Τι συμβαίνει με τον τόνο; Τεράστιος ο κίνδυνος για την υγεία από την κατανάλωση υδραργύρου - Καθηγητής εξηγεί στο ethnos.gr

Τι εξηγεί ομότιμος καθηγητής Θαλάσσιας Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Τεράστιος είναι ο κίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία από την κατανάλωση υδραργύρου, σύμφωνα με τον ομότιμο καθηγητή Θαλάσσιας Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Χαρίτων – Σαρλ Χιντήρογλου, ο οποίος υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχει πιο τοξικό βαρύ μέταλλο από τον υδράργυρο.

Κατά τον ίδιο, η κατανάλωση του υδραργύρου και συναφών βαρέων μετάλλων μπορεί να προκαλέσει πολύ σοβαρές μεταλλάξεις στον ανθρώπινο οργανισμό και να προκληθούν ακόμα και τερατογενέσεις, αφού υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μεταλλαχθούν τα ωάρια των γυναικών. Πρόκειται ουσιαστικά για ενδεχόμενο που παραπέμπει στο φαινόμενο «Μιναμάτα» στην Ιαπωνία.

Το θέμα με την κατανάλωση υδραργύρου προκύπτει μετά την έκθεση που δημοσίευσαν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις Bloom και Foodwatch κατόπιν έρευνας, από την προέκυψε ότι ο τόνος σε κονσέρβα είναι σε μεγάλο βαθμό μολυσμένος με υδράργυρο. Η Bloom επέλεξε στην τύχη 148 κουτιά κονσέρβας σε πέντε ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία και Ιταλία), τα οποία ελέγχθηκαν από ένα ανεξάρτητο εργαστήριο. Το 100% των κονσερβών βρέθηκαν μολυσμένες με υδράργυρο». Διαπιστώθηκε, παράλληλα, ότι σε πάνω από ένα κουτί κονσέρβας στα δύο η περιεκτικότητα σε υδράργυρο υπερβαίνει το ανώτατο όριο που έχει καθορισθεί για άλλα είδη ψαριών, δηλαδή 0,3 mg/kg.

Μεγάλο λάθος η υπερκατανάλωση μεγάλων ψαριών

Κατά τον κ. Χιντήρογλου, είναι μεγάλο λάθος η υπερκατανάλωση τόνου και άλλων μεγάλων ψαριών που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας στο θαλάσσιο περιβάλλον, διότι σε αυτά υπάρχει υπερσυγκέντρωση υδραργύρου και άλλων επικίνδυνων για την υγεία βαρέων μετάλλων.

«Σε όλα τα μεγάλα ψάρια που βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, όπως οι τόνοι, οι καρχαρίες, οι μεγάλοι μπακαλιάροι κτλ., υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση βαρέων μετάλλων. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι έχουν μεγάλη ανθεκτικότητα, με αποτέλεσμα να ζουν πολλά χρόνια και ο δεύτερος ότι σε ολόκληρη τη ζωή τους έχουν φάει έναν τεράστιο αριθμό μικρότερων ψαριών, καθένα από τα οποία μπορεί να συγκεντρώνει μία μικρή ποσότητα βαρέων μετάλλων. Η συχνή κατανάλωση από τον άνθρωπο αυτών των μεγάλων ψαριών εμπεριέχει μεγάλο κίνδυνο για την υγεία. Πολλοί Έλληνες είναι πιθανό να καταναλώνουν μία φορά την εβδομάδα κονσέρβα τόνου. Αυτό θα πρέπει να το αποφύγουμε και να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, τουλάχιστον μέχρι νεοτέρας και τουλάχιστον έως ότου τα πράγματα μπουν σε μία σειρά. Ακόμα και στα απλά βιβλία θαλάσσιας βιολογίας είναι γραμμένο ότι ο υδράργυρος είναι επικίνδυνος και συνιστάται να αποφεύγεται η κατανάλωση μεγάλων ψαριών», τονίζει στο ethnos.gr ο κ. Χιντήρογλου.

Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο τα στοιχεία της έρευνας για την υψηλή ποσότητα υδραργύρου στις κονσέρβες τόνου να είναι υπερβολικά, ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ το απέκλεισε.

«Την έρευνα έκανε μία γαλλική εταιρεία. Η συγκεκριμένη χώρα είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα που αφορούν την κατανάλωση θαλάσσιων ειδών. Πιστεύω ότι για να φτάσουν στις συγκεκριμένες ανακοινώσεις, έχουν κάποιες σοβαρές ενδείξεις. Ο κίνδυνος που προκύπτει από τον υδράργυρο φαίνεται και από το γεγονός ότι έχει αποσυρθεί παντελώς απ’ όλα τα όργανα μέτρησης θερμοκρασίας. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι και ο μόλυβδος, συναφές μέταλλο με τον υδράργυρο, αποσύρεται από τα κατασκευαστικά υλικά», σημειώνει ο κ. Χιντήρογλου.

Αιτία η ανθρώπινη δραστηριότητα

Η ύπαρξη υψηλής ποσότητας υδραργύρου κυρίως στα μεγάλα ψάρια αλλά και στα μικρότερα θαλάσσια είδη, κατά τον ομότιμο καθηγητή Θαλάσσιας Βιολογίας του ΑΠΘ είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας.

«Ο υδράργυρος ως υλικό υπάρχει στα πετρώματα και χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο σε φυτοφάρμακα, λιπάσματα, σε χημικά για βαφές, σε χημικά για συντηρήσεις και αλλού. Τα απόβλητα μετά τη χρήση πέφτουν στη θάλασσα και μέσω της τροφικής αλυσίδας περνάνε σε όλα τα θαλάσσια είδη. Αρχικά στο πλαγκτόν, στη συνέχεια στα μικρότερα ψάρια και στο τέλος στα μεγαλύτερα», καταλήγει ο κ. Χιντήρογλου.