Ένα τέρας ξεχασμένο στο συρτάρι της Ιστορίας: Ο σατανικός γάλλος γιατρός που σκότωσε 60 ανθρώπους – Ούτε η γκιλοτίνα δεν τον ανέχτηκε

Το όνομά του ήταν Μαρσέλ Πετιό. Ένα τέρας χαμένο βαθιά στο συρτάρι της Ιστορίας. Ήταν ένας σατανικός γάλλος γιατρός - κατά συρροή δολοφόνος - που σκότωσε 60 ανθρώπους και που στο τέλος ακόμα και η γκιλοτίνα του… γύρισε την πλάτη.

Η Ιστορία είναι λερωμένη από ψυχοπαθείς δολοφόνους, μακελάρηδες λαών, αιμοσταγείς ηγέτες και ανθρώπους που κέρδιζαν πόντους ζωής από τον απροσμέτρητο πόνο των άλλων.

Τέτοιοι σαδιστές - ξεπηδούν από κάθε φύλλο της παγκόσμιας ιστορίας - ήταν τόσο κυνικοί κι ανίκανοι να συναισθανθούν, που δεν τους ενδιέφερε διόλου το να διαπράξουν εν ψυχρώ έναν φόνο προκειμένου να αποκτήσουν ό,τι είχαν στοχεύσει ή για να κορέσουν το ασίγαστο πάθος τους για αίμα. Κάποιοι -πολλοί - έχουν καταλάβει  ολόκληρα κεφάλαια στο βιβλίο των πεπραγμένων των ανθρώπων αυτού του πλανήτη, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν ξεχαστεί στα σκοτεινά συρτάρια του παρελθόντος.

Ο γάλλος γιατρός Μαρσέλ Πετιό (Marcel Petiot 1897 – 1946) είχε από νωρίς δείξει τάσεις διαστροφής. Δεν είναι σαφές το τι ακριβώς τον έκανε να μεταλλαχτεί από έναν εξαίρετο επιστήμονα σε ανθρωποβόρο τέρας, αλλά οι ενδείξεις υπήρχαν από τα πρώτα χρόνια της ζωής του κι αυτό το ανακαλύπτει κάποιος που θα μπει στον κόπο να κοιτάξει στα πρώιμα σκοτάδια της νιότης του.

Από παιδί στην παρανομία!

Σε ηλικία μόλις 11 χρονών, λέγεται ότι απείλησε με το όπλο του πατέρα του στην τάξη ένα κορίτσι για να κάνουν σεξ στο σχολείο. Στην εφηβεία του ακόμη, ο γιατρός λήστεψε μια ταχυδρομική θυρίδα, συνελήφθη, κατηγορήθηκε για κλοπή και καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Οι κατηγορίες τότε απορρίφθηκαν, όταν μια ψυχιατρική αξιολόγηση αποκάλυψε ψυχική αστάθεια και ένας δικαστής τον έκρινε ανίκανο για να δικαστεί.
Παρά τό τόσο σαθρό υπόβαθρο, ο Πετιό κατάφερε να τελειώσει την Ιατρική Σχολή και να ασκήσει το ιατρικό λειτούργημα. Ωστόσο, αντί να τελειώσει τη ζωή του ως σεβαστός συνταξιούχος υπηρέτης της επιστήμης του Ιπποκράτη, ο Πετιό πέθανε νοιώθοντας του κεφάλι του να πέφτει στο καλάθι της λαιμητόμου, αφού καταδικάστηκε σε θάνατο για δεκάδες δολοφονίες αθώων ανθρώπων.

Η βίαιη συμπεριφορά του Μαρσέλ Πετιό και οι πολυάριθμες «συναλλαγές» του με τη δικαιοσύνη τον έδιωξαν από πολλά σχολεία για να ολοκληρώσει την βασική εκπαίδευσή του σε ειδικό σχολείο για προβληματικούς νέους. Ο Πετιό εντάχθηκε στον Γαλλικό Στρατό κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά η ήδη ταραγμένη ψυχή του υπέστη ανήκεστο βλάβη όταν τραυματίστηκε και εισέπνευσε δηλητηριώδη αέρια στα χαρακώματα. Ο Πετιό έπαθε νευρικό κλονισμό· στάλθηκε σε αρκετά αναρρωτήρια, όπου συνελήφθη πολλές φορές για κλοπή μορφίνης, πορτοφολιών, κουβερτών, φωτογραφιών και επιστολών!

Ο Πετιό κατέληξε σε στρατιωτική φυλακή για λίγο, προτού τον σύρουν σε ψυχιατρείο. Εκεί, διαγνώστηκε με ποικίλες και σοβαρές ψυχικές ασθένειες. Πολλοί από τους γιατρούς που τον εξέτασαν τότε, θεώρησαν ότι ήταν επικίνδυνος για τους συνανθρώπους του και ήθελαν να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο, αλλά οι εισηγήσεις τους δεν  έγιναν αποδεκτές. Τελικά, ο Πετιό απολύθηκε από το στρατό λαμβάνοντας μάλιστα και σύνταξη αναπηρίας.

Ο Μαρσέλ Πετιό μπορεί να ήταν βίαιος και αποδεδειγμένα ψυχασθενής, αφού πολλές ψυχιατρικές διαγνώσεις τον χαρακτήριζαν διπολικό και επικίνδυνο, όμως πίσω από την σκιά της τρέλας του, ήταν στην πραγματικότητα αρκετά ευφυής και εύστροφος. Μετά τον Μεγάλο Πόλεμο, ο Πετιό εντάχθηκε σε ένα ταχύρρυθμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που είχε σκοπό να βοηθήσει βετεράνους, που είχαν χάσει ένα σημαντικό κομμάτι της νιότης τους στα χαρακώματα.
Ο Πετιό ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή μέσα σε οκτώ μήνες, έκανε την πρακτική του και πήρε πτυχίο και άδεια ασκήσεως λειτουργήματος. Ο Πετιό μετακόμισε και άνοιξε ένα ιατρείο στη μικρή πόλη Villeneuve sur Yonne, στη Βουργουνδία. Από την αρχή, ο Πετιό απέκτησε τη φήμη ότι προμήθευε παράνομα ναρκωτικά - ήταν και ο ίδιος εθισμένος - και έκανε παράνομες αμβλώσεις. Και όταν έβγαζε την ιατρική μπλούζα ο Δρ. Πετιό ασχολιόταν με τις κακές του συνήθειες όπως μικροκλοπές.

Ο ένας φόνος έφερε τον άλλον...

Το πρώτο θύμα του γιατρού Πετιό ήταν πιθανότατα η Λουίζ Ντελαβό, η κόρη ενός από τους ασθενείς του, με την οποία είχε δεσμό. Η Λουίζ εξαφανίστηκε το 1926 και μάρτυρες θυμήθηκαν ότι είχαν δει τον γιατρό να φορτώνει ένα μεγάλο σάκο στο πορτμπαγκάζ του αυτοκίνητό του τις μέρες της εξαφάνισής της. Οι Αρχές ερεύνησαν τις καταθέσεις, αλλά τελικά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η δεσποινίς Ντελαβό απλώς είχε εξαφανιστεί.
Παρά τη βαριά σκιά που τον ακολουθούσε, ο Δρ. Πετιό ήταν δημοφιλής στην περιοχή του. Την ίδια χρονιά με την εξαφάνιση της ερωμένης του, ο γιατρός στράφηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση· έθεσε υποψηφιότητα για δήμαρχος και μάλιστα κέρδισε τις εκλογές· ενώ απολάμβανε την εξουσία, υπεξαίρεσε τα κεφάλαια του δήμου, συμμετείχε σε σκοτεινές οικονομικές συναλλαγές και δεν σταμάτησε τις μικροκλοπές του. Η όλη στάση του γιατρού και οι ψίθυροι που ακούγονταν στην πόλη, οδήγησαν σε έρευνα που έληξε με την καταδίκη του για απάτη και την αναστολή από το αξίωμα του δημάρχου και την αναγκαστική του παραίτηση το 1930.

Λίγο αφότου αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του δήμαρχου, ο Δρ. Πετιό εκτόνωσε μέρος της απογοήτευσής του δολοφονώντας έναν από τους ασθενείς του. Λίγο αργότερα, ένας άλλος ασθενής – που είχε κατηγορήσει τον πρώην δήμαρχο για εγκλήματα – πέθανε κάτω από ύποπτες συνθήκες. Παρά τα στοιχεία – συμπεριλαμβανομένης μιας καταδίκης – για διαφθορά, καθώς και τις αυξανόμενες ενδείξεις εγκληματικότητας, ο διαβολικός γιατρός δεν έχασε τη δημοτικότητά του. Για παράδειγμα, μετά την καθαίρεσή του από τη θέση του δημάρχου, ολόκληρο το δημοτικό συμβούλιο παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας!
Σιγά σιγά όμως, η παραβατική ζωή του τον πίεζε αφόρητα στο στενό πλαίσιο ενός μικρού τόπου κι έτσι αποφάσισε να αρχίσει νέα ζωή στο Παρίσι, ανοίγοντας ιατρείο στη γαλλική πρωτεύουσα.

Έρεβος στην Πόλη του Φωτός

Το Παρίσι υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και έλουσε με το φως του τον Δρ. Πετιό, που σύντομα είχε δημιουργήσει όνομα στο 9ο διαμέρισμα. Βοήθησε το γεγονός ότι το ιατρείο του απέκτησε τη φήμη του πρατηρίου χαπιών, αφού ο γιατρός δεν φειδόταν στο να γράφει παράνομες συνταγές φαρμάκων σε όλους. Επίσης, ο γιατρός ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να κάνει παράνομες αμβλώσεις σε καλές τιμές.
Ωστόσο, παρά την ακμάζουσα και εξαιρετικά προσοδοφόρα πρακτική του – που έγινε ακόμη πιο προσοδοφόρος από τη φοροδιαφυγή του – ο Δρ. Πετιό εξακολουθούσε να επιμένει στα πάθη του, τις κλοπές, μικρές και μεγάλες. Το 1936 μάλιστα είχε εισαχθεί σε ιδρύματα για να γιατρέψει την κλεπτομανία του, αλλά αφέθηκε ελεύθερος δίχως να έχει ιαθεί.

Μετά την εισβολή των Ναζί στη Γαλλία το 1940, γάλλοι πολίτες σύρθηκαν στη Γερμανία για καταναγκαστικά έργα. Ο Δρ. Πετιό βοηθούσε όσους επιθυμούσαν να αποφύγουν την επιστράτευση, παρέχοντάς τους πλαστά έγγραφα αναπηρίας. Θεράπευε επίσης εργάτες που επέστρεφαν από τη Γερμανία, κατεστραμμένοι και με άθλια υγεία.

Δρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ

Αυτή ήταν η καλή του πλευρά - το πρόσωπο του Δρ. Τζέκιλ - κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δυστυχώς όμως, η ερεβώδης πλευρά του κυρίου Χάιντ επικράτησε.
Ο Δρ. Πετιό ισχυρίστηκε ότι ήταν μέλος της Γαλλικής Αντίστασης, αναπτύσσοντας (δήθεν) μυστικά όπλα που σκότωναν Γερμανούς χωρίς να αφήσουν ίχνη, έστηνε παγίδες, συναντούσε συμμάχους διοικητές και συνεργαζόταν με ένα φανταστικό δίκτυο αντιφασιστών· ήταν όλα στη φαντασία του. Αυτό που έκρυβε η απεχθής πραγματικότητα, ήταν το διαβολικό του σχέδιο να επωφεληθεί από το Ολοκαύτωμα δολοφονώντας δεκάδες Εβραίους για να τους κλέψει τα υπάρχοντα.

Χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Δρ. Ευγένιος», ο Μαρσέλ Πετιό ισχυρίστηκε ότι είχε δημιουργήσει οδό διαφυγής για να οδηγεί όσους καταζητούνταν από τους Ναζί ή τη συνεργαζόμενη γαλλική κυβέρνηση του Βισί σε ασφαλές έδαφος εκτός Γαλλίας. Με αντίτιμο 25.000 φράγκων ανά άτομο, ο «Δρ. Ευγένιος» υπόσχονταν ασφαλή μετακίνηση στους καταδιωκόμενους.
Στην πραγματικότητα η «οδός διαφυγής», ήταν ο δρόμος προς τον χαμό. Συνένοχοι του γιατρού οδηγούσαν τα απελπισμένα θύματα τους - ιδιαίτερα Εβραίους, αλλά και μέλη της Αντίστασης και απλούς εγκληματίες - στο σπίτι του Πετιό. Εκεί τους ενημέρωνε ο γιατρός, ότι η Αργεντινή απαιτούσε να εμβολιάζονται οι μετανάστες και συνέχεια τους έκανε ένεση, όχι με εμβόλια, αλλά με κυάνιο. Εκτός από τα χρήματα για την φυγάδευση που είχαν ήδη καταβληθεί, άρπαζε ό,τι άλλο πολύτιμο είχαν πάνω τους. Στη συνέχεια έθαβαν τα πτώματα στο υπόγειο του Πετιό ή τα έκαιγαν.

Η συγκλονιστική αποκάλυψη

Τον Μάρτιο του 1944, οι γείτονες του γιατρού παραπονέθηκαν για δυσοσμία που αναδύονταν από το σπίτι του και περίεργο καπνό που έβγαινε από την καμινάδα του. Κατά την είσοδό τους στο σπίτι, οι Αρχές ανακάλυψαν μια υπολείμματα φωτιάς στο υπόγειο και ανθρώπινα λείψανα. Περισσότερα ανθρώπινα λείψανα βρέθηκαν σε μια πάνινη τσάντα και σε ένα λάκκο με ασβέστη στην πίσω αυλή. Η αστυνομία βρήκε επίσης ρούχα, αγαθά και βαλίτσες που ανήκαν στα θύματα του. Ο Πετιό εκείνη την ημερά δεν ήταν σπίτι του και όταν ενημερώθηκε έσπευσε να εξαφανιστεί.

Υιοθετώντας ένα ακόμα ψευδώνυμο (Ανρί Βαλερί), ο σατανικός γιατρός, εντάχθηκε στην Αντίσταση – στην πραγματικότητα αυτή τη φορά – λίγο πριν από την απελευθέρωση του Παρισιού. Ο Πετιό έγινε λοχαγός - υπεύθυνος για την αντικατασκοπεία και τις ανακρίσεις κρατουμένων. Ωστόσο, κάποια στιγμή η τύχη του γύρισε την πλάτη, αποκαλύφθηκε η πραγματική του ταυτότητα και συνελήφθη. Κάποιος από τα θύματα του, που του είχε ξεφύγει την τελευταία στιγμή από τα νύχια του, αναγνώρισε το απεχθές πρόσωπό του στο μετρό του Παρισιού.

Ο Μαρσέλ Πετιό δικάστηκε στις 19 Μαρτίου του 1946, κατηγορούμενος για 135 ποινικά αδικήματα. Κατηγορήθηκε για 27 φόνους, αν και μπορεί να είχε σκοτώσει πάνω από 60 ανθρώπους. Οι δικαστές υπολόγισαν ότι έβγαλε πάνω από 200 εκατομμύρια φράγκα από το σατανικό σχέδιό του. Δικάστηκε το 1946 και καταδικάστηκε σε θάνατο. Όμως επειδή η γκιλοτίνα είχε χαλάσει, ο Πετιό θα περνούσε στιγμές αγωνίας μέχρι να καταλάβει τελικά πως η λεπίδα δεν έπεφτε στον λαιμό του. Ο διαβόητος δολοφόνος οδηγήθηκε στη φυλακή ξανά και θα περίμενε κάμποσες μέρες που σίγουρα το παρελθόν του θα τον επισκεπτόταν κάθε βράδυ, μέχρι να νοιώσει να του πέφτει το κεφάλι από το κολασμένο κορμί του.

Και η Γαλλία που είχε να θυμάται από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον διαβόητο κατά συρροή δολοφόνο Ανρί Λαντρί, που τι είχε κάνει ο φουκαράς; Δέκα γυναίκες είχε σκοτώσει, τώρα πρόσθετε στην πινακοθήκη των τεράτων της και το σκοτεινό πορτρέτο του Μαρσέλ Πετιό.