Εξαγγελία Δημοψηφίσματος – κλείνουν οι Τράπεζες: Ο Σαίξπηρ επηρέασε τους ηθοποιούς που με την κωμωδία τους έβγαλαν δάκρυ

Τι σχέση έχει ο Σαίξπηρ με την κωμωδία «Δημοψήφισμα – Capital Controls»; Πώς δεν έχει… Για διαβάστε:
Ήταν απόγευμα Παρασκευής, 26 Ιουνίου του 2015. Η μισή Ελλάδα απολάμβανε τον θαλάσσιο μικρόκοσμό της σε ακριβά resort hotel με δανεικά , το μισό της άλλης μισής μετρούσε τα ευρώ να δει αν βγαίνει για ένα θερινό κινηματογράφο και το υπόλοιπο μισό του μισού κάτι ψιθύριζε για κυβερνητική κρίση… Ποιος να τους ακούσει όμως; Ακόμα και σε μεγάλες εφημερίδες, που έκλειναν το φύλλο του Σαββάτου, δεν έδωσαν σημασία σε φήμες και προχωρούσαν κανονικά στα θέματά τους.

Κι εκεί, στο Μέγαρο Μαξίμου οι συναντήσεις και οι συσκέψεις των κυβερνητικών στελεχών θύμιζαν καταμεσήμερο στα Χαυτεία: Πάνω κάτω χωρίς σταματημό και (στην ουσία) δίχως προορισμό...

Από καιρό φαινόταν ότι η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ευρωπαίους είχε προσκρούσει σε γρανιτένιο βράχο. Κι ενώ όλοι είχαν μια δυσερμήνευτη αισιοδοξία, όπως οι φαναρτζήδες όταν βλέπουν ένα αυτοκίνητο - συντρίμμι, ο Αλέξης Τσίπρας απογοητεύτηκε, θυμήθηκε πώς είχε στρίψει ο Γιώργος δια του δημοψηφίσματος και είπε να κάνει την ίδια στρατηγική κίνηση... Πιο σωστό: ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ να κάνει δημοψήφισμα , όπως και του Γιώργου! Και γαία πυρι μειχθητω...

«Έχει γνώση ο Αλέξης»…

Κι όταν εκείνη η απόφαση «ξεχύθηκε» στην Ελλάδα έξω, σαν τοξικός καπνός από εργοστάσιο πλαστικών που φλέγεται, τότε και μόνο τότε άρχισαν όλοι να εισπνέουν τα αιωρούμενα σωματίδια της «επόμενης μέρας»…

Κάποιοι, όσοι ξέρανε, λέγανε: «δεν πάμε καλά»… Κάποιοι άλλοι που δήθεν ξέρανε καθησύχαζαν τους τρομοκρατημένους: «Έχει γνώση ο Αλέξης»…

Κι εκείνοι που όφειλαν να ξέρουν, οι δημοσιογράφοι για παράδειγμα, έκαναν ότι δεν έμαθαν. Ζούσαν σε Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας… «Έχεις χάσει τελείως τα μυαλά σου. Διασύρεις την αξιοπρέπειά σου». Ψιλά γράμματα για μονόστηλο, θα μας πειτε… Όμως τα μαύρα γράμματα, τα bold του τίτλου του βασικού τα προσέχεις λίγο. Ή όχι;

Να, για παράδειγμα η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», με σημαία ΔΟΛ και Ψυχάρη στο τιμόνι της ναυαρχίδας, κυκλοφόρησε την επομένη το πρωί - όταν ολόκληρη η Ευρώπη ωρυόταν για την απόφαση του Αλέξη - με τον ευφάνταστο τίτλο: Τρίτη, Πέμπτη Μακαρόνια (φάτε μάγκες, βγάλτε χρόνια). Άρες μάρες κουκουνάρες… Για την Ιστορία να πούμε ότι, ο καπετάνιος του σκάφους, που τα αμπάρια ήδη έμπαζαν νερά, αλλά εκείνος έβλεπε χρυσάφι, έδωσε εντολή στους «ναύκληρους» να μην κάνουν καμιά αλλαγή στο φύλλο γιατί θα κόστιζε… Και κόστισε. Αναγνώστες και αξιοπιστία! Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό.

Στην πολιτική σκηνή τώρα. Άνοιξε το βράδυ η αυλαία της ιλαροτραγωδίας και εμφανίστηκε ο πρωταγωνιστής Αλέξης Τσίπρας, λίγο πριν γυρίσει η μέρα σελίδα και αφού ήδη τα ΑΤΜ είχαν σταλάξει και το τελευταίο ευρώ τους στους διψασμένους για αποταμίευση Έλληνες…
Πλησίαζαν μεσάνυχτα και φορώντας το προσωπείο του δράματος , ο (τότε) πρωθυπουργός προσπάθησε να εξηγήσει τα κεφάλαια της κωμωδίας που προηγήθηκαν πριν από την τραγωδία: «Εδώ και 6 μήνες - είπε στον παγωμένο ελληνικό λαό - η ελληνική κυβέρνηση δίνει μια μάχη μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ασφυξίας, προκειμένου να εφαρμόσει τη δική σας εντολή, της 25ης Γενάρη, την εντολή διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας για να τερματιστεί η λιτότητα και να επανέλθει στη χώρα μας η ευημερία και η κοινωνική δικαιοσύνη». Σοφές κουβέντες… Άμλετ; Σίγουρα: «Δεν είναι τίποτα από μόνο του καλό η κακό, αλλά η σκέψη μας το κάνει τέτοιο»…

Κι όταν πια αποφάσισε να ολοκληρώσει, είπε με ιδιαίτερα επιτηδευμένο ύφος ότι «…δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα σεβαστώ το αποτέλεσμα της δημοκρατικής σας επιλογής, όποιο και αν είναι αυτό».

Να σχολιάσουμε; Όρκος δ’ εταίρας ταυτό και δημηγόρου: Εκάτερος αυτών ομνύει προς όν λαλεί. Που θα πεί: Ο όρκος της πόρνης μοιάζει με τον όρκο του πολιτικού: και οι δύο ορκίζονται σε όποιον απευθύνονται.

«Είναι μια καλή νύχτα, θα ξυπνήσει μια όμορφη μέρα»

Και μετά άρχισαν οι πληκτικοί μονόλογοι των δευτεραγωνιστών - που όμως είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις κουίντες - και που σε κάποιους οργή προκαλούσαν παρά θυμηδία. Ο Νίκος Παππάς, τότε βγήκε στη σκηνή και με ταλέντο που θα ζήλευε ακόμα και ο Αιμίλιος Βεάκης, είπε τα λόγια του ρόλου του: «Είναι μια καλή νύχτα, θα ξυπνήσει μια όμορφη μέρα για να αποφασίσει ο λαός αν αυτή η συμφωνία θα γίνει αποδεκτή. Θα ξημερώσει μία πολύ όμορφη μέρα. Καλώ τους ακραίους κύκλους να μην παίξουν με τη σταθερότητα του κοινού νομίσματος. Οποίος παίζει με ακραία σενάρια έχει ιστορική ευθύνη. Να μην παίζουν με τις καταθέσεις και την ψυχραιμία των πολιτών. Η πρόταση είναι ασύμβατη με τη λαϊκή εντολή και το μέλλον της ανάπτυξης της Ελλάδας. Η Ευρώπη μπορεί να βρει τη λύση χωρίς το ΔΝΤ»…

Ο Σαίξπηρ άκουσε από το μνήμα του και ανατρίχιασε: «Τώρα ο χειμώνας της θλίψης μας έγινε λαμπρό καλοκαίρι από τον ήλιο του Γιορκ…»: Ριχάρδος ο Γ’ που στο τέλος έδινε όλο του το βασίλειό για ένα άλογο… Ε, ίδιο τέλος ερχόταν και για εμάς, περίπου…
Οι μακιαβελικές προσωπικότητες ξεδίπλωσαν τότε τις αρετές τους και έδειξαν πως «η συνείδηση είναι μια λέξη που μόνο οι δειλοί χρησιμοποιούν»…

Κι ενώ στη θεατρική σκηνή του Μεγάρου Μαξίμου ο ένας έδινε συγχαρητήρια στον άλλον για τις ερμηνείες τους, οι θεατές έξω, οι πληβείοι, ο... χύδην όχλος έτρεχε να μαζέψει ό,τι ευρώ του είχε μείνει στα «μηχανήματα» γιατί κάτι είχε πάρει τ’ αφτί του για Capital Controls… Οι άλλοι, οι τιτουλάριοι, τα είχαν μαζέψει μέρες πριν...

Και ενώ καιγόταν η Ελλάδα, κάποιοι προσπαθούσαν να σβήσουν τη φωτιά με ποτιστήρι: «Η χρήση των capital controls εντός μιας νομισματικής ένωσης είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Η ελληνική κυβέρνηση εναντιώνεται στην όλη ιδέα του», είχε γράψει στο Twitter ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης και πίστεψε ότι τον πίστεψαν…

Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο καταθέσεις ενός δισ. ευρώ γύρισαν πλευρό - όπως στη δεκαετία του ’50 - κάτω από τα στρώματα ή μέσα στα κοτέτσια (όσων είχαν κότες)…

Στα βενζινάδικα η Ελλάδα αναστενάζει...

Και καλά στα ΑΤΜ… Αλλά και στα βενζινάδικα; Εκεί ήταν που έγιναν μάχες. Η πείνα μετά την Πολιορκία του Λένινγκραντ δεν ήταν τίποτα μπρος στη βουλιμία για να τα φάμε «όλα» εκείνη την Κυριακή. Κι όταν ξημέρωσε ο Θεός Δευτέρα είδε η Νορμανδία την απόβαση στα Σούπερ Μάρκετ και ντράπηκε... Και οι ψίθυροι έγιναν κραυγή το πρωινό της 29ης Ιουνίου: Κηρύχθηκε τραπεζική αργία και τέθηκε ημερήσιο όριο αναλήψεων 60 ευρώ, από τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης μετρητών. Το Χρηματιστήριο Αθηνών έβαλε λουκέτο μέχρι τη Δευτέρα 6 Ιουλίου (τάχα μου τάχα μου) και όλα πια τράβηξαν το δρόμο τους.

Και δυο χρόνια μετά την Τρικυμία: «Υπέγραψα το "πιστοποιητικό θανάτου" αλλά δεν έκανα τη δολοφονία», δήλωσε  ο (τέως πια) υπουργός Οικονομικών. Σαίξπηρ και ο Βαρουφάκης: «Είμαστε από την ουσία των ονείρων πλασμένοι κι ύπνος τυλίγει τη μικρή ζωή μας».
Κι εκείνο πλέον που (δήθεν) ταλάνιζε τους πολίτες ήταν ποιο θα ήταν το ερώτημα του Δημοψηφίσματος.

Αγάπης Αγώνας Άγονος...

«Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25ης Ιουνίου 2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους: Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται "Reforms for the completion of the Current Program and Beyond" ("Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού") και το δεύτερο "Preliminary Debt sustainability analysis" ("Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους"). Όσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ-ΟΧΙ. Όσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ-ΝΑΙ"». Αυτό ήταν το ερώτημα! Κι εκεί είναι που αναρωτιέσαι αν μας κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά...

Νίκησε το «Όχι», θριάμβευσε το «Ναι»...

Κι έτσι για την πλήρη... ενημέρωση της Ιστορίας: Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν 61,38% υπέρ του «ΟΧΙ», το οποίο έγινε δεκτό με ξέφρενους πανηγυρισμούς στο Μέγαρο Μαξίμου, στην Κουμουνδούρου στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, και των υποστηρικτών τους. Ακόμα είναι ζωντανές οι εικόνες στα μάτια μας, εκείνων των ταλαίπωρων πανηγυριζόντων που έστησαν χορούς στην πλατεία Κλαυθμώνος και στο Σύνταγμα. Όμως πριν ακόμα κοπάσουν οι χοροί, ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε σε συμβιβασμό με τους Ευρωπαίους εταίρους και υπέγραψε και τρίτο Μνημόνιο και το «Όχι» έγινε ένα ιστορικό «Ναι» κι όσοι χόρευαν την Κυριακή αντι να κλαίνε τη Δευτέρα, συνέχιζαν να χορέυουν...

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε: Τα Capital Controls όχι μόνο δεν άρθηκαν μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, αλλά κράτησαν τέσσερα χρόνια – περισσότερα από τη γερμανική κατοχή· κράτησαν 50 μήνες, από τις 28 Ιουνίου του 2015 μέχρι τη νομοθετική απόφαση της 26ης Αυγούστου 2019! Πολύ Κακό για το Τίποτα!

Κι αφού εξαντλήσαμε τον Σαίξπηρ ας δώσουμε τον χώρο του επιλόγου σε έναν «δικό» μας… Να κλείσουμε με Παπαδιαμάντη; Γιατί όχι:
«Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου».
Καληνύχτα και πάλι καληνύχτα…

Όλες οι ειδήσεις

Ραφήνα: Οι πέντε που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 42χρονο είναι γνωστοί στις Αρχές - Πώς σημειώθηκε το άγριο έγκλημα

Έξαρση των διαδικτυακών εγκλημάτων - Η WindMedia και ακόμα τρεις είναι οι πιο διαδεδομένες απάτες

Εξαγγελία Δημοψηφίσματος – κλείνουν οι Τράπεζες: Ο Σαίξπηρ επηρέασε τους ηθοποιούς που με την κωμωδία τους έβγαλαν δάκρυ

Βάσω Αλαγιάννη: Πέθανε η συνθέτρια του «Αχ Ελλάδα»