτε να διαχειριστείτε καλύτερα τα γραφειοκρατικά εμπόδια. Και τότε θα πάτε καλύτερα. Η Ελλάδα έχει λαμπρό μέλλον σε πολλούς τομείς των επιχειρήσεων». 

Κάθε φορα που πατάω το πόδι μου στην Ελλάδα νιώθω ότι γύρισα σπίτι μου

Ο Ερτζάν Καρά Οσμάν αν και γεννήθηκε στη Γερμανία διατηρεί στενή σχέση με την Ελλάδα. Επισκέπτεται, μάλιστα, τακτικά την Ελλάδα είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε για να δει τους θείους του και τα ξαδέρφια του στην Ξάνθη. Το 1967 ο παππούς του μετανάστευσε από την Ελλάδα στην πόλη Κρέβε της Γερμανίας, πηγαίνοντας ως φιλοξενούμενος εργάτης γκασταρμπάιτερ ενώ τον ίδιο δρόμο ακολούθησε το 1973 και ο πατέρας του Καρά Οσμάν. 

«Ξέρεις για ανθρώπους σαν και μένα που κουβαλούν όλη αυτήν την ιστορία του ξεριζωμού μου πήρε χρόνο μέχρι να αναπτύξω τη δικιά μου ταυτότητα και να καταλάβω που ανήκω. Γεννήθηκα στην Γερμανία, από Έλληνες γονείς και έχω μουσουλμανικό όνομα. Αλλά είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί έχω αποκτήσει αυτήν ταυτότητα εδώ και πολλά χρόνια. Κάθε φορά που βρίσκομαι στην Ελλάδα νιώθω περήφανος. Έχω αισθήματα και για τη Γερμανία γιατί εκεί γεννήθηκα, πήγα σχολείο και έχω φίλους. Αισθάνομαι, όμως, ένα πολύ σπάνιο συναίσθημα όταν κατεβαίνω από το αεροπλάνο και πατάω την ελληνική γη. Νιώθω ότι είμαι σπίτι μου. Μην ξεχνάτε ότι η Ελλάδα είναι η πατρίδα του πατέρα μου και της μητέρας μου» λέει στο ethnos.gr ο Ερτζάν Καρά Οσμάν φανερά χαρούμενος με την αναγνώριση των προσπαθειών του από την ελληνική Πολιτεία με τον πιο επίσημο τρόπο μετά και την παραλαβή του βραβείου «Αργώ» από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Μαρία Παπακωνσταντίνου: Στη Rodopi χτυπά η καρδιά της Ελλάδας δυνατά και μας κάνει περήφανους

Στο πλευρό των δύο Πομάκων στάθηκε και η Μαρία Παπακωνσταντίνου πρώην Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στο Ντίσελντορφ. «Με εντυπωσίασε η προσπάθειά τους. Είναι μια πολύ υγιής και εξωστρεφής ελληνική εταιρεία η οποία είναι απόλυτα προσαρμοσμένη και ενσωματωμένη στην γερμανική πραγματικότητα. Μια εταιρεία που χτυπά η καρδιά της Ελλάδας δυνατά και μας κάνει περήφανους» ανέφερε στο ethnos.gr η κ. Παπακωνσταντίνου.

Σήμερα η εταιρία «Rodopi» δραστηριοποιείται σε πληθώρα χωρών όπως στην Κύπρο, στην Ρωσία, στην Ταιβάν, στην Πολωνία,  στον Καναδά, στην Βραζιλία, στην Πολωνία, στην Φιλανδία, στο Βέλγιο και στη Σερβία. Μετά την Ξάνθη η «Rodopi» βρίσκεται στο στάδιο δημιουργίας ενός ακόμη εκπαιδευτικού κέντρου στο Αβέιρο της Πορτογαλίας.

Διαβάστε ακόμη

Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον «κακό Παπαδόπουλο» και φωνάζουν «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» - Εικόνες συγκίνησης στο Πολυτεχνείο

Ο Βασίλης Μαντζουράνης από το συγκρότημα Δυτικές Συνοικίες ο νεκρός του τροχαίου στη Θεσσαλονίκη

«Με σημάδεψαν στο κεφάλι»: Συγκλονίζει ο φωτορεπόρτερ που κάλυψε την εξέγερση του Πολυτεχνείου

«Ανοίγουν» οι λαϊκές αγορές για τους αγρότες: Τι συζητείται και το ενδεχόμενο για απογευματινό ωράριο