Σαν σήμερα 20 Μαΐου: Γερμανοί αλεξιπτωτιστές εισβάλουν στην Κρήτη

Από τις 14 Μαΐου η γερμανική αεροπορία βομβάρδιζε συστηματικά την Κρήτη και το ξημέρωμα της 20ης Μαΐου του 1941 άρχισε η Επιχείρηση «Ερμής». Το πρώτο κύμα αλεξιπτωτιστών έπεσε στα βόρεια του νομού Χανίων και μετά το μεσημέρι οι βόρειες περιοχές των νομών Ρεθύμνου και Ηρακλείου δέχτηκαν το δεύτερο και το τρίτο κύμα επίθεσης. Οι αμυνόμενοι κράτησαν τις θέσεις τους στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο μέχρι και τις 29 Μαΐου, παρ' ότι το αεροδρόμιο στο Μάλεμε είχε καταληφθεί από τους Γερμανούς από τις 22 Μαΐου. Τη νύχτα της 28ης προς 29η Μαΐου 1941 οι συμμαχικές δυνάμεις άρχισαν να αποχωρούν από το νησί.

Διαβάστε επίσης: Κρήτη: Καταγγελία για ναζιστική φιέστα Γερμανών στο νησί

Με την ονομασία «Μάχη της Κρήτης» έμεινε στην ιστορία η αεραποβατική επιχείρηση, της Ναζιστικής Γερμανίας κατά της Κρήτης στις 20 Μαΐου 1941 και η οποία έληξε δώδεκα μέρες μετά, την 1η Ιουνίου, με την κατάληψη του νησιού. Η Μάχη της Κρήτης ήταν μία από τις σημαντικότερες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με πολλές πρωτιές σε επιχειρησιακό επίπεδο.

Με την επιχείρηση αυτή οι Γερμανοί κατάφεραν να καταλάβουν το νησί από τις συμμαχικές δυνάμεις, ωστόσο αυτή η επιτυχία τους κόστισε τόσο πολύ σε ανθρώπινο δυναμικό ώστε να μην επιχειρήσουν ξανά άλλη αεροπορική έφοδο της ίδιας κλίμακας κατά τη διάρκεια του Πόλεμου. Σήμερα, η μάχη της Κρήτης θεωρείται η πρώτη μεγάλη αεραποβατική επιχείρηση και παραμένει μοναδική στο ότι ο κύριος αντικειμενικός σκοπός κατελήφθη εξ ολοκλήρου από αέρος.

Ο Παπαφλέσσας θυσιάζεται στο Μανιάκι σαν νέος Λεωνίδας.

Ο Παπαφλέσσας, αφού έπεισε το Βουλευτικό και Εκτελεστικό να ηγηθεί εκστρατείας για να μην εισχωρήσουν οι Αιγύπτιοι στην ενδοχώρα της Πελοποννήσου, στις 28 Απριλίου ξεκίνησε από το Ναύπλιο την πορεία προς το Μανιάκι όπου θα έδινε «την Λεωνίδειον μάχην», όπως την είχε ονομάσει ο ίδιος σε περίπτωση που νικούσε ο Ιμπραήμ. Στο Λεοντάρι της Μεγαλόπολης στις 7 Μαΐου στρατολόγησε 1.500 άνδρες και συνέχισε την πορεία του. Πριν φθάσει στο Μανιάκι απάντησε σε επιστολή του αδελφού του Νικήτα, όπου στο τέλος του έγραφε: «Νικήτα, πρώτη και τελευταία επιστολή μου είναι αυτή. Βάστα την να την διαβάζης καμμιά φορά να με θυμάσαι και να κλαις».
Στον τόπο της μάχης ο Παπαφλέσσας έφθασε στις 17 Μαΐου· έφτιαξε τρία ταμπούρια σε θέση ακατάλληλη, σε σχέση μάλιστα με τις υπέρτερες δυνάμεις του αντιπάλου (3.000 πεζοί και ιππείς έναντι περίπου 500 ανδρών που απόμειναν τελικά στον Παπαφλέσσα), και παρά τις διαφωνίες των άλλων καπεταναίων, αντιμετώπισε εκεί τον εχθρό στις 20 Μαΐου 1825.
Πριν από τη μάχη έβγαλε ένα φλογερό λόγο στους συμμαχητές του, θυμίζοντάς τους τις νίκες των Ελλήνων, λέγοντάς τους ότι σε λίγο έρχεται βοήθεια και ότι η πατρίδα περιμένει να νικήσουν και να τη δοξάσουν. Η σύγκρουση κράτησε οκτώ ώρες και οι περισσότεροι Έλληνες σκοτώθηκαν. Μεταξύ των νεκρών και ο Παπαφλέσσας, για τον οποίο ο Ιμπραήμ εξέφρασε το θαυμασμό του.

Μια ανορθολογική επιλογή

Γράφει ο Διαμαντής Μπασαράς στο ethnos.gr: «Η επιλογή του Παπαφλέσσα να «σταθεί» με τους άνδρες του στο Μανιάκι ήταν εξίσου ανορθολογική, αφού οι ιστορικές πηγές λένε ότι ο Παπαφλέσσας γνώριζε ήδη, πριν τη μάχη, ότι δεν θα είχε καν ενισχύσεις. Συνειδητά λοιπόν, επέλεξε τον ηρωικό θάνατο και δεν κρύφτηκε για να μετρήσει τον στρατό του Ιμπραήμ από τα ψηλώματα και να του μαζέψει τα καρφοπέταλα, όπως - βάσει πηγών - υποστήριξε. Γράφει ο Παπαφλέσσας και με συγκίνηση διαβάζουμε το γράμμα του στον αδερφό του τον Νικήτα «Σας γράφω να ταχύνετε τον ερχομό σας και σεις μου γράφετε κουραφέξαλα. Νικήτα, πρώτη και τελευταία επιστολή μου είναι αυτή, βάστα την να τη διαβάζης καμμιά φορά, να με ενθυμείσαι να κλαίης», που σημαίνει ότι ούτε πίστευε ούτε ήλπιζε σε τίποτε άλλο.

Διαβάστε επίσης: Από τον Λεωνίδα στον Παπαφλέσσα, είναι η θυσία μία ανορθολογική επιλογή; 

Εν τούτοις, «στάθηκε» στο Μανιάκι σε μια απριορικώς χαμένη μάχη, όπου όχι η νίκη, αλλά ακόμη και η διάσωση από τη μανία των Τούρκων φάνταζε ένα αδύνατο έργο. Ο Παπαφλέσσας, αυτός ο «Εξολέστατος Άγιος» του Έθνους μας, θα έλεγε κανείς ότι ενσαρκώνει τον ιδεότυπο του Έλληνα, αφού το εκκρεμές της ζωής του μόνον στη θέση ισορροπίας δεν στάθηκε: παλινδρόμησε μεταξύ ιδιοτέλειας και ωφελιμισμού από τη μια και ανιδιοτελούς θυσίας από την άλλη».

Τρελές απίθανε πτήσεις

Επίσης σαν σήμερα: Το 1927 Ο αμερικανός αεροπόρος Τσαρλς Λίντμπεργκ απογειώνεται από το Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης μόνος για την πρώτη υπερατλαντική πτήση, χωρίς ενδιάμεση στάση. Την επόμενη μέρα προσγειώθηκε στο Παρίσι. Για το κατόρθωμά του αυτό έλαβε το έπαθλο των 25.000 δολαρίων που είχε προσέφερε ο Raymond Orteig σε όποιον θα κατάφερνε να διασχίσει χωρίς στάση τον Ατλαντικό. Η ζωή του Λίντμπεργκ είχε όμως και τη σκοτεινή της όψη: Τον Μάρτιο του 1932 απήχθη και δολοφονήθηκε ο μόλις είκοσι μηνών γιος του. Το έγκλημα αυτό χαρακτηρίστηκε ως το έγκλημα του αιώνα και οδήγησε τον Λίντμπεργκ να φύγει με την οικογένειά του από τις ΗΠΑ και να εγκατασταθεί στην Ευρώπη. Ακριβώς πέντε χρόνια αργότερα, την ίδια μέρα, η Αμέλια Έρχαρτ απογειώνεται από τη Νέα Γη για την πρώτη υπερατλαντική σόλο πτήση από γυναίκα πιλότο χωρίς ενδιάμεση στάση. Την επόμενη μέρα προσγειώθηκε στην Ιρλανδία.

Τέλος σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Μέλισσας. (Η 20ή Μαΐου, συμπίπτει με τα γενέθλια του Σλοβένου Anton Janša, ο οποίος κατά τον 18ο αιώνα πρωτοστάτησε στις σύγχρονες τεχνικές μελισσοκομίας) επίσης είναι η  Ευρωπαϊκή Ημέρα για τη Θάλασσα και η Παγκόσμια Ημέρα Μετρολογίας.