Σεισμός 1999: «Έχασα την οικογένειά μου, δεν έχω ξεχάσει τίποτα από τότε»

Η Γιώτα στο σεισμό του 1999 ήταν μόλις 10 ετών και θυμάται τα πάντα από τον εφιάλτη του Εγκέλαδου

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

«Θυμάμαι τα πάντα από το σεισμό της Πάρνηθας. Μέναμε σε μια πολυκατοικία επί της οδού Ψυχάρη 21, στη Μεταμόρφωση. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έπεσαν τα πάντα. Κατέρρευσαν. Έχασα τον πατέρα μου, την αδερφή μου και τον παππού μου. Ήμουν η μόνη που σώθηκα από θαύμα». Με αυτά τα λόγια η 30χρονη σήμερα Γιώτα Κότα περιγράφει στο ethnos.gr τα δραματικά δευτερόλεπτα του εφιαλτικού σεισμού της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 που στοίχισε τη ζωή σε 143 ανθρώπους.

«Το σπίτι μας κατέρρευσε σε δευτερόλεπτα. Ξαφνικά βρεθήκαμε μέσα στα μπάζα, πλακωμένοι από τις κολόνες. Δεν άκουγα την αδερφή μου καθόλου. Μόνο τα λιγοστά λόγια του πατέρα μου πριν ξεψυχήσει», θυμάται. «Μου είχε πει "Κορίτσι μου, μην φοβάσαι, γίνεται σεισμός". Αμέσως έβαλα τα χέρια μου για να καλύψω το κεφάλι μου, μήπως και σωθώ».

Το ρολόι έδειχνε 14:56:50, ο σεισμός μεγέθους 5,9 της κλίμακας Ρίχτερ κράτησε 15 δευτερόλεπτα. Μέσα σε εκείνα τα 15 δραματικά δευτερόλεπτα η χώρα μας γνώρισε την πιο τραγική όψη του Εγκέλαδου τα τελευταία 50 και πλέον χρόνια. Η Γιώτα Κότα, κοριτσάκι 10 ετών τότε, έζησε τον εφιάλτη. «Η αδερφή μου είχε φύγει από τη ζωή κατευθείαν. Ο πατέρας μου, μού έλεγε να μην ανησυχώ και ότι θα έρθουν να μας βγάλουν ζωντανούς. Λίγη ώρα αργότερα, θα έκλεινε για πάντα τα μάτια του».

Η 30χρονη σήμερα Γιώτα έμεινε εγκλωβισμένη κάτω από τα μπάζα για περίπου πεντέμισι ώρες. Θυμάται ότι διασώθηκε από τους πυροσβέστες περίπου στις 20:35. «Κάποια στιγμή άκουσα φωνές. Με ρώτησαν το όνομά μου. Έξω από τα χαλάσματα της πολυκατοικίας ήταν κόσμος που περίμενε να μάθει νέα των δικών του ανθρώπων. Ειδοποιούσαν και συνέχιζαν τις επιχειρήσεις απεγκλωβισμού», αναφέρει η ίδια, προσθέτοντας: «Ο δικός μου απεγκλωβισμός δεν ήταν εύκολος. Έκανε μετασεισμούς συνέχεια. Δεν ήταν εύκολο να με απεγκλωβίσουν λόγω μιας κολόνας. Έτσι, έπρεπε να σκάψουν από αλλού για να με βγάλουν».

Η Γιώτα, μετά τον απεγκλωβισμό της, διακομίσθηκε στο νοσοκομείο, όπου της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Έμεινε μέσα μόνο για μία ημέρα, καθώς δεν είχε χτυπήσει. Είχε, όμως, χάσει τους τρεις δικούς της ανθρώπους, τον πατέρα της, Γιάννη, 60 ετών τότε, την αδερφή της, Σωτηρία, 13 μόλις ετών και τον 79χρονο παππού της, Παναγιώτη.

«Έπρεπε να βοηθήσω τη μητέρα μου»

«Ήμουν ψύχραιμη. Ένιωθα ότι έπρεπε να βοηθήσω τη μητέρα μου», λέει σήμερα η Γιώτα. Η μητέρα της τα δραματικά εκείνα 15 δευτερόλεπτα του φονικού Εγκέλαδου δεν ήταν σπίτι. Το σοκ που υπέστη, χάνοντας τους δικούς της ανθρώπους, ήταν τεράστιο. «Χρειαζόταν στήριξη και ήμουν πάντα δίπλα της. Βοηθούσα όπως μπορώ», συνεχίζει η Γιωτά.

Οι δυο τους λίγο καιρό μετά τον σεισμό του 1999 που έμεινε στην Ιστορία ως «Ρικομέξ» και «Εστία» έμειναν για τρία χρόνια στον καταυλισμό σεισμοπλήκτων στη Μεταμόρφωση. Αργότερα, τούς δόθηκε αποζημίωση για το σπίτι που έχασαν και πήραν ακόμη και το ειδικό σεισμοδάνειο. Μετακόμισαν με αυτά τα χρήματα σε άλλη περιοχή. Ήθελαν να ξεχάσουν, παρά το ότι οι μνήμες τους κάθε 7 Σεπτέμβρη ξυπνούν. Πλέον, έχουν μάθει να ζουν με τον εφιάλτη του σεισμού, που τους προκάλεσε πόνο. Ελπίζουν, όμως, να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο σε μία χώρα.

Η Γιώτα, μάλιστα, βρίσκεται πλέον στην Κέρκυρα. Πήρε το πτυχίο της από το Ιστορικό. Ακολούθησε μεταπτυχιακό και τώρα κάνει διδακτορικό στη Φιλοσοφία. Όνειρό της είναι να ασχοληθεί με την έρευνα και με το πείσμα και τη θέλησή της θα τα καταφέρει. Άλλωστε, έχει μάθει από παιδί τις δυσκολίες της ζωής.