12 ιστορικά γεγονότα που σε κάνουν να πεθαίνεις από τα γέλια: Πόλεμος πουλιών στην Αυστραλία, ένοχοι αρουραίοι, απαγορεύεται το φτέρνισμα

Είναι κάποια γεγονότα της Ιστορίας που σε κάνουν να γελάς. Εμείς επιλέξαμε 12: από τον πόλεμος των πουλιών στην Αυστραλία, στους ένοχους αρουραίους, στους θανάτους από τα γέλια κι ακόμα απαγόρευση φτερνίσματος! Και είναι να γελάει κανείς…

Τα βιβλία της Ιστορίας ξεχειλίζουν από δραματικά γεγονότα, πολέμους, αφανισμούς, θάνατο, αίμα και καταχνιά. Όμως - αν και σπανίζουν - πολλά ευτράπελα συμβάντα, σταλάζουν κάποιο χαμόγελο στην απέραντη κατήφεια των αιώνων.

Κάποια από τα πιο αστεία καταγεγραμμένα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία, σίγουρα θα σας κάνουν, αν όχι να γελάσετε, σίγουρα να… προβληματιστείτε ευχάριστα.

1. Οι κόμπρες δάγκωσαν τελευταίες

Στις αρχές του 1900 στην Ινδία, η βρετανική αποικιακή κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι κόμπρες αποτελούσαν απειλή για την κοινωνία· Οι κρατούντες προσέφεραν αμοιβή για κάθε νεκρή κόμπρα που θα προσκομιζόταν στους αρμόδιους κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Ωστόσο, αυτή η διαταγή είχε αντίθετα αποτελέσματα: απλώς ενθάρρυνε τους ανθρώπους να αρχίσουν να εκτρέφουν κόμπρες, από αντίδραση και μόνο στους σκληρούς αποικιοκράτες, αλλά και για να βγάζουν χρήματα παραδίδοντάς τις νεκρές. Η βρετανική κυβέρνηση κατάλαβε γρήγορα το σχέδιο και κατάργησε το οικονομικό κίνητρο για τις σκοτωμένες κόμπρες. Αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι που εξέθρεφαν κόμπρες τις απελευθέρωσαν στη φύση. Από τότε, η Ινδία είχε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από όταν άρχισε η υπόθεση με τα δηλητηριώδη φίδια. Αυτό το γεγονός έχει ονομαστεί «The Cobra Effect» και μάλιστα διδάσκεται σε κολέγια σε όλο τον κόσμο.

2. Στον πόλεμο νίκησαν τα πουλιά!

Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί άνεργοι βετεράνοι στρατιωτικοί αγόρασαν γη από την αυστραλιανή κυβέρνηση και άρχισαν να καλλιεργούν σιτάρι. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: το 1932, τα πουλιά εμού (μοιάζουν με στρουθοκάμηλο) είχαν πολλαπλασιαστεί ανεξέλεγκτα και έτρωγαν όλες τις καλλιέργειες στη Δυτική Αυστραλία. Όταν τα έμου έφτασαν, κατά χιλιάδες, να καταστρέφουν ολόκληρες καλλιεργημένες εκτάσεις, οι βετεράνοι προσέλαβαν στρατιώτες του Πυροβολικού της Αυστραλίας για να τα εξοντώσουν.

Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: τα εμού έτρεχαν με 50 χιλιόμετρα την ώρα και όσο κι αν τα πυροβολούσαν με τουφέκια, ήταν σχεδόν αδύνατο να σκοτωθούν. Το φτέρωμα των πουλιών εμού είναι τόσο παχύ, που ήταν σαν να φορούν αλεξίσφαιρα γιλέκα. Το γεγονός καταγράφηκε στην Ιστορία ως Ο Πόλεμος των Εμού. Όταν ο στρατός και τα όπλα τους απέτυχαν, η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει οικονομικά κίνητρα στους αγρότες για να τα σκοτώσουν, κάτι που τελικά βοήθησε στη μείωση του πληθυσμού. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ολόκληρα τάγματα στρατιωτών οπλισμένα με βαριά πολυβόλα Lewis και αγανακτισμένοι αγρότες με πολεμικά τουφέκια, κατατρόπωσαν τον εχθρό. Τα εμού αποδεκατίστηκαν – ευτυχώς δεν εξαφανίστηκαν – (λέγεται ότι εξοντώθηκαν χιλιάδες πουλιά) και οι αγρότες κοιμήθηκαν ήσυχοι. Στον Πόλεμο των Εμού είχαν χάσει τη ζωή τους επίσης και δεκάδες άνθρωποι από άστοχους πυροβολισμούς! Όμως τα εμού τελικά νίκησαν… Ακόμα περιφέρονται κατά εκατοντάδες στα χωράφια της Αυστραλίας.

3. Όταν ο Μάο έβαλε στόχο τα σπουργίτια

Ο Μάο Τσετούνγκ ήταν ο εμβληματικός ηγέτης της Κίνας και ως ηγέτης έπαιρνε ό,τι απόφαση ήθελε, όπως για παράδειγμα το να εξοντωθούν όλα τα σπουργίτια στη χώρα του! Τι έγινε μετά; Οι γονείς έτρωγαν τα παιδιά τους και τα παιδιά τους γονείς! Το 1958 ο Μάο Τσετούνγκ διέταξε να εξοντωθούν τα σπουργίτια επειδή έτρωγαν - λέει - πάρα πολλά σιτηρά! Αυτό προκάλεσε μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία της Γης! Ο Μάο αποφάσισε ότι η Κίνα θα μπορούσε να ζήσει χωρίς παράσιτα, όπως τα σπουργίτια.

Ο Μεγάλος Τιμονιέρης σκέφτηκε ότι τα σπουργίτια έτρωγαν πάρα πολλά σιτηρά και θα ήταν λογικό να εξοντωθούν αφού τρώνε το φαγητό του λαού του. Σύμφωνα με τον Μάο, τα σπουργίτια εμπόδιζαν την οικονομική ανάπτυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τα επόμενα τρία χρόνια, μαζί με τα σπουργίτια πέθαναν 45 εκατομμύρια άνθρωποι από λιμό που προκλήθηκε από την οικονομική κακοδιαχείριση, την περιβαλλοντική καταστροφή και τον κρατικό τρόμο. Κινητοποιήθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι για να εξαφανίσουν τα πουλιά: Χρησιμοποίησαν τύμπανα για να τα φοβίσουν ώστε να μην πατούν στη γη, αναγκάζοντάς τα να πετάξουν μέχρι να πεθάνουν από εξάντληση· γκρέμισαν φωλιές σπουργιτιών και σκότωναν με κάθε τρόπο σπουργίτια στον ουρανό. Το αποτέλεσμα της εκστρατείας ήταν να φθάσουν τα πουλιά κοντά στην εξαφάνιση, στην Κίνα.

Σίγουρα δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πόσα σπουργίτια πετούσαν ανέμελα στην Κίνα το 1958, αλλά αν υποθέσουμε ότι αντιστοιχούσε ένα για κάθε άνθρωπο, θα ήταν περισσότερα από 600 εκατομμύρια! Εκατοντάδες εκατομμύρια μικροπούλια εξοντώθηκαν, αλλά αυτό έφερε άλλα προβλήματα τον επόμενο χρόνο: παρατηρήθηκε ότι η προσβολή των σιτηρών από έντομα στα χωράφια είχε αυξηθεί κατακόρυφα. Τα σπουργίτια έτρωγαν τα παράσιτα όπως τις ακρίδες και μετά την εξόντωσή τους, οι ακρίδες έκανα πάρτι στα σιτοχώραφα. Τα σπουργίτια, μάλλον, δεν έτρωγαν μόνο σπόρους σιτηρών. Έτρωγαν και έντομα. Ο πληθυσμός των ακρίδων ανέβηκε επικίνδυνα. Τα έντομα καταβρόχθιζαν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Η παραγωγή σιτηρών στις περισσότερες αγροτικές περιοχές κατέρρευσε και άρχισε η πείνα. Ο επίσημος αριθμός των θανάτων από λιμό, ήταν 15 εκατομμύρια, ωστόσο, εκτιμάται από ορισμένους μελετητές ότι τα θύματα έφτασαν τα 45 ή και τα 78 εκατομμύρια! Τότε ήταν που άνθρωποι άρχισαν να τρώνε άλλους ανθρώπους, οι γονείς έφαγαν τα παιδιά τους και τα παιδιά έφαγαν τους γονείς τους. Χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν για ένα πιάτο φαγητό. Ο Μάο είδε κι απόειδε και διέταξε το τέλος της εκστρατείας κατά των σπουργιτιών, στοχεύοντας πλέον τους κοριούς…

4. Οι αρουραίοι αθωώθηκαν ερήμην…

Στον Μεσαίωνα, ήταν συνηθισμένο για τους ανθρώπους να προσπαθούν να οδηγήσουν τα ζώα στα δικαστήρια. Τις περισσότερες φορές, τα ζώα θανατώνονταν αφού κρίνονταν ένοχα για τα… εγκλήματά τους. Μια φορά, ένας αγρότης προσπάθησε να μηνύσει αρουραίους επειδή έφαγαν το κριθάρι του.

Ένας δικηγόρος ονόματι Barthelemy de Chasseneuz προσελήφθη για να υπερασπιστεί τους αρουραίους! Προφανώς και οι αρουραίοι δεν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο. Ο Chasseneuz υποστήριξε ότι η κλήτευσή τους δεν διαδόθηκε ευρέως και απλώς δεν την είδαν! Όταν οι αρουραίοι δεν εμφανίστηκαν για δεύτερη φορά, ζήτησε από τον δικαστή να τους συγχωρήσει λόγω των κινδύνων του ταξιδιού, ειδικά όταν οι γάτες καταδοκούν σε κάθε γωνιά να τους φάνε. Τελικά, οι αρουραίοι αθωώθηκαν, ερήμην!

5. Ο Κάρτερ χάθηκε στη μετάφραση

Το 1977, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζίμι Κάρτερ επισκέφθηκε την Πολωνία. Όταν μίλησε στο κοινό, ο μεταφραστής, μετέφερε λάθος πολλές από τις δηλώσεις του και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνονται ακραίες. Ο μεταφραστής ισχυρίστηκε ότι ο Πρόεδρος Κάρτερ είπε: «Έφυγα από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να μην επιστρέψω ποτέ!» και ότι «…ήταν ευτυχής που άγγιξε τα απόκρυφα μέρη της Πολωνίας». Προφανώς και αυτό ακούστηκε ταπεινωτικό.

Ο μεταφραστής απολύθηκε. Στο υπόλοιπο του ταξιδιού, προσλήφθηκε νέος μεταφραστής. Υπήρξε μόνο ένα... μικρό πρόβλημα: ο νέος δεν μπορούσε να καταλάβει την προφορά του Κάρτερ και εκεί έγινε άλλο φαιδρό: αρνήθηκε να μεταφράσει οτιδήποτε έλεγε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Μιλούσε ο Κάρτερ και ο μεταφραστής έμενε βουβός! Έτσι, ο Τζίμι Κάρτερ δεν μπόρεσε ποτέ να εξιλεωθεί μπροστά στον πολωνικό λαό, που από τότε γελάει με τον πρόεδρο των ΗΠΑ.

6. Αμαρτία το φτέρνισμα!

Τον 17ο αιώνα, ο πάπας Ουρβανός VIII προσπάθησε να απαγορεύσει στους ανθρώπους να φτερνίζονται, επειδή – άκουσον άκουσον - ένιωθε, λέει, σαν να φθάνουν σε οργασμό. Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο οργασμός όσο και το φτάρνισμα απελευθερώνουν ενδορφίνες στο σώμα. Ο Πάπας προφανώς σκέφτηκε ότι ήταν αμαρτία να απολαμβάνεις κάθε είδους σωματική λειτουργία. Προφανώς όμως δεν μπορούσε να εμποδίσει τους ανθρώπους να φτερνίζονται από φυσικά αίτια, όπως το κρυολόγημα για παράδειγμα. Εκείνο που μπορούσε να κάνει, ο αρτηριοσκληρωτικός Πάπας, για να σταματήσει το φτέρνισμα ήταν να απαγορεύσει τα προϊόντα καπνού, αφού συνήθως προκαλούσαν στους ανθρώπους (και) φτέρνισμα. Έναν αιώνα αργότερα, η απαγόρευση του καπνού άρθηκε. Και μέχρι το 1779, το Βατικανό είχε ανοίξει το δικό του καπνεργοστάσιο! Ο Πάπας Ουρβανός χάθηκε σαν τον καπνό στον ουρανό της Ιστορίας…

7. Πετάει πετάει ο άνθρωπος; Λίγο…

Οι αδελφοί Ράιτ πιστώνονται ως τα πρώτα ανθρώπινα όντα που πέταξαν, αλλά πολύ πίσω το 1005 μ.Χ., ένας βρετανός μοναχός ονόματι Έιλμερ από το Μάλμσμπερι έφτιαξε ένα ζευγάρι φτερά, γοητευμένος από τον μύθο του Ίκαρου και του Δαίδαλου. Ο Έιλμερ πίστευε ότι θα μπορούσε να βάλει τα φτερά του και να πετάξει σαν τα πουλιά· πήδηξε από ένα ψηλό κτίριο και αιωρήθηκε για περίπου 200 μέτρα. Ωστόσο, επικρατούσε μια απερίγραπτη θύελλα και ο επίδοξος Δαίδαλος έχασε τον έλεγχο του ανεμόπτερου και έγινε Ίκαρος… Κατέπεσε και έσπασε και τα δύο του πόδια. Αυτό τον έκανε να σέρνεται για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο Έιλμερ πίστευε ότι αν είχε προσθέσει μια ουρά στο άκρο των φτερών του ανεμόπτερου, θα μπορούσε να πετάξει καλύτερα. Αλλά δεν είχε ποτέ μια δεύτερη ευκαιρία. Να προσθέσουμε εδώ και την προσπάθεια του Αυστροουγγαρέζου Φρανσουά Ριτσέλ, στα 1912. Ο Ριτσέλ φόρεσε τα φτερά του και πήδηξε από τον πύργο Του Άιφελ, πιστεύοντας ότι θα πετάξει· πέταξε στους ουρανούς της αθάνατης ανοησίας των ανθρώπων. Το τραγικό εγχείρημά του έχει καταγραφεί σε ταινία.

8. Πάρτε κυρίες μου πατάτες, για φαΐ, για τηγάνι πατάτες…

Σήμερα, οι πατάτες είναι ένα από τα πλέον δημοφιλή εδέσματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Αλλά στις αρχές του 18ου αιώνα, οι Γάλλοι πίστευαν ότι οι πατάτες προκαλούσαν λέπρα! Ένας γάλλος φαρμακοποιός ονόματι Αντουάν Ογκοστίν Παρμαντιέ ήταν κρατούμενος στην Πρωσία, όπου είχε υποχρεωθεί να τρώει μόνο πατάτες. Μετά από αυτή την εμπειρία του, έβαλε στόχο ζωής να πείσει και άλλους Γάλλους ότι οι πατάτες είναι πραγματικά νόστιμες, θρεπτικές και σίγουρα δεν προκαλούν λέπρα.

Με την αρωγή του βασιλιά Λουδοβίκος XVI, φύτεψαν 100 στρέμματα πατάς έξω από το Παρίσι και προσέλαβαν ένοπλους φρουρούς για να προστατεύουν τα χωράφια, σαν να ήταν κάτι το εξαιρετικά πολύτιμο. Μια μέρα, οι φρουροί έκαναν ένα «διάλειμμα», και οι άνθρωποι που όλο αυτόν τον καιρό τους έβλεπαν να κάνουν βάρδιες ένοπλοι, αμέσως μπήκαν κρυφά στα χωράφια και άρχισαν να κλέβουν τις πατάτες. Αυτό ακριβώς σκόπευαν οι καλλιεργητές, χρησιμοποιώντας την αντίστροφη ψυχολογία για να ξεγελάσουν τους ανθρώπους.

Οι αγρότες άρχισαν να καλλιεργούν πατάτες στη Γαλλία και τα υπόλοιπα τα πήρε η Ιστορία και τα έκανε πουρέ... Ο Παρμαντιέ έδωσε το όνομά του στα φαγητά που περιέχουν πατάτες, οι Βρετανοί αποκαλούν τις τηγανητές πατάτες «French fries» και η ιστορία του Γάλλου με τα χωράφια και τους φρουρούς παραποιήθηκε και έφτασε και στην Ελλάδα με πρωταγωνιστή τον Καποδίστρια, κάτι που ουδέποτε συνέβη…

9. Τα κουνέλια έκαναν τον Βοναπάρτη... λαγό

Η επικράτεια του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, στις αρχές του 19ου αιώνα, απλωνόταν στην Ευρώπη από τα σύνορα με τη Ρωσία μέχρι τις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού. Ήταν 12 Ιουλίου του 1807, όταν ο ισχυρότερος άντρας του τότε κόσμου βίωσε την ταπείνωση, όχι από εχθρικό στρατό όχι από μακιαβελικές ίντριγκες και σίγουρα όχι από κάποιον ισχυρό αντίπαλο, αλλά από ένα κοπάδι κουνέλια!

Έχοντας κυριαρχήσει στην Ευρώπη όπως κανείς άλλος από την εποχή των Ρωμαίων, ήταν καιρός ο Ναπολέων να το γιορτάσει. Ο αρχηγός του επιτελείου του, οργάνωσε ένα κυνήγι. Προετοιμάστηκε ένα πλούσιο πικ-νικ ενώ παγανιέρηδες, γεμιστές και άλλο προσωπικό για το κυνήγι έτρεχαν γύρω από τους υψηλά ιστάμενους. Τα θηράματα εκείνη την ημέρα θα ήταν κουνέλια. Υπεύθυνοι είχαν μαζέψει χιλιάδες από αυτά, με σκοπό να τα απελευθερώσουν και να τα κατευθύνουν στο σημείο που περίμεναν οι κυνηγοί.

Μόλις απελευθερώθηκαν τα μικρά τρωκτικά από τα κλουβιά τους, έκαναν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περίμεναν όλοι: αντί να τρέξουν τρομοκρατημένα, κατευθύνθηκαν προς τον Αυτοκράτορα! Το νευρικό γέλιο γρήγορα μετατράπηκε σε τρόμο καθώς τα χνουδωτά «θηρία» άρχισαν να ανεβαίνουν στα πόδια του γάλλου κατακτητή. Οι άνδρες του Ναπολέοντα προσπάθησαν να τα διώξουν με ραβδιά, αλλά το κοπάδι ήταν αδύνατο να τιθασευτεί.
Επιδεικνύοντας μία στρατηγική δεινότητα της οποίας στερούνταν οι αντίπαλοί του Βοναπάρτη στο πεδίο της μάχης, τα κουνέλια του επιτέθηκαν σε συντριπτικό αριθμό και ο Ναπολέων το έβαλε στα πόδια. Κυνηγημένος από τα κουνέλια πήδηξε μέσα στην άμαξα του και οδηγήθηκε σε απόσταση ασφαλείας. Τα κουνέλια χωρίστηκαν σε δύο… συντάγματα και κατευθύνθηκαν αποφασιστικά προς την άμαξα του Ναπολέοντα. Οι αμαξάδες χρησιμοποίησαν τα μαστίγια τους για να τους φοβίσουν αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Κάποια θαρραλέα κουνέλια κατάφεραν να πηδήξουν μέσα στην άμαξα και μόνο όταν η άμαξα τέθηκε σε κίνηση, τα κουνέλια παραδέχθηκαν την ήττα τους. Οι λίγοι εισβολείς πετάχτηκαν από το παράθυρο.
Αποδείχθηκε αργότερα πως επρόκειτο για κουνέλια που είχαν εκτραφεί στις γύρω φάρμες και βλέποντας το Ναπολέοντα, μάλλον νόμιζαν πως ήταν εκείνος που θα τα τάιζε.

10. Γέλια μέχρι θανάτου!

Ο φιλόσοφος Χρύσιππος (280 π.Χ. – 206 π.Χ.), γιος του Απολλωνίου από την Ταρσό, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους της Στωικής σχολής, και ήταν ένας από τους θεμελιωτές της. Γεννήθηκε στους Σόλους ή στην Ταρσό της Κιλικίας . Ο Χρύσιππος συνετέλεσε τόσο στη διάδοση, όσο και στη συστηματοποίηση της στωικής φιλοσοφίας, συμπληρώνοντας τα κενά που άφησαν ο Ζήνων και ο Κλεάνθης. Σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Χρυσίππου, οι άνθρωποι οφείλουν να συμμορφώνονται με τους νόμους της Λογικής και να ασκούν την αρετή, η οποία είναι το μόνο αληθινό καλό.

Αν και η φιλοσοφία δεν είναι τόσο αστεία, αστείος (κυριολεκτικά) ήταν ο τρόπος που πέθανε ο Χρύσιππος. Όπως λέει ο θρύλος, μια μέρα είδε έναν γάιδαρο να τρώει σύκα. Ο Χρύσιππος διέταξε έναν δούλο του: «Τώρα δώσε στον γάιδαρο να πιει κρασί να ξεπλύνει τα σύκα»· γέλασε τόσο πολύ - λέγεται - με το δικό του αστείο που πέθανε σε ηλικία 73 ετών. Είναι γνωστό ότι οι έντονες κρίσεις γέλιου προκαλούν μερικές φορές καρδιακή ανακοπή, ασφυξία ή απώλεια συνείδησης.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, αυτή δεν είναι η μοναδική φορά που κάποιος έχει πεθάνει από τα γέλια στην Ιστορία. Το 1410, ο βασιλιάς Μαρτίνος της Αραγονίας πέθανε από έναν συνδυασμό δυσπεψίας και ανεξέλεγκτου γέλιου που προκλήθηκε από ένα αστείο που είπε ο αγαπημένος του γελωτοποιός. Το 1556, ο ιταλός Πιέτρο Αρετίνο, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και σατιρικός, που άσκησε επιρροή στη σύγχρονη τέχνη και πολιτική, λέγεται ότι πέθανε από «ασφυξία από το πολύ γέλιο»! Ωραίοι θάνατοι!

11. Στο Χάρτλπουλ μιλούν γαλλικά στις μαϊμούδες…

H επόμενη ιστορία είναι ένας διάσημος θρύλος, που πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν έχει να κάνει με την αλήθεια. Η υπόθεση όμως εξακολουθεί να είναι πολύ αστεία. Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, ένα γαλλικό πλοίο συνετρίβη στην ακτή του Χάρτλπουλ της Αγγλίας. Εκείνη την εποχή, ο κόσμος φοβόταν πιθανή γαλλική εισβολή και ήταν πάντα σε επιφυλακή. Όταν το πλοίο προσάραξε και άνοιξε το σκαρί του αντί να βγουν άνδρες από τα σπλάχνα του, υπήρχε μονάχα ένας πίθηκος, που μάλιστα φορούσε γαλλική στολή.

Προφανώς, οι πολίτες του Χάρτλπουλ δεν είχαν ξαναδεί μαϊμού, όπως επίσης δεν είχαν ξαναδεί και Γάλλο. Υπέθεσαν λοιπόν ότι αυτός ο πίθηκος ήταν κατάσκοπος, που τον συνέλαβαν και τον κρέμασαν στην πλατεία της πόλης. Οι άνθρωποι που ζουν στο Χάρτλπουλ επιμένουν ότι η ιστορία είναι αληθινή, παρόλο που κάνει τους προγόνους τους να φαίνονται ανόητοι. Σήμερα, η τοπική ομάδα Ράγκμπι του Χάρτλπουλ ονομάζεται Monkeyhangers σε ανάμνηση της ιστορίας εκείνης.

12. Μια μπριζόλα ιπποπόταμου παρακαλώ…

Το 1910, κυριαρχούσε μονοπώλιο στο κρέας στις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο προκάλεσε ελλείψεις και εκτίναξη των τιμών στα κρεοπωλεία. Ένας γερουσιαστής ονόματι Ρόμπερτ Μπρούσαρντ πρότεινε στους Αμερικανούς να αρχίσουν να εισάγουν ιπποπόταμους από την Αφρική και να τους αφήσουν να ζουν στα ποτάμια της Λουϊζιάνα για να τους καταναλώνουν αντί για μοσχάρια! Οι ιπποπόταμοι είναι τόσο ογκώδεις που θα μπορούσαν να ταΐσουν πολλούς ανθρώπους με το κρέας τους.

Προφανώς, ο Μπρούσαρντ δεν ανέφερε το γεγονός, ή δεν το γνώριζε, ότι οι ιπποπόταμοι είναι απίστευτα επικίνδυνα ζώα - τα πιο επικίνδυνα ζώα της ζούγκλας, ακόμα και από τα σαρκοφάγα - και θα ήταν ανόητη ιδέα να τους αφήσουμε ελεύθερους στη φύση των Ηνωμένων Πολιτειών. Το σχέδιο του γερουσιαστή πήρε μεγάλη δημοσιότητα στις εφημερίδες, αλλά - ευτυχώς - δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η αγορά κρέατος εξομαλύνθηκε όταν σημειώθηκε αύξηση της «εργοστασιακής καλλιέργειας» σε ολόκληρη τη χώρα. Και οι ιπποπόταμοι έμειναν στις ζούγκλες τους…

Μ΄αυτά και μ' εκείνα τα αστεία τέλειωσαν. Ή μάλλον δεν τέλειωσαν, αλλά ο χρόνος και ο χώρος δεν επαρκούν για να καταγράψουμε κι άλλα φαιδρά, όπως την τιμωρίας της θάλασσας από τον Ξέρξη και τον Καλιγούλα, τις εκατοντάδες αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο από την CIA, την... πανδημία χορού στην Αλσατία, την απαγόρευση στους Τούρκους να φορούν φέσι, την εκτέλεση του Κρόμβελ, αν και ήδη νεκρού! Και τελικά, η Ιστορία με το πέρασμα του χρόνου διαστρεβλώνεται, ενώ ο μύθος εξελίσσεται στο σημείο που μετατρέπεται σε Ιστορία...