Οι νύχτες των Στρατηγών: Γλύτωσαν από τη δολοφονική μανία του Στάλιν και έφεραν τη νίκη στην Ευρώπη

Η δολοφονική μανία του Στάλιν δεν είχε μέτρο. Πάνω από 100 ανώτατοι και ανώτεροι αξιωματικοί καταδικάστηκαν σε θάνατο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάποιοι στρατηγοί έζησαν, επέστρεψαν στα πεδία των μαχών και νίκησαν!

Οι Τούρκοι λένε: «μην κοιτάζεις τι είμαι, περίμενε να δεις τι θα γίνω…». Κι έχουν δίκιο.

Όταν το 1937, ο ανώτατος αξιωματικός του σοβιετικού στρατού Κονσταντίν Ροκοσόφσκι έλιωνε στη φυλακή με τον θάνατο να του γνέφει, όταν τον ξυλοκοπούσαν άγρια οι δεσμοφύλακές του, ουδείς θα περίμενε ότι οκτώ χρόνια μετά θα προέλαυνε στο Βερολίνο, νικητής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!

Εκατοντάδες ανώτατοι διοικητές του Κόκκινου Στρατού εξοντώθηκαν κατά τη διάρκεια του «Μεγάλου Τρόμου» στη Σοβιετική Ένωση. Ωστόσο, κάποιοι από τους συλληφθέντες επιβίωσαν, αφέθηκαν ελεύθεροι και επέστρεψαν στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η ΕΣΣΔ επωφελήθηκε από τις δεξιότητες των αξιωματικών εκείνων και εκμεταλλεύτηκε την εμπειρία τους για την απόκρουση της ναζιστικής λαίλαπας. Να τρεις περιπτώσεις που ο Στάλιν- ενδόμυχα- πολύ το χάρηκε που δεν τους έστειλε στον Άλλο Κόσμο…

Ροκοσόφσκι: με το πιστόλι μέχρι που πέθανε!

Στις 17 Αυγούστου του 1937, ο «κομντίβ» (ο διοικητής τμήματος, δηλαδή) ο δίμετρος Κονσταντίν Ροκοσόφσκι συνελήφθη με την κατηγορία ότι εργαζόταν για την πολωνική και ιαπωνική υπηρεσία πληροφοριών· πέρασε δυόμισι χρόνια στις φυλακές, όπου οι δεσμοφύλακες τον ξυλοκόπησαν ανελέητα προσπαθώντας να του αποσπάσουν ομολογία.

«Στη φυλακή τον βασάνισαν: του έσπασαν τα μπροστινά δόντια, τον χτυπούσαν με σφυρί στα δάχτυλα των ποδιών, του έσπασαν τα πλευρά», θυμόταν πολλά χρόνια μετά η Αντριάνα Ροκοσόφσκαγια, δισέγγονη του Στρατάρχη. «Δεν ομολόγησε τίποτα· δεν κατέδωσε κανέναν. Το 1939 τον έστησαν δύο φορές στον τοίχο. Δυο φορές εικονική εκτέλεση»!
Ο Ροκοσόφσκι απελευθερώθηκε τον Μάρτιο του 1940 χάρη στις προσπάθειες του ανώτερου διοικητή του Κόκκινου Στρατού, του Σεμιόν Τιμοσένκο. Από τότε, ο Ροκοσόφσκι κρατούσε πάντα ένα γεμάτο πιστόλι πάνω του και έλεγε στους συγγενείς του: «Αν ξαναέρθουν να με πιάσουν, δεν θα με βρουν ζωντανό!».

Ο στρατάρχης Κωνσταντίν Κωνσταντίνοβιτς Ροκοσόφσκι ως διοικητής της 16ης Στρατιάς σταμάτησε την προέλαση των Γερμανών προς τη Μόσχα και τον Ιούλιο του 1942 ανέλαβε τη διοίκηση του Μετώπου του Μπριάνσκ. Δύο μήνες μετά, ο Στάλιν διόρισε τον Ροκοσόφσκι επικεφαλής του Μετώπου του Ντον, απ' όπου συμμετείχε στην εξόντωση της 6ης Στρατιάς στο Στάλινγκραντ. Ο Ροκοσόφκσι ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες μάχες του Ανατολικού Μετώπου: στη Μάχη του του Κουρσκ, στη Λευκορωσία, στην απελευθέρωση της γενέτειράς του της Πολωνίας και τέλος στην κατάληψη του Βερολίνου· του απονεμήθηκε δύο φορές το μετάλλιο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Ροκοσόφσκι πέθανε τον Αύγουστο του 1968 σε ηλικία 72 χρονών, έχοντας πάντα πάνω του ένα γεμάτο πιστόλι…

Μερετσκόφ: η επιστολή διαβάστηκε, ευτυχώς...

Ο στρατηγός Κίριλ Μερετσκόφ, ανακλήθηκε από το Λένινγκραντ και συνελήφθη μόλις τη 2η μέρα του πολέμου των Σοβιετικών με τη Ναζιστικής Γερμανίας: στις 23 Ιουνίου του 1941· κατηγορήθηκε ότι ανήκε σε «αντισοβιετική στρατιωτική-συνωμοτική οργάνωση» και συνεργαζόταν με τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών.

Ο ανώτατος αξιωματικός κρατήθηκε σε ένα υγρό, υγρό παγωμένο κελί όπου τον κακοποιούσαν διαρκώς. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ρωτήθηκε από τον ιστορικό του Νόβγκοροντ, Νικολάι Ορλόφ, πώς θυμόταν τις ανακρίσεις του, ο Μερετσκόφ άφησε το κεφάλι του να πέσει στις παλάμες του, έκλαψε και απάντησε κομπιάζοντας: «Αν ήξερες πώς με χτύπησαν τότε…».

Τον Αύγουστο του 1941, ο Μερετσκόφ έγραψε μια επιστολή και την έστειλε στον Στάλιν, που, από θαύμα, έφτασε στον παραλήπτη της. «Σας ζητώ να με εμπιστευτείτε για άλλη μια φορά, να με αφήσετε να πάω στο μέτωπο και σε όποια εργασία κρίνετε δυνατό να μου δώσετε· να αποδείξω την αφοσίωσή μου σε εσάς και την Πατρίδα», έγραφε.

Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1941, ο Μερετσκόφ αφέθηκε ελεύθερος· αναρριχήθηκε στον βαθμό του Στρατάρχη, πήρε μέρος στην άρση της Πολιορκίας του Λένινγκραντ, απελευθέρωσε τη Νορβηγία και νίκησε τον ιαπωνικό στρατό στη Μαντζουρία. Ο Μερεντσκόφ ήταν από τους επικεφαλής της Παρέλασης της Νίκης στη Μόσχα στις 24 Ιουνίου του 1945. πέθανε το 1968 σε ηλικία 71 χρονών.

Γκορμπάτοφ: επέστρεφε στο κελί του με φορείο!

Ο Ταξίαρχος Αλεξάντερ Γκορμπάτοφ συνελήφθη δύο φορές: την πρώτη φορά το 1937, επειδή εναντιώθηκε στη σύλληψη του διοικητή του, υποστράτηγου Πιότρ Γκριγκόριεφ· λίγους μήνες μετά αφέθηκε ελεύθερος. Τον Οκτώβριο του 1937, ο Γκορμπάτοφ τέθηκε εκ νέου υπό κράτηση με την κατηγορία της διασύνδεσης με «εχθρούς του λαού». Ο ανώτατος αξιωματικός υπέμεινε βασανιστικές ανακρίσεις μετά τις οποίες χρειάστηκε ακόμη και να επιστρέψει στο κελί του με φορείο!

«Ακολούθησαν πέντε ανακρίσεις συνοδευόμενες από φρικτά βασανιστήρια, με διαστήματα ανάπαυλας δύο ή τριών ημερών. Μερικές φορές έπρεπε να με βοηθήσουν για να επιστρέψω στο κελί μου...», έγραφε αργότερα στην αυτοβιογραφία του ο στρατηγός.

Ο Γκορμπάτοφ καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση και στάλθηκε σε στρατόπεδο εργασίας στα ορυχεία χρυσού στην Κολύμα, όπου προσβλήθηκε από σκορβούτο. Τον Μάρτιο του 1941, χάρη στην παρέμβαση του Σεμιόν Τιμοσένκο, η υπόθεση του Γκορμπάτοφ επανεξετάστηκε και αφέθηκε ελεύθερος.

Επικεφαλής της 3ης Στρατιάς, ο Αλεξάντρ Γκορμπάτοφ συμμετείχε στην απελευθέρωση της Λευκορωσίας, στις μάχες στην Ανατολική Πρωσία και στην επιχείρηση του Βερολίνου· του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και μετά τον πόλεμο, ο Γκορμπάτοφ υπηρέτησε ως διοικητής στην υπό σοβιετική κατοχή Γερμανία και την Ανατολική Γερμανία και τελικά αποστρατεύτηκε ως Στρατηγός· πέθανε στα 81 του, το 1973.
Οι Ιστορία γράφεται τελικά από τις λεπτομέρειες…