Σαν σήμερα 5 Σεπτεμβρίου, ο Κάσιους Κλέι, που φοβόταν τα αεροπλάνα, στέφεται αυτοκράτορας στη Ρώμη

Το ημερολόγιο έγραφε 5 Σεπτεμβρίου του 1960. Η ταυτότητα έγραφε – ακόμα – Κάσιους Κλέι. Η Ιστορία θα έγραφε την πρώτη παγκόσμια στέψη.
«Ακόμα κι αν ονειρευτείς ότι με δέρνεις, καλύτερα να ξυπνήσεις και να ζητήσεις συγγνώμη», είχε πει με το δεικτικό χιούμορ που τον διέκρινε, εκτός από το γρανιτένιο ντιρέκτ, ο Κάσιους Κλέι που έγινε Μοχάμεντ Άλι και που όταν μιλήσεις για πυγμαχία είναι γροθιά στο παρελθόν να μην αναφερθείς στον μοναδικό Άλι!

Διαβάστε επίσης: Σαν σήμερα, 3 Αυγούστου, πώς ο Τζέσε Όουενς νίκησε τον Χίτλερ, όχι όμως και τον ρατσισμό των Αμερικανών

Ο Μοχάμεντ Άλι λοιπόν, που τότε η ταυτότητά του ακόμα έγραφε Κάσιους Κλέι, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης πήρε ένα χρυσό μετάλλιο και κατάλαβε ότι δεν είναι το μέγεθός του μόνο για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό. 
Ο Μοχάμεντ Άλι μπορούσε να πετάει σαν πεταλούδα και να τσιμπάει σαν μέλισσα, αλλά ο 18χρονος το 1960 πυγμάχος, απλά «φοβόταν να πετάξει»… Και όταν λέμε φοβόταν να πετάξει κυριολεκτούμε. Ο νεαρός Κάσιους, έτρεμε τις αεροπορικές πτήσεις και για να τον πείσουν να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο που θα τον οδηγούσε στη Ρώμη, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους. Ο Κάσιους Κλέι φοβόταν τις πτήσεις, αλλά – τι ειρωνία – το αεροδρόμιο του Λούισβιλ στο Κεντάκι (γενέτειρά του) έχει πια το όνομά του!
Ο προπονητής του, τον διαβεβαίωνε ότι αν μπει στο αεροπλάνο και «πετάξει» μέχρι τη Ρώμη έχει σίγουρο το χρυσό μετάλλιο. Ο Κάσιους το σκέφτηκε πιο σοβαρά: Τηλεφώνησε στην Πολεμική Αεροπορία και ρώτησε πόσα δυστυχήματα έχουν γίνει στις πτήσεις μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρώμης για να πάρει την απάντηση: «Δεν μπορούμε να θυμηθούμε ούτε ένα…».

Αγόρασε αλεξίπτωτο για σιγουριά...

Κι ενώ κάπως ηρέμησε ο Κάσιους Κλέι, έσπευσε σε κατάστημα προμηθειών του στρατού και αγόρασε ένα αλεξίπτωτο!
«Παιδιά, μην του πείτε πως όταν πέσει το αεροπλάνο το αλεξίπτωτο δεν θα τον βοηθήσει», είχε μιλήσει κρυφά ο προπονητής του στα υπόλοιπα μέλη της αποστολής. 
Ο Κλέι τελικά «πέταξε» για τη Ρώμη και ο συναθλητής του (ελληνικής καταγωγής) Νίκος Σπανάκος θυμόταν για χρόνια, ότι ούρλιαζε πνιχτά δίπλα του και μιλούσε ακατάπαυστα σε όλη τη διάρκεια της πτήσης για να ξεχάσει τον φόβο του. «Μιλούσε ακόμα και όταν φθάσαμε στο Ολυμπιακό Χωρίο», είχε πει ο Σπανάκος…
Η ουσία είναι ότι ο Κάσιους Κλέι έφτασε στη Ρώμη, οι Ρωμαίοι τον λάτρεψαν – άλλωστε με ένα όνομα όπως το Κάσιους Μάρκελους Κλέι που θύμιζε αυτοκράτορα πώς να μην τον λατρέψουν; 

Ο 18χρονος πυγμάχος δεν ηττήθηκε στο Palazzo dello Sport όπου παραληρούσαν 16.000 θεατές κι όταν ήρθε η ώρα του τελικού της 5ης Σεπτεμβρίου με τον Πολωνό Ζμπίγκνιεφ Πιετρζικόφσκι ήταν απλή υπόθεση τριών γύρων, άλλωστε ο Κάσιους Κλέι το είχε πει: «Είμαι ο μεγαλύτερος. Το είπα αυτό πριν ακόμα να ξέρω ότι ήμουν»…
Ο Κάσιους Κλέι, λένε, κοιμόταν ανάσκελα με το χρυσό μετάλλιο «για να το βλέπει και στον ύπνο του…», μέχρι που γύρισε στην πατρίδα του. Εκεί στο Λούισβιλ περπατούσε στους δρόμους με το μετάλλιο στο στήθος, μέχρι που αποφάσισε ένα μεσημέρι να επισκεφτεί ένα εστιατόριο. Όμως ήταν μαύρος και οι μαύροι δεν έτρωγαν όπου ήθελαν στις δημοκρατικές ΗΠΑ!

Ο Κάσιους Κλέι έφυγε πικραμένος και, όπως λένε, πέταξε το μετάλλιο στον ποταμό Οχάιο…
Γράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο στους «Καθρέφτες» του: «Ανάλαφρος Σαν φτερό και δυνατός σαν μολύβι. Έπαιζε μποξ χορεύοντας αλλά ήταν καταλυτικός. Το 1967 ο Μοχάμεντ Άλι, που γεννήθηκε με το όνομα Κάσιους Κλέι αρνήθηκε να φορέσει στρατιωτικά. «Θέλουν να με στείλουν να σκοτώσω Βιετναμέζους, είπε, ποιος ταπεινώνει τους μαύρους στη χώρα μου, οι Βιετναμέζοι; Αυτοί δεν με έχουν κάνει τίποτα». Τον είπαν προδότη της πατρίδας, τον απείλησαν με φυλάκιση, του απαγόρευσαν να συνεχίσει το μποξ, του αφαίρεσαν τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Η τιμωρία αυτή ήταν το τρόπαιο του. Παίρνοντας του το στέμμα τον έστεψαν Βασιλιά. Πέντε χρόνια αργότερα, κάποιοι φοιτητές του ζήτησαν να απαγγείλει κάτι κι εκείνος επινόησε στη στιγμή το συντομότερο ποίημα της παγκόσμιας ιστορίας «Me, We» (Εγώ Εμείς…)».

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν η πρώτη «πτήση». Μετά ως Μοχάμεντ Άλι πια απογειώθηκε στο διάστημα των υπεραθλητών για να επιστρέψει στη γη μια για πάντα στα 74 χρόνια του. Δεν τον είχε νικήσει κανείς εκτός από το «Πάρκινσον»…

Επίσης σαν σήμερα το 1972, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, άραβες τρομοκράτες του κινήματος «Μαύρος Σεπτέμβρης» επιτίθενται στο Ολυμπιακό Χωριό, σκοτώνοντας δύο μέλη της ισραηλινής ολυμπιακής ομάδας. Αργότερα, εννιά Ισραηλινοί, πέντε τρομοκράτες κι ένας δυτικογερμανός αστυνομικός, σκοτώνονται σε συγκρούσεις που γίνονται στο αεροδρόμιο του Μονάχου. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα συνεχιστούν κανονικά!