Ένας Εβραίος κομάντο που έγραψε ιστορία: Πώς μπήκε με ποδήλατο σε γαλλικό χωριό μετά την Απόβαση στη Νορμανδία και τρόμαξε τους Γερμανούς

Και Εβραίοι πολέμησαν τους Γερμανούς Ναζί. Μάλιστα είναι θρυλική η ιστορία του εβραίου κομάντο, που μπήκε με ποδήλατο σε γαλλικό χωριό μετά την Απόβαση στη Νορμανδία και τρόμαξε τους Γερμανούς που κρύβονταν στα σπίτια.

Όταν έρχονται στο νου εικόνες, που έχουμε δει από ταινίες κι από ντοκιμαντέρ για την D-Day, την Απόβαση στη Νορμανδία δηλαδή, που άρχισε ένα ξημέρωμα σαν σήμερα, 6 Ιουνίου του 1944, πιθανότατα, αυτές οι εικόνες δεν περιέχουν κομάντος πάνω σε ποδήλατα να ηγούνται στρατιωτών και να αναζητούν τον εχθρό μπροστά από τις εμπλεκόμενες μονάδες.

Ωστόσο, κάτι τέτοιο συνέβη, με τον Πέτερ Μάστερς (Peter Masters), που ήταν μέλος του θρυλικού τάγματος καταδρομέων «No 3 Commando – «X» Troop». Αρχικά αντιμετωπίστηκε με δυσπιστίαηκε και αυτός και άλλοι Εβραίοι που πολεμούσαν πλάι του, όμως η Ιστορία έγραψε για τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν στην επιτυχή εκτέλεση της Operation Overlord, της Επιχείρησης Ηγεμόνας δηλαδή που σταμάτησε την κυριαρχία των Ναζί στην Ευρώπη.

Να ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή: ενώ μαινόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, έπειτα από απαίτηση του πρωθυπουργού της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο βρετανικός στρατός ίδρυσε την ομάδα «Νο 10 Commando», που γρήγορα πήρε διαστάσεις τάγματος. Η στρατιωτική μονάδα ήταν πολυεθνική, αποτελούμενη από εθελοντές που προέρχονταν από όλη την κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη· ήταν άνδρες άριστα εκπαιδευμένοι και επιφορτισμένοι να είναι αυτοί οι πρώτοι που θα έβγαιναν από τα αποβατικά σκάφη στις ακτές της Νορμανδίας. Η ικανότητα των ανδρών της μονάδας να μιλούν πολλές γλώσσες την καθιστούσε εξαιρετικά χρήσιμη για τον πόλεμο που κατέκαιγε ολόκληρη την Ευρώπη. Η μονάδα χωρίστηκε σε έναν αριθμό υπομονάδων που αποτελούνταν από νεοσύλλεκτους διαφορετικών περιοχών.

Μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες από αυτές τις υπομονάδες ήταν η «Νο. 3 Troop ή πιο γνωστή ως «X» Troop.
Στην «X» Troop υπηρετούσαν 87 καταδρομείς από χώρες που στήριζαν τον Άξονα, όπως Αυστριακοί, αλλά και Γερμανοί - Εβραίοι. Ένα από τα μέλη της μονάδας εκείνης ήταν ο Πέτερ Μάστερς, ο οποίος είχε εγκαταλείψει τη Βιέννη με την οικογένειά του το 1938. Ως Αυστριακοί - Εβραίοι, κυνηγήθηκαν από τους Ναζί.

Έμεινε πίσω μόνο ο παππούς

Ενώ βρισκόταν στη Βιέννη, ο Μάστερς και η οικογένεια του, έπρεπε να παρουσιάζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στις τοπικές αρχές. Μέχρι που ένα πρωί είδαν με τρόμο ένα αυτοκίνητο της Γκεστάπο παρκαρισμένο έξω από το σπίτι τους. Αυτό ήταν! Μάζεψαν ό,τι μπορούσαν και εγκατέλειψαν την εστία τους.
Ο παππούς του Μάστερς επέλεξε να μείνει πίσω, πιστεύοντας ότι θα επιβράδυνε τους διώκτες τους· συνελήφθη και δολοφονήθηκε από τους Γερμανούς. Μετά την διαφυγή της οικογένειας στην Βρετανία, οι ελπίδες του Μάστερς να συμμετάσχει στον πόλεμο κατά των Γερμανών γκρεμίστηκαν, όταν περιορίστηκε επειδή ήταν θεωρήθηκε ότι προερχόταν από εχθρικό έδαφος. Για καλή του τύχη, του προσφέρθηκε μια θέση στο άκρως απόρρητο τάγμα « X Troop», κάτι που του έδωσε τελικά την ευκαιρία να αγωνιστεί για τις ιδέες του και την οικογένειά του, πολλοί από τους οποίους βρίσκονταν ακόμη στην Αυστρία.

Με την ένταξή του στο τάγμα των καταδρομέων, κάθε άνδρας έπρεπε να υιοθετήσει μια εντελώς νέα ιστορία για τη ζωή του, όπως επίσης και αλλαγή της ταυτότητάς του. Ο Μάστερς διάλεξε ένα τυπικό βρετανικό ονοματεπώνυμο: Πίτερ Άρανι. Και έπειτα από σκληρή εκπαίδευση, βρέθηκε μέσα σε ένα αποβατικό σκάφος, εν μέσω καταιγίδας και φουρτούνας να επιστρέφει στην Ευρώπη. Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 6 Ιουνίου του 1944 και η Απόβαση στη Νορμανδία μόλις άρχιζε.

Το τάγμα «X Troop» δεν λειτούργησε ποτέ ως ενιαία δύναμη· τα μέλη του ήταν συνδεδεμένα με άλλες μονάδες που συμμετείχαν σε επιχειρήσεις. Την ημέρα της Απόβασης, ο Πέτερ Μάστερς συμμετείχε σε έναν ουλαμό ποδηλατών, οι οποίοι επέτρεπε να κινηθούν πολύ πιο γρήγορα από τους πεζούς στρατιώτες που κατέκλυζαν τις ακτές της Νορμανδίας.
Ο Μάστερς βγήκε από το αποβατικό σκάφος κρατώντας ένα υποπολυβόλο Thompson, ένα ποδήλατο και ένα γιλέκο φορτωμένο με χειροβομβίδες, πυρομαχικά· έφτασε στην αιματοβαμμένη αμμουδιά της Sword Beach και κοντοστάθηκε, κοιτάζοντας αποσβολωμένος νεκρούς και διαμελισμένα κορμιά που βρίσκονταν παντού γύρω του. Έμεινε έτσι παγωμένος για ώρα αρκετή, παρόλο που του είχε δοθεί η διαταγή να κινηθεί προς την ενδοχώρα όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Διοιητής του ήταν ο «Μπριγκ», ο Σάιμον Φρέιζερ, 15ος Λόρδος του Λόβατ που συνοδευόταν από τον αυλητή του, Γουίλιαμ «Μπιλ» Μίλιν . Ο πρώτος είχε δώσει εντολή στον δεύτερο να παίζει τη γκάιντα (το παραδοσιακό πνευστό μουσικό όργανο των Σκωτσέζων) κατά τη διάρκεια της Απόβασης, κάτι που είχε απαγορευτεί από τη στρατιωτική διοίκηση. Ο Σάιμον Φρέιζερ αψήφησε αυτές τις διαταγές, λέγοντας στον Μίλιν: «Την διαταγή την εξέδωσε το Αγγλικό Πολεμικό Γραφείο. Εσύ και εγώ είμαστε Σκωτσέζοι, και για ‘μας δεν ισχύει». Υπό τους ήχους της γκάιντας λοιπόν, οι στρατιώτες, συμπεριλαμβανομένου και του Μάστερς, βγήκαν στην ακτή.

Προς τη γέφυρα του Πήγασου

Αφού διέσχισαν την παχιά άμμο, άρχισε η προσωπική αποστολή του Πέτερ Μάστερς: να συνδεθεί με τους υπόλοιπους ποδηλάτες, που θα κατευθυνόταν γρήγορα προς την ενδοχώρα. Ο προορισμός τους ήταν η Γέφυρα του Πήγασου, η οποία διέσχιζε το κανάλι της Καέν. Εάν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο, η περιοχή θα είχε καταληφθεί από μια μικρή ομάδα βρετανών αλεξιπτωτιστών.

Καθώς η γέφυρα βρισκόταν πολύ πίσω από τις γραμμές του εχθρού, οι άνδρες θα χρειάζονταν ενισχύσεις το συντομότερο δυνατό. Οι ποδηλάτες διέσχισαν το ναρκοθετημένο και γεμάτο από κρατήρες τοπίο της Νορμανδίας.
Καθώς η μονάδα πλησίαζε την κοινότητα του Μπενουβίλ, ο επικεφαλής ποδηλάτης σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά. Ο διοικητής του ουλαμού διέταξε τους άντρες του να καλυφθούν και επέλεξε τον Μάστερς να προχωρήσει μπροστά για να δει πώς είχε η κατάσταση· πιθανότατα επιλέχθηκε λόγω της εθνικότητάς του, κάτι που έκανε πολλούς εντός των βρετανικών τάξεων να νιώθουν άβολα.
Αφού εξήγησε ότι θα περικύκλωνε τον οικισμό για να συγκεντρώσει πληροφορίες, ο διοικητής διέταξε τον Μάστερς να προσεγγίσει το Μπενουβίλ, κάτι που ο Αυστριακός θεώρησε ως αποστολή θανάτου. Παρόλα αυτά δεν μίλησε και καβάλησε το ποδήλατό του και κατευθύνθηκε προς τη γαλλική περιοχή.

«Ο πόλεμος τελείωσε για όλους σας»

Ποδηλατώντας ο Μάστερς σκέφτηκε ότι θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν έμπαινε στην περιοχή με την αυτοπεποίθηση ενός ανθρώπου που έχει την δύναμη πάνω του· φθάνοντας φώναξε στα γερμανικά: «Εντάξει! Παραδοθείτε όλοι σας! Είστε εντελώς περικυκλωμένοι και δεν έχετε καμία ευκαιρία! Ρίξτε τα όπλα σας και βγείτε έξω με τα χέρια ψηλά, αν θέλετε να συνεχίσετε να ζείτε. Ο πόλεμος τελείωσε για όλους σας».
Δεν ακούστηκε το παραμικρό. Η σιωπή κράτησε λίγο, που όμως έμοιαζε αιώνια… Οι Γερμανοί απάντησαν με πυροβολισμούς. Αφού έριξε μια ριπή με το όπλο του, ο Μάστερς έσπευσε να καλυφθεί. Μόνος κι ανυπεράσπιστος νόμιζε ότι αυτό θα ήταν το τέλος του· μέχρι που είδε τους υπόλοιπους ποδηλάτες να μπαίνουν στο χωριό με προτεταμένες τις ξιφολόγχες πάνω στα τουφέκια τους, που στόχευαν τους Γερμανούς. Το θέαμα τρόμαξε τους Ναζί, οι περισσότεροι από τους οποίους τράπηκαν σε φυγή.

Η Γέφυρα του Πήγασου βρισκόταν στα χέρια των Βρετανών. Μια ώρα αργότερα, ο Φρέιζερ και οι άντρες του έφτασαν στην περιοχή. Και λίγες ώρες μετά ο Μάστερς ανέκρινε έναν γερμανό αξιωματικό και οδηγούσε 40 αιχμαλώτους στις βρετανικές γραμμές. Η αποστολή είχε πετύχει!

Η ζωή μετά τον πόλεμο

Μετά τον πόλεμο, ο Πέτερ Μάστερς παρακολούθησε μαθήματα το Central School of Art and Design στο Λονδίνο και αργότερα σπούδασε στη Σχολή Σχεδίου Parsons και στο Πανεπιστήμιο του Yale στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιλέγοντας να παραμείνει στις ΗΠΑ, έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του WTOP-TV, σχεδιάζοντας σκηνικά για τηλεοπτικές σειρές όπως το Face the Nation (1954 –) και το The Jimmy Dean Show (1963-66).
Μετά τη θητεία του στη βιομηχανία του θεάματος, ο Μάστερς εντάχθηκε στο Office of Economic Opportunity υπό τον Πρόεδρο Λίντον Τζόνσον, σχεδιάζοντας λογότυπα για ομοσπονδιακά προγράμματα. Όταν ο Ρίτσαρντ Νίξον ανέλαβε τα καθήκοντά του και αναδιοργάνωσε την υπηρεσία, ο Μάστερς μετατέθηκε στη Διοίκηση Γενικών Υπηρεσιών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν επίσης πρόεδρος του Art Directors Club του Metropolitan Washington.

Λίγο πριν από τη συνταξιοδότησή του το 1984, ο Masters άρχισε να συντάσσει τα απομνημονεύματά του. Το βιβλίο, που εκδόθηκε το 1997, γράφτηκε με την πρόθεση να διαψεύσει την πεποίθηση ότι ο εβραϊκός πληθυσμός της Ευρώπης δεν αντέδρασε στη γερμανική λαίλαπα πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις 21 Μαρτίου του 2005, ο Πέτερ Μάστερς πέθανε από καρδιακή προσβολή ενώ έπαιζε τένις.