Τα τουρκικά drones-καµικάζι κοστίζουν ακριβά στην Ελλάδα

Το στρατήγημα της Άγκυρας στις αερομαχίες νέου τύπου. Πώς ερμηνεύει την κίνηση ο διεθνολόγος Νικόλαος Παούνης

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

«Σµήνος» από µικρά και φθηνά µη επανδρωµένα αεροσκάφη made in Turkey κατακλύζει το Αιγαίο, µε την ΠΑ να αναγκάζεται να «σηκώνει» F-16 µε διόλου ευκαταφρόνητο κόστος συντήρησης και δυσβάστακτο κόστος σε καύσιµα, για να τα αναχαιτίσει.

Τα πολυθρύλητα F-35 η Άγκυρα ίσως να µην τα αποκτήσει. Τα δύο που υποτίθεται ότι έχει ήδη παραλάβει από το περασµένο καλοκαίρι παραµένουν σε βάση στην Αριζόνα των ΗΠΑ. Όσο για τα υπόλοιπα περίπου 120 που υποτίθεται ότι η γείτονα χώρα σχεδιάζει να αρχίσει να «πετάει» πάνω από το Αιγαίο από το 2020, είναι πιθανό να µην παραδοθούν ποτέ εάν το καθεστώς Ερντογάν προχωρήσει στην αγορά των ρωσικών αντιπυραυλικών συστηµάτων S-400 µέσα στο 2019, όπως διαµηνύει.

Την ίδια ώρα, στο Αιγαίο η Τουρκία προκαλεί µε αιχµή ένα «σµήνος» από άλλα… πολύ µικρότερα και φθηνότερα, πλην όµως οπλισµένα µε υπερσύγχρονες κάµερες και πυραύλους µη επανδρωµένα αεροσκάφη… made in Turkey. Σύµφωνα, µάλιστα, µε την τουρκική ηγεσία, αυτά τα drones έχουν «αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού στο Αιγαίο» σε βάρος της Ελλάδας.

Η εφηµερίδα «Yeni Şafak», προπαγανδιστικό όργανο στην υπηρεσία του Ερντογάν, κυκλοφόρησε στις 2 Μαρτίου µε κεντρικό πρωτοσέλιδο θέµα στο πλαίσιο του οποίου υποστηρίζεται ότι «η χρήση µη επανδρωµένων αεροσκαφών από το τουρκικό πολεµικό ναυτικό άλλαξε τις ισορροπίες στο Αιγαίο».

«Το πολεµικό ναυτικό, το οποίο ελέγχει το Αιγαίο, ενίσχυσε τη δύναµή του στην περιοχή µε τη χρήση µη επανδρωµένων αεροσκαφών» αναφέρει το δηµοσίευµα, η συντάκτρια του οποίου κατηγορεί την Ελλάδα ότι «έχει παραβιάσει πολλές φορές τον τουρκικό εναέριο χώρο στο Αιγαίο µε µη επανδρωµένα αεροσκάφη τύπου “Heron”», τα οποία έχει νοικιάσει από το Ισραήλ. ∆ιόλου τυχαία το επίµαχο δηµοσίευµα ήρθε να συνδυαστεί χρονικά µε την αεροναυτική στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» (27 Φεβρουαρίου - 8 Μαρτίου), στην οποία πήραν µέρος και µη επανδρωµένα αεροσκάφη (ΜΕΑ ή UAV εκ του «Unmanned Aerial Vehicle»).

Η Τουρκία έχει σήµερα στην επιχειρησιακή της διάθεση περίπου 75 µη επανδρωµένα αεροσκάφη, άλλα από τα οποία είναι τύπου «Bayraktar» και άλλου τύπου «ANKA», όπως σηµειώνει µιλώντας στο «Έθνος της Κυριακής» ο διεθνολόγος Νικόλαος Παούνης, ερευνητής στο Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Οπλων (ΕΚΕΟ).

Αµφότερα κατασκευάζονται στην Τουρκία: τα µεν «Bayraktar» από την ιδιωτική εταιρεία Baykar Makina, που «τυχαίνει» να ανήκει στον γαµπρό του προέδρου Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, τα δε «ANKA» από την κρατική Turkish Aerospace Industries (ΤΑΙ ή TUSAŞ). Αµφότερα φέρουν ή δύνανται να φέρουν πυραύλους, ενώ ειδικά τα «Bayraktar», που είναι περισσότερα σε αριθµό (52 από τα οποία τα 34 ανήκουν στις τουρκικές ένοπλες δυνάµεις, τα 12 στη στρατοχωροφυλακή/Jandarma και τα 6 στην αστυνοµία), έχουν δοκιµαστεί και σε συνθήκες πολέµου, κατά των Κούρδων στο Αφρίν της Βόρειας Συρίας.

Παράλληλα η γείτων αναπτύσσει άλλους τέσσερις τύπους µη επανδρωµένων αεροσκαφών: το «Akinci», που προσοµοιάζει σε τακτικό µαχητικό, τα «Alpagu», «Kargu» και «Dogan», που προορίζονται να αυτοκαταστρέφονται πάνω στο στόχο ωσάν… καµικάζι, το «Vestel Karayel», που πραγµατοποιεί αποστολές επιτήρησης/αναγνώρισης, και UAV ηλεκτρονικού πολέµου.

Στο Αιγαίο, µη επανδρωµένα αεροσκάφη της Τουρκίας, άλλα από φρεγάτες και άλλα από χερσαίες «βάσεις», έχουν προχωρήσει τον τελευταίο χρόνο σε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, πετώντας σε κάποιες περιπτώσεις πάνω από πλοία του ελληνικού Πολεµικού Ναυτικού.

Η Αγκυρα κατ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύει παγιωµένες γκρίζες διεκδικήσεις και πρακτικές αµφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωµάτων, κατά τρόπο όµως «ανέξοδο», χωρίς να ρισκάρει ανθρώπινες απώλειες ή λάθη.

Τα µη επανδρωµένα αεροσκάφη µπορούν να ρίχνουν πυραύλους, να παρακολουθούν τον «εχθρό» (µεταδίδοντας σε πραγµατικό χρόνο την εικόνα του πεδίου στα κέντρα επιχειρήσεων), να συλλέγουν πληροφορίες, αλλά και να συµµετέχουν σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης το εύρος και την αρµοδιότητα των οποίων αµφισβητεί η Τουρκία στο Αιγαίο. Και αν µέσα σε όλα αυτά πέσει και κανένα drone… δεν χάθηκε ο κόσµος.

Μιλώντας στο «Εθνος της Κυριακής», ο διεθνολόγος-ερευνητής στο ΕΚΕΟ Νικόλαος Παούνης υποστηρίζει ότι τα UAV λειτουργούν στα χέρια της Τουρκίας ως «πολλαπλασιαστής ισχύος χαµηλού κόστους», ο οποίος συνιστά «θανάσιµη απειλή για τις ελληνικές ένοπλες δυνάµεις». Τέτοιου τύπου αεροσκάφη θα µπορούσαν να λειτουργήσουν ακόµη και ως «δόλωµα», προκαλώντας την ελληνική αεράµυνα.

«Αλμυρός ο λογαριασμός»

Το δυστύχηµα για εµάς είναι ότι για να αναχαιτίσει τα… τουρκικά drones η ελληνική πολεµική αεροπορία «σηκώνει» F-16 µε… πιλότους, διόλου ευκαταφρόνητο κόστος συντήρησης και δυσβάστακτο κόστος σε καύσιµα.

Βέβαια, και η Ελλάδα διαθέτει µη επανδρωµένα αεροσκάφη, ωστόσο είναι λιγότερα σε αριθµό και µη επιθετικά: τα ελληνικά «Πήγασος», που αποτελούν παλαιά «πονεµένη» ιστορία, καθότι ξεκίνησαν να αναπτύσσονται τη δεκαετία του 1980, χωρίς όµως να αναπτυχθούν όπως και όσο θα έπρεπε, τα ογκώδη γαλλικά «Sperwer» και τα µισθωµένα από το Ισραήλ «Heron», που είναι τα πιο σύγχρονα από τα τρία. Οσο για τον αριθµό τους, είναι γύρω στα 30, ενώ στην Ελλάδα βρίσκονται σταθµευµένα και UAV τύπου «MQ-1 Predator» των αµερικανικών δυνάµεων, τα οποία µπορούν να συνδράµουν τις ελληνικές Αρχές για ειρηνικούς σκοπούς όταν προκύπτει ανάγκη (στην περίπτωση π.χ. φυσικών καταστροφών).

Διαβάστε ακόμη