Σαν σήμερα 9 Σεπτεμβρίου, η Κίνα θρηνεί τον θάνατο του Μεγάλου Τιμονιέρη της, Μάο

Ήταν 9 Σεπτεμβρίου, όταν από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πεκίνου ακούστηκε η είδηση που όλοι στην Κίνα προσεύχονταν να μην ακούσουν ποτέ: «Ο Μάο είναι νεκρός»… Ο Máo Zédōng - στη Δύση Τσετούνγκ - το κατεξοχήν κυρίαρχο πρόσωπο της κινεζικής κομμουνιστικής επανάστασης και ηγέτης της χώρας του από το 1949, πέθανε σε ηλικία 82 χρονών. 

Διαβάστε επίσης: Τι θα είχε συμβεί αν η Κίνα είχε ανακαλύψει πρώτη την Αμερική

Ενώ η ανακοίνωση δεν διευκρίνισε τα αίτια του θανάτου, ήταν ευρέως γνωστό ότι έπασχε από τη νόσο του Πάρκινσον. Η συνάντηση με τον Νίξον ήταν μία από τις τελευταίες μεγάλες δημόσιες εμφανίσεις του Μάο· είχε εμφανιστεί για τελευταία φορά δημόσια την Πρωτομαγιά του 1971.

Η λιτή ανακοίνωση του ραδιοφωνικού σταθμού του Πεκίνου ανέφερε επίσης ότι «κανένας ξένος ηγέτης δεν θα προσκληθεί κατά τη διάρκεια του οκταήμερου πένθους» που θα ακολουθούσε.
Ποιος ήταν ο Μάο Τσετούνγκ; Αφήνουμε να τον περιγράψει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο γλαφυρά και αντικειμενικά μέσα από τους «Καθρέφτες» του (εκδόσεις Πάπυρος): 
«Στην Κίνα, τα τελευταία χρόνια της εποχής του Μάο, όποιος τολμούσε να αντιληφθεί την πραγματικότητα όπως είχε και όχι όπως την  αντιλαμβανόταν το κόμμα, ήταν προδότης της πατρίδας.
Όμως κάποτε ο Μάο δεν ήταν αυτός που τελικά έγινε. Όταν ήταν 20 τόσο χρόνων είχε προτείνει μία περίληψη ανάμεσα στο Λάο Τσε και τον Καρλ Μαρξ, και είχε τολμήσει να κάνει την εξής διατύπωση: «Η φαντασία είναι σκέψη, το παρόν είναι παρελθόν και μέλλον, το μικρό είναι μεγάλο, το αρσενικό είναι θηλυκό, οι πολλοί ισοδύναμων με τον έναν και η αλλαγή είναι μονιμότητα».

Εκείνη την εποχή υπήρχαν 60 κομμουνιστές σε ολόκληρη την Κίνα. Σαράντα χρόνια μετά, η Επανάσταση είχε καταλάβει την εξουσία με τον Μάο επικεφαλής. Δεν υπήρχαν πια γυναίκες που περπατούσαν σέρνοντας τα ατροφικά τους πόδια εξαιτίας μιας φρικτής παράδοσης, ούτε πάρκα με πινακίδες: «Απαγορεύονται οι Κινέζοι και τα σκυλιά».
Το ένα τέταρτο του πληθυσμού της ανθρωπότητας είχε αλλάξει ζωή χάρη στην επανάσταση και ο Μάο δεν έκρυβε τη διαφωνία του με τις συνήθειες που είχε αφήσει πίσω του ο Στάλιν, ο οποίος θεωρούσε ότι οι αντιφάσεις δεν είναι ένδειξη ζωής ούτε πνοή ανέμου της Ιστορίας, άλλα ελαττώματα που έπρεπε απαραιτήτως να εξαλειφθούν.
Ο Μάο έλεγε: «H πειθαρχία που πνίγει τη δημιουργικότητα και την πρωτοβουλία πρέπει να καταργηθεί.
Επίσης έλεγε: «Ο φόβος δεν είναι λύση. Όσο πιο φοβισμένος είναι κάποιος, τόσο περισσότερα φαντάσματα θα τον επισκέπτονται». 
Και πέρασε το σύνθημα: «Αφήστε 100 λουλούδια να ανθίσουν - αφήστε 100 σχολές σκέψης να συναγωνιστούν»!

Η ανθοφορία όμως δεν κράτησε πολύ. Το 1957 ο Μεγάλος Τιμονιέρης έθεσε σε εφαρμογή το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός και ανήγγειλε ότι σύντομα η κινεζική οικονομία θα ταπείνωνε τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Έκτοτε η αντίθεση και η αμφιβολία ήταν απαγορευμένες. Ήσουν υποχρεωμένος να πιστεύει στα νούμερα που ξεφούρνιζαν οι γραφειοκράτες, για να μη χάσεις τη δουλειά ή τη ζωή σου. Ο Μάο άκουγε μόνο την ηχώ της φωνής του που του υπαγόρευε εκείνο που ήθελε να ακούσει. Το Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός έγινε στο κενό».

Αυτός ήταν ο Μάο, ο Μεγάλος Τιμονιέρης, μέσα από τις λίγες λέξεις και τη ματιά ενός συγγραφέα. Η Ιστορία του έχει αφιερώσει τόμους. Η Κίνα ακόμη ομνύει σ’ αυτόν. Και η κινεζική οικονομία, τελευταία δεν πάει και τόσο άσχημα. Ο Μάο άφησε το Τιμόνι λοιπόν, αλλά οι Κινέζοι κράτησαν πορεία σταθερή…

Επίσης σαν σήμερα: Το 1776 το Κογκρέσο δίνει επίσημα το όνομα Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Το 1926 εκδηλώνεται στην Αθήνα το κίνημα του Γεωργίου Κονδύλη. Αιματηρές συγκρούσεις με περίπου 300 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

Το 1965 μετά την εισβολή του κινεζικού στρατού, το Θιβέτ γίνεται επαρχία της Λαϊκής Δημοκρατία της Κίνας.