Ναγκασάκι: Ενας «Ψιλικατζής» έδωσε εντολή στον «Χοντρό» να σκοτώσει 80.000 ανθρώπους

Πιο πίσω, στον αεροπορικό σχηματισμό, πετάει το «Bock’s», το αεροπλάνο του επισμηναγού Τσαρλς Σουίνι, έχοντας στα σπλάχνα του έναν επικίνδυνο «Χοντρό», τη βόμβα πλουτωνίου που βάφτισαν οι πάντα... χοραταζτήδες Αμερικανοί «Fat Man». Ο «Χοντρός» έχει μήκος τρία μέτρα και 24 εκ., διάμετρο ένα μέτρο και 35 εκ. και ζυγίζει 4,5 τόνους. Είναι βαμμένος κίτρινος με μαύρα φτερά και είναι έτοιμος να στείλει στους ουρανούς χιλιάδες αθώων ανθρώπων. Στον Ειρηνικό η θάλασσα είναι μανιασμένη. Πάνω από την Ιβο Τζίμα τα στοιχεία της φύσης προκαλούν το δέος των ανθρώπων. Σε λίγο ξημερώνει.

Ο «Χοντρός» έχει σημάδια νευρικότητας: το κόκκινο φως που δείχνει τα ηλεκτρονικά κυκλώματα της βόμβας ανάβει ξαφνικά. Αμέσως σημαίνει συναγερμός. Δύο διακόπτες έχουν αναστραφεί από ένα παιδαριώδες λάθος συναρμολόγησης. Οι Αμερικανοί διορθώνουν την κατάσταση γλυτώνοντας τη ζωή τους, όχι όμως κι αυτών που κοιμούνται τον τελευταίο βαθύ ύπνο τους, πριν από την αυγή.

«Ο καιρός είναι νεφελώδης», αναφέρουν τα μετεωρολογικά αεροσκάφη που συνοδεύουν τα βομβαρδιστικά. Σε λίγο ένα άλλο σύννεφο θα απλωθεί… πάνω από ολόκληρο τον κόσμο. Βασικός στόχος των αμερικανικών βομβαρδιστικών είναι η ιστορική πόλη, για τους Γιαπωνέζους, Κοκούρα, όμως η μοίρα πολλές φορές παίζει τα δικά της παιχνίδια.

Η βόμβα βρίσκεται σε τροχιά ρίψης, οι άνδρες του πληρώματος  έχουν φορέσει τα προστατευτικά γυαλιά για τη λάμψη της έκρηξης και όλα είναι έτοιμα για να πατηθεί το κουμπί, όμως... Όμως τα σύννεφα κρύβουν την ορατότητα! Τα σύννεφα και πυκνός καπνός από πυρκαγιά που έχει ξεσπάσει σε γειτονική πόλη. Ο κυβερνήτης έχει ρητή εντολή να ρίξει τη βόμβα έχοντας οπτική επαφή και όχι με τη βοήθεια των ραντάρ. Το αεροσκάφος αρχίζει να κάνει γύρους πάνω από την Κοκούρα. Η ορατότητα παραμένει ελάχιστη. Ο αξιωματικός σκυμμένος πάνω στο μηχάνημα σκόπευσης δεν διακρίνει γη παρά μόνο πυκνά σύννεφα. Ο κυβερνήτης νευρικός, αποφασίζει να χτυπηθεί ο εναλλακτικός στόχος, το Ναγκασάκι. Η Κοκούρα θα συνεχίσει ατάραχη την καθημερινότητά της στις σελίδες της Ιστορίας…

Πορεία νοτιοδυτικά προς τη Μακριά Κοιλάδα, όπως μεταφράζεται το όνομα του Ναγκασάκι. Πυκνοκατοικημένη πόλη. Οι κάτοικοι ανέρχονται περίπου στους 250.000. Στόχοι των Αμερικανών, τα ναυπηγεία Μιτσουμπίσι στο λιμάνι ή το εργοστάσιο παραγωγής όπλων στο Ουρακάμι. Λίγα λεπτά πριν από τις 11 οι σειρήνες αντιαεροπορικού συναγερμού ξεσπούν στο ανατριχιαστικό ουρλιαχτό τους. Ο «Μεγάλος Καλλιτέχνης» και το «Bock’s Car» πετούν πάνω από τον στόχο τους. Κι εδώ σύννεφα. Οι αξιωματικοί αποφασίζουν να παραβούν τις διαταγές για ρίψη δίχως βοήθεια των ραντάρ. Η βενζίνη τελειώνει, ο «Χοντρός» δεν μπορεί να περιμένει και το Ναγκασάκι είναι ήδη καταδικασμένο.

Τα ναυπηγεία δεν εντοπίζονται και αποφασίζεται η κατά προσέγγιση στόχευση του εργοστασίου όπλων. Οι θυρίδες ρίψης ανοίγουν διάπλατα και τα δευτερόλεπτα κυλούν βασανιστικά. «Η βόμβα έξω», φωνάζει ο αξιωματικός και ο «Χοντρός» βουτάει στο κενό, ενώ ο κυβερνήτης παίρνει πολύ κλειστή στροφή με το αεροσκάφος, όπως και στην περίπτωση της Χιροσίμα και τρέπεται σε φυγή. Το ρολόι δείχνει 11.01 και η βόμβα πλουτωνίου που ονόμασαν «Fat Man» χρειάζεται 52,5 δευτερόλεπτα μέχρι να εκραγεί 450 μέτρα πάνω από το έδαφος.

Η έκρηξη είναι τρομακτική, όπως και του «Little Boy» πάνω από τη Χιροσίμα. Η λάμψη που θαμπώνει και τον ήλιο ακόμη, αστρική θερμότητα, κύμα πίεσης που κονιορτοποιεί το παραμικρό εμπόδιο σε ακτίνα τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων, καταιγίδα φωτιάς και θάνατος!

Ένας δημοσιογράφος που είχε επιβιβαστεί στο Β-29 θα γράψει αργότερα: «Από την κορυφή της στήλης απλώθηκε ένα γιγαντιαίο μανιτάρι που κοχλάκιαζαν μέσα του χιλιάδες θερμοπίδακες. Θα έλεγες πως κινούσε μια κοσμογονική δύναμη σαν ένα πλάσμα που προσπαθούσε να απελευθερωθεί από τα δεσμά του». Λόγια εμπνευσμένα…

Οι άνθρωποι στη γη του Ναγκασάκι ζούσαν (όσοι ζούσαν) τη κόλαση. Χιλιάδες πλάσματα αεροποιούνται σε κλάσματα του δευτερολέπτου κι αφήνουν μόνο τον ίσκιο τους! Αλλοι καίγονται σαν κεριά κι άλλοι που βρέθηκαν πιο μακριά από την έκρηξη βλέπουν το κορμί τους να κατακλύζεται από φρικτά εγκαύματα. Ο θάνατος είναι παντού σε κάθε μορφή. Ο «Χοντρός» έχει σκάσει στην κοιλάδα του Ουρακάμ, που ευτυχώς είναι η λιγότερο πυκνοκατοικημένη περιοχή κοντά στο εργοστάσιο όπλων και στα ναυπηγεία. Οι νεκροί φθάνουν τους 80.000 σύμφωνα με εκτιμήσεις. Οι Αμερικανοί θα υπολογίσουν τα θύματα μόνο με εξακριβωμένη ταυτότητα: «περίπου 16.000».

Το Ναγκασάκι δεν θα απολαύσει το χάδι της Ιστορίας όπως η Χιροσίμα. Η συνείδηση των ανθρώπων έχει ήδη καταγράψει στον σκληρό δίσκο της μια μεγαλύτερη καταστροφή. Το Ναγκασάκι είναι το δεύτερο θύμα και από τους πολλούς λησμονημένο.

Λίγα λεπτά μετά την έκρηξη ένα υδροπλάνο με τρεις ριψοκίνδυνους Ιαπωνέζους πιλότους τρυπώνει στην καρδιά του ατομικού μανιταριού. Οι τρεις πιλότοι θέλουν να μάθουν από κοντά τη φύση του νέου υπερόπλου των Αμερικανών. Το υδροπλάνο μπαίνει στο σκοτεινό νέφος και φθάνει ψηλά μέχρι την κορυφή του. Όταν οι τρεις άνδρες επιστρέψουν στη γη ιδρώνουν σαν να είχαν βγει μόλις από χαμάμ, νιώθουν έναν δυνατό πονοκέφαλο και  έντονη ναυτία. Κανείς από τους τρεις δεν θα ζήσει περισσότερο από λίγες μέρες. Η ραδιενέργεια έχει ήδη ποτίσει τα σώματά τους.

Το μεσημέρι της ίδια μέρας το αεροσκάφος «Bock’s Car»  προσγειώνεται στην Οκινάουα με έναν κινητήρα σε λειτουργία κάνοντας μικρά πηδήματα στον διάδρομο. Του έχουν μείνει ελάχιστα λίτρα καυσίμου. Ένας σμηνίας από το προσωπικό εδάφους τρέχει να ανοίξει την πόρτα του αεροσκάφους. Ο κυβερνήτης εμφανίζεται στην είσοδο και ο σμηνίας τον ρωτάει: «Έχετε νεκρούς; Τραυματίες;». Ο κυβερνήτης Σουίνι απαντάει με το βλέμμα χαμηλωμένο δείχνοντας προς το Ναγκασάκι: «Εκεί πίσω, χιλιάδες»!

Φλέγεται ακόμα η κοιλάδα του Ουρακάμι, όταν από τα ραδιόφωνα ακούγεται η φωνή του προέδρου Χάρι Τρούμαν, τον οποίο ο αστοί της Ουάσιγκντον δεν συμπάθησαν ποτέ και πάντα αποκαλούσαν «εμποράκο» και «ψιλικατζή»: «Χρησιμοποιήσαμε την ατομική βόμβα εναντίον εκείνων που μας επιτέθηκαν προδοτικά στο Περλ Χάρμπορ. Χρησιμοποιήσαμε την ατομική βόμβα για να συντομεύσουμε τον πόλεμο … Θα την χρησιμοποιήσουμε και πάλι και μόνο η συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας θα μας σταματήσει...». Στις αμερικανικές αποθήκες τρεις ακόμη ατομικές βόμβες πλουτωνίου περιμένουν να συναρμολογηθούν. Δεν θα χρειαστεί.

Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας λίγες ώρες μετά την καταστροφή στο Ναγκασάκι θα μιλάει με χαμηλή φωνή στον λαό του: «Μου είναι αδιανόητο να φανταστώ τους γενναίους στρατιώτες μου να δέχονται την ατίμωση της παραδόσεως. Έφτασε η ώρα που είναι ανάγκη να προετοιμαστούμε ώστε να υποφέρουμε το ανυπόφορο».

Μετά αιώνων Ιστορίας, η Ιαπωνία χάνει έναν πόλεμο. Οι σκιές στο Ναγκασάκι δεν θα το μάθουν ποτέ!