Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας: Κάθε 40 δευτερόλεπτα μία αυτοκτονία - SOS από ΟΗΕ

Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας σήμερα και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, έδωσε στη δημοσιότητα στατιστικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την έλλειψη ποιοτικής φροντίδας ψυχικής υγείας σε όλους όσοι τη χρειάζονται, ειδικά εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού.

Περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν με μία ψυχική διαταραχή, ενώ κάθε 40 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος αυτοκτονεί και η κατάθλιψη αναγνωρίζεται σήμερα ως μία πρωταρχική αιτία ασθένειας και αναπηρίας ανάμεσα σε παιδιά και εφήβους.

Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ αναφέρει χαρακτηριστικά: «Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Στις χαμηλού και μέσου εισοδήματος χώρες, περισσότερο από το 75% των ανθρώπων με ψυχικές παθήσεις δεν λαμβάνουν καμία θεραπεία», ενώ συνολικά οι κυβερνήσεις ξοδεύουν κατά μέσο όρο λιγότερο από το 2% του προϋπολογισμού υγείας στην ψυχική υγεία.

Όλα αυτά ήταν η πραγματικότητα ακόμα και πριν τον κορονοϊό, σημειώνει και παρατηρεί πως οι συνέπειες της πανδημίας στην ψυχική ευημερία των ανθρώπων είναι μόνο η αρχή. Ειδικότερα, εφιστά την προσοχή πως «πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των μεγαλύτερων ενηλίκων, των γυναικών, των παιδιών και των ανθρώπων με υφιστάμενες παθήσεις ψυχικής υγείας, κινδυνεύουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να έχουν κακή υγεία αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα».

Εκατοντάδες χιλιάδες ψυχικά νοσούντες ζουν αλυσοδεμένοι

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, με προβλήματα ψυχικής υγείας ζουν αλυσοδεμένοι σε περίπου 60 χώρες, αποκαλύπτει σε έκθεση που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW). Χωρίς υποστήριξη ψυχικής υγείας ούτε κατάλληλες γνώσεις, οικογένειες ή θεσμοί συχνά δένουν με αλυσίδες ανθρώπους με παθήσεις ψυχικής υγείας παρά τη θέλησή τους, αφήνοντάς τους να τρώνε, να κοιμούνται, να ουρούν και να αφοδεύουν σε έναν πολύ μικρό χώρο, επισημαίνει το Παρατηρητήριο σε έκθεσή του.

Ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας στις 10 Οκτωβρίου, το HRW τεκμηριώνει στην έκθεσή του μέσω σχεδόν 800 συνεντεύξεων που πήρε πως άνθρωποι με ψυχοκοινωνικές αναπηρίες σε χώρες όπως η Κίνα, η Νιγηρία και το Μεξικό μπορεί να ζουν αλυσοδεμένοι για χρόνια σε δέντρα, κλειδωμένοι σε κλουβιά ή φυλακισμένοι σε στάβλους.

«Βρήκαμε την πρακτική του δεσίματος με αλυσίδες να χρησιμοποιείται ασχέτως θρησκείας, κοινωνικού στρώματος, οικονομικής τάξης, κουλτούρας και εθνοτικής ομάδας. Είναι μια πρακτική, η οποία απαντάται ανά τον κόσμο», αποκάλυψε η Κρίτι Σάρμα, ερευνήτρια του Παρατηρητηρίου για τα δικαιώματα των ηλικιωμένων με αναπηρία σε συνέντευξη που παραχώρησε. Σε πολλές χώρες πιστεύουν ότι «οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας είναι μάγοι ή δαιμονισμένοι ή έχουν αμαρτήσει και ως αποτέλεσμα έχουν την πάθηση αυτή», σημείωσε.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας και το υπουργείο Υγείας του Μεξικού δεν έχουν απαντήσει μέχρι στιγμής σε αίτημα για σχολιασμό που τους έγινε μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος. Εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας της Νιγηρίας δήλωσε ότι το υπουργείο δεν έχει δει την έκθεση και αρνήθηκε να σχολιάσει.

Πέρυσι, οι επιδρομές των νιγηριανών αρχών σε ισλαμικά κέντρα επανένταξης για εξαρτημένους από ναρκωτικά ή ανθρώπους με προβλήματα συμπεριφοράς είχαν γίνει πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο μετά τις μαρτυρίες αγοριών και ανδρών ότι τους κρατούσαν αλυσοδεμένους, γυμνούς, τους ξυλοκοπούσαν και τους κακοποιούσαν σεξουαλικά.

Ωστόσο ανά τον κόσμο, σε κρατικά και ιδιωτικά κέντρα και σε παραδοσιακά και θρησκευτικά θεραπευτικά ιδρύματα, αυτοί που φροντίζουν τους ανθρώπους αυτούς τους στερούν την τροφή, τους χορηγούν παρά τη θέλησή τους φαρμακευτικές αγωγές και θεραπείες από βότανα και τους υποβάλλουν σε σωματική και σεξουαλική βία, σύμφωνα με το Human Rights Watch. Σε πολλές χώρες, οι υπηρεσίες αυτές είναι μάλιστα «πολύ επικερδείς επιχειρήσεις», σύμφωνα με την Σάρμα.

To HRW επισημαίνει επίσης ότι συχνά οικογένειες δένουν με αλυσίδες τα αγαπημένα τους πρόσωπα διότι φοβούνται ότι θα φύγουν και θα βλάψουν τους εαυτούς τους ή άλλους. «Είμαι δεμένος με αλυσίδες για πέντε χρόνια», είπε ένας Κενυάτης, που δήλωσε ότι τον λένε Πολ, στο HRW. Οι αλυσίδες του Πολ ήταν τόσο βαριές που μόλις και μετά βίας μπορούσε να κουνηθεί, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο. «Μένω σε ένα μικρό δωμάτιο μαζί με 7 άνδρες», πρόσθεσε. «Δεν μου επιτρέπεται να φοράω ρούχα, μόνον εσώρουχα. Τρώω χυλό το πρωί και, αν είμαι τυχερός, βρίσκω ψωμί το βράδυ», κατέληξε.