Εκλογές στην Ελλάδα: Από τον Κωλέττη στον Βούλγαρη – Ρουσφέτια πατριδοκαπηλία αυταρχισμός υποτέλεια. Ο πρωθυπουργός που δεν έλιωσε στον τάφο από τα αίσχη του

Και η κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας προχωράει. Από τον Κωλέττη στον Βούλγαρη: οι θεμελιωτές του φαύλου πολιτικού οικοδομήματος της χώρας. Ρουσφέτια, πατριδοκαπηλία, αυταρχισμός, υποτέλεια. Ποιος ήταν ο Πρωθυπουργός που δεν έλιωσε στον τάφο «από τα αίσχη που είχε κάνει»;

Πρώτες εκλογές το 1844 με τον Ιωάννη Κωλέττη ηττημένο, αλλά Πρωθυπουργό (!) και πρώτο διδάξαντα τους επόμενους που θα κάθονταν στον «θρόνο»: ρουσφετολόγος, πατριδοκάπηλος, ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τον όρο Μεγάλη Ιδέα. Ο Κωλέτ Πασάς, όπως τον αποκαλούσαν, ήταν ο ιδρυτής του σύγχρονου πελατειακού και κομματικού κράτους, ιδρυτής της σχολής του ρουσφετιού, που έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής στον τόπο μας.

Ο Κωλέττης, τροφός μιας συμμορίας ταραχοποιών, που συνήθιζε να ταυτίζει τον εαυτό της με το έθνος. «Εμείς είμαστε το έθνος»! Σας θυμίζει κάτι;
Όταν το 1844, ο Κωλέττης, αναδείχτηκε πρωθυπουργός, «η αληθής κυβέρνησις του Κράτους εγκατεστάθη εν τη Γαλλική πρεσβεία», όπως γράφει ο ιστορικός Παύλος Καρολίδης.

Ήταν ο πρώτος από τους «κλόουν», που ξεχύθηκαν στην πολιτική σκηνή του θλιβερού τσίρκου της Ελλάδας. Και οι επόμενοι, απλά τον μιμήθηκαν. Εθελόδουλος, υποτελής, υποταγμένος στους ξένους πάτρωνες, λαοπλάνος, λαϊκιστής, πατριδοκάπηλος, αριβιστής τυχοδιώκτης! Αυτός ήταν ο Κωλέττης και πίσω του βγήκαν ένας ένας οι παλιάτσοι και το τσίρκο η «Ελλάς» ούτε χαΐρι, ούτε προκοπή είδε… Μόνο κωλοτούμπες, ακροβατικά και επικίνδυνες αιωρήσεις δίχως δίχτυ ασφαλείας.

Κι ο Κωλέττης πέθανε κάποτε και μαζί του, αν νομίζετε ότι θάφτηκαν και τα χούγια του, είστε γελασμένοι. Ένας Κωλέττης στο χώμα, δεκάδες στο πρωθυπουργικό μέγαρο…

Ούτε δάκρυ για τον χαμό του...

Εκλογές στην Ελλάδα το 1847 και το κόμμα του Κωλέττη κατέλαβε τα 5/6 της Βουλής! Θρίαμβος. Όμως όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει, λέει ο σοφός λαός και αν τον Ιούνιο ο αδίστακτος πολιτικός τσαρλατάνος από το Συρράκο ήταν ξανά Πρωθυπουργός, τον Αύγουστο ήταν ένα παγωμένο πτώμα! Ο Κωλέττης πέθανε από νεφρίτιδα σε ηλικία 74 χρονών.

Όταν αποδήμησεν εις Κύριον ο Κωλέττης, η εφημερίδα «Ελπίς» στο φύλλο της 3ης Σεπτεμβρίου του 1847 έγραφε: «Αν ως άνθρωποι ελυπήθημεν τον θανάτον του ανθρώπου, ως πολίται της Ελλάδος εχάρημεν, ως θέλει χαρή όλο το Κοινόν της Ελλάδος, διότι κατήχθη εις τον τάφον εκείνος, που τα μέγιστα αδικούσε την Ελλάδα».

Το λείψανο του Κωλέττη παρέμεινε τρία χρόνια θαμμένο στο χώμα κι όταν το ξέθαψαν, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ιωάννη Μακρυγιάννη: μόνο τα μάτια του έλιωσαν από τις πολλές αδικίες που διέπραξε εν ζωή. Γράφει ο αγωνιστής του ’21 στα Απομνημονεύματά του: «…και τον βγαίνουν καθώς τον θάψαν μόνον τα μάτια του ήταν βουλιασμένα και η μύτη του ολίγον πειραμένη - τα μάτια του ότι έβλεπαν τις πράξες οπού 'κανε δια την πατρίδα του και θρησκεία του και τόσους άδικους φόνους των αγωνιστών, του Νούτζου, του Παλάσκα, του Δυσσέα κι αλλουνών»!

Και στον πρωθυπουργικό θώκο σκαρφάλωσαν οι επόμενοι: Κίτσος Τζαβέλλας, Γιώργης Κουντουριώτης, Κωνσταντίνος Κανάρης (ο πυρπολητής), Αντώνης Κριεζής, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Δημήτριος Βούλγαρης, Αθανάσιος Μιαούλης, Ιωάννης – Γενναίος- Κολοκοτρώνης…

Οι εκλογές του 1856

Και φθάνουμε αισίως στις εκλογές του 1856 της Α’ Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Όθων και Αμαλία πατούν ακόμα στο ελληνικό χώμα, η επιδημία χολέρας σαρώνει τον τόπο, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι έχουν δέσει με το βρόγχο Αθήνα και Πειραιά. Γιατί; Στρατιωτικές δυνάμεις της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας επί τρία χρόνια επιβάλλουν κατοχή στην Αθήνα και τον Πειραιά από το 1854 μέχρι το 1857, επειδή ο βασιλιάς Όθων υποδαύλιζε εξέγερση των Ελλήνων στις περιοχές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, κάτι που πήγαινε κόντρα στα συμφέροντα τους.

Και έρχονται εκλογές και εν μέσω κραυγών και ψιθύρων για νοθεία εκλέγεται ο ήδη διορισμένος από τον βασιλιά, ο υδραίος Δημήτριος Βούλγαρης ή Τζουμπές (τζουμπές ήταν ένας ανατολίτικης προέλευσης μακρύς επενδύτης, ένα είδος παλτού, που έφτανε μέχρι τον αστράγαλο, που φορούσε ο Βούλγαρης). Ο Βούλγαρης εκτός των άλλων έμεινε στην Ιστορία και για μια φράση (που άκουγα συχνά και δεν γνώριζα τη σημασία της): «άστε ντούα» που σημαίνει στα αρβανίτικα «γιατί έτσι θέλω εγώ». Μια φράση που ξεστόμιζε ο Πρωθυπουργός απαξιωτικά σε όσους του ζητούσαν να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του! Θυμάστε το αλήστου μνήμης «Απεφασίσαμεν και διατάσσομεν» της χούντας των Απριλιανών; Ε, δεν ήταν οι πρώτοι που το είπαν. Ο Βούλγαρης το εξέφρασε με τον δικό του… αρβανίτικό τρόπο.

«Βίαιος, δικτατορικός και αυθαίρετος»

Γράφει ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος» του: «Υπήρξεν ανήρ ισχυράς θελήσεως, αλλά βίαιος, δικτατορικός και αυθαίρετος. Απέδιδεν υπερέχουσαν σημασίαν εις το κόμμα και επέτρεπεν όπως τα ελαττώματά του επισκιάζουν όσα σας είχεν αρετάς».

Ακραιφνής φιλοβασιλικός, ο Βούλγαρης, δεν σκέφτηκε καν να μην παραιτηθεί όταν διαφώνησε με τον Βασιλιά και μάλιστα, αυτός ο αυλόδουλος, πρωτοστάτησε στη αποπομπή του Όθωνα από την Ελλάδα. Ο Βούλγαρης πάτησε το κορυφαίο σκαλί της πολιτικής 8 φορές! Το ρεκόρ το κατέχει ο Κουμουνδούρος με 10. Ο Βούλγαρης ενώ ήταν πρωθυπουργός ξέσπασε η Κρητική Επανάσταση.

Ο Δημήτριος Βούλγαρης, παρά την εξαιρετική και παροιμιώδη ευφυΐα του, ζημίωσε παρά κόσμησε τον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας: φαυλότητα και αντισυνταγματικές πρακτικές συνόδευαν τις θητείες του ως πρωθυπουργός· ψήφιζε νόμους και προϋπολογισμούς, δίχως η Βουλή να βρίσκεται σε απαρτία! Άλλωστε το «Τις πταίει» του Χαρίλαου Τρικούπη τον Βούλγαρη «έδειχνε».
Ο Βούλγαρης, στο δειλινό του πολιτικού βίου του, παραπέμφθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο για πλαστογραφία και αντιποίηση αρχής, μάλιστα δύο από τους υπουργούς του - ο ένας γαμπρός του - καταδικάστηκαν για δωροληψία.

Θλιβερό πολιτικό φινάλε

«Το τέλος του βίου του ήτο πολιτικώς θλιβερόν. Τα Στηλιτικά* και η καταδίκη του γαμβρού του από το Ειδικόν Δικαστήριον δια τα Σιμωνιακά** απετέλεσαν δι’ αυτόν ουσιαστικόν πολιτικόν θανάτον», γράφει ο Μαρκεζίνης.
Ο νομικός και πολιτικός Νικόλαος Λεβίδης γράφει για τον Δημήτριο Βούλγαρη: ««Συνετός μεν, αλλά και βίαιος και εκδικητικός άμα τοις μεν φίλοις ενδοτικός, τοις δε αντιπάλοις ανένδοτός τε και επικίνδυνος. Η πολιτική δράσις του ανδρός κατάς μεν τας αρχάς του πολιτικού βίου αυτού και επί μακρά έτη υπήρξε φιλελευθέρα, περί το τέλος της ζωής του εξετράπη των τα μάλιστα φιλελευθέρων και κοινοβουλευτικοτάτων αρχών αυτού ανελεύθερος και σατραπικώτατος γενόμενος, και τούτου ένεκεν αδόξως τελευτήσας». Ο Βούλγαρης είχε γεννηθεί στις 31 Δεκεμβρίου του 1801 (σύμφωνα με το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό του Ελευθερουδάκη και τον ιστορικό Γέωργιο Ασπρέα) και πέθανε στις 31 Δεκεμβρίου του 1877 από ανακοπή καρδιάς. 

Μετά τον Κωλέττη, ο Βούλγαρης και μετά τον Βούλγαρη; Η Ελλάδα ολόκληρη στους στίχους του Σουρή:
«Ιδού νταής φουστανελάς με φέσι και σελάχι! ποιος ξέρει αν Πρωθυπουργός δεν γίνει καμμιά 'μέρα; Μας λείπει ένας αρχηγός; Πενήντα ξεφυτρώνουν, το ένα κόμμα χάνεται;... θα έβγουν άλλα δέκα... Όλοι τρανοί πολιτικοί, κανένας ιδιώτης, όλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης». Και πού να διαβάσετε τη συνέχεια…

* Με την ονομασία Στηλιτικά, καταγράηκαν πολιτικά επεισόδια που συνέβησαν στην Αθήνα το 1874 - 1875, με προπηλακισμούς βουλευτών, λόγω παρατεινόμενων συνταγματικών παραβάσεων κατά τη λήψη αποφάσεων στη Βουλή.

** Τα Σιμωνιακά ήταν πολιτικό και εκκλησιαστικό σκάνδαλο που ξέσπασε στην Αθήνα το 1875. Αφορούσε δωροδοκία δύο υπουργών της κυβέρνησης Δημητρίου Βούλγαρη από τέσσερις υποψήφιους μητροπολίτες!
«Ω Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;» και πάντα…