Νίκος Ρωμανός: Από τους δρόμους των Εξαρχείων μέχρι τη φυλακή και την απελευθέρωση

Νίκος Ρωμανός: Η φιλία με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, οι Πυρήνες τής Φωτιάς, η σύλληψη και μια απόφαση που τον οδηγεί σε απελευθέρωση

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά ┋

Ο Νίκος Ρωμανός ήταν φίλος και συμμαθητής του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τον είδε να πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του Κορκονέα, σχεδόν 11 χρόνια πριν. Πέντε χρόνια αργότερα, το 2013, είχε συλληφθεί για απόπειρα ληστείας. Είχε κατηγορηθεί και έχει αθωωθεί για συμμετοχή στους Πυρήνες της Φωτιάς. Και αυτή είναι η ιστορία του. Συνυφασμένη με απίστευτες, ουσιώδεις λεπτομέρειες, οι οποίες σηματοδότησαν τη ζωή του.

Πέρασαν έξι χρόνια εγκλεισμού του Νίκου Ρωμανού και η απόφαση του Αρείου Πάγου -η οποία έκανε δεκτή την αναίρεσή του για την αναγνώριση ελαφρυντικού- οδήγησε την υπόθεση πίσω στο Εφετείο. Αυτή η λεπτομέρεια ουσίας κρίνεται ως ιδιαιτέρως σημαντική, καθώς για πρώτη φορά σε τέτοιες υποθέσεις αναγνωρίστηκε ελαφρυντικό με βάση τη διαγωγή κρατουμένου στις φυλακές.

Βέβαια, εδώ υπάρχει κι άλλη μια σημαντική λεπτομέρεια: Αν το παραπάνω είχε αναγνωριστεί στη δίκη του στο Εφετείο, θα είχε δικαίωμα να αποφυλακιστεί πριν από περίπου έναν χρόνο. Ακόμα κι έτσι, ο Νίκος Ρωμανός άκουσε το πρωί της Δευτέρας 20/5 την ποινή του να μειώνεται από τα 18 σε 14 χρόνια κάθειρξη για κατοχή και τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών το 2012, με αποτέλεσμα να αποφυλακίζεται μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, αφού ολοκληρωθούν οι σχετικές διαδικασίες.

Η σύλληψη στον Βελβεντό

Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2013 όταν ο Νίκος Ρωμανός, μαζί με τρία ακόμη άτομα, είχε συλληφθεί για απόπειρα ένοπλης ληστείας στην Αγροτική Τράπεζα και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στο Βελβεντό Κοζάνης. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλη μια σημαντική λεπτομέρεια, εκείνη με το καρέ, το οποίο εμφάνιζε τους συλληφθέντες με χτυπημένα τα πρόσωπά τους έπειτα από τη συμπλοκή με την αστυνομία;

Χρονικά, αμέσως μετά, δεν υπήρξε καμία λεπτομέρεια, αλλά μόνο ουσία: Οι ανωτέρω πράξεις δεν συνδέθηκαν με τους «Πυρήνες της Φωτιάς», καθώς ο Ρωμανός αθωώθηκε για συμμετοχή στην εν λόγω οργάνωση, ενώ καταδικάστηκε -σε δεύτερο βαθμό- σε ποινή κάθειρξης 11 ετών. Επίσης, ο ίδιος καταδικάστηκε σε 18 χρόνια κάθειρξη για κατοχή και τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών, το 2012 - μεταξύ των «στόχων» και το σπίτι του πρώην υπουργού Γιάννου Παπαντωνίου, ο οποίος σήμερα είναι προφυλακισμένος...

Η εφετειακή απόφαση δεν αναγνώρισε στον Νίκο Ρωμανό κανένα ελαφρυντικό και, έτσι, προσέφυγε στον Άρειο Πάγο.

Βασικά επιχειρήματά του για την αναγνώριση ελαφρυντικού ήταν ότι κατάφερε να παρακολουθήσει και να ολοκληρώσει με επιτυχία τη φοίτησή του στο Σχολείο των φυλακών και να λάβει το Απολυτήριο Λυκείου. Και οι λεπτομέρειες, εντός ή εκτός εισαγωγικών, συνεχίστηκαν. Κατάφερε να εισαχθεί στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Αθήνας, όπου και παρακολουθεί τα μαθήματά του με «βραχιολάκι» ενώ έχει περάσει περίπου 20 μαθήματα και δίχως να έχει δημιουργηθεί ποτέ το οποιοδήποτε θέμα με την ηλεκτρονική επιτήρησή του.

Συγγραφικές λεπτομέρειες

Μέχρι να φτάσουμε μέχρι εδώ, υπήρξαν κι άλλα ορόσημα στη ζωή του. Ο Νίκος Ρωμανός είναι εγγονός του Αθανάσιου Νάσιουτζικ, ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει το 1984 στο αποκαλούμενο «Έγκλημα στο Κολωνάκι». Πιο συγκεκριμένα, ήταν 24 Σεπτεμβρίου 1984 όταν διεπράχθη μια στυγερή δολοφονία: Ο 73χρονος συγγραφέας Αθανάσιος Διαμαντόπουλος δολοφονήθηκε αποτρόπαια, με 97 κτυπήματα σφυριού. Τα 94 από αυτά του πολτοποίησαν το κεφάλι και, όπως είχε πει ο ιατροδικαστής, ήταν σαν να ήθελε ο δράστης να εξαφανίσει τον εγκέφαλο του θύματος.

Κάποιοι άλλοι είπαν ότι ζήλευε την ιδιοφυή πένα του. Άλλοι επειδή το θύμα τον σαμποτάρισε στις εκλογές του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών. Το βέβαιο είναι ότι για το έγκλημα κατηγορήθηκε, δικάστηκε και φυλακίστηκε ο παππούς του Ρωμανού.

Τον Νάσιουτζικ δεν τον είχε δει κανείς ούτε να μπαίνει ούτε να βγαίνει από το διαμέρισμα του Διαμαντόπουλου ούτε καν στον χώρο της πολυκατοικίας. Μια δημοσιογράφος που έμενε στον κάτω όροφο είχε πει ότι άκουσε έναν άντρα από τον πάνω όροφο να φωνάζει «μη, Θανάση, έλεος, μην το κάνεις». Δεν υπήρχαν αποδεικτικά μέσα. Όμως, ο Νάσιουτζικ είχε κάνει ένα λάθος: Προσπάθησε να δημιουργήσει άλλοθι. Ενώ δεν τον είχε δει κανείς και δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή του, μόλις έγινε το έγκλημα τηλεφώνησε στη γραμματέα της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της είπε «γεια σου, τι κάνεις, έτσι σε πήρα, δεν σε θέλω κάτι. Σου τηλεφωνώ από το σπίτι μου».

Την άλλη μέρα, όταν η αστυνομία πήγε στην Ένωση Λογοτεχνών για να πάρει καταθέσεις, ο Νάσιουτζικ πήγε στη γραμματέα και της είπε: «Σε παρακαλώ, αν σε ρωτήσουν, πες ότι εσύ μου τηλεφώνησες στο σπίτι μου». Ο ίδιος, έβαλε ακόμα μια μάρτυρα να πει ότι της είχε μεταφέρει ο κηπουρός πως το πρωινό εκείνης της μέρας τον είδε στο σπίτι. Κατέρρευσαν τα δυο άλλοθι αυτά και δικάστηκε ισόβια πρωτόδικα.

Αυτή η δικαστική διαμάχη κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια και σημάδεψε τη δεκαετία του '80. Αρχικά κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία τού λογοτέχνη Θανάση Διαμαντόπουλου, μετά αθώος λόγω αμφιβολιών, μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα έγινε ξανά δίκη μέχρι που κρίθηκε οριστικά ένοχος το 1993. Στις 18 Απριλίου 1995, με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιά, ο Νάσιουτζικ αποφυλακίστηκε, έχοντας καταδικαστεί σε 15ετή κάθειρξη.

Η Παυλίνα Νάσιουτζικ, μητέρα τού Νίκου Ρωμανού είναι επίσης συγγραφέας. Στις «Μαμάδες Βορείων Προαστίων» -το πρώτο μυθιστόρημά της που την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό- «φωτογράφιζε» όλες τις γνωστές της και τις κορόιδευε για τα ήθη τους. Στο «Τόση λίγη αλήθεια» ασχολείται με την υπόθεση Νάσιουτζικ, εκ των έσω.

Τώρα, ίσως η εν λόγω συγγραφέας να θελήσει να κάνει βιβλίο και την υπόθεση του γιου της προσεγγίζοντας τα σημαντικά γεγονότα μέσα από τη δική της οπτική, το πρίσμα της μητέρας που βλέπει και το παιδί της πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Πιθανώς να καταφέρει να φωτίσει όλες εκείνες τις λεπτομέρειες ουσίας, οι οποίες έκαναν τον γιο της να απασχολήσει την επικαιρότητα, στην οποία συστήθηκε έπειτα από εκείνο το βράδυ της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, το οποίο, πιθανώς, άλλαξε για πάντα τη ζωή του.

Αρκεί, όμως, να μπορέσει να απαντήσει στο πού βρισκόταν τα χρόνια μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και μέχρι τη σύλληψή του στον Βελβεντό...

Διαβάστε ακόμη