Πρωτοπόρα τεχνική εμβολιασμού στις ΗΠΑ για τον κορονοϊό - Τι είπε ο Τσιόδρας

Στη μελέτη εμβολίου που ξεκίνησε χθες Δευτέρα (4/4) στις ΗΠΑ και βασίζεται στην τεχνική Messenger RNA αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της ημερήσιας ενημέρωσης για τον κορονοϊό ο καθηγητής λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας. Σύμφωνα με τον κ. Τσιόδρα «πρόκειται για μία πρωτοπόρα τεχνική εμβολίων μέσω της οποίας κατά κάποιο τρόπο δίνονται οδηγίες στα κύτταρα του εμβολιασμένου ανθρώπου, για το πώς να κατασκευάσει πρωτεΐνες που μοιάζουν, αλλά δεν είναι ο ιός. Έτσι το εμβόλιο οδηγεί στην παραγωγή σε κάτι που μοιάζει με ένα κομμάτι του ιού, κάποιον ψευτο-ιό. Και άρα δεν αρρωσταίνεις, αλλά φτιάχνεις αντισώματα που καταπολεμούν τον πραγματικό ιό» ανέφερε αρχικά.

Δεν κοιτάμε τα fake news

«Νομίζω πως όλοι μας πρέπει να είμαστε με επαγρύπνηση στην αλήθεια που αφορά τον ιό και όχι σε ψέματα, που μας στεναχωρούν λίγο στην αρχή, σαν ένα τσίμπημα εμβολίων, αλλά γεννούμε αντισώματα και δεν μας αγγίζουν. Δεν κοιτάμε τα fake news, δεν προσηλωνόμαστε στα social media και σε ό,τι αφορά τον ιό, αλλά προσηλωνόμαστε στην επιστήμη. Κι αυτό δε θα μας αποσπά ποτέ από τον αληθινό στόχο μας, αυτό στον οποίο όλοι συμμετέχουμε. Αναζητούμε την αλήθεια η οποία θα μας ελευθερώσει από τον ιό» είπε ακόμη ο κ. Τσιόδρας.

Θα θυμόμαστε τον αιματηρό αγώνα που δώσαμε μαζί

Στη συνέχεια ο καθηγητής λοιμωξιολογίας συμπλήρωσε ότι «εμείς εδώ τους τελευταίους μήνες υιοθετούμε τις εισηγήσεις μιας Επιτροπής 26 ατόμων. Η ζωή συνεχίζεται και κάποια στιγμή όλοι μας θα θυμόμαστε τον αιματηρό αγώνα που δώσαμε όλοι μαζί. Σήμερα όπως κάθε χρόνο, στις 5 Μαΐου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα της Υγιεινής των χεριών. Η οποία τονίζει το μήνυμα των καθαρών χεριών και ειδικά τώρα στην περίπτωση του κορονοϊού. Το κύριο μήνυμα αναφέρεται στις Υγειονομικές Μονάδες και αναγνωρίζει στην συμβολή των υγειονομικών που φροντίζουν τις ζωές μας.  

Με έχει κουράσει η φιλολογία των θανάτων

Στο μεταξύ ο κ. Τσιόδρας για άλλη μία φορά έκανε ιδιαίτερη αναφορά στους θανάτους. Όπως τόνισε «με έχει κουράσει η φιλολογία των θανάτων. και ιδιαίτερα η ανάγκη να μιλάμε γι’ αυτούς σαν μέρος της καθημερινής αναφοράς. Πιστέψτε με δεν είναι κίνητρο για φόβο, ούτε για να προκαλέσει πανικό. Κατά τη γνώμη μου με αυτές τις αναφορές αποδίδουμε τιμή στους αγαπημένους μας, που έφυγαν από κοντά μας. Να θυμόμαστε το τίμημα που πληρώσαμε και πληρώνουμε σαν κοινωνία για τον νέο ιό».

«Είναι άλλοι καιροί, είναι μοναδικές στιγμές. Διανύουμε ταυτόχρονα δυο δύσκολες και ταυτόχρονες κρίσεις. Από τη μία, έχουμε τον ιό να παρουσιάζεται ως συνεπιβάτης στην καθημερινότητά μας. Κάποτε σιωπηλός. Και θέλουμε να μην τον αφήσουμε να αγγίξει τους αγαπημένους μας. Όσο πιο γρήγορα πρέπει να τον εξαφανίσουμε από κοντά μας. Και ιδιαίτερα πρέπει να προστατεύσουμε τις ευπαθείς ομάδες. Να μην θρηνήσουμε άλλες απώλειες. Είναι αρκετές οι απώλειες που έχουμε. Λυπόμαστε, θρηνούμε γι’ αυτές. Έστω  και μια παραπάνω σοβαρή περίπτωση της νόσου να αποφύγουμε θα είναι επιτυχία» υπογράμμισε ακόμη.

Σύμφωνα με τον καθηγητή λοιμωξιολογίας «κανείς μας δεν είναι αλώβητος. Ακόμη κι αν δεν λαβωθήκαμε σωματικά, αυτή η ιστορία μας αφήνει μπλεγμένους σε μία συνεχή πνευματική περιπέτεια. Με ανασφάλειες, με αγωνία για την αλήθεια. Με καχυποψία για τους γύρω μας. Για όλους κάποια στιγμή. Με στρες, με θλίψη, μας βγάζει έναν εαυτό που δεν μας αξίζει. Έχουμε ένα πεδίο εσωτερικής και μυστικής μάχης. Ίσως είναι πιο σημαντική από την μάχη με τον ιό».

«Θα βγούμε άραγε νικητές; Θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε και να συνομιλήσουμε στα ίσια με τον εσωτερικό άνθρωπο; Θα παλέψουμε αν είναι αναγκαίο μ’ αυτόν; Να παίρνουμε μια βαθιά ανάσα, να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτά που έχουμε; Να χαμογελάσουμε και να παραμείνουμε αισιόδοξοι;» διερωτήθηκε στη συνέχεια.