Τον έπνιξε, τον ευνούχισε και πήρε τα γεννητικά του όργανα: Το ερωτικό έγκλημα που συντάραξε την Ιαπωνία και ενέπνευσε τον Ναγκίσα Οσίμα

Μια μέρα σαν σήμερα - λέγεται ότι - πέθανε η γυναίκα που ενέπνευσε τον Ναγκίσα Οσίμα να σκηνοθετήσει την ταινία Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων. Το όνομά της; Σαντά Αμπέ.

Η ζωή της; Μια απέραντη σεξουαλική διαστροφή, αίμα και θάνατος, που σόκαρε την Ιαπωνία! Έπνιξε, τον εραστή της, τον ευνούχισε και πήρε ως ενθήμιο τα γεννητικά του όργανα!

Γιατί στην πατρίδα της, την συζητούν ακόμη; Επειδή έπνιξε κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης τον εραστή της, Κισίζο Ισίντα και στη συνέχεια του έκοψε το πέος και τους όρχεις, τα οποία τα κουβαλούσε μαζί της, μέσα στο κιμονό της, μέχρι που έπεσε στα χέρια της αστυνομίας. Ενδιαφέρουσα ιστορία; Αρκετά!

Όταν ήρθε η ώρα της απόδοσης δικαιοσύνης, έγινε η πλέον πολύκροτη δίκη της 10ετίας του ‘30 - μία δίκη τόσο φορτισμένη σεξουαλικά ώστε μέχρι και ο δικαστής εξομολογήθηκε αργότερα ότι ερεθίστηκε όταν παρουσιάστηκαν τα πειστήρια. Στο εδώλιο καθόταν ως κατηγορούμενη η Σαντά Άμπε πρώην γκέισα, πόρνη και σερβιτόρα.

Η κατηγορία που βάραινε την νεαρή γυναίκα που καθόταν στο εδώλιο, ήταν ότι είχε στραγγαλίσει τον εραστή της κατά τη διάρκεια ενός επικίνδυνου ερωτικού παιχνιδιού και δεν αρκέστηκε σ’ αυτό: Μόλις ο σύντροφός της ξεψύχησε πλάι της εκείνη, του έκοψε με ένα μαχαίρι το πέος και τους όρχεις και τα κράτησε φυλαγμένα ως ερωτικό ενθύμιο!

Δεν έκρυψε το παραμικρό...

Η Σαντά Αμπέ είχε παραδεχτεί την ενοχή της. Εκείνο που έκανε την υπόθεση συνταρακτική ήταν η λεπτομερέστατη περιγραφή των ερωτικών παιχνιδιών, παιχνίδια τόσο διεστραμμένα κι επικίνδυνα, που προκάλεσαν σοκ στη συντηρητική ιαπωνική κοινωνία της δεκαετίας του ’30.

Η σεξουαλική ζωή της Αμπέ είχε αρχίσει με σκληρό τρόπο, όταν σε ηλικία 15 χρονών κακοποιήθηκε σεξουαλικά από συγγενή της. Ο πατέρας της, για να κλείσει στόματα και να σβήσει τη «ντροπή», πούλησε τη μικρή Αμπέ σε οίκο εκπαίδευσης για γκέισες (οι γκέισες δεν είναι ιερόδουλες, παρά την λανθασμένη εντύπωση των Δυτικών, αλλά μορφωμένες γυναίκες που έχει εκπαιδευτεί σε παραδοσιακό τρόπο ζωής). Η Σαντά, όμως εκδιώχτηκε κακήν κακώς από τον οίκο με τη δικαιολογία του κακού, στρυφνού, δύστροπου και αναιδή χαρακτήρα της. Και τα επόμενα χρόνια την βρίσκουν να ασκεί το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου στην Οσάκα για να βιοποριστεί.

Ο απόλυτος έρωτας

Ο Ισίντα Κιτσίζο θα άλλαζε τη ζωή της Αμπέ και σε βάθος χρόνου κι εκείνη τη δική του… Ο Κιτσίζο ήταν εργοδότης της, όταν εκείνη έπιασε δουλειά σε εστιατόριο και αμέσως την πλησίασε με ερωτικές διαθέσεις. Η Αμπέ τον ερωτεύτηκε αμέσως. Το πρόβλημα ήταν η σύζυγος του ευκατάστατου εστιάτορα, την οποία ζήλευε η νεαρή γυναίκα αφόρητα. Και η ζωή του παράνομου ζεύγους κυλούσε με πάθος και ένταση μέχρι που ένα βράδυ, η αχαλίνωτης φαντασίας, μικρή γιαπωνέζα, θα παρακολουθούσε μια παράσταση που θα την έκανε να χάσει τον ύπνο της: Μια γκέισα απειλεί τον εραστή της με ένα μαχαίρι! Τόσο πολύ εντυπωσιάστηκε και ηδονίστηκε από την εικόνα, η Αμπέ, ώστε αγόρασε την επόμενη ημέρα ένα μαχαίρι και έπεισε τον εραστή της να το χρησιμοποιήσουν κατά την ερωτική πράξη…
Οι λεπτομέρειες είναι περιττές… Μετά 48 ωρών αχαλίνωτου σεξ, με το μαχαίρι πρωταγωνιστή των ερωτικών βοηθημάτων, η Αμπέ τύλιξε τη ζώνη του κιμονό της γύρω από τον λαιμό του Ισίντα. Το σεξουαλικό ντελίριο κορυφώθηκε. Η πράξη αυτή επαναλήφθηκε δεκάδες φορές εκείνη τη νύχτα, μέχρι που ο Ισίντα πήρε 30 ηρεμιστικά χάπια για να συνέλθει!
Ενώ ξημέρωνε πια η Άμπε τύλιξε για μια τελευταία φορά τη ζώνη της στον λαιμό του εραστή της, ενώ αυτός κοιμόταν βαριά και τον έπνιξε!

«Ένιωσα ανακούφιση»!

Αργότερα θα ομολογήσει στην αστυνομία: «Μόλις κατάλαβα ότι πια δεν ανέπνεε, ένιωσα ανακούφιση, σαν να είχε φύγει από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος και ένα απερίγραπτο συναίσθημα ελευθερίας με κυρίευσε»!
Η συνέχεια; Αφού έμεινε πλάι στον νεκρό εραστή της επί ώρες, στο τέλος αποφάσισε να του κόψει τα γεννητικά όργανα και να τα τυλίξει σε μια σελίδα περιοδικού.
Το φινάλε; Με το αίμα του, έγραψε στον μηρό του νεκρού εραστή «Σαντά και Κιτσίζο για πάντα μαζί», φόρεσε το εσώρουχό του και χάθηκε στην πρωινή ομίχλη…

Όταν ανακαλύφθηκε το πτώμα, η αστυνομία εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του ενόχου και παρ’ όλο που η Σαντά δεν προσπάθησε καν να κρυφτεί οι Αρχές χρειάστηκαν δυο μέρες για να την βρουν.
Η παθιασμένη μαινάδα τους περίμενε στο ξενοδοχείο της και όταν τους είδε παραδόθηκε αδιαμαρτύρητα.
«Τον αγαπούσα τόσο πολύ που τον ήθελα ολότελα δικό μου», είπε και πρότεινε τα χέρια της στους ξαφνιασμένους αστυνομικούς.
Η Σαντά Αμπέ κρίθηκε ένοχη από το δικαστήριο και καταδικάστηκε μόλις σε έξι χρόνια φυλάκιση (συμβαίνουν κι αλλού εκτός από την Ελλάδα…) και όχι μόνο αυτό, αλλά στα τέσσερα χρόνια αποφυλακίστηκε (συμβαίνουν κι αλλού εκτός από την Ελλάδα…)! Το ιδιαζόντως απεχθές έγκλημά της δεν ξεχάστηκε ποτέ στην Ιαπωνία, και η δράστις κυκλοφορούσε ελεύθερη!

Κι έπειτα ήρθε η δημοσιότητα, έπιασε την Άμπε από το χέρι και την ανέβασε πιο ψηλά από τα σκοτεινά σύννεφα του Πολέμου έγραψε βιβλίο, μίλησε σε δημοσιογράφους, κυκλοφορούσε (χωρίς μαχαίρι σίγουρα) σε κοσμικούς κύκλους, διασκέδαζε, συζητούσε για το Περλ Χάρμπορ και θυμόταν πάντα εκείνη την ερεβώδη βραδιά που ο νους της αναλήφθηκε στους ουρανούς πλάι στην ψυχή του εραστή της. Α, και στα γεννητικά του όργανα. Κι όταν η δημοσιότητα την κούρασε, την ευνούχισε κι αυτήν…

Κι εκτός από τον Ναγκίσα Οσίμα που σκηνοθέτησε την Αυτοκρατορία των Αισθήσεων, συγγραφείς και ποιητές ύμνησαν την ερωτική – διαστροφική πράξη της Αμπέ, ενώ ακόμα και το Βασικό Ένστικτο του Βερχόφεν - λέγεται ότι - από την μικρή αδίστακτη γιαπωνέζα έχει αντλήσει την έμπνευση του σεναρίου του.

Χάθηκαν τα γεννητικά όργανα!

Η Σαντά Αμπέ πέθανε μόνη, συντροφιά με τις παραληρηματικές αναμνήσεις της, σε ένα μοναστήρι, το 1971. Το πέος και οι όρχεις του άτυχου εραστή εκτίθονταν για χρόνια στο παθολογοανατομικό μουσείο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Τόκιο, μέχρι που ένα πρωί εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς! Πολλοί λένε ότι η Σαντά τα είχε κλέψει για να τα έχει πάντα μαζί της. Άλλωστε το είχε ξεκαθαρίσει σε συνέντευξή της πριν χαθεί στην αχλή του θρύλου της: «Ήθελα να κρατήσω για πάντα εκείνο το κομμάτι του που μου ξυπνούσε τις πιο έντονες αναμνήσεις»…
Πηγή: Giles Milton: Fascinating footnotes from history