Το μυστικό όπλο των Σοβιετικών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι μόνο – Και οι Δυτικοί Σύμμαχοι είχαν πρόσβαση σ’ αυτό…

Κι όμως οι Σοβιετικοί είχαν ένα μυστικό όπλο που έδινε φτερά στους στρατιώτες τους. Δεν ήταν τυχαία η νίκη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο επί των ναζιστικών στρατευμάτων, δηλαδή; Περίπου… Το ίδιο όπλο χρησιμοποίησαν και οι Δυτικοί Σύμμαχοι, σε μικρότερη κλίμακα…

Οι Ρώσοι, όμως, είχαν προϊστορία και οι ηγέτες τους γνώριζαν από… μυστικά όπλα. Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Κανένα έθνος δεν συνδέεται τόσο στενά και μάλιστα με ένα συγκεκριμένο αλκοολούχο ποτό όσο η Ρωσία με τη βότκα. Το διάφανο αλκοολούχο ποτό είναι πλέον «σήμα κατατεθέν» για τη Ρωσία όσο και οι κούκλες Ματριόσκα, οι καφέ αρκούδες, αλλά και το χαβιάρι.

Και να περάσουμε στον στρατό: εκτός από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό και το ρούμι, κανένα ένοπλο σώμα στον κόσμο δεν συνδέεται τόσο στενά με ένα συγκεκριμένο ποτό όσο ο στρατός της Ρωσίας με τη βότκα. Και δεν είναι απλώς ένας αστικός μύθος που διογκώθηκε με το πέρασμα των χρόνων· είναι η απόλυτη αλήθεια.

Οι σχέσεις του ρωσικού στρατού με το αλκοόλ χάνονται πίσω στον χρόνο. Αναζητώντας την οπτική γωνία των στρατιωτικών ηγετών, παρατηρείς ότι, ένα από τα μεγαλύτερα θετικά αποτελέσματα του αλκοόλ είναι η ιδιότητά του να μετατρέπει ακόμα και τους δειλούς τους πολεμιστές σε γενναίους. Μπορεί να είναι ένα... υγρό ασταθές παροδικό θάρρος, αλλά όσο κρατάει είναι θάρρος!
Ωστόσο, το να επιτευχθεί η σωστή αναλογία μεταξύ της σωστής ποσότητας αλκοόλ που απαιτείται για να παράξει γενναιότητα, και να μην ξεφύγουν περνώντας στο άλλο άκρο: της υπερβολής, ε, αυτό ίσως είναι λίγο δύσκολο.

Οι Μογγόλοι τούς αποδεκάτισαν μεθυσμένους

Το 1223, μια μικρή μογγολική ομάδα ενόπλων συνέτριψε ένα πολυπληθέστερο στράτευμα Ρώσων στη Μάχη του Ποταμού Κάλκα. Οι Μογγόλοι είχαν ιδιοφυείς διοικητές, αλλά αυτό δεν αρκούσε· ανέλπιστη βοήθεια για τη νίκη τους ήταν ο αλκοολισμός του εχθρού τους. Οι περισσότεροι Ρώσοι είχαν μεθύσει και όταν επιτέθηκαν στους Μογγόλους δεν ήξεραν που πατούσαν και που βρίσκονταν με αποτέλεσμα η σύρραξη να καταλήξει σε καταστροφή για τους Ρώσους.

Στη δεκαετία του 1500, οι Τσάροι της Ρωσίας κατάλαβαν γρήγορα (και νήπιο θα το καταλάβαινε...) την αγάπη των υπηκόων τους για το ποτό και ενεθάρρυναν τη δημιουργία εγκαταστάσεων απόσταξης και την πώληση βότκας. Και μέχρι τη δεκαετία του 1640, η βότκα είχε γίνει κυβερνητικό μονοπώλιο. Το τσαρικό φορολογικό σύστημα ήταν οπισθοδρομικό, καθώς το βάρος έπεφτε, όχι στους πλουσιότερους, αλλά στους φτωχότερους! Μεγάλο μέρος αυτών των φορολογικών εσόδων προερχόταν από φόρους επί των πωλήσεων. Μέχρι τη δεκαετία του 1850, σχεδόν τα μισά από τα κρατικά έσοδα της Ρωσίας προέρχονταν από φόρους και δασμούς στις πωλήσεις βότκας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, η θρυλική Smirnoff Vodka αντιπροσώπευε το ένα τρίτο του προϋπολογισμού του ρωσικού στρατού.

Η τσαρική κυβέρνηση ενθάρρυνε την κατανάλωση βότκας για γενιές και γενιές, αδιαφορώντας για το τίμημα του διαδεδομένου αλκοολισμού μεταξύ των υπηκόων της. Ο τσάρος Πέτρος ο Μέγας- λέγεται ότι- εξέδωσε διαταγή στην οποία διατύπωνε ρητά ότι οι γυναίκες των αγροτών θα έπρεπε να μαστιγώνονται εάν προσπαθούσαν να σύρουν τους μεθυσμένους συζύγους τους έξω από τις ταβέρνες αν εκείνοι δεν ήθελαν να φύγουν! Ο Μέγας Πέτρος χρησιμοποίησε επίσης τον αλκοολισμό για να βοηθήσει στη στρατολόγηση νεοσυλλέκτων: όσοι έπιναν, τα χρέη τους διαγράφονταν και απέφευγαν τη φυλακή αν κατατάσσονταν στον ρωσικό στρατό για 25 χρόνια!

Η κυβέρνηση της Ρωσίας ήταν πάντα θετική προς τους αλκοολικούς και τα συναισθηματα των ρωσικών Αρχών απέναντι στη βότκα με το πέρασμα του χρόνου έγιναν... ερωτικά. Η τσαρική κυβέρνηση ανατράπηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και στην εξουσία ανήλθαν οι Μπολσεβίκοι, οι προλετάριοι, και η ενθάρρυνση του αλκοολισμού συνεχίστηκε. Και κάποτε ξέσπασε ο πόλεμος. Ο Κόκκινος Στρατός πρόσφερε στους στρατιώτες του ημερήσια δόση βότκας 200 ml., μια ποσότητα που δεν ήταν αρκετή για να ζαλιστεί, έστω, κάποιος, αλλά εκείνη η δόση, φυλασσόμενη και πολλαπλασιαζόμενη επί πολλές ημέρες θα μπορούσε να προσφέρει κάποιο βράδυ ένα καλό μεθύσι, όπως συχνά συνέβαινε.

Υπεράνθρωποι οι Ναζί; Τύφλα οι Σοβιετικοί...

Ήταν επίσης εύκολο για τους στρατιώτες να εξοικονομήσουν μεγαλύτερη ποσότητα από το επίσημο σιτηρέσιο. Στον πόλεμο με τους Ναζί, υπήρξαν αναφορές και καταγγελίες για ανεξέλεγκτες καταστάσεις μέθης από σοβιετικούς στρατιώτες. Και πώς να μην συμβεί κάτι τέτοιο, αφού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η ημερήσια μερίδα βότκας αυξήθηκε και οι στρατιωτικές Αρχές ενθάρρυναν ενεργά τη διανομή και την κατανάλωσή της.
Το θάρρος και η γενναιότητα των Σοβιετικών έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον θρίαμβό τους επί των ναζί «υπερανθρώπων» στρατιωτών. Ωστόσο, είναι γεγονός αυτό το θάρρος ενισχύθηκε από τα ποτάμια της βότκας που έρρεαν στο στράτευμα και βοήθησαν τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού να ξεπερνούν τις φοβίες και τις αναστολές τους . Στις αναμνήσεις τους από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί Σοβιετικοί βετεράνοι περιγράφουν την καθημερινή δόση βότκας ως: «τόσο σημαντική όσο οι πύραυλοι Katyusha στη νίκη κατά του ναζισμού».

Και δεν ήταν μόνο οι Σοβιετικοί που χρησιμοποίησαν το αλκοόλ ως μέσο καταστολής του φόβου. Και οι Γιαπωνέζοι πρόσφεραν ποσότητα δυνατού σάκε στους Καμικάζε πριν μπουν στο αεροπλάνο που θα τους οδηγούσε στον χαμό…
Γενικά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το αλκοόλ δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένα στρατηγικό εμπόρευμα: όπου υπήρχαν στρατοί, το οινόπνευμα έρρεε άφθονο όπως και το αίμα!
Οι Άγγλοι είχαν μερίδιο από ρούμι σε στεριά και θάλασσα. Οι Αμερικανοί πεζοναύτες προμηθεύονταν το 3,2% της μπύρας τους από τις μεγάλες γερμανικές ζυθοποιίες, ακόμη και όταν πολέμησαν τη ναζιστική Γερμανία! Από την άλλη ο Χίτλερ είχε ποινικοποιήσει τον αλκοολισμό και είχε διατάξει τη στείρωση των μεθυσμένων. Στο τέλος, ποιος μέθυσε από τη χαρά της νίκης; Ε;