10 από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της Ιστορίας: Από το υγρό πυρ των Βυζαντινών στην παραλυσία του προέδρου Ρούσβελτ

Ξεφυλλίζοντας τα βιβλία της Ιστορίας καταλαβαίνεις ότι το «ουδέν κρυπτόν» είναι ουτοπία. Τα μυστικά, που έμειναν στα σκοτεινά υπόγεια, πολλά. Δέκα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της Ιστορίας θυμηθήκαμε: Από το υγρό πυρ των Βυζαντινών στην παραλυσία του προέδρου Ρούσβελτ...

Γράφει ο Τζορτζ Όργουελ στο θρυλικό του μυθιστόρημα «1984»: «Αν θέλεις να κρατήσεις ένα μυστικό, πρέπει να το κρύψεις και από τον εαυτό σου»... Σοφές κουβέντες!

Η ιστορία είναι γεμάτη (και) από αποτυχημένες προσπάθειες να μείνει κάτι μυστικό: από την απόπειρα συγκάλυψης του σκανδάλου Watergate μέχρι την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του βασιλιά της Αγγλίας Τζέιμς Στ΄, ανατινάζοντας τη Βουλή των Λόρδων, το γνωστό σκάνδαλο «Gunpowder Plot»… Όμως τι γίνεται με εκείνα τα μυστικά που κάποιοι τα πήραν στον τάφο τους;

«Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά…», ήταν το… Πυθαγόρειο Θεώρημα περί μυστικών, που θα πει, δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους… Και η Ιστορία κράτησε κάποια μυστικά για το επέκεινα…
Κι όμως, δεν είναι όλα τα μυστικά σχεδιασμένα να φυλάσσονται για πάντα, και κάποια άλλα δεν προορίζονταν να μείνουν καλά κρατημένα εξαρχής. Ενώ πολλά μυστικά αυτής της λίστας παραμένουν καλυμμένα από μυστήριο, άλλα αποκαλύφθηκαν με δραματικό τρόπο έπειτα από τυχαία γεγονότα προκαλώντας πόνο στους εμπλεκόμενους. Ας διαβάσουμε, λοιπόν, κάποια από τα μυστικά της Ιστορίας…

1. Το Σιδηρούν Προσωπείον

Η ταυτότητα του «Ανθρώπου με το σιδηρούν προσωπείο», που φυλακίστηκε επί 34 χρόνια στη Γαλλία, παραμένει μυστική μέχρι σήμερα!
Ο άνθρωπος, που φορούσε τη σιδερένια μάσκα ήταν αιχμάλωτος την εποχή της βασιλείας του Λουδοβίκου XIV στη Γαλλία και, όπως λέγεται, συνελήφθη εκεί κάπου στα 1670 και κρατήθηκε μέχρι τον θάνατό του το 1703. Ο… διάσημος άγνωστος κρατήθηκε σε διάφορες φυλακές - συμπεριλαμβανομένης και της διαβόητης Βαστίλης. Η ταυτότητα του ανθρώπου με τη σιδερένια μάσκα είναι ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά της Ιστορίας.

Το γεγονός ότι ο άνθρωπος εκείνος παρέμεινε υπό την εποπτεία του ίδιου δεσμοφύλακα επί 34 χρόνια, του Μπενίν Ντουβερνιέ ντε Σεν Μαρς, κάνει το μυστικό ακόμα πιο γοητευτικό και τρομακτικό συγχρόνως. Ο δεσμοφύλακας, αν και γνώριζε δεν μίλησε σε κανέναν! Ουδείς επιτρεπόταν να δει το πρόσωπο του κρατουμένου, το οποίο ήταν πάντα καλυμμένο με βελούδινο ύφασμα και μάσκα, ενώ δύο φρουροί βρίσκονταν πλάι στον κρατούμενο, έτοιμοι «να τον σκοτώσουν αν αφαιρούσε τη μάσκα του»!

Το κελί του ανθρώπου με τη σιδερένια μάσκα, ήταν ειδικά ηχομονωμένο για να διασφαλιστεί ότι κανένας δεν θα μπορούσε να κρυφακούει τις συνομιλίες του.
Τελικά, μετά τον θάνατό του, στις 19 Νοεμβρίου του 1703, όλα τα υπάρχοντά του και τα ρούχα του κάηκαν αμέσως και η διαβόητη μεταλλική μάσκα, λιώθηκε. Υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την ταυτότητα του Ανθρώπου με τη Σιδερένια Μάσκα. Ο Βολταίρος, υποστήριξε ότι ο κρατούμενος ήταν παράνομος ετεροθαλής αδελφός του βασιλιά Λουδοβίκου XIV. Μια άλλη θεωρία που «κατέθεσε» ο γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Πανιόλ υποστήριζε ότι ο κρατούμενος ήταν ο δίδυμος του Λουδοβίκου XIV, που γεννήθηκε δεύτερος και έτσι φυλακίστηκε για να μην έχει αξιώσεις επί της διαδοχής. Άλλες θεωρίες μιλούν για έναν ατιμασμένο στρατηγό ή για το νόθο γιο του Καρόλου Β' της Αγγλίας. Όποιος και να ήταν, το μυστικό και αυτός και ο δεσμοφύλακάς του το πήραν στο τάφο τους. Η Ιστορία ακόμα ψάχνει…

2. Η Κιβωτός της Διαθήκης

Ο τόπος που κρύφτηκε η βιβλική Κιβωτός της Διαθήκης παραμένει μυστικό επτασφράγιστο. Η Κιβωτός της Διαθήκης, όπως περιγράφεται στη Βίβλο, ήταν ένα χρυσό μπαούλο που ανήκε στον αρχαίο λαό του Ισραήλ, μετά τη φυγή του από την Αίγυπτο. Οι Εβραίοι περιγράφουν ότι, «η κιβωτός της διαθήκης επιστρώθηκε ολόγυρα με χρυσό, όπου μέσα βρισκόταν το χρυσό δοχείο που περιείχε μάννα, αλλά και η ράβδος του Ααρών που έβγαζε κλαδιά και φύλλα».

Η Κιβωτός ήταν προσεκτικά κρυμμένη από τα ανθρώπινα μάτια με ένα πέπλο από ύφασμα και δέρματα ζώων. Στην πραγματικότητα, όταν ένας οδηγός καροτσιού ονόματι Ουτζάζ τόλμησε να αγγίξει την Κιβωτό, ο Θεός - λένε - τον σκότωσε επί τόπου για την ύβρι του. Τελικά η Κιβωτός στεγάστηκε στο Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ, γνωστή από τη Βίβλο ως Σιών. Κατά την κατασκευή του ναού για την Κιβωτό κατασκευάστηκε ένα ειδικό δωμάτιο: το Kodesh Hakodashim, ή Ιερό των Αγίων.

Το 587 π.Χ., ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ Β' κατέλαβε και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, μαζί με τον Ναό του Σολομώντα. Τι τύχη είχε η Κιβωτός; Ουδείς γνωρίζει. Με την εβραϊκή ιστορία να αμφισβητείται, κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Κιβωτός κρύφτηκε για να μην πέσει σε χέρια ανόσια, ενώ κάποιοι άλλοι αποδέχονται την πιθανή κλοπή της από τους Βαβυλώνιους. Η μόνη αναφορά της κιβωτού στα βιβλία των προφητών είναι στο βιβλίο του Ιερεμία. Σχεδόν 500 χρόνια αργότερα έχει γραφτεί ότι ο Ιερεμίας, «προειδοποιημένος από τον Θεό» για την επικείμενη κατάκτηση της Βαβυλώνας, καθοδήγησε τους πιστούς να θάψουν την Κιβωτό σε μια σπηλιά στο όρος Νέμπο «μέχρι τη στιγμή που ο Θεός θα συγκεντρώσει ξανά τον λαό Του».

Άλλοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η Κιβωτός εμφανίστηκε αργότερα στην Αίγυπτο, την Αιθιοπία, τη Γαλλία, την Αγγλία και τη Ρώμη, αλλά υπάρχουν λίγα σοβαρά στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτούς τους ισχυρισμούς. Το πού βρίσκεται η Κιβωτός, παραμένει μυστήριο. Από πολλούς αναφέρεται η παράδοση ότι η Κιβωτός της Διαθήκης κρύφτηκε από τη γη με θεϊκή παρέμβαση… Μάλλον αυτή είναι η πιο πιθανή εξήγηση και για την εξαφάνιση, αλλά και για την ύπαρξη της Κιβωτού…

3. Η Απόβαση στη Σικελία

Η ταινία «The Man Who Never Was» (Ο άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ), αναφέρεται στην ιστορία μια συμμαχικής παραπλανητικής ενέργειας κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, για να συγκαλύψει την απόβαση στη Σικελία.
Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μεγάλου πολέμου, λοιπόν, οι πληροφοριοδότες, οι παραπλανητικές ενημερώσεις και η αντικατασκοπεία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο τόσο για τις κινήσεις των Συμμάχων, όσο και των δυνάμεων του Άξονα. Ανάμεσα σε αυτές τις «εξαπατήσεις» ήταν η Επιχείρηση Mincemeat, μέρος της ευρύτερης εκστρατείας στρατηγικής παραπληροφόρησης των Συμμάχων με την κωδική ονομασία Operation Barclay. Ο σκοπός της επιχείρησης Mincemeat ήταν να συγκαλύψει έξυπνα την προγραμματισμένη απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία το 1943, γνωστή ως Επιχείρηση Χάσκι, και να ανακατευθύνει τις εχθρικές δυνάμεις σε άλλο τόπο. Για να επιτύχει αυτή Επιχείρηση, η βρετανική υπηρεσία πληροφοριών πήρε τη σορό του Μίχαελ Γκλίντουρ, ενός άστεγου που είχε πεθάνει από την κατανάλωση ποντικοφάρμακου, σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη στο Λονδίνο. Οι Βρετανοί έντυσαν τον νεκρό με τη στολή αξιωματικού των Πεζοναυτών και του έβαλαν στο χιτώνιο ταυτότητα που τον παρουσίαζε ως Ταγματάρχη Ουίλιαμ Μάρτιν.

Ένα υποβρύχιο μετέφερε το πτώμα στις νότιες ακτές της Ισπανίας, ο Γκλίντουρ εναποτέθηκε κοντά στην παραλία, και τον ανακάλυψε ένας ψαράς. Η ουδέτερη ισπανική κυβέρνηση του Φράνκο ενημέρωσε άμεσα την Abwehr, τη γερμανική στρατιωτική οργάνωση πληροφοριών. Ο νεκρός έφερε πάνω του έγγραφα, που ήταν καταγεγραμμένη η Ελλάδα ως η χώρα όπου θα γινόταν η απόβαση. Αν και λίγοι Βρετανοί πίστευαν ότι το κόλπο θα πιάσει, οι Γερμανοί έπεσαν στην παγίδα. Η τυχαία θυσία ενός αστέγου οδήγησε στην επιτυχημένη συμμαχική απόβαση στη. Όταν το μυστικό του νεκρού πληροφοριοδότη αποκαλύφθηκε, οι Σύμμαχοι είχαν φθάσει έξω από τη Ρώμη!

4. Το Υγρόν Πυρ των Βυζαντινών

Ένα αποτελεσματικό εμπρηστικό όπλο, που χρησιμοποιούσαν οι Βυζαντινοί, ήταν το Υγρόν Πυρ. Εκτοξευόμενο από καταπέλτες, αλλά κυρίως από πεπιεσμένους σίφωνες, το υγρόν πυρ είχε την ιδιότητα να μη σβήνει στο νερό.! Εκείνο το όπλο και η συνταγή του, παρέμεινε καλά φυλαγμένο μυστικό

Το «ελληνικό πυρ», όπως λεγόταν επίσης, ήταν ένα εμπρηστικό όπλο άγνωστης σύνθεσης που χρησιμοποιούσε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήδη από το 672 μ.Χ. Συνήθως αναπτύχθηκε σε ναυτικές συγκρούσεις, και το εκπληκτικό ήταν ότι φλεγόταν ακόμα και πάνω από στο νερό αντί να σβήνει. Η εφεύρεση του υγρού πυρός ήταν αποτελεσματική για την επιβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας· με τη χρήση του μυστικού αυτού όπλου λύθηκε η πρώτη και η δεύτερη αραβική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, στα 647-678 και 717-718 αντίστοιχα. Το υγρό πυρ χρησιμοποιήθηκε επίσης με μεγάλη επιτυχία από τον Αυτοκρατορικό Στόλο κατά τους βυζαντινούς εμφυλίους πολέμους, εξαλείφοντας τα αντίπαλα πλοία του Θωμά του Σλάβου το 821.

Παρά την γνωστή χρήση, που ενέπνευσε την «πυρκαγιά» στη δημοφιλή σειρά φαντασίας Game of Thrones, η ακριβής σύνθεση του υγρού πυρός παραμένει άγνωστη. Σύμφωνα με την αφήγηση του χρονογράφου Θεοφάνη του Ομολογητή, το υγρόν πυρ εφευρέθηκε περί το 672 μ.Χ., από έναν μηχανικό από την Ηλιόπολη της Συρίας (σημερινή Μπάαλμπεκ) ονόματι Καλλίνικο, ο οποίος κατέφυγε στη βυζαντινή πρωτεύουσα από την αραβοκρατούμενη πατρίδα του.

Ο ιστορικός Τζέημς Πάρτινγκτον επίσης, πιστεύει ότι η εφεύρεση του υγρού πυρός δεν ήταν το έργο ενός ανθρώπου, αλλά μιας ομάδας «χημικών από την Κωνσταντινούπολη οι οποίοι είχαν κληρονομήσει τις γνώσεις της Αλεξανδρινής χημικής σχολής». Η φόρμουλα του, ήταν ένα προσεκτικά φυλαγμένο μυστικό των βυζαντινών αρχόντων, με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο να δίνει εντολή στον γιο του, Ρωμανό Β', να μην αποκαλύψει ποτέ την αλήθεια, όπως την είχε «δείξει και αποκαλύψει ένας άγγελος στον μεγάλο και άγιο πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο», για χρήση από «Χριστιανούς, και μόνο στην αυτοκρατορική πόλη»...

Προσθέτει δε ότι μία φορά, ένας στρατηγός που δωροδωκήθηκε ώστε να παραδώσει την ουσία σε εχθρικά χέρια, κάηκε από ουράνιο πυρ καθώς έμπαινε σε μία εκκλησία. Το υγρόν πυρ συνέχισε να αναφέρεται στις πηγές έως και τον 12ο αιώνα. Κατά τις πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1203-1204 , παρά την παρουσία πρόχειρων πυρπολικών, καμία πηγή δεν αναφέρει τη χρήση υγρού πυρός. Φαίνεται ότι είχε πλέον εγκαταλειφθεί, επειδή το μυστικό της σύστασής του είχε χαθεί. Έσβησε το υγρόν πυρ μαζί με το μυστικό του...

5. Το μαγικό φυτό σίλφιο

Στα λατινικά ονομαζόταν και silphium (σίλφιουμ) ή laser ήταν ένα φυτό που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία ιατρική για τη θεραπεία πολλών παθήσεων και λειτουργούσε και ως αντισυλληπτικό.
Έχοντας χοντρές ρίζες επικαλυμμένες με μαύρο φλοιό, μήκους περίπου 48 εκατοστών και με κοίλο μίσχο, το σίλφιο χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τις αρχαίες κοινωνίες στην πρώιμη ιατρική ως φάρμακο. Μεταξύ των ευρέως φάσματος καταγεγραμμένων ιατρικών χρήσεων του σιλφίου, περιλαμβάνει τη θεραπεία πυρετών, δυσπεψίας, κονδυλωμάτων και βήχα.

Ο Ιπποκράτης σημείωσε ότι «όταν το έντερο προεξέχει και δεν θα παραμείνει στη θέση του, ξύστε το λεπτότερο και πιο συμπαγές σίλφιο σε μικρά κομμάτια και εφαρμόστε ως κατάπλασμα». Το Silphium πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε επίσης ως πρώιμο αντισυλληπτικό και ως εκτρωτικό, με αρκετά παρόμοια είδη της οικογένειας του μαϊντανού, που είναι γνωστό ότι είναι ικανά να προκαλέσουν αποβολή λόγω οιστρογονικών ιδιοτήτων.
Παρόλα αυτά, η ταυτότητα του σίλφιου παραμένει ασαφής. Πιστεύεται ότι ανήκει στο γένος των φυτών Ferula, πιθανότατα, ένα εξαφανισμένο είδος της εν λόγω οικογένειας.

Ωστόσο, ένας αρχαιοβοτανολόγος σημειώνει ότι , «επειδή δεν μπορούμε καν να αναγνωρίσουμε με ακρίβεια το φυτό, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα εάν έχει εξαφανιστεί». Διάφορες θεωρίες εικάζουν τις συνθήκες που μπορεί να οδήγησαν στην εξαφάνιση του αρχαίου φυτού - φαρμάκου: από την υπερβολική συγκομιδή, που καθιστά το έδαφος άγονο, έως τις αλλαγές στο κλίμα που επισπεύδουν την ερημοποίηση ή την αύξηση της κτηνοτροφίας που εξαφάνισε σε πολλές περιοχές τη

χλωρίδα.

6. Ο τάφος του Τζένγκις Χαν

Ο τόπος ανάπαυσης του ιδρυτή της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, κρατήθηκε μυστικός για σχεδόν 800 χρόνια με υψηλό κόστος. Ο Τζένγκις Χαν, ο θρυλικός ιδρυτής και πρώτος ηγεμόνας της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, υπεύθυνος για τον θάνατο περίπου 40 εκατομμυρίων ανθρώπων, πέθανε στις 18 Αυγούστου 1227 μ.Χ. Αν και το Μαυσωλείο Τζένγκις Χαν υπάρχει στην κινεζική επαρχία της Εσωτερικής Μογγολίας, χτίστηκε μόλις τον 20ο αιώνα.

Ο πραγματικός χώρος ταφής του κορυφαίου κατακτητή στην Ιστορία παραμένει μυστική μέχρι σήμερα. Πιστεύεται ότι το σώμα του Μεγάλου Χαν επέστρεψε στην πατρίδα του, τη Μογγολία. Τον έθαψαν, έχοντας την εντολή από τον ίδιο να μην σημανθεί η περιοχή και η τοποθεσία να παραμένει αυστηρά φυλασσόμενο μυστικό.
Σύμφωνα με τον μύθο, δολοφονήθηκε κάθε άνθρωπος, που θα γνώριζε την τοποθεσία του νεκρού Χαν. Επιπλέον, μετά την ολοκλήρωση του ενταφιασμού, οι σκλάβοι που εργάστηκαν θανατώθηκαν όλοι και στη συνέχεια οι στρατιώτες που τους σκότωσαν, αυτοκτόνησαν! Εκτός από τους θανάτους, φέρεται να χρησιμοποιήθηκαν κι άλλες πρόσθετες μέθοδοι απόκρυψης της τοποθεσίας. Κάποιες ιστορίες αναφέρονται σε ένα ποτάμι που εκτράπηκε η ροή του, παρόμοιο με τις αρχαίες ταφές του Γίλγαμες ή του Αλάριχου, ενώ άλλες πάλι ιστορίες κάνουν λόγο ένα δάσος φυτεύτηκε στην κορυφή του τάφου που χάθηκε από τα μάτια των ανθρώπων.

Μόλις 50 χρόνια αργότερα, ούτε οι ίδιοι οι Μογγόλοι γνώριζαν τη θέση του τάφου του σεβαστού ηγεμόνα τους. Η κύρια πηγή της μογγολικής ιστορίας, «Η Μυστική Ιστορία των Μογγόλων», δεν παρέχει ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία ταφής. Κι ο Τζέγκινς Χαν, η Μάστιγα του Θεού, κοιμάται ανενόχλητος…

7. Η κατασκευή της ατομικής βόμβας

Το Manhattan Project «έτρεξε» κάτω από αυστηρή μυστικότητα, με τέτοιο τρόπο ώστε οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που εργάστηκαν για την κατασκευή της ατομικής βόμβας, δεν γνώριζαν το παραμικρό!
Το Manhattan Project ήταν το πρόγραμμα έρευνας και ανάπτυξης που εκπονήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του ατομικού υπερόπλου.

Το πρόγραμμα άρχισε να λειτουργεί από το 1942 και επίσημα σταμάτησε στις 15 Αυγούστου του 1947. Η όλη προσπάθεια, με την υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου και του Καναδά, και με επικεφαλής τον (πυρηνικό φυσικό, γερμανικής καταγωγής) Ρόμπερτ Οπενχάιμερ υπό την ιδιότητά του ως διευθυντή του εργαστηρίου του Λος Άλαμος, είχε ως αποτέλεσμα τον σχεδιασμό της ατομικής βόμβας, που δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στις 16 Ιουλίου του 1945, αλλά και αυτές που ρίχτηκαν στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Συνολικά το Manhattan Project κόστισε περίπου 2 δισεκατομμύρια δολάρια (31 δισεκατομμύρια δολάρια σε τιμές του 2018) και απασχόλησε περισσότερους από 130.000 ανθρώπους κατά τη διάρκεια ζωής του προγράμματος.

Παρά το τεράστιο κόστος και το σημαντικό εργατικό δυναμικό που απασχολήθηκε, το έργο του προγράμματος κρατήθηκε υπό απόλυτη μυστικότητα και, όπως φημολογείται, δεν ήταν περισσότεροι από 30 άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα που γνώριζαν το ακριβές αντικείμενο του Manhattan Project. Η απόλυτη μυστικότητα θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας για να αποφευχθεί η ενημέρωση των δυνάμεων του Άξονα, ιδίως της Γερμανίας. Επίσης η μυστικότητα ήταν η καλύτερη προστασία έναντι πιθανών δολιοφθορών από εξωτερικούς παράγοντες.

Το περιοδικό Life ανέφερε τον Αύγουστο του 1945 ότι η συντριπτική πλειονότητα των 100.000 εργαζομένων «δούλευαν σαν τυφλοπόντικες στο σκοτάδι», παρακολουθώντας «καντράν και διακόπτες ενώ πίσω από χοντρούς τσιμεντένιους τοίχους γίνονταν μυστηριώδεις αλυσιδωτές αντιδράσεις»… Οι περισσότεροι δεν γνώριζαν τον πραγματικό σκοπό της εργασίας τους. Η περιέργεια των εργαζομένων περιορίστηκε σημαντικά υπό την απειλή ποινής φυλάκισης 10 ετών για την αποκάλυψη πληροφοριών σχετικά με τις δραστηριότητές τους.

8. Ο Χρυσός Βούδας της Ταϊλάνδης

Το άγαλμα επικαλύφθηκε με γύψο για να το προστατεύσει από την κλοπή κατά την πτώση του Βασιλείου Αγιουτχάγια και… κρυβόταν σε κοινή θέα επί 200 χρόνια πριν αποκαλυφθεί ξανά στο κοινό ο χρυσός.
Ο Χρυσός Βούδας, γνωστός επίσημα ως Phra Phuttha Maha Suwana Patimakon, είναι ένα άγαλμα βάρους 5,5 τόνων που βρίσκεται στο ναό Wat Traimit στη Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης· έχει ύψος 3,91 μέτρα, πλάτος 3,1 μέτρα και είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να μπορεί να αποσυναρμολογηθεί σε εννέα ξεχωριστά κομμάτια· η κολοσσιαία αναπαράσταση του Σιντάρτα Γκαουτάμα, πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε κάποια στιγμή τον 13ο-14ο αιώνα.

Κάποια ιστορικά στοιχεία τοποθετούν τη δημιουργία του Χρυσού Βούδα περίπου στο 1750. Τουλάχιστον το 40% του σώματος του αγάλματος είναι από καθαρό χρυσό, από το πηγούνι μέχρι το μέτωπο περιεκτικότητας 80%, και τα μαλλιά και ο κότσος τους, που ζυγίζουν περίπου 45 κιλά, έχουν καθαρότητα 99%. Κατά συνέπεια, η σημερινή χρηματική αξία ολόκληρου του αγάλματος ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια δολάρια!

Πιστεύεται ότι, το χρυσό άγαλμα μεταφέρθηκε από το Σουκοτάι στο Βασίλειο της Αγιουτχάγια περίπου το 1403. Κάποια στιγμή, πριν από την καταστροφή του Βασιλείου Αγιουτχάγια από τη Βιρμανία το 1767, το άγαλμα επικαλύφθηκε με ένα παχύ στρώμα γύψου και κομμάτια έγχρωμου γυαλιού. Ως αποτέλεσμα, ο Χρυσός Βούδας προστατεύτηκε, παραμένοντας απαρατήρητος ανάμεσα στα ερείπια για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Το 1805, με την ίδρυση της Μπανγκόκ ως της νέας πρωτεύουσας του Βασιλείου της Ταϊλάνδης και την κατασκευή αρκετών νέων ναών, ο βασιλιάς Ράμα Α' διέταξε να συλλεχθούν και να διανεμηθούν παλιά αγάλματα του Βούδα.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ράμα Γ' (1824-1851), το άγαλμα, που εξακολουθούσε να είναι τυλιγμένο στο μυστικό του, τοποθετήθηκε στο ναό του Wat Chotanaram στην Μπανγκόκ, πριν μεταφερθεί στο Wat Traimit το 1935 και στεγαστεί κάτω από ένα υπόστεγο λόγω έλλειψης χώρου. Τελικά, Το 1954, αφού κατασκευάστηκε ένα νέο κτίριο για να υποδεχτεί το γιγάντιο άγαλμα, καθώς ο Βούδας μεταφερόταν, έπεσε από λάθος ένα κομμάτι γύψου από το καμουφλάζ του για να αποκαλυφθεί ο χρυσός που έλαμπε από κάτω. Σήμερα, με το γύψο να έχει αφαιρεθεί πλήρως, το χρυσό άγαλμα, έπειτα από 200 χρόνια κρυμμένο, απολαμβάνει τον θαυμασμό του κοινού.

9. Διάσημος δολοφόνος χωρίς όνομα

Η ταυτότητα του Τζακ του Αντεροβγάλτη, του κατά συρροή δολοφόνου της Ουάιτσάπελ, παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα, παρά τις έρευνες που κράτησαν περισσότερο από έναν αιώνα.
Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης, γνωστός και ως Δολοφόνος Ουάιτσάπελ, ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος υπεύθυνος για το θάνατο τουλάχιστον πέντε γυναικών στην περιοχή Ουάιτσάπελ του Λονδίνου, το 1888. Τα θύματα του, όλες γυναίκες ιερόδουλες, βρέθηκαν δολοφονημένα με κομμένο τον λαιμό και το σώμα ακρωτηριασμένο. Η αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων από τρία θύματα, έκανε μερικούς αστυνομικούς της εποχής να πιστεύουν πως ο δολοφόνος κατείχε ανατομική ή χειρουργική γνώση. Υποτίθεται ότι οι δολοφονίες σταμάτησαν ως αποτέλεσμα του θανάτου, της φυλάκισης ή της μετανάστευσης του δολοφόνου, αλλά αυτό είναι απλώς εικασία καθώς η πραγματική ταυτότητα παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα.

Συνολικά, περισσότεροι από 100 ύποπτοι έχουν προταθεί ως πιθανοί «Αντεροβγάλτες», μεταξύ των οποίων ο δικηγόρος Montague John Druitt, οι κουρείς Seweryn Antonowicz Klosowski και ο Aaron Kosminski, ο τελευταίος από τους οποίους εισήχθη στο Colney Hatch Lunatic Asylum το 1891και ο υποδηματοποιός John Pizer. Η σύγχρονη εικασία, αντίθετα, επικεντρώθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο υπόπτων που κυμαίνονταν από τον Thomas Hayne Cutbush, έναν φοιτητή ιατρικής και τον Frederick Bailey Deeming, ο οποίος θα μετανάστευε στην Αυστραλία το 1891 αφού δολοφόνησε ολόκληρη την οικογένειά του· αργότερα ισχυρίστηκε, πριν απαγχονιστεί στη φυλακή, ότι ήταν αυτός ο Αντεροβγάλτης. Το μυστικό του πλέον διαβόητου και διάσημου Serial Killer στην ιστορία της εγκληματολογίας, έμεινε καλά κρυμμένο κι όπως φαίνεται δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ…

10. Ο Φρανκλίνος Ρούσβελτ και το μυστικό του

Η παράλυση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Φρανκλίνου Ρούσβελτ κρατήθηκε τόσο μυστική, που ακόμη και οι ηγέτες κρατών της Ευρώπης δεν γνώριζαν την κατάστασή της υγείας του.
Ο Ρούσβελτ, μελλοντικός 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το 1921, σε ηλικία μόλις 39 ετών προσβλήθηκε από βαριάς μορφής πολιομυελίτιδα, η οποία τον άφησε ημιπαράλυτο. Σύντομα ακολούθησαν εξουθενωτικά συμπτώματα, όπως δυσλειτουργία του εντέρου και της ουροδόχου κύστης, μούδιασμα και μόνιμη παράλυση κάτω από τη μέση.

Σήμερα πιστεύεται ότι τα συμπτώματά του, παραπέμπουν περισσότερο στην αυτοάνοση νευροπάθεια, το σύνδρομο Guillain-Barre. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσε να σταθεί ή να περπατήσει χωρίς υποστήριξη, ο Ρούσβελτ αρνήθηκε να επιτρέψει στην αναπηρία του να εμποδίσει τη ζωή ή την καριέρα του, μαθαίνοντας καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 να περπατά μικρές αποστάσεις με τη βοήθεια μεταλλικών μπαρών που κλείδωναν στα γόνατα και ενός μπαστουνιού για υποβοήθεια. Ως αποτέλεσμα αυτού του σημαντικού προσωπικού αγώνα, ο Ρούσβελτ έγινε ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ με ειδικές ανάγκες χωρίς το ευρύ κοινό να γνωρίζει το παραμικρό για την κατάστασή του.

Αν και χρησιμοποιούσε αναπηρικό καροτσάκι ιδιωτικά, ο Ρούσβελτ παρέμεινε προσεκτικός για να εξασφαλίσει ότι ο κόσμος δεν έβλεπε τον ηγέτη του σε τέτοια κατάσταση. Όταν εμφανιζόταν δημόσια, ο Ρούσβελτ συχνά πλαισιωνόταν από βοηθούς για να τον στηρίζουν, ενώ κατά τη διάρκεια μεγάλων ομιλιών τοποθετούνταν ένα στιβαρό αναλόγιο στη σκηνή. Ο Ρούσβελτ έπιανε με δύναμη το αναλόγιο για υποστήριξη, καθιστώντας τον ανίκανο να κάνει χειρονομίες με αποτέλεσμα να αναπτύξει τις κινήσεις του κεφαλιού του για να δώσει έμφαση στον λόγο του. Οι μετακινήσεις του Ρούσβελτ με αυτοκίνητο ήταν προσεκτικά σχεδιασμένες ώστε να σταθμεύει σε ένα απομονωμένο γκαράζ ώστε να μην γίνεται αντιληπτή η χρήση απαραίτητης βοήθειας κατά την είσοδο και την έξοδο από το όχημα. Ο βιογράφος του Ρούσβελτ δήλωσε το 2007: «Ανυψώθηκε από μια αναπηρική καρέκλα για να σηκώσει το έθνος στα γόνατά του»…

Τελικά, Τι είναι ο άνθρωπος και η ιστορία του; Ένας θλιβερός μικρός σωρός από μυστικά...