Μια μοναδική φιλία: Η συγκινητική ιστορία δυο στρατιωτών που αν και σε αντίπαλα στρατόπεδα έσωσαν ο ένας τον άλλον

Την απίστευτη ιστορία δυο στρατιωτών που πολέμησαν στη σύγκρουση Ιράν - Ιράκ βοήθησαν ο ένας τον άλλον και ξαναβρέθηκαν τυχαία μετά από 20 χρόνια στην αναμονή ενός νοσοκομείου, πρόβαλε το CBC News.

Ο λόγος για την ιστορία του Najah Aboud από τη Βασόρα και του Zahed Haftlang από την Τεχεράνη.

Η συνάντηση στο πεδίο της μάχης

«Δεν ήξερα πολλά για το Ιράν. Ήξερα ότι ήταν μια γειτονική χώρα», δήλωσε ο Najah Aboud, Ιρακινός στρατιώτης. «Μας άρεσε η μουσική τους. Εκείνοι απολάμβαναν τη δική μας. Ήταν ακριβώς σαν και εμάς».

Ο Aboud που είχε τοποθετηθεί σε μια μονάδα τεθωρακισμένων, είχε εντολή να ανακαταλάβει ένα καταφύγιο στην πόλη Khorramshahr, το οποίο είχαν καταλάβει οι Ιρακινοί. Λίγο αφότου έφτασε εκεί, το καταφύγιο εκκαθαρίστηκε σε μια μαζική αντεπίθεση χωρίς αιχμαλώτους από τους Φρουρούς της Επανάστασης και την υποστήριξη της πολιτοφυλακής τους, στην οποία ο Zahed Haftlang είχε οριστεί ως γιατρός.

Ο Haftlang διατάχθηκε να μπει στο καταφύγιο και να περιθάλψει τους τραυματισμένους συμπατριώτες του, και εκεί συνάντησε τον Aboud, ο οποίος βρισκόταν με τραύματα στο κεφάλι, την πλάτη και το στήθος. Αντί Haftlang να τον σκοτώσει βρήκε στην τσέπη του Aboud στο στήθος μια φωτογραφία ενός μικρού γιου και μιας γυναίκας: της οικογένειάς του.

Ήταν εκείνη η στιγμή που αποφάσισε να τον σώσει, ακόμη και ενάντια στη θέληση των συμπατριωτών του.

Χρειάστηκε μέχρι και να παλέψει μαζί τους όταν αυτοί επιτέθηκαν στον Aboud και άρχισαν να τον χτυπούν. Παρά τις αντιξοότητες, ο Haftlang πήγε τον Aboud σε ένα νοσοκομείο και ζήτησε από τους θεράποντες γιατρούς να τον περιθάλψουν -κάτι που δεν ήθελαν να κάνουν στην αρχή.

Τελικά, το έκανα και ο Aboud σώθηκε πριν πεταχτεί σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου για 17 ολόκληρα χρόνια. Ο Haftlang τον επισκέφθηκε μια φορά, αλλά οι δύο άνδρες μη ξέροντας ο ένας την γλώσσα του άλλου φίλησαν απλά ο ένας το χέρι του άλλου.

Η επανένωση μετά από 20 χρόνια

Ο πόλεμος πήρε ό,τι είχαν οι δύο άνδρες. Ο Aboud τελικά απελευθερώθηκε και επέστρεψε στο σπίτι του στη Βασόρα για να ανακαλύψε ότι η γυναίκα του και ο γιος του είχα φύγει. Ο Haftlang απο την άλλη έπεσε σε κατάθλιψη, μπάρκαρε για το Βανκούβερ, έζησε ως άστεγος και κατέληξε σε ένα κέντρο επανένταξης όπου προσπάθησε να αυτοκτονήσει. Κάποιοι συνάδελφοι μπήκαν μέσα, έσωσαν τον καημένο τον Ιρανό και του συνέστησαν να επισκεφθεί ένα νοσοκομείο για κρίσεις ψυχικής υγείας. Ο Haftlang τους άκουσε.

Εκεί, στην αίθουσα αναμονής του ψυχιατρείου, ο Haftlang είδε έναν προφανώς μεσανατολίτη, περίπου στην ηλικία του, να μπαίνει. Οι δυο τους άρχισαν μια συζήτηση και ο Ιρανός διαπίστωσε ότι ο νεοφερμένος μιλούσε τη γλώσσα του.

«Ήμουν αιχμάλωτος πολέμου», απάντησε ο νεοφερμένος, εξηγώντας πώς γνώρισε τα φαρσί.

«Θυμάμαι ότι πήγαινα έναν Ιρακινό σε ένα νοσοκομείο. Τα δόντια του ήταν σπασμένα», αφηγήθηκε ο Haftlang πριν αναφέρει ότι δεν είχε τελειώσει την ομιλία του πριν δει ότι τα δόντια του άνδρα ήταν όντως σπασμένα.

"Είχε αναφέρει ότι είχε συλληφθεί στο Khorramshahr. Σε ένα καταφύγιο. Και τον ρώτησα: 'Ποιο καταφύγιο, πού; Και μετά του είπα, 'Είχες στην τσέπη σου μια φωτογραφία της οικογένειάς σου;' και μου απάντησε, 'Ναι, πώς το ήξερες αυτό;'. Και του είπα, 'Εγώ είμαι ο τύπος! Είμαι ο στρατιώτης που ήταν μαζί σου, που σε φρόντιζε!" '

Κατά την πιο απίστευτη σύμπτωση, οι δύο άνδρες είχαν μεταναστεύσει στην ίδια χώρα και επισκέφθηκαν το ίδιο νοσοκομείο την ίδια μέρα και την ίδια ώρα!

Χωρίς οικογένεια και χωρίς σπίτι οι δύο άνδρες παραδέχτηκαν ότι η φιλία τους ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα που τους είχε απομείνει.

Σημειώνεται ότι ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ, που ξεκίνησε με εντολή της κυβέρνησης του Τζίμι Κάρτερ έγινε ο μακροβιότερος συμβατικός πόλεμος του 20ού αιώνα και στοίχισε πάνω από 1 εκατομμύριο θύματα.